Prawa wdów i sierot

Nie jest mądrze obdarzać jednakowo każdego, kto zwraca się do nas z prośbą o pomoc; można bowiem w ten sposób zachęcać do lenistwa, niewstrzemięźliwości i ekstrawagancji. Ale gdy ktoś przychodzi do waszego domu i mówi, że jest głodny, nie odsyłajcie go z niczym. Dajcie mu coś do jedzenia, to samo, co wy jecie. Nie znacie sytuacji tego człowieka; możliwe, że jego ubóstwo jest wynikiem braku powodzenia.RS 105.3

Wśród tych, których potrzeby wymagają naszego zainteresowania, wdowy i sieroty znajdują się na pierwszym miejscu. “Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat”.RS 106.1

Ojciec, który zmarł w wierze, polegał na wiecznej obietnicy Bożej, zostawił swoich umiłowanych, będąc pewnym, że Pan zatroszczy się o nich. Jak Pan troszczy się o tych opuszczonych? Nie czyni cudu zsyłając im mannę z nieba, nie posyła kruków, by zaniosły im pokarm; czyni cuda w ludzkich sercach, usuwa egoizm z duszy i otwiera źródła dobroczynności. Doświadcza miłość swoich wyznawców polecając ich miłosierdziu ludzi uciśnionych, opuszczonych, biednych i osieroconych. Ci ludzie są w szczególnym sensie owymi maluczkimi, o których Chrystus troszczy się najbardziej, a zaniedbywanie ich jest dla Niego największą zniewagą. Ci, którzy zaniedbują potrzebujących, zaniedbują samego Chrystusa.RS 106.2

Każdy uprzejmy czyn wyświadczony im w imieniu Jezusa jest przyjmowany przez Niego jako uczyniony Jemu samemu, gdyż Zbawca identyfikuje się z cierpiącymi, a swojemu Kościołowi powierzył wielkie dzieło usługiwania, pomagania i przynoszenia błogosławieństwa potrzebującym i cierpiącym. Wszyscy, którzy wykonują to dzieło z ochotą, otrzymują błogosławieństwo Pańskie.RS 106.3

Póki śmierć nie zostanie pochłonięta w zwycięstwie, na świecie będą sieroty, którymi trzeba będzie się zaopiekować, i które cierpią jeszcze dotkliwiej, gdy nie towarzyszą im współczucie i miłość, jakie powinni otrzymać ze strony ludzi wierzących. Pan prosi nas: “Przyjmij bezdomnych do swego domu”. Chrześcijanie mają stać się ojcami i matkami dla tych bezdomnych. Współczucie dla wdowy i sieroty, okazane w modlitwie i czynach, nie zostanie zapomniane przez Boga i zostanie wielokrotnie wynagrodzone (...).RS 106.4