Pogląd na łaskę Bożą

Wiara zapanowała w moim sercu. Czułam niemożliwą do wyrażenia miłość do Boga, miałam świadectwa Jego Ducha że moje grzechy zostały wybaczone. Moje poglądy na temat Ojca zmieniły się. Patrzyłam teraz na Niego jako na czułego pełnego miłości Ojca a nie srogiego tyrana zmuszającego człowieka do ślepego posłuszeństwa. Moje serce wyszło naprzeciw Bogu z głęboką i żarliwą miłością. Posłuszeństwo Jego woli sprawiało mi radość a służenie przyjemność. Żaden cień nie zasłonił światła ukazującego mi doskonałą Bożą wolę. Byłam pewna że Zbawca zamieszkał we mnie i skosztowałam prawdy słów Chrystusowych: “Kto mnie naśladuje, nie będzie chodził w ciemności ale będzie miał światłość żywota”. Jana 8,12.ZD 39.1

Mój pokój i szczęście tak wyraźnie kontrastowały z wcześniejszym smutkiem i bólem serca iż wydawało mi się że zostałam wyrwana z piekła i przeniesiona do nieba. Nawet mogłam chwalić Boga za nieszczęście, które stało się doświadczeniem mego życia kierując myśli na sprawy wieczne. Pełna cielesnej dumy i ambicji nie byłabym skłonna oddać serca mojego Jezusowi gdyby nie przeszła ciężka próba, która pozbawiła mnie triumfu i próżności świata.ZD 39.2

Przez sześć miesięcy żaden cień nie padł na mój umysł ani nie zlekceważyłam żadnego obowiązku. Moim dążeniem było pełnienie woli Bożej oraz by Jezusa i niebo mieć w myślach. Byłam zaskoczona i zachwycona mając jasny pogląd na zbawienie i dzieło Jezusa jaki mi został przedstawiony. Nie będę dalej wyjaśniać zmiany w moim myśleniu, wystarczy powiedzieć że stare rzeczy przeminęły a oto się wszystkie stały nowe. Nie był to jakiś mały obłoczek, który by zepsuł doskonałe szczęście. Pragnęłam opowiedzieć o miłości Jezusa ale nie miałam jednak ochoty z kimkolwiek mówić o zwykłych rzeczach. Moje serce było tak wypełnione miłością Bożą i pokojem, który przewyższa wszelki rozum ludzki, że postanowiłam rozmyślać o Bożych sprawach i modliłam się.ZD 39.3