ΚΕΦΆΛΑΙΟ 35—ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Στα πρώτα χρόνια της ηγεμονίας του Ιωακείμ αφθονούσαν οι αγγελίες για την καταστροφή που πλησίαζε. Ο ειπωμένος από τους προφήτες λόγος του Θεού πλησίαζε να εκπληρωθεί. Στο βορρά η ασσυριακή δύναμη, επί μακρόν κυρίαρχος, δε θα εξακολουθούσε στο εξής να εξουσιάζει τα έθνη. Η Αίγυπτος στο νότο, στη δύναμη της οποίας ο βασιλιάς του Ιούδα μάταια στήριζε την εμπιστοσύνη του, έμελλε σε λίγο να δεχθεί ένα καινούριο πλήγμα. Εντελώς αναπάντεχα μια νέα αυτοκρατορία - η βαβυλωνιακή - ανερχόταν στην Ανατολή, επισκιάζοντας με καταπληκτική ταχύτητα όλα τα άλλα έθνη.PG 289.1

Μέσα σε λίγα χρόνια ο βασιλιάς της Βαβυλώνας θα χρησιμοποιείτο ως όργανο της οργής του Θεού εναντίον του αμεταμέλητου Ιούδα. Η Ιερουσαλήμ επρόκειτο να υποστεί επανειλημμένες πολιορκίες και εισβολές από τα πολιορκητικά στρατεύματα του Ναβουχοδονόσορ. Η μια ομάδα μετά την άλλη - λιγοστοί στην αρχή, αλλά αργότερα ανερχόμενοι σε χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδων - έμελλαν να φερθούν αιχμάλωτοι στη γη Σενναάρ για να ζήσουν εκεί καταδικασμένοι στην εξορία. Ο Ιωακείμ, ο Ιωαχείν, ο Σεδεκίας - όλοι αυτοί οι Ιουδαίοι βασιλείς θα γίνονταν, με τη σειρά, υποτελείς του βαβυλώνιου κυρίαρχου, και όλοι τους, με τη σειρά, θα επαναστατούσαν. Σκληρές και όλο σκληρότερες ποινές θα επιβάλλονταν στο επαναστατημένο έθνος, μέχρις ότου τελικά ολόκληρη η χώρα θα ερημωνόταν, η Ιερουσαλήμ θα ρήμαζε και θα γινόταν παρανάλωμα της φωτιάς, ο ναός που είχε οικοδομήσει ο Σολομών θα καταστρεφόταν και το βασίλειο του Ιούδα θα έπεφτε χωρίς πια να επανακτήσει την προηγούμενη θέση του ανάμεσα στα έθνη της Γης.PG 289.2

Τα χρόνια αυτά των αλλαγών, γεμάτα κινδύνους για το ισραηλινό κράτος, σημαδεύθηκαν από πολλά μηνύματα του Ουρανού μέσο του Ιερεμία. Με τον τρόπο αυτόν ο Κύριος πρόσφερε στο λαό του Ιούδα υπεραρκετές ευκαιρίες για να προφυλαχθούν, μη συνάπτοντας συμμαχία με την Αίγυπτο και αποφεύγοντας τις προστριβές με τους βαβυλώνιους κυριάρχους. Καθώς ο προμηνυόμενος κίνδυνος πλησίαζε περισσότερο, ο Ιερεμίας δίδασκε το λαό με μια σειρά εμπράκτων παραβολών, ελπίζοντας να τους κάνει με τον τρόπο αυτό να συναισθανθούν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο Θεό και να τους ενθαρρύνει επίσης να διατηρήσουν φιλικές σχέσεις με τη βαβυλωνιακή κυβέρνηση.PG 289.3

Προκειμένου να επεξηγήσει τη σπουδαιότητα της υπακοής τους στις απαιτήσεις του Θεού, ο Ιερεμίας συγκέντρωσε μερικούς Ρηχαβίτες στις αίθουσες του ναού και βάζοντας μπροστά τους κρασί, τους κάλεσε να πιουν. Όπως ήταν φυσικό να το περιμένει, αντιμετώπισε διαμαρτυρία και απαρέγκλιτη άρνηση. Δήλωσαν με σταθερότητα οι Ρηχαβίτες: “Δεν θέλομεν πίει οίνον, διότι Ιωναδάβ, ο υιός του Ρηχάβ, ο πατήρ ημών, προσέταξεν ημάς λέγων, Δεν θέλετε πίει οίνον, σεις και οι υιοί σας εις τον αιώνα.”PG 290.1

