Η Δοκιμασία του Ιώβ

Γι’αυτούς που αγαπάει ο Θεός, «τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν Αυτού” (Ρωμ 8:28), οι βιογραφικές αφηγήσεις της Βίβλου παρέχουν ένα ανώτερο ακόμη μάθημα σαν παράδειγμα της συμβολής της θλίψης. «Σεις είσθε μάρτυρές Μου, λέγει Κύριος» (Ησ. 43:12) - δηλαδή μάρτυρες ότι Αυτός είναι αγαθός και ότι η αγαθότητα υπερέχει από κάθετι άλλο. «Εγείναμεν θέατρον εις τον κόσμον, και εις αγγέλους και εις ανθρώπους.» (Α’Κορ. 4:9).XE 141.2

Η αφιλαυτία, η κατεξοχήν αρχή της βασιλείας του Θεού είναι η αρχή που ο Σατανάς μισεί. Αρνείται και αυτή ακόμη την ύπαρξή της. Από την αρχή της μεγάλης λογομαχίας έχει προσπαθήσει να αποδείξει ότι οι πράξεις του Θεού διέπονται από φίλαυτες αρχές και με τον ίδιο τρόπο φέρεται προς όλους αυτούς που υπηρετούν το Θεό. Το έργο του Χριστού και όλων εκείνων που φέρουν το όνομά Του, είναι να αποδείξουν ψευδή τον ισχυρισμό αυτό του Σατανά.XE 141.3

Ο σκοπός για τον οποίο ο Χριστός ήρθε με ανθρώπινη μορφή, ήταν να παρουσιάσει με τη δική Του ζωή μια απει-κόνιση αφιλαυτίας. Και όλοι όσοι παραδέχονται την αρχή αυτή, οφείλουν να γίνουν συνεργάτες Του, εξωτερικεύοντάς την καθώς ασκούν τα καθήκοντά τους. Οφείλουν να διαλέγουν το ορθό επειδή είναι ορθό, να υπερασπίζονται την αλήθεια έστω και αν αυτό τους στοιχίζει παθήματα και θυσίες. «Αύτη είναι η κληρονομία των δούλων του Κυρίου, και η δικαιοσύνη αυτών είναι Εμού, λέγει Κύριος.” (Ησ. 54:17).XE 141.4

Πολύ νωρίς ακόμη στην ιστορία αυτής της γης δόθηκε το κατάστιχο ενός, η ζωή του οποίου στοιχηματίσθηκε επάνω στη λογομαχία αυτή του Σατανά.XE 141.5

(Σημ. Χρονολογικά το βιβλίο του Ιώβ είναι το αρχαιότερο της Γραφής).XE 142.1

Για τον Ιώβ, τον πατριάρχη της Αυσίτιδας, η μαρτυρία που δίνεται από τον Ερευνητή των καρδιών είναι ότι «δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού.»XE 142.2

Εναντίον αυτού του ανθρώπου ο Σατανάς εκστόμισε μια ειρωνική κατηγορία: «Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; Δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν, και την οικίαν αυτού, και πάντα όσα έχει; . . . Πλην τώρα έκτεινον την χείρα Σου. και έγγισον πάντα όσα έχει, διά να ίδης εάν δεν Σε βλασφημήση κατά πρόσωπον.”XE 142.3

«Και είπεν ο Κύριος προς τον Σατανάν, ιδού εις την χείρα σου πάντα όσα έχει. Μόνον επ’αυτόν μη επιβάλης την χείρα σου.» Παίρνοντας την άδεια ο Σατανάς ξεκλήρισε ολόκληρη την περιουσία του Ιώβ - κοπάδια, αγέλες, υπηρέτες, δούλες, γιους και θυγατέρες, και «επάταξε τον Ιώβ με έλκος κακόν, από του ίχνους των ποδών αυτού έως της κορυφής αυτού.» (Ιώβ 1:8-12, 2:5-7).XE 142.4

Και άλλη μια δόση πικρίας προστέθηκε στο ποτήρι των βασάνων του. Οι φίλοι του, αποδίδοντες στις αντιξοότητες μόνο την τιμωρία κατά της αμαρτίας, πίεζαν την πονεμένη ψυχή του με τις κατηγορίες που του απέδωσαν κατά της πα-ρανομίας.XE 142.5

