Ο Μωυσής, Γίγαντας της Πίστης

Νεότερος από τον Ιωσήφ και το Δανιήλ ήταν ο Μωυσής όταν μεταφέρθηκε από το πατρικό σπίτι του. Οι ίδιοι όμως παράγοντες που έδωσαν μορφή στη ζωή εκείνων, διαμόρ-φωσαν και τη δική του ζωή. Δώδεκα μόνο χρόνια πέρασε με το εβραϊκό συγγενολόγι, αλλά στα χρόνια εκείνα κατατέθηκε το θεμέλιο της μεγαλοσύνης του, και κατατέθηκε από το χέρι ενός ατόμου που ελάχιστα είναι γνωστό.XE 51.2

Σκλάβα γυναίκα ήταν η Ιωχαβέθ. Ταπεινή η μοίρα της ζωής της και το φορτίο της βαρύ. Αλλά με καμιά άλλη γυναίκα, εκτός από τη Μαρία της Ναζαρέτ, δέχθηκε ο κόσμος μεγαλύτερη ευλογία. Ξέροντας ότι το παιδί της σε λίγο θα χωριζόταν από τη φροντίδα της και θα φερόταν στην κηδεμονία εκείνων που δε γνώριζαν το Θεό, προσπάθησε όσο καλύτερα μπορούσε να ενώσει την ψυχή του με τον ουρανό. Επιχείρησε να εμφυτεύσει στην καρδιά του την αγάπη και την αφοσίωση στο Θεό. Και το έργο αυτό το εκτέλεσε πιστά. Τις αρχές εκείνες της αλήθειας, που ήταν το επίκεντρο της διδασκαλίας της μητέρας του και το μάθημα της ζωής της, καμιά ποτέ μελλοντική επιρροή θα μπορούσε να παρακινήσει το Μωυσή να τις αποκηρύξει.XE 51.3

Από το ταπεινό σπίτι της Γεσέν ο γιος της Ιωχαβέθ πέρασε στο παλάτι του Φαραώ, στην Αιγύπτια πριγκίπισσα που τον καλοδέχθηκε σαν αγαπημένο, προσφιλέστατο γιο της. Στις αιγυπτιακές σχολές ο Μωυσής έλαβε την ανώτερη πολιτική και στρατιωτική εκπαίδευση. Προικισμένος με προσωπικά θέλγητρα, με παρουσιαστικό και παράστημα, με καλ-λιεργημένο νου και πριγκιπική συμπεριφορά, περίφημος στρατιωτικός ηγέτης, έγινε το καμάρι του έθνους. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου αποτελούσε ταυτόχρονα και μέλος του ιερατείου. Και ο Μωυσής, αν και αρνούμενος να συμμετέχει στις ειδωλολατρικές ιεροτελεστίες, είχε μυηθεί σε όλα τα μυστήρια της αιγυπτιακής θρησκείας.XE 52.1

Επειδή την εποχή εκείνη η Αίγυπτος εξακολουθούσε να είναι το ισχυρότερο και πιο πολιτισμένο από όλα τα έθνη, ο Μωυσής, ως μελλοντικός ανώτατος άρχοντας, ήταν ο κλη-ρονόμος των μεγαλύτερων τιμών που μπορούσε να προ-σφέρει αυτός ο κόσμος. Εκείνος όμως έκανε μια καλύτερη εκλογή. Για την τιμή του Θεού και την απελευθέρωση του καταδυναστευόμενου λαού Του, ο Μωυσής θυσίασε τις τιμές της Αιγύπτου. Τότε με έναν ιδιαίτερο τρόπο ο Θεός ανέλαβε την εκπαίδευσή του.XE 52.2

Ο Μωυσής την εποχή εκείνη δεν ήταν ακόμη προετοιμα-σμένος για το ισόβιο έργο του. Είχε ακόμη να μάθει το μάθημα της εξάρτησής του από τη θεϊκή δύναμη. Είχε παρεξηγήσει την πρόθεση του Θεού. Έλπιζε ότι θα απελευθέρωνε τους Ισραηλίτες με τη δύναμη των όπλων. Για το σκοπό αυτό διακινδύνευσε το παν και απέτυχε. Ηττημένος και απο-γοητευμένος, έγινε φυγάς και εξόριστος σε ξένη γη.XE 52.3

Στις ερημιές της γης Μαδιάμ, ο Μωυσής πέρασε σαράντα χρόνια βόσκοντας τα πρόβατα. Φαινομενικά αποσπασμένος για πάντα από την αποστολή της ζωής του, δεχόταν την α-παραίτητη για την εκπλήρωσή της πειθαρχία. Η σοφία για τη διακυβέρνηση ενός αμόρφωτου και απειθάρχητου λαϊκού πλήθους έπρεπε να αποκτηθεί με την αυτοκυριαρχία. Φρο-ντίζοντας για τα πρόβατα και για τα τρυφερά αρνιά, έπρεπε να αποκτήσει την πείρα που θα τον έκανε πιστό, μακρόθυμο βοσκό του λαού Ισραήλ. Προκειμένου να καταστεί αντιπρό-σωπος του Θεού, όφειλε να διδαχθεί από Αυτόν.XE 52.4