“Και έγεινε λόγος Κυρίου προς τον Ιερεμίαν λέγων, Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, Ύπαγε και ειπέ προς τους ανθρώπους του Ιούδα και προς τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, Δεν θέλετε λάβει παιδείαν διά να ακούητε τους λόγους Μου; λέγει Κύριος. Οι μεν λόγοι του Ιωναδάβ, υιού του Ρηχάβ, όστις προσέταξεν εις τους υιούς αυτού να μη πίνωσιν οίνον, εξετελέσθη. Και έως της ημέρας ταύτης δεν πίνουσι, διότι υπακούουσιν εις την προσταγήν του πατρός αυτών.” (Ιερ. 35: 6,12-14).PG 290.2

Με τον τρόπο αυτόν προσπάθησε ο Θεός να φέρει σε χτυπητή αντίθεση την υπακοή των Ρηχαβιτών με την παρακοή και την ανταρσία του λαού Του. Οι Ρηχαβίτες είχαν υπακούσει στην εντολή του πατέρα τους, και τώρα αρνούνται να παρασυρθούν στην παράβαση. Οι άνδρες του Ιούδα όμως δεν είχαν δώσει προσοχή στα λόγια του Κυρίου, και σαν αποτέλεσμα επρόκειτο σε λίγο να υποστούν τις αυστηρές τιμωρίες Του. Ο Κύριος δήλωσε:PG 290.3

“Εγώ δε ελάλησα προς εσάς, εγειρόμενος πρωί και λαλών. Πλην δεν Μου ηκούσατε. Και απέστειλα προς εσάς πάντας τους δούλους Μου τους προφήτας, εγειρόμενος πρωί και αποστέλλων, λέγων, Επιστρέψατε έκαστος από της οδού της πονηρός, και διορθώσετε τας πράξεις υμών, και μη υπάγετε οπίσω άλλων θεών διά να λατρεύητε αυτούς, και θέλετε κατοικήσει εν τη γη, την οποίαν έδωκα εις εσάς και εις τους πατέρας σας. Αλλά δεν εκλίνατε το ωτίον σας, και δεν Μου εισηκούσατε. Επειδή οι υιοί του Ιωναδάβ υιού του Ρηχάβ εξετέλεσαν την προ- σταγήν του ττατρός αυτών, την οποίαν προσέταξεν εις αυτούς, ο δε λαός ούτος δεν Μου εισήκουσε, διά τούτο ούτω λέγει Κύριος, ο Θεός των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, Ιδού, θέλω φέρει επί τον Ιούδαν, και επί πάντας τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, πάντα τα κακά τα οποία ελάλησα κατ’αυτών. Διότι ελάλησα προς αυτούς και δεν ήκουσαν, και έκραξα προς αυτούς και δεν απεκρίθησαν.” (Ιερ. 35:14-17).PG 290.4

Όταν οι καρδιές των ανθρώπων απαλύνονται και υποτάσσονται κάτω από την επιρροή του Αγίου Πνεύματος, τότε αυτοί θα προσέξουν τις συμβουλές. Όταν όμως απορρίπτουν τις παραινέσεις μέχρις ότου η καρδιά σκληρύνεται, ο Κύριος τους αφήνει να οδηγούνται από άλλους διαφορετικούς παράγοντες. Αρνούμενοι την αλήθεια, παραδέχονται το ψέμα που τους γίνεται παγίδα για την ίδια την καταστροφή τους.PG 291.1

Ο Κύριος εκλιπαρούσε τους Ιουδαίους να μην προκαλέσουν την οργή Του, αλλά αυτοί δεν έδωσαν καμιά σημασία. Τελικά, πάρθηκε η απόφαση εναντίον τους. Θα φέρονταν αιχμάλωτοι μακριά στη Βαβυλώνα. Οι Χαλδαίοι θα χρησίμευαν για όργανα με τα οποία ο Θεός θα τιμωρούσε τον ατίθασο λαό Του. Τα βάσανα του λαού του Ιούδα θα ήταν ανάλογα με το φως που είχαν λάβει, και με τις προειδοποιήσεις που είχαν περιφρονήσει και απορρίψει. Ο Θεός είχε καθυστερήσει για πολύ τις τιμωρίες Του, αλλά τώρα θα τους γνωστοποιούσε την απαρέσκειά Του σαν μια τελευταία προσπάθεια για την παρεμπόδιση της αμαρτωλής πορείας τους.PG 291.2

