Rozdział 66 — Nauczyciele przykładem chrześcijańskiej uczciwości

Mam poselstwo dla stojących na czele naszych wychowawczych instytucji. Jestem pouczona by wezwać uwagę każdego zajmującego odpowiedzialną pozycję na boskie prawo jako bazę wszelkiego prawidłowego zachowania. Mam zacząć od przywołania uwagi do prawa danego w Edenie i do nagrody posłuszeństwa oraz kary za nieposłuszeństwo.FW 504.1

W konsekwencji przestępstwa Adama grzech został wprowadzony na dobry świat jaki stworzył Bóg i mężczyźni i kobiety stali się coraz bardziej zuchwali w nieposłuszeństwie Jego prawu. Spowodował że Noe poznał Jego cel i pouczył go by ostrzegał lud gdy budował arkę, w której posłuszni mogli znaleźć schronienie zanim Boże oburzenie przeszło. Przez 120 lat Noe głosił poselstwo ostrzeżenia światu przedpotopowemu lecz tylko garstka wyraziła skruchę. Niektórzy cieśle zatrudnieni przy budowie arki uwierzyli w poselstwo ale umarli przed potopem, inni z nawróconych przez Noego sprzeniewierzyli się. Sprawiedliwych na ziemi była tylko garstka a tylko ośmiu żywych weszło do arki. To był Noe i jego rodzina.FW 504.2

Buntownicza rasa została zmieciona przez powódź. Śmierć była ich działem. Przez wypełnienie proroczego ostrzeżenia o tym że wszyscy, którzy nie zachowują przykazań nieba, będą pić wody powodzi, prawda Bożego słowa była zilustrowana.FW 504.3

Po powodzi ludzkość jeszcze bardziej rozrosła się po ziemi ale nieprawość także wzrosła. Bałwochwalstwo stało się prawie powszechne a Pan w końcu zostawił zatwardziałych przestępców by podążali swymi złymi drogami wybierając Abrahama z linii Sema i uczynił go stróżem swego prawa dla przyszłych pokoleń. Przyszło do niego posłanie: “Opuść twój kraj i twoich krewnych, dom twego ojca, i udaj się do ziemi, którą ci wskażę. I wiarą Abraham posłuchał. Poszedł nie wiedząc dokąd”.FW 504.4

Nasienie Abrahama rozprzestrzeniło się a w końcu Jakub i jego synowie z rodzinami udali się do Egiptu. Tutaj oni i ich potomkowie przebywali wiele lat aż w końcu Pan wezwał ich by poprowadzić do ziemi Kanaanu. Było Jego celem aby uczynić ten naród niewolników ludem, który objawi Jego charakter bałwochwalczym narodom świata. Gdyby byli posłuszni Jego słowu, wkrótce wkroczyliby do ziemi obiecanej. Ale byli nieposłuszni i buntowniczy, przez 40 lat podróżowali po pustyni. Tylko dwóch dorosłych z tych co opuścili Egipt weszło do Kanaanu.FW 505.1

To podczas podróży po pustyni Izraeleitów Bóg dał im swe prawo. Prowadził ich do Synaju, i tam pośród scen strasznej wspaniałości ogłosił dziesięć przykazań.FW 505.2

Możemy z korzyścią studiować zapis przygotowań uczynionych przez zgromadzenie Izraela by słuchać prawa. “Pierwszego dnia trzeciego miesiąca od wyjścia synów izraelskich z ziemi egipskiej przybyli na pustynię Synaj. Wyruszyli z Refidim a przybywszy na pustynię Synaj rozłożyli się obozem na pustyni. Tam obozował Izrael naprzeciw góry. A Mojżesz wstąpił na górę do Boga, Pan zaś zawołał nań z góry mówiąc: Tak powiesz domowi Jakuba i to oznajmisz synom izraelskim: Wy widzieliście co uczyniłem Egipcjanom jak nosiłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do siebie. A teraz jeżeli pilnie słuchać będziecie głosu mojego i przestrzegać mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich ludów bo moja jest cała ziemia.FW 505.3

Kto zatem ma być uznawany jako Władca narodów? — Pan Bóg wszechpotężny. Wszyscy królowie, przywódcy, narody są pod Jego panowaniem i rządem. I przyszedł Mojżesz i zawołał starszych ludu, i przedstawił im te wszystkie słowa, które Pan mu nakazał.FW 505.4