Οι διάφορες επιρροές που τον περιέβαλαν στην Αίγυπτο, η στοργή της θετής μητέρας του, η θέση του σαν εγγονός του βασιλιά, η πολυτέλεια και η αμαρτία με τις χιλιόσχημες εξαπατητικές μορφές της, ο εξευγενισμός, η λεπτότητα και ο μυστικισμός της κίβδηλης θρησκείας είχαν χαραχθεί στη σκέψη και στο χαρακτήρα του. Στην αυστηρή απλότητα της ερημιάς όλα αυτά εξαφανίσθηκαν.XE 53.1

Μέσα στην επιβλητική μεγαλοπρέπεια της ορεινής μονα-ξιάς ο Μωυσής ήταν μόνος του με το Θεό. Παντού ήταν γραμμένο το όνομα του Δημιουργού. Ο Μωυσής φαινόταν να στέκεται στην παρουσία Του και να επισκιάζεται από τη δύναμή Του. Εδώ η εμπιστοσύνη που είχε στον εαυτό του, τον εγκατέλειψε. Στην παρουσία του αόρατου Θεού αναγνώρισε πόσο αδύναμος, πόσο ανεπαρκής, πόσο κοντόθωρος είναι ο άνθρωπος.XE 53.2

Εδώ ο Μωυσής απέκτησε αυτό που τον συνόδευσε σε όλα τα χρόνια της επίμοχθης και περίφροντης ζωής του - ένα αίσθημα της προσωπικής παρουσίας του Θεού. Δεν έβλεπε μόνο την ενσάρκωση του Χριστού αιώνες αργότερα, αλλά είδε το Χριστό να συνοδεύει τα ισραηλινά πλήθη σε όλες τις οδοιπορίες τους. Όταν παρεξηγημένος και παρανοημένος καλείτο να ανεχθεί μομφή και προσβολή, να αντιμετωπίσει κίνδυνο και θάνατο, μπόρεσε να αντέξει «ως βλέπων τον αόρατον». (Εβρ. 11:27).XE 53.3

Ο Μωυσής όχι μόνο σκεπτόταν το Θεό, αλλά και Τον έ-βλεπε. Ο Θεός ήταν ένα συνεχιζόμενο όραμα μπροστά του. Ποτέ δεν έχασε το πρόσωπό Του από τα μάτια του.XE 53.4

Για το Μωυσή η πίστη δεν ήταν εικασία. Ήταν πραγματι-κότητα. Πίστευε ότι ο Θεός κυβερνούσε τη ζωή του κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο και Τον αναγνώριζε σε κάθε λεπτομέρεια. Σε Αυτόν εμπιστευόταν για δύναμη προκειμένου να αντισταθεί στον κάθε πειρασμό.XE 53.5

Το έργο που του είχε ανατεθεί, επιθυμούσε να το επιτελέσει με τη μεγαλύτερη επιτυχία, και την εξάρτησή του τη στήριξε καθολοκληρίαν στη θεϊκή δύναμη. Ένιωθε την ανάγκη που είχε για βοήθεια, την εκζητούσε, με την πίστη την αποκτούσε, και με τη διαβεβαίωση της ενισχυτικής δύναμης προχωρούσε.XE 53.6

Αυτή ήταν η πείρα που απέκτησε ο Μωυσής με την εκ-παίδευσή του των σαράντα χρόνων στην ερημιά. Προκειμένου να προσδώσει μια τέτοια εμπειρία ο Πάνσοφος δεν έκρινε ούτε το χρόνο υπερβολικά μακρύ, ούτε την τιμή υπέρ το δέον ακριβή.XE 54.1

Τα αποτελέσματα εκείνης της εκπαίδευσης των μαθημάτων που του διδάχθηκαν εκεί, δεν είναι συνδεμένα μόνο με την ιστορία του Ισραήλ, αλλά με κάθετι που από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα έχει αναφερθεί στην πρόοδο του κόσμου. Η πιο εξαίρετη μαρτυρία για τη μεγαλοσύνη του Μωυσή, η γνώμη που η Θεοπνευστία εξέφρασε για τη ζωή του είναι ότι «δεν ηγέρθη πλέον εν τω Ισραήλ προφήτης ως ο Μωυσής, τον οποίον εγνώρισεν ο Κύριος πρόσωπον προς πρόσωπον.” (Δευτ. 34:10).XE 54.2