Στον οίκο των Ρηχαβιτών πρόφερε μια διαρκή ευλογία. Ο προφήτης ανήγγειλε:PG 291.3

“Επειδή υπηκούσατε εις την προσταγήν Ιωναδάβ του πατρός σας, και εφυλάξατε πάσας τας εντολάς αυτού, και εκάματε κατά πάντα όσα προσέταξεν εις εσάς, διά τούτο ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, Δεν θέλει λείψει άνθρωπος από του Ιωναδάβ υιού του Ρηχάβ, παριστάμενος ε-νώπιον Μου εις τον αιώνα.” (Ιερ. 35:18,19).PG 291.4

Έτσι δίδαξε στο λαό Του ο Θεός ότι η πιστότητα και η υπακοή θα επέστρεφαν στον Ιούδα με ευλογία, όπως ακριβώς οι Ρηχαβίτες ευλογήθηκαν επειδή υπάκουσαν στην εντολή του πατέρα τους.PG 291.5

Το μάθημα είναι για μας. Αν οι αξιώσεις ενός καλού και συνετού πατέρα, ο οποίος έλαβε τα καλύτερα και αποτελεσματικότερα μέτρα προκειμένου να προστατεύσει τους απογόνους του από τα κακά αποτελέσματα της ακράτειας άξιζαν την επακριβή τους τήρηση, τότε ασφαλώς η εξουσία του Θεού πρέπει να θεωρηθεί τόσο αξιότερη σεβασμού όσο αγιότερος είναι Εκείνος από τον άνθρωπο. Ο Δημιουργός και κυβερνήτης μας, άπειρος σε δύναμη και τρομερός σε κρίση, προσπαθεί με κάθε μέσο να κάνει τους ανθρώπους να δουν τις αμαρτίες τους καινα τις εγκαταλείψουν. Με το στόμα των δούλων Του προλέγει τους κινδύνους της παρακοής. Στέλνει σήμα της προειδοποίησης και αποδοκιμάζει ανεξαίρετα την αμαρτία. Ο λαός Του απολαμβάνει την ευημερία μόνο χάρις στην ευσπλαχνία Του και στην άγρυπνη παρακολούθηση από μέρους επίλεκτων οργάνων Του. Δεν μπορεί να υπερασπίζεται και να διαφυλάττει ένα λαό που απορρίπτει τη νουθεσία Του και αγνοεί την αποδοκιμασία Του. Μπορεί να αναστείλει για ένα διάστημα τις τιμωρίες της ανταπόδοσής Του, αλλά δε θα ακινητοποιεί επ’άπειρον το χέρι Του.PG 291.6

Τα τέκνα του Ιούδα συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων στους οποίους ο Θεός είχε δηλώσει, “σεις είσθε εις Εμέ βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον”. (Έξ. 19:6). Ο Ιερεμίας ποτέ δε λησμόνησε τη ζωτική σημασία της αγιοσύνης της καρδιάς στις διάφορες εκδηλώσεις της ζωής και ιδιαίτερα στην υπηρεσία του Υψίστου Θεού. Προείδε καθαρά την πτώση του βασιλείου και τη διασπορά των κατοίκων του Ιούδα στα διάφορα έθνη. Με τα μάτια της πίστης όμως έβλεπε μακρύτερα από όλα αυτά στον καιρό της παλιννόστησης. Στα αυτιά του αντηχούσε η θεϊκή υπόσχεση:PG 292.1

“Εγώ θέλω συνάξει το υπόλοιπον των προβάτων Μου εκ πάντων των τόπων όπου εδίωξα αυτά, και θέλω επιστρέφει αυτά πάλιν εις τας βοσκάς αυτών . . . Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, και θέλω ανεγείρει εις τον Δαβίδ βλαστόν δίκαιον, και βασιλεύς θέλει βασιλεύσει, και ευημερήσει, και εκτελέσει κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γης. Εν ταις ημέραις αυτού ο Ιούδας θέλει σωθή και ο Ισραήλ θέλει κατοικήσει εν ασφαλεία. Και τούτο είναι το όνομα αυτού με το οποίον θέλει ονομασθή, Ο ΚΥΡΙΟΣ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΗΜΩΝ.” (Ιερ. 23:3-6).PG 292.2