Jaka była odpowiedź zgromadzenia liczącego więcej niż milion ludzi?FW 506.1

“Wtedy cały lud odpowiedział razem mówiąc: Uczynimy wszystko co Pan rozkazał. A Mojżesz powtórzył Panu słowa ludu”.FW 506.2

W ten sposób dzieci Izraela były określone jako szczególny lud. Przez najbardziej uroczyste przymierze zobowiązali się by być uczciwymi wobec Boga.FW 506.3

Potem lud został wezwany by przygotować się do słuchania prawa. O poranku dnia trzeciego słyszany był głos Boga. Przemawiał z gęstych ciemności, które Go otaczały, jak stał na górze otoczony orszakiem aniołów Pan dał poznać swe prawo.FW 506.4

Bóg towarzyszył ogłoszeniu swego prawa z objawieniem swej mocy i chwały aby jego lud miał odczucie głębokiego szacunku dla Autora prawa, Stworzyciela nieba i ziemi. Chciał także pokazać wszystkim ludziom świętość, wagę, niezmienność swego prawa.FW 506.5

“Lud Izraela był przepełniony grozą. Odsunęli się od góry ze strachem i obawą. Tłum krzyczał do Mojżesza: Ty mów do nas, niech Bóg nie przemawia do nas abyśmy nie umarli”.FW 506.6

Umysły ludu zaślepione i poniżone niewolą nie były przygotowane by docenić w pełni daleko sięgające zasady Bożych dziesięciu przykazań. Aby zobowiązania dekalogu mogły być w pełni zrozumiane i wprowadzone, dodatkowe przepisy zostały dane ilustrujące i stosujące przepisy dziesięciu przykazań. Przeciwnie do dekalogu zostały dane osobiście Mojżeszowi, który miał zakomunikować je ludowi.FW 506.7

“Po zejściu z góry przyszedł więc Mojżesz i obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie prawa, lud zaś jednogłośnie odpowiedział mówiąc: Wszystkie słowa, które wypowiedział Pan, wypełnimy. Wtedy Mojżesz spisał wszystkie słowa Pana a wstawszy wcześnie rano zbudował ołtarz u stóp góry i postawił dwanaście pomników dla dwunastu plemion izraelskich. Polecił też młodzieńcom z synów izraelskich złożyć ofiarę całopalenia a ci zarżnęli cielce na rzeźną ofiarę pojednania dla Pana. Potem wziął Mojżesz połowę krwi i wlał do czaszy a drugą połowę krwi wylał na ołtarz. Następnie wziął księgę przymierza i głośno przeczytał ludowi, ten zaś rzekł: Wszystko co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni. Wziął tedy Mojżesz krew i pokropił lud mówiąc: Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów”.FW 506.8

Tak przez najbardziej uroczystą służbę dzieci Izraela były jeszcze raz oddzielone jako szczególny lud. Pokropienie krwią reprezentowało przelanie krwi Jezusa, przez którą ludzkie istoty są oczyszczane od grzechu.FW 507.1

Raz jeszcze Pan miał szczególne słowa do przekazania swemu ludowi. W 31 rozdziale Exodus czytamy:FW 507.2

“I rzekł Pan do Mojżesza: Powiedz synom izraelskim: Zaiste przestrzegać będziecie sabatów moich gdyż to jest znakiem między mną a wami po wszystkie pokolenia wasze abyście wiedzieli żem Ja Pan, który was poświęcam... Synowie izraelscy będą przestrzegać sabatu zachowując sabat w pokoleniach swoich jako przymierze wieczne. Między mną a synami izraelskimi będzie on znakiem na wieki bo w sześciu dniach stworzył Pan niebo i ziemię a dnia siódmego odpoczął i wytchnął. A gdy dokończył rozmowy z Mojżeszem na górze Synaj, dał mu dwie tablice świadectwa, tablice kamienne napisane palcem Bożym”.FW 507.3

Wiele innych tekstów dotyczących świętości Bożego prawa zostało mi przedstawionych. Scena po scenie aż do czasów obecnych przeszły przede mną. Słowo wypowiedziane przez Boga do Izraela było weryfikowane. Lud był nieposłuszny i jedynie dwu dorosłych z tych, którzy opuścili Egipt, weszło do Kanaanu. Reszta umarła na pustyni. Czy Pan dzisiaj nie wywyższy swego słowa skoro przywódcy Jego ludu odstępują od Jego przykazań?FW 508.1

