Rozdział 6 — Praktyczne kazania

Dawanie potrzebującym świętym oraz wspieranie rozwoju królestwa Bożego jest jak gdyby wygłaszaniem praktycznych kazań, świadczących, że ci, którzy dają, nie przyjęli łaski Bożej na próżno. Żywy przykład niesamolubnego charakteru, podobnego do charakteru Chrystusa, ma wielką siłę przekonywania. Ci, co nie żyją dla samych siebie, nie będą wydawać wszystkiego na swoje domniemane potrzeby, ale będą pamiętać, że są naśladowcami Chrystusa, oraz że istnieją również inni, którym brakuje pokarmu i odzienia.RS 19.2

Ci, którzy żyją tylko po to, by zaspokajać swoje pożądliwości i egoistyczne pragnienia, utracą łaskę Bożą i niebiańską nagrodę. Świadczą oni przed światem, że nie mają prawdziwej wiary, a gdy przedstawiają innym prawdę na obecny czas, świat traktuje ich słowa jak brzęczącą miedź i cymbał brzmiący. Niechaj każdy pokaże swoją wiarę poprzez czyny. “Wiara bez uczynków martwa jest sama w sobie”. “Okażcie im przeto swoją miłość i potwierdźcie przed zborami, żeście chlubą naszą”. — The Review and Herald, 21 sierpień 1894.RS 19.3