Έτσι, οι προφητείες της επικείμενης τιμωρίας ήταν συγκερασμένες με τις υποσχέσεις της τελικής και ένδοξης απολύτρωσης. Εκείνοι που θα επέλεγαν να συμφιλιωθούν με το Θεό και να ζήσουν μια άγια ζωή μέσα στην επικρατούσα αποστασία, θα λάμβαναν δύναμη για κάθε δοκιμασία και θα ήταν ικανοί να δώσουν τη μαρτυρία τους για Αυτόν με μεγάλη ισχύ. Και στις επερχόμενες γενεές η λύτρωση που θα γινόταν για αυτούς, θα υπερέβαινε σε φήμη την λύτρωση που έγινε για τα τέκνα του Ισραήλ στον καιρό της εξόδου. Πλησίαζαν οι ημέρες, δήλωσε ο Κύριος με τον προφήτη Του, όταν “δεν θέλουσιν ειπεί πλέον, Ζη Κύριος, όστις ανήγαγε τους υιούς Ισραήλ εκ γης Αιγύπτου, αλλά, Ζη Κύριος, όστις ανήγαγε και όστις έφερε το σπέρμα του οίκου Ισραήλ εκ της γης του βορρά, και εκ πάντων των τόπων όπου είχα διώξει αυτούς, και θέλουσι κατοικήσει εν τη γη αυτών.” (Ιερ. 23:7,8). Τέτοιες ήταν οι θαυμάσιες προφητείες που έκανε ο Ιερεμίας στο διάστημα των τελευταίων ετών της ιστορίας του βασιλείου του Ιούδα, τότε που οι Βαβυλώνιοι αποκτούσαν παγκόσμια εξουσία, τότε που οδηγούσαν τα πολιορκητικά τους στρατεύματα εναντίον των τειχών της Σιών.PG 292.3

Σαν την πιο γλυκιά μουσική έφθαναν οι υποσχέσεις αυτές της απολύτρωσης στα αυτιά εκείνων που είχαν μείνει σταθεροί στη λατρεία του Κυρίου. Στα σπίτια πλουσίων και φτωχών, εκεί όπου οι συμβουλές ενός πιστού στη διαθήκη του Θεού εξακολουθούσαν να θεωρούνται σεβαστές, τα λόγια του προφήτη επαναλαμβάνονταν διαρκώς. Και αυτά τα παιδιά ακόμη, συγκινούνται και επάνω στις επιδεκτικές τους διάνοιες δημιουργούντο μόνιμες εντυπώσεις.PG 293.1

Η τήρηση των εντολών της Αγίας Γραφής στις ημέρες του Ιερεμία ήταν εκείνη που έδωσε στο Δανιήλ και στους συντρόφους του διάφορες ευκαιρίες για να εξάρουν το Θεό στα μάτια των εθνών της γης. Η διαπαιδαγώγηση που τα εβραιόπαιδα αυτά είχαν λάβει στο πατρικό σπίτι τους, τα είχε κάνει δυνατά στην πίστη και σταθερά στην υπηρεσία του ζώντος Θεού, του Δημιουργού του ουρανού και της Γης. Κατά την πρώτη πολιορκία και κατάκτηση της Ιερουσαλήμ στην αρχή της βασιλείας του Ιωακείμ, ο Ναβουχοδονόσορ αιχμαλώτισε μεταξύάλλων που είχαν επιλεγεί για την υπηρεσία τους στη Βαβυλωνία το Δανιήλ και τους συντρόφους του. Η πίστη των εβραίων αιχμαλώτων δοκιμάσθηκε στο έπακρο. Εκείνοι όμως που είχαν μάθει να έχουν εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις του Θεού, έβρισκαν σε αυτές ό,τι τους χρειαζόταν για κάθε πείρα που αναγκάσθηκαν να περάσουν κατά τη διαμονή τους στην ξένη χώρα. Οι Γραφές έγιναν σε αυτούς οδηγός και στήριγμα.PG 293.2

Ως ερμηνευτής της σημασίας των τιμωριών που είχαν αρχίσει να πλήττουν τον Ιούδα, ο Ιερεμίας υπερασπίσθηκε γενναία τη δικαιοσύνη του Θεού, όπως και τα μεγαλόψυχα σχέδιά Του που είναι πάντα εμφανή και στους αυστηρότερους ακόμη κολασμούς. Ο προφήτης εργάσθηκε ακαταπόνητα. Επιθυμώντας να πλησιάσει όλες τις κοινωνικές τάξεις, επέκτεινε τη σφαίρα της επιρροής του πέρα από τα Ιεροσόλυμα στις τριγύρω περιοχές, επισκεπτόμενος συχνά τα διάφορα τμήματα του βασιλείου.PG 293.3

