Δανιήλ ο Πρεσβευτής του Ουρανού

Φαινομενικά ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του στα νιάτα τους στη Βαβυλώνα είχαν περισσότερο ευνοηθεί από την τύχη από ό,τι ο Ιωσήφ στα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Αίγυπτο. Και όμως, οι πειρασμοί του χαρακτήρα τους οποίους υφίσταντο, δύσκολα λογίζονται λιγότερο δριμείς. Από τη συγκριτική απλότητα του ιουδαϊκών σπιτιών τους, οι βασιλικής καταγωγής αυτοί νέοι μεταφέρθηκαν στη μεγαλοπρεπέστερη από όλες τις πόλεις, στην αυλή των σπουδαιότερων μοναρχών της γης και είχαν επιλεχθεί για να εκπαιδευθούν για ιδιαίτερη υπηρεσία του βασιλιά. Μεγάλοι πειρασμοί τους περιέβαλλαν στην πολυτελή και διεφθαρμένη εκείνη αυλή.XE 44.4

Το γεγονός ότι οι λατρευτές του Κυρίου έγιναν αιχμάλωτοι της Βαβυλώνας, το ότι τα σκεύη του οίκου του Θεού είχαν τοποθετηθεί στο ναό των βαβυλωνιακών θεών, το ότι αυτός ο βασιλιάς του Ισραήλ είχε γίνει δέσμιος των Βαβυλωνίων, τονιζόταν με κομπασμό από τους νικητές σαν απόδειξη ότι η δική τους θρησκεία και οι συνήθειες ήταν ανώτερες από τη θρησκεία και τις συνήθειες των Εβραίων. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, με τις ταπεινώσεις ακριβώς που υπέστησαν οι Ισραηλίτες εξαιτίας της απομάκρυνσής τους από τις εντολές Του, ο Θεός απέδειξε στη Βαβυλώνα την υπεροχή Του, τον ιερό χαρακτήρα των απαιτήσεών Του και το βέβαιο αποτέλεσμα της υπακοής. Και αυτό το απέδειξε με το μοναδικό δυνατό τρόπο, μέσο εκείνων που εξακολουθούσαν να διατηρούν την αφοσίωσή τους.XE 44.5

Από την αρχή ακόμη της σταδιοδρομίας τους, στο Δανιήλ και στους συντρόφους του παρουσιάσθηκε μια αποφασιστική δοκιμασία. Η εντολή τού να εφοδιάζεται η τροφή τους από το βασιλικό τραπέζι, εξέφραζε τόσο την εύνοια του βασιλιά όσο και την ανησυχία του για την καλή υγεία τους. Έστω και μέρος μόνο της τροφής αφού είχε προσφερθεί θυσία στα είδωλα, καθιστούσε τα εδέσματα του βασιλικού τραπεζιού καθιερωμένα στην ειδωλολατρία. Και συμμετέχοντας στη γενναιοδωρία του βασιλιά οι νέοι εκείνοι θα θεωρούντο ότι ενώνονταν μαζί του στην τιμή που απονεμόταν στα είδωλα. Η αφοσίωσή τους στο Θεό τούς απαγόρευε να αποτίσουν μια τέτοια τιμή. Ούτε και τολμούσαν να προκαλέσουν τα ε-ρεθιστικά αποτελέσματα της πολυτέλειας και της κραιπάλης επάνω στη φυσική, πνευματική και ψυχική τους ανάπτυξη.XE 45.1

Ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του είχαν διδαχθεί πιστά τις αρχές του λόγου του Θεού. Είχαν μάθει να θυσιάζουν τα γήινα χάρη των πνευματικών συμφερόντων, να ζητούν το μεγαλύτερο από όλα καλό. Και απόλαυσαν την αμοιβή. Οι συνήθειές τους στον τομέα της εγκράτειας και η συναίσθηση της υπευθυνότητάς τους έναντι του Θεού απαιτούσαν τη με-γαλύτερη δυνατή ανάπτυξη των σωματικών, πνευματικών και ψυχικών δυνάμεων. Όταν στο τέλος της δοκιμαστικής περιόδου εξετάσθηκαν μαζί με άλλους υποψηφίους για τι-μητικές διακρίσεις στο βασίλειο, «δεν ευρέθη μεταξύ πάντων όμοιος του Δανιήλ, του Ανανία, του Μισαήλ και του Αζαρία.” (Δαν. 1:19).XE 45.2