Ενώ φαινόταν εγκαταλειμμένος από τη γη και τον ουρανό, έχοντας όμως στερεά την πίστη του στο Θεό και στην ευσυνείδητη ακεραιότητά του, μέσα στην αγωνία και στην αμηχανία του ο Ιώβ κραύγασε:XE 142.6

«Η ψυχή μου εβαρύνθη την ζωήν μου.»
«Είθε να με έκρυπτες εν τω τάφω,
Να με εσκέπαζες εωσού παρέλθη η οργή Σου,
Να προσδιώριζες εις εμέ προθεσμίαν
Και τότε να με ενθυμηθής.»
«Ιδού, φωνάζω, Αδικία, αλλά δεν εισακούομαι.
Επικαλούμαι, αλλ’ουδεμία κρίσις...
Με εξέδυσε την δόξαν μου
Και αφήρεσε τον στέφανον της κεφαλής μου ... Οι πλησίον μου με αφήκαν
και οι γνωστοί μου με ελησμόνησαν ...
Ελεήσατέ με, ελεήσατε με, σεις φίλοι μου,
διότι η χειρ του Θεού με επλήγωσε.»
«Είθε να ήξευρον πού να εύρω Αυτόν!
Ήθελον υπάγει έως του θρόνου Αυτού ...
Ιδού, υπάγω εμπρός αλλά δεν είναι,
Και οπίσω, αλλά δεν βλέπω Αυτόν,
Εις τα αριστερά όταν εργάζηται,
Αλλά δεν δύναμαι να ίδω Αυτόν.
Κρύπτεται εις τα δεξιά και δεν βλέπω Αυτόν.
Γνωρίζει όμως την οδόν μου,
Με εδοκίμασε, θέλω εξέλθει ως χρυσίον.»
«Και αν με θανατόνει, εγώ θέλω ελπίζει εις Αυτόν.”
«Εξεύρω ότι ζη ο Λυτρωτής μου
Και θέλει εγερθή εν τοις εσχάτοις καιροίς επί της γης.
Και αφού μετά το δέρμα μου το σώμα μου φθαρή,
Πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδεί τον Θεόν,
Τον οποίον αυτός εγώ θέλω ιδεί,
Και θέλουσι θεωρήσει οι οφθαλμοί μου και ουχί άλλος.» Ιώβ 10:1, 14:13, 19:7-21, 23:3-10, 13:15, 19:25-27.XE 142.7

Ο Ιώβ ζούσε σύμφωνα με την πίστη του. Έλεγε: «Με ε-δοκίμασε, θέλω εξέλθει ως χρυσίον.» (Ιώβ 23:10). Και αυτό έγινε. Με την ανθεκτική καρτερικότητά του δικαίωσε το χα-ρακτήρα του, και κάνοντας αυτό υπερασπίσθηκε το χαρακτήρα Εκείνου του οποίου ήταν ο αντιπρόσωπος. «Και έστρεψεν ο Κύριος την αιχμαλωσίαν του Ιώβ ... και έδωκεν ο Κύριος εις τον Ιώβ διπλάσια πάντων των όσα είχε πρότερον ... Και ευλόγησεν ο Κύριος τα έσχατα του Ιώβ μάλλον παρά τα πρώτα.» (Ιώβ 42:10-12).XE 143.1

Στα κατάστιχα εκείνων που με την αυταπάρνηση συμμερίσθηκαν τα παθήματα του Χριστού, εξέχουν δύο ονόματα - ένα της Παλαιάς Διαθήκης και ένα της Καινής Διαθήκης - τα ονόματα του Ιωνάθαν και του Ιωάννη του Βαπτιστή.XE 143.2

Ο Ιωνάθαν, εκ γενετής προορισμένος να ανέλθει στο θρόνο, αλλά ξέροντας ότι είχε παραμερισθεί, σύμφωνα με τη θεϊκή απόφαση, προστατεύοντας με κίνδυνο της δικής του ζωής τη ζωή του Δαβίδ του αντιπάλου του - του πιο τρυφερού και πιστού φίλου του, παραμένοντας σταθερά στο πλευρό του πατέρα του στις σκοτεινές ημέρες της καταρρέουσας δύναμής του και πεθαίνοντας τελικά στο πλευρό του, συνετέλεσε ώστε το όνομά του κατά πολύτιμο τρόπο να φυλάγεται στον ουρανό, ενώ στη γη ορθώνεται σαν μαρτυρία της ύπαρξης και της δυναμικότητας της αφίλαυτης αγάπης.XE 143.3