Στις μαρτυρίες του προς την εκκλησία ο Ιερεμίας συνεχώς αναφερόταν στις διδασκαλίες του βιβλίου του νόμου που είχε τόσο πολύ τιμηθεί και εξαρθεί κατά τη βασιλεία του Ιωσία. Τόνισε εκ νέου τη σπουδαιότητα της διατήρησης των σχέσεων που συνεπάγεται η διαθήκη με την πολυέλεη και ευσπλαχνική εκείνη Ύπαρξη, η οποία από τα ύψη του Σινά είχε υπαγορεύσει τις εντολές του Δεκαλόγου. Τα προειδοποιητικό και παρακελευστικά λόγια του Ιερεμία έφθασαν σε κάθε περιοχή του βασιλείου, και όλοι είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν το θέλημα του Θεού για το έθνος.PG 293.4

Ο προφήτης κατέστησε σαφές το γεγονός ότι ο ουράνιος Πατέρας μας επιτρέπει να πέσουν οι τιμωρίες Του για “να γνωρίσωσι τα έθνη ότι είναι άνθρωποι.” “Εάν πορεύησθε ενάντιοι εις Εμέ, και δεν θέλετε να Μου υπακούσητε”, προειδοποίησε ο Κύριος το λαό Του, “τότε Εγώ . . . θέλω σας διασπείρει μεταξύ των εθνών και θέλω σύρει οπίσω σας μάχαιραν, και η γη σας θέλει μείνει έρημος και αι πόλεις σας θέλουσιν είσθαι έρημοι.” (Ψαλμ. 9:20, Λευιτ. 26: 21,28,33)PG 294.1

Τον ίδιο καιρό που τα μηνύματα της επερχόμενης καταστροφής πίεζαν τους προεστώτες και το λαό, ο ηγεμόνας τους ο Ιωακείμ, αντί να είναι συνετός πνευματικός αρχηγός, πρώτιστος στην εξομολόγηση των αμαρτιών, στην ανάνηψη και στα καλά έργα, περνούσε τον καιρό του με φίλαυτες απολαύσεις. “Θέλω οικοδομήσει εις εμαυτόν οίκον μέγαν” ήταν η πρόθεσή του. Και αυτόν τον οίκο “στεγάζοντα με κέδρον και χρωματίζοντα με σμάλτον” τον έκτισε με χρήματα και εργασία που εξασφάλισε με την εξαπάτηση και την καταδυνάστευση. (Ιερ. 22:14).PG 294.2

Ο προφήτης εξοργίσθηκε και εμπνεύσθηκε για να αναγγείλει στον ασεβή αρχηγό την τιμωρία. Είπε:PG 294.3

“Ουαί εις τον οικοδομούντα τον οίκον αυτού ουχί εν δικαιοσύνη, και τα υπερώα αυτού ουχί εν ευθύτητι. Τον μεταχειριζόμενον την εργασίαν του πλησίον αυτού αμισθί, και μη αποδίδοντα εις αυτόν τον μισθόν του κόπου αυτού ... Θέλεις βασιλεύει διότι εγκλείεις σεαυτόν εις κέδρον; ο πατήρ σου δεν έτρωγε και έπινε, και, επειδή έκαμνε κρίσιν και δικαιοσύνην ευημέρει; Έκρινε την κρίσιν του πτωχού και του πένητος, και τότε ευημέρει. Δεν ήτο τούτο να Με γνωρίζη; λέγει Κύριος. Αλλ’οι οφθαλμοί σου και η καρδία σου δεν είναι παρά εις την πλεονεξίαν σου, και εις το να εκχέης αίμα αθώον, και εις την δυναστείαν, και εις την βίαν, διά να κάμνης ταύτα. Διά τούτο ούτω λέγει Κύριος περί του Ιωακείμ, υιού του Ιωσίου, βασιλέως του Ιούδα, Δεν θέλουσι κλαύσει λέγοντες, Ουαί, αδελφέ μου! ή, Ουαί, αδελφή μου! Δεν θέλουσι κλαύσει αυτόν λέγοντες, Ουαί, κύριε! ή, ουαί, δόξα! Θέλεις ταφή ταφήν όνου συρόμενος και ριπτόμενος πέραν των πυλών της Ιερουσαλήμ.” (Ιερ. 22:13-19).PG 294.4