Στην αυλή της Βαβυλώνας συγκεντρώνονταν αντιπρόσω-ποι από όλες τις χώρες, άνθρωποι με τα εκλεκτότερα ταλέντα, άνθρωποι προικισμένοι πλουσιοπάροχα με φυσικά χαρίσματα και κατέχοντες τον πιο εκλεπτυσμένο πολιτισμό που μπορούσε να προσφέρει ο κόσμος. Και όμως, ανάμεσα σε όλους αυτούς, τα αιχμάλωτα Εβραιόπαιδα δεν είχαν τον όμοιο τους. Σε σωματική δύναμη και ομορφιά, σε πνευματική ζωτικότητα και στο χειρισμό του λόγου ήταν απαράμιλλοι. «Εν πάση υποθέσει σοφίας και νοήσεως, περί της οποίας ο βασιλεύς ηρώτησεν αυτούς, εύρηκεν αυτούς δεκαπλασίως καλητέρους παρά πάντας τους μάγους και επαοιδούς, όσοι ήσαν εν παντί τω βασιλείω αυτού.» (Δαν. 1:20).XE 45.3

Έχοντας ακλόνητη αφοσίωση στο Θεό και άκαμπτη αυ-τοκυριαρχία, ο Δανιήλ με την ευγενική στάση του κέρδισε την «χάριν και το έλεος” του ειδωλολάτρη επιτρόπου που τον είχε αναλάβει στην ευθύνη του. Η ζωή του παρουσίαζε τα ίδια χαρακτηριστικά. Σύντομα έφθασε στη θέση του πρω-θυπουργού του βασιλείου.XE 46.1

Στο διάστημα της βασιλείας αλληλοδιαδόχων μοναρχών, στο διάστημα της κατάρρευσης του έθνους και της εγκαθί-δρυσης ενός αντίπαλου βασιλείου, είχε τέτοια σοφία και πο-λιτική ικανότητα, τόσο τέλεια ήταν η διακριτικότητά του, η αβροφροσύνη του και η γνήσια ψυχική καλοσύνη του, όλα αυτά ανάμεικτα με την πιστότητά του στις ηθικές αρχές, ώστε αυτοί ακόμη οι εχθροί του βρέθηκαν αναγκασμένοι να ομολογήσουν ότι «δεν ηδύναντο να εύρωσιν ουδεμίαν πρόφασιν, ουδέ αμάρτημα, διότι ήτο πιστός.” (Δαν. 6:4).XE 46.2

Επειδή ο Δανιήλ έμεινε προσηλωμένος στο Θεό με ακλό-νητη εμπιστοσύνη, τον επισκίασε η δύναμη του προφητικού πνεύματος. Ενώ οι άνθρωποι τον τίμησαν αναθέτοντάς του ευθύνες στη βασιλική αυλή και εμπιστευόμενοι σε αυτόν τα απόρρητα του βασιλείου, τον τίμησε και ο Θεός ως πρεσβευτή Του και του δίδαξε την ερμηνεία των μυστηρίων των μελλοντικών αιώνων. Ειδωλολάτρες μονάρχες, συναναστρεφόμενοι με τον αντιπρόσωπο αυτόν του Ουρανού, βρέθηκαν υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν το Θεό του Δανιήλ. Ο Ναβουχοδονόσορ δήλωσε: «Επ’αληθείας ο Θεός σας, Αυτός είναι Θεός θεών και Κύριος των βασιλέων, και όστις αποκα-λύπτει μυστήρια.” Και στην εγκύκλιο που απεύθυνε ο Δαρείος «προς πάντας τους λαούς, έθνη και γλώσσας, τους κατοικούντας επί πάσης της γης», εξαίρει «τον Θεόν του Δανιήλ, διότι Αυτός είναι Θεός ζων και διαμένων εις τον αιώ-να, και η βασιλεία Αυτού δεν θέλει φθαρή . . . Αυτός ο ελευ-θερωτής και σωτήρ, ο ποιών σημεία και τεράστια εν τω ουρανώ και επί της γης.» (Δαν. 2:47, 6:25-27).XE 46.3