Część 3 — Nieroztropna przynależność

Wprowadzenie

Na początku swojego pobytu w Australii (1891-1900) Ellen White została wezwana do udzielenia rady pewnemu wybitnemu pracownikowi w naszym wydawnictwie, który głęboko zaangażował się w działalność loży masońskiej. Przedstawiona temu bratu rada doprowadziła go do zerwania jego związków z lożą, pomimo osiągnięcia przez niego godności najwyższego stopnia w tej organizacji.WP2 114.1

Nie potępiając go, pani White wskazała, że chrześcijanin nie może służyć dwóm panom ani okazywać lojalności dwóm władzom. Nasz brat, który stał się tak bardzo zaangażowany w działalność loży, że jego praca dla Kościoła była poważnie zaniedbywana, rozpoznał szczerą prawdę w radach Ellen G. White, a jego wiara w to poselstwo została umocniona, gdy pani White — bez swojej wiedzy — wykonała tajemny znak używany jedynie przez członków loży. Natychmiast zrzekł się swojego członkostwa w loży, chociaż przy kilku okazjach niezłomnie stwierdzał, że nic nie zachwieje jego wiaty w tę braterską organizację ani nie doprowadzi go do zerwania z nią. W późniejszych latach, patrząc wstecz na to doświadczenie, zapewniał, że poselstwo ducha proroctwa całkowicie zmieniło jego życie.WP2 114.2

W tym czasie i w związku z tym pani White napisała dość wyczerpująco na temat stosunku adwentystów dnia siódmego do takich organizacji. Zostało to opublikowane pod tytułem: “Czy chrześcijanie powinni być członkami tajnych stowarzyszeń?”. Zostało to wydane w formie broszury w dużym nakładzie w Australii i w Stanach Zjednoczonych, jednak od długiego czasu nakład jest wyczerpany. Broszura ta została tutaj wznowiona w całości.WP2 114.3

Drugi rozdział składa się z rad pióra pani White odnoszących się do stosunku, jaki adwentyści dnia siódmego powinni zajmować wobec organizacji pracy. Materiał ten został opublikowany w 1946 r. jako część II broszury “Country Living.” Pojawia się on tutaj w tej trwałej formie, by był ciągle i z modlitwą studiowany.WP2 114.4

Członkowie Zarządu