Σε μερικά χρόνια η τρομερή αυτή τιμωρία θα ερχόταν στον Ιωακείμ. Πρώτα όμως ο Κύριος πληροφόρησε με ευσπλαχνία το αμε- τανόητο έθνος για την αμετάκλητη απόφασή Του. Το τέταρτο έτος της ηγεμονίας του Ιωακείμ “Ιερεμίας ο προφήτης ελάλησε προς πάντα τον λαόν του Ιούδα και προς πάντας του κατοίκους της Ιερουσαλήμ”, τονίζοντας ότι περισσότερο από είκοσι χρόνια, “από του δεκάτου τρίτου έτους του Ιωσίου, . . . έως της ημέρας ταύτης” είχε κάνει γνωστή την επιθυμία του Θεού να σώσει, αλλά ότι οι εξαγγελίες του είχαν καταφρονηθεί. (Ιερ. 25:2,3). Και τώρα ο λόγος του Θεού για αυτούς ήταν:PG 294.5

“Ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, Επειδή δεν ηκούσατε τους λόγους Μου, Ιδού, Εγώ θέλω αποστείλει και λάβει πάσας τας οικογενείας του βορρά, λέγει Κύριος, και Ναβουχοδονόσορ τον βασιλέα της Βαβυλώνος, τον δούλον Μου, και θέλω φέρει αυτούς εις την γην ταύτην, και επί τους κατοίκους αυτής, και επί πάντα ταύτα τα έθνη κύκλω, και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς, και καταστήσει αυτούς έκπληξιν και ερημώσεις αιωνίους. Και θέλω αφαιρέσει απ’αυτών την φωνήν της χαράς και την φωνήν της ευφροσύνης, την φωνήν του νυμφίου και την φωνήν της νύμφης, τον ήχον των μυλοπετρών και το φως του λύχνου. Και πάσα η γη θέλει είσθαι εις ερήμωσιν και θάμβος. Και τα έθνη θέλουσι δουλεύσει τον βασιλέα της Βαβυλώνος εβδομήκοντα έτη.” (Ιερ. 25:8-11).PG 295.1

Μολονότι η ολέθρια καταδίκη είχε με σαφήνεια διατυπωθεί, η τρομερή σημασία της κατανοήθηκε από τα πλήθη ελάχιστα που την άκουσαν. Προκειμένου να σχηματίσουν σαφέστερη εντύπωση, ο Κύριος επιδίωξε να σκιαγραφήσει την έννοια των ειπωμένων λόγων. Ζήτησε από τον Ιερεμία να παρομοιάσει τη μοίρα του έθνους με ένα ποτήρι γεμάτο με το κρασί της θεϊκής οργής. Πρώτα θα πότιζε από το ποτήρι αυτό της συμφοράς “την Ιερουσαλήμ και τας πόλεις του Ιούδα, και τους βασιλείς αυτού”.Και σε άλλους, στους οποίους θα έδινε το ίδιο ποτήρι ήταν στο “Φαραώ βασιλέα της Αιγύπτου και τους δούλους αυτού, και τους μεγιστάνας αυτού, και άπαντα τον λαόν αυτού”, και σε πολλά ακόμη έθνη της γης μέχρις ότου εκπληρωθεί ο σκοπός του Θεού. (Δείτε Ιερ. 25:).PG 295.2

Για να απεικονίζει ευκρινέστερα ακόμη τη φύση των εσπευσμένων κυρώσεων, ο προφήτης διατάχθηκε να φέρει “τινάς εκ των πρεσβυτέρων του λαού και εκ των πρεσβυτέρων των ιερέων” και να εξέλθει “εις την φάραγγα του υιού Εννόμ”, όπου, αφού θα έκανε μια ανασκόπηση της αποστασίας του Ιούδα, θα καταθρυμμάτιζε ένα πήλινο λαγήνι του κεραμέα, δηλώνοντας από μέρους του Κυ-ρίου, του οποίου ήταν υπηρέτης, “Ούτω θέλει συντρίψει τον λαόν τούτον και την πόλιν ταύτην, καθώς συντρίβει τις το αγγείον του κεραμέως, το οποίον δεν δύναται να διορθωθή πλέον.” Ο προφήτης έκανε όπως διαταχθηκε. Κατόπιν, επιστρέφοντας στην πόλη, στάθηκε στην αυλή του ναού και ανήγγειλε σε όλο το λαού: “Ούτω λέγει Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ, Ιδού, θέλω φέρει επί την πόλιν ταύτην, και επί πάσας τας κώμας αυτής, πάντα τα κακά όσα ελάλησα κατ’αυτής. Διότι εσκλήρυναν τον τράχηλον αυτών, ώστε να μη ακούσωσι τον λόγον Μου.” (Δείτε. Ιερ. 19:).PG 295.3