Zostałam skierowana do czwartego rozdziału Księgi Powtórzonego Prawa. Cały ten rozdział ma być studiowany. Zauważcie szczególne stwierdzenie: “Dowiedz się tedy dzisiaj i weź to sobie do serca że Pan jest Bogiem na niebie w górze i na ziemi w dole, nie ma innego! Przestrzegaj zatem ustaw jego i przykazań, które ja tobie dziś nakazuję, aby dobrze było tobie i twoim synom po tobie i abyś długo żył na ziemi, którą Pan, twój Bóg, daje ci po wszystkie dni”.FW 508.2

Ósmy i jedenasty rozdział Księgi Powtórzonego Prawa także mają wielkie znaczenie dla nas. Lekcje tam zawarte mają największą wagę i są dane nam tak samo jak Izraelitom. W jedenastym rozdziale Bóg mówi:FW 508.3

“Oto ja kładę dziś przed wami błogosławieństwo i przekleństwo. Błogosławieństwo, jeżeli będziecie słuchali przykazań Pana, Boga waszego, które Ja wam dziś daję a przekleństwo jeżeli nie będziecie słuchać przykazań Pana, Boga waszego i zejdziecie z drogi, którą wam dziś wskazuję, i pójdziecie za innymi Bogami, których nie znacie”.FW 508.4

Zostałam pouczona jako Boży posłaniec by zająć się szczególnie zapisem grzechu Mojżesza i jego smutnym rezultatem jako uroczystą lekcją dla tych, którzy mają odpowiedzialne stanowiska w naszych szkołach a szczególnie dla tych, którzy przewodzą tym instytucjom.FW 508.5

O Mojżeszu słowo Boga stwierdza: “A Mojżesz był bardzo pokorny, ponad wszystkich ludzi jacy mieszkali na obliczu ziemi”. Długo znosił bunt i opór Izraela. Ale w końcu jego cierpliwość odeszła. Byli u granic ziemi obiecanej. Ale zanim weszli do Kanaanu, musieli pokazać że wierzą w Bożą obietnicę. Dostawy wody zostały przerwane. Mieli tu możliwość by iść wiarą a nie za ciałem. Ale zapomnieli o ręce, która przez wiele lat zaspokajała ich potrzeby, zamiast zwrócić się do Boga o pomoc szemrali przeciwko Niemu.FW 508.6

Ich krzyki były skierowane przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi: “Dlaczego przywiedliście zgromadzenie Pana na tę pustynię? Czy dlatego abyśmy tu pomarli, my i nasze bydło? I dlaczego to wyprowadziliście nas z Egiptu, czy dlatego aby nas przywieść na to nędzne miejsce gdzie nie ma zboża, fig, winorośli i jabłek granatu a zwłaszcza nie ma wody do picia?FW 509.1

Dwóch braci stanęło przed tłumem. Ale zamiast przemówić do skały jak Bóg nakazał, Mojżesz uderzył gniewnie skałę wołając: Słuchajcie, buntownicy! Czy z tej skały wydobędziemy dla was wodę?FW 509.2

Gorzkie i głębokie upokorzenie było wyrokiem natychmiast wygłoszonym. I rzekł Pan do Mojżesza i Aarona: “Ponieważ mi nie zaufaliście aby mnie uwielbić na oczach synów izraelskich, dlatego nie wprowadzicie tego zgromadzenia do ziemi, którą im daję. “Z buntowniczym Izraelem musieli umrzeć przed przejściem Jordanu.FW 509.3

Z doświadczenia Mojżesza Pan chciał aby Jego lud nauczył się że kiedy czynią to co daje im ważność, Jego dzieło jest zaniedbywane a On znieważany. Pan nie będzie działał dla tych, którzy nie pracują z Nim. Jego imię, On sam, ma być wywyższone na ziemi.FW 509.4

Przez więcej niż dwadzieścia lat dziwne rzeczy w różnych okresach, działy się wśród nas. Ci, którzy stali się niewierni, którzy nie wywyższali zasad sprawiedliwości, muszą teraz szukać Pana z głębokim upokorzeniem duszy i nawrócić się aby Bóg mógł uzdrowić ich z przestępstw.FW 509.5

Ktoś stojący na czele szkoły ma zaangażować swe niepodzielne zainteresowania do dzieła czynienia szkoły taką jaką Pan zaplanował aby była. Jeśli jest ambitny by wspinać się wyżej i wyżej, jeśli sięga powyżej faktycznych zalet jego pracy ponad jej prostotę nie szanując świętych zasad nieba, niech uczy się z doświadczenia Mojżesza że Pan z pewnością objawi swe niezadowolenie z powodu jego uchybienia w osiąganiu standardu ustalonego przed nim.FW 510.1

