Błąd w obliczeniu

Nasze obliczenie czasu proroczego było tak proste i jasne że nawet dzieci mogły to zrozumieć. Od daty dekretu króla perskiego zapisanego w 7 rozdziale Ezdrasza, a który miał miejsce w 457 roku przed Chrystusem, dodając 2300 lat z Daniela 8,14 otrzymamy rok 1843. Zgodnie z tym wyliczeniem oczekiwaliśmy że w końcu tego roku przyjdzie Pan. Byliśmy smutnie rozczarowani gdy cały rok minął a Zbawca nie przyszedł.ZD 57.3

Początkowo nie zauważyliśmy że jeśli dekret nie wszedł w życie na początku roku 457 p.n.e. to 2300 lat nie mogło być wypełnione przed końcem 1843 roku. Ale ustalono że dekret był dany pod koniec 457 p.Ch., w związku z tym, okres proroczy musi zakończyć się w roku 1844. Zatem wypełnienie się nie opóźniło aczkolwiek wszystko na to wskazywało. Nauczyliśmy się by znaleźć ukojenie w słowie proroka: “Przeto że jeszcze od pewnego czasu odłożone jest widzenie, które wypowie na skończeniu jego a nie skłamie, jeśliby na chwilę odwłaczał, oczekuj nań, boć pewnie przyjdzie, a nie omieszka”. Habakuka 2,3.ZD 58.1

Bóg próbował i doświadczał swój lub w ciągu roku 1843. Błąd w wyliczeniu okresu proroczego nie był odkryty od razu, nawet ci, którzy stali w opozycji sami oświadczyli że Miller miał rację w swoich obliczeniach chociaż kwestionowali wydarzenia koronujące ten okres. Tak oni jak i oczekujący lud Boży mylili się w kwestii czasu.ZD 58.2

Rozczarowani nie długo pozostali w ciemności, szukający z żarliwą modlitwą badali prorocze okresy i rozwiązania błędu i został on odkryty. W radosnym oczekiwaniu przyjścia Jezusa oczywiste opóźnienie w wypełnieniu proroctwa nie było brane pod uwagę a było smutną i nieoczekiwaną niespodzianką. Ta prawdziwa próba była konieczna by udoskonalić i wzmocnić szczerze wierzących w prawdzie.ZD 58.3