Αντί να οδηγήσουν σε εξομολόγηση και σε μετάνοια, τα λόγια του προφήτη εξόργισαν τους ανωτέρουςκυβερνητικούς επιτρόπους, με αποτέλεσμα να στερηθεί ο Ιερεμίας την ελευθερία του. Μολονότι φυλακισμένος με ποδόδεσμα, ο προφήτης εξακολουθούσε να μεταδίδει τις αγγελίες του ουρανού σε εκείνους που πλησίαζαν. Η φωνή του δεν μπορούσε να σιγήσει με τον κατατρεγμό. Ο λόγος της αλήθειας, έλεγε, “ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις μου, και απέκαμον χαλινώνων εμαυτόν, και δεν ηδυνάμην πλέον.” (Ιερ. 20:9).PG 296.1

Στον καιρό αυτό περίπου ο Κύριος διέταξε τον Ιερεμία να καταχωρήσει γραπτώς τα μηνύματα που ήθελε να μεταδώσει σε εκείνουςπου η συμπονετική καρδιά τους έτρεφε ασταμάτητη λαχτάρα. Ο Κύριος πρόσταξε το δούλο Του:PG 296.2

“Λάβε εις σεαυτόν τόμον βιβλίου, και γράψον εν αυτώ πάντας τους λόγους τους οποίους ελάλησα προς σε κατά του Ισραήλ και κατά του Ιούδα, και κατά πάντων των εθνών, αφ’ης ημέρας ελάλησα προς σε, από των ημερών του Ιωσίου, έως της ημέρας ταύτης. Ίσως ακούσει ο οίκος Ιούδα πάντα τα κακά, τα οποία Εγώ βουλεύομαι να κάμω εις αυτούς, ώστε να επιτρέψωσιν έκαστος από της οδού αυτής της πονηρός, και να συγχωρήσω την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών.” (Ιερ. 36: 2,3).PG 296.3

Υπακούοντας στην εντολή αυτή, ο Ιερεμίας ζήτησε τη βοήθεια ενός πιστού φίλου του, του Βαρούχ του γραμματέα, και υπαγόρευσε “πάντας τους λόγους του Κυρίου, τους οποίους ελάλησε προς αυτόν.” (Ιερ. 36:4). Οι λόγοι καταγράφηκαν προσεκτικά σε ένα τόμο περγαμηνής. Αυτοίαποτέλεσανμια αυστηρή επίπληξη της αμαρτίας, μια προειδοποίηση για το αναπόφευκτο επακόλουθο της συνεχιζόμενης αποστασίας και μια σοβαρή έκκληση για την αποκήρυξη της αμαρτίας.PG 296.4

Όταν το γράμμα τελείωσε, ο Ιερεμίας που περίμενε φυλακισμένος, έστειλε το Βαρούχ να διαβάσει τον τόμο μπροστά στα συγκεντρωμένα πλήθη στο ναό με την ευκαιρία μιας εθνικής νηστείας, “εν τω ττέμτττω έτει του Ιωακείμ, υιού του Ιωσίου βασιλέως του Ιούδα, εν τω εννάτω μηνί”. Ο προφήτης είπε: “Ίσως η δέησις αυτών φθάση ενώπιον του Κυρίου, και επιστρέψωσιν έκαστος από της οδού αυτού της πονηρός. Διότι μέγας είναι ο θυμός και η οργή, την οποίαν ο Κύριος ελάλησε κατά του λαού τούτου.” (Ιερ. 36:9,7).PG 296.5

Ο Βαρούχ υπάκουσε και ο τόμος αναγνώσθηκε μπροστά σε όλο το λαό Ιούδα. Μετά από αυτό οι άρχοντες κάλεσαν το γραμματέα να τους διαβάσει τα λόγια εκείνα. Άκουγαν με μεγάλο ενδιαφέρον και υποσχέθηκαν να πληροφορήσουν το βασιλιά για όσα είχαν ακούσει. Συμβούλεψαν όμως το γραμματέα να κρυφθεί, επειδή φοβόνταν ότι ο βασιλιάς θα απέρριπτε τη μαρτυρία και θα ζητούσε να θανατώσει αυτούς που ετοίμασαν και μετέδωσαν την εξαγγελία.PG 297.1