Kierujący szkołą powinien szczególnie troskliwie dbać o finanse instytucji. Powinien zrozumieć podstawy zasad dbania o dokumenty. Ma wiernie raportować użycie wszystkich pieniędzy przechodzących przez jego ręce dla użytku w szkole. Fundusze szkoły nie mają być nadużywane ale należy dokonać każdego wysiłku by zwiększyć użyteczność szkoły. Ci, którym powierzono zarządzanie finansami naszych instytucji edukacyjnych, nie mogą pozwolić sobie na beztroskę w wydawaniu środków. Wszystko związane z finansami naszych szkół powinno być doskonale jasne. Droga Pana musi być ściśle naśladowana chociaż może to nie być w harmonii z drogami ludzkimi.FW 510.2

Odpowiedzialnym za nasze szkoły chciałabym powiedzieć: Czy czynicie Boga i Jego prawo rozkoszą? Czy zasady, którymi podążacie, są zdrowe, czyste i niesfałszowane? Czy trzymacie samych siebie w życiowej praktyce pod kontrolą Boga? Czy widzicie potrzebę posłuszeństwa mu w każdym szczególe? Jeśli jesteście kuszeni by przywłaszczyć sobie pieniądze przychodzące do szkoły w sposób nieprzynoszący szczególnych korzyści dla szkoły, wasz standard zasad musi być uważnie oceniony aby nie nadszedł czas byście wy nie byli oszacowani i znalezieni lekkimi. Kto jest waszym księgowym? Kto jest zarządzającym? Czy są ostrożni i kompetentni? Patrzcie na to. Jest możliwe aby pieniądze były nadużyte bez jasnego zrozumienia jak do tego doszło, jest możliwe aby szkoła została stracona na zawsze z powodu niemądrych wydatków. Ci, którzy są odpowiedzialni, mogą odczuć tą stratę żarliwie przypuszczając że czynili to co najlepsze. Ale dlaczego pozwolili by długi narastały? Niech odpowiedzialni za szkołę każdego miesiąca wiedzą jaki jest prawdziwy stan finansowy szkoły.FW 510.3

Moi odpowiedzialni bracia, wywyższcie prawo królestwa Chrystusa poprzez chętne posłuszeństwo. Jeśli sami nie jesteście pod kontrolą Rządcy wszechświata, jak możecie być posłuszni Jego prawu tak jak wymaga to Jego słowo? Ci, którzy są umieszczeni na pozycjach władzy, są tymi, którzy potrzebują najpełniej uświadomić sobie niezmienność prawa Boga i ważność posłuszeństwa Jego wymaganiom.FW 511.1

W pewnych względach wielu związanych z naszymi szkołami powinno stać na wyższym poziomie. Wiemy że niektórzy mają zdeterminowany cel by być posłusznym każdemu słowu wychodzącemu z ust Boga. Tacy mężczyźni i kobiety otrzymają moc intelektu by dostrzec różnicę pomiędzy sprawiedliwością i niesprawiedliwością. Mają wiarę, która działa przez miłość i oczyszcza duszę a oni objawiają Boga światu.FW 511.2

Wszyscy potrzebujemy znacznie głębszego doświadczenia w sprawach Boga niż mamy. Własne “ja” ma umrzeć a Chrystus ma zapanować w świątyni duszy. Lekarze, słudzy, nauczyciele, wszyscy inni na odpowiedzialnych stanowiskach muszą uczyć się pokory Chrystusa zanim On może się im objawić. Zbyt często własne “ja” jest tak ważnym czynnikiem w życiu człowieka że Pan nie jest zdolny by kształtować i modelować go. Własne “ja” rządzi po prawicy i lewicy a człowiek kieruje swą drogą tak jak mu się podoba. Chrystus mówi do “ja”: “Zejdź z mej drogi. Każdy, kto pójdzie za mną, niech zaprze się siebie i podniesie swój krzyż i podąża za mną. Wtedy Ja zaakceptuję go jako swego ucznia. Po to by służyć mi w sposób do zaakceptowania, musi czynić dzieło jakie dałem mu w zgodzie z moimi wskazówkami”. — The Review and Herald, 16 i 23 sierpień 1906.FW 511.3