Wezwanie do poświęcenia się w rodzinach

Bóg wzywa do osobistego wysiłku tych, którzy znają prawdę. Wzywa też chrześcijańskie rodziny, by udały się między ludzi, pogrążonych w ciemności i błędzie, by zamieszkały na nowych terenach, zapoznały się z nowymi grupami społecznymi oraz pracowały mądrze i wytrwale dla sprawy Mistrza. Odpowiedź na to wezwanie wymaga ofiarności.RS 36.5

Gdy wielu czeka na usunięcie wszelkich przeszkód, na świecie dusze umierają bez nadziei i bez Boga. Wielu, bardzo wielu, dla świeckiego zysku, dla zdobywania wiedzy tego świata, udaje się w rejony, gdzie powietrze przesiąknięte jest jadem. Gdzie są jednak tacy, którzy zmienią miejsce zamieszkania i przeniosą swoje rodziny tam, gdzie potrzeba światła prawdy, aby swoim przykładem przemawiać do tych, którzy będą widzieć w nich przedstawicieli Chrystusa?RS 37.1

Wołanie Macedończyków słychać ze wszystkich stron świata: “Przepraw się do nas, i pomóż nam”. Dlaczego ten krzyk nie spotyka się ze zdecydowaną odpowiedzią? Tysiące powinny pod wpływem Ducha Chrystusa naśladować przykład Tego, który oddał swoje życie za życie świata. Dlaczego tak niewiele jest zdecydowanych, pełnych poświęcenia wysiłków, by pouczyć tych, którzy nie znają teraźniejszej prawdy? Największy Misjonarz przyszedł na ten świat i szedł przed nami, by pokazać nam sposób, w jaki mamy pracować. Nikt nie może udzielić precyzyjniejszych instrukcji temu, kto chce być świadkiem Chrystusa.RS 37.2

Ci, którzy posiadają środki, ponoszą podwójną odpowiedzialność; środki te zostały im bowiem powierzone przez Boga, a więc powinni czuć się zobowiązani do finansowania różnych gałęzi dzieła Bożego. Prawda przywiązuje dusze złotym łańcuchem do tronu Bożego i inspiruje ludzi do pracy ze wszystkich sił, by nieść poznanie Pana na nowe tereny i rozsiewać ewangelię Chrystusa wśród tych, którzy jeszcze jej nie słyszeli.RS 37.3

Wielu tych, którym Bóg powierzył środki mające się stać dobrodziejstwem ludzkości, uczyniło z nich pułapkę, a nie błogosławieństwo dla siebie i dla innych. Czyż to możliwe, by dobra powierzone przez Boga stały się przeszkodą? Czy pozwolicie, by środki, które On wam powierzył do szafowania trzymały was z dala od dzieła Bożego? Czy pozwolicie, by pieniądze, które Bóg wam dał jako swoim wiernym sługom, hamowały wasz wpływ i użyteczność, czyniąc was niezdolnymi do współpracy z Bogiem? Czy zatrzymacie w domu środki, które powinniście zainwestować w niebiańskim banku? Nie możecie twierdzić, że nie ma nic do zrobienia. Przeciwnie, jest bardzo wiele do zrobienia. Czy zadowolicie się wygodnym spędzaniem czasu w swoich domach zamiast powiedzieć ginącym duszom o mieszkaniach, które Chrystus przygotował dla tych, którzy Go miłują? Czy nie poświęcicie wszystkiego, co macie tu, na ziemi, aby inni mogli wraz z wami posiąść wieczne dziedzictwo? — The Review and Herald, 21 lipiec 1896.RS 37.4