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αναστάτωσε το έθνος όταν εμ-φανίσθηκε ως προάγγελος του Μεσσία. Από τόπο σε τόπο τα βήματά του τα ακολουθούσαν πλήθη ανθρώπων κάθε σειράς και θέσης. Όταν όμως παρουσιάσθηκε Εκείνος για τον οποίο είχε δώσει τη μαρτυρία του, όλα άλλαξαν. Τα πλήθη ακολουθούσαν τον Ιησού και το έργο του Ιωάννη φάνηκε να παίρνει γρήγορα τέλος. Και όμως, αυτό δεν κλόνισε καθόλου την πίστη του. Έλεγε: «Εκείνος πρέπει να αυξάνη, εγώ δε να ελαττόνωμαι.» (Ιωάν. 3:30)XE 144.1

Περνούσε ο καιρός χωρίς να έχει ιδρυθεί η βασιλεία που ο Ιωάννης περίμενε με εμπιστοσύνη. Στη φυλακή του Ηρώδη, αποκομμένος από τον καθαρό ζωοδότη αέρα και την ελευθερία που είχε στην έρημο, περίμενε αγρυπνώντας.XE 144.2

Πουθενά δεν εμφανίζονταν όπλα ούτε σπάσιμο των θυρών των φυλακών. Μόνο η θεραπεία των ασθενών, το κή-ρυγμα του ευαγγελίου και η ηθική ανάταση της ψυχής των ανθρώπων μαρτυρούσαν την αποστολή του Χριστού.XE 144.3

Ολομόναχος στη φυλακή, βλέποντας το μονοπάτι του να μοιάζει με εκείνο του Κυρίου του, ο Ιωάννης δέχθηκε το κα-ταπίστευμά του - τη συμμετοχή του στη θυσία του Χριστού. Απεσταλμένοι του ουρανού τον συνόδευσαν στον τάφο. Υ-πάρξεις του σύμπαντος αμαρτωλές και αναμάρτητες, πιστο-ποίησαν τη δικαίωση της αφίλαυτης υπηρεσίας.XE 144.4

Και πονεμένες ψυχές από όλες τις γενεές που ακολούθησαν έκτοτε, διατηρήθηκαν με τη μαρτυρία του Ιωάννη. Στη φυλακή, στο ικρίωμα, στη φωτιά, άνδρες και γυναίκες στους σκοτεινούς αιώνες ενισχύθηκαν χάρη στη μνήμη εκείνου για τον οποίο ο Χριστός είπε: «Μεταξύ των γεννηθέντων υπό γυναικών δεν ηγέρθη μεγαλύτερος Ιωάννου του Βαπτιστού.» (Ματθ. 11:11).XE 144.5

«Και τί έτι να λέγω; Διότι θέλει με λείψει ο καιρός διηγούμενον περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ιεφθάε ... και Σαμουήλ και των προφητών, οίτινες δια της πίστεως κατεπολέμησαν βασιλείας, ειργάσθησαν δικαιοσύνην, επέτυχον τας επαγγελίας, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μάχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, έγειναν ισχυροί εν πολέμω, έτρεψαν εις φυγήν στρατεύματα αλλοτρίων, έλαβον γυναίκας τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας. ‘Αλλοι δε εβασανίσθησαν μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, διά να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως. ‘Αλλοι δε εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μάστιγας, έτι δε και δεσμά και φυλακήν. Ελιθοβολίθησαν, επριονίσθησαν, με σφαγήν μαχαίρας απέθανον, περιεπλανήθησαν με δέρματα προβάτων, με δέρματα αιγών, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, των οποίων δεν ήτο άξιος ο κόσμος. Πλανώμενοι εν ερημίαις και όρεσι και σπηλαίοις και ταις τρύπαις της γης. Ούτοι πάντες αν και έλαβον την καλήν μαρτυρίαν διά της πίστεως, δεν απήλαυσαν την επαγγελίαν, διότι ο Θεός προέβλεψε καλήτερόν τι περί ημών, διά να μη λάβωσι την τελειότητα χωρίς ημών.” (Εβρ. 11:32-40).XE 145.1