Όταν ο βασιλιάς πληροφορήθηκε από τους άρχοντες αυτά που τους είχε αναγνώσει ο Βαρούχ, διέταξε να φέρουν αμέσως τον τόμο μπροστά του και να τον διαβάσουν με προσοχή. Ένας από τους βασιλικούς ακολούθους, ο Ιουδεύς, έφερε τον τόμο και άρχισε να διαβάζει τα επιπληκτικά και προειδοποιητικά του περιε-χόμενα. Ήταν χειμώνας, για αυτόο βασιλιάς, οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι και οι άρχοντες του Ιούδα είχαν συγκεντρωθεί γύρω από μια αναμμένη εστία. Μόλις ένα μικρό μέρος είχε προλάβει να διαβασθεί, ο βασιλιάς, αντί να τρέμει για τον κίνδυνο που πλανιόταν επάνω από το κεφάλι του και επάνω από το λαό του, άρπαξε τον τόμο και σε ένα ξέσπασμα οργής “έκοπτε αυτό διά μαχαιριδίου του γραμματέως και έρριπτε εις το πυρ επί της εστίας, εωσού κατηναλώθη άπας ο τόμος”. (Ιερ. 36:23).PG 297.2

Ούτε ο βασιλιάς ούτε οι άρχοντες “δεν ετρόμαξαν, ουδέ διέσχισαν τα ιμάτια αυτών”. Αν και μερικοί από τους άρχοντες “εμεσίτευον προς τον βασιλέα να μη καύση τον τόμον, δεν ήκουσεν αυτούς.” Αφού το γραπτό καταστράφηκε, η οργή του βασιλιά στράφηκε κατά του Ιερεμία και του Βαρούχ, και έστειλε αμέσως να τους συλλάβουν. “Πλην ο Κύριος έκρυψεν αυτούς.” (Ιερ. 36:24-26).PG 297.3

Εφιστώντας την προσοχή των προσκυνητών του ναού και των αρχόντων του βασιλιά στις γραπτές παραινέσεις που περιέχονταν στον εμπνευσμένο τόμο, ο Θεός μεγαλόψυχα επιδίωκε να ειδοποιήσει το λαό του Ιούδα για το καλό τους. Είπε: “Ίσως ακούση ο οίκος Ιούδα πάντα τα κακά, τα οποία Εγώ βούλομαι να κάμω εις αυτούς, ώστε να επιστρέψωσιν έκαστος από της οδού αυτού της πονηρός, και να συγχωρήσω την αμαρτίαν αυτών.” (Ιερ. 36:3). Ο Θεός λυπάται τους ανθρώπους που αγωνίζονται μέσα στην τύφλωση της διαστροφής. Επιζητεί να διαφωτίσει τη σκοτισμένη αντίληψη στέλλοντας επιπλήξεις και απειλές που σκοπό έχουν να κάνουν και αυτούς ακόμη τους πιο επηρμένους να συναισθανθούν την άγνοιά τους και να θρηνήσουν για τα σφάλματά τους. Προσπαθεί να κάνει τους αυτάρεσκους να νιώσουν δυσαρέσκεια για τα ματαιόδοξα επιτεύγματά τους και να αναζητήσουν την πνευματική ευλογία, διατηρώντας στενή σχέση με τον ουρανό.PG 297.4

Το σχέδιο του Θεού δεν είναι να στέλνει αγγελιοφόρους για να ευχαριστούν και να κολακεύουν τους αμαρτωλούς. Δε στέλνει αγγελίες ειρήνης για να αποκοιμίσει τους ανόσιους σε μια αισθησιακή ασφάλεια. Αντί αυτού πιέζει δυνατά τη συνείδηση του ενόχου, διαπερνά την ψυχή του με τα αιχμηρά βέλη της συναίσθησης της ενοχής. Άγγελοι παρουσιάζουν τις τρομερές κρίσεις του Θεού, έτσι που να αισθανθούν βαθύτερα την ανάγκη και να προκαλέσουν την αγωνιώδη εκείνη κραυγή: “Τί πρέπει να κάμω διά να σωθώ;” (Πράξ. 16:30). Το Χέρι όμως που ταπεινώνει μέχρις εδάφους, που επιτιμά την αμαρτία και εκμηδενίζει την περηφάνια και τη φιλοδοξία, είναι το ίδιο εκείνο Χέρι που ανυψώνει το μετανοημένο, τον τραυματισμένο άνθρωπο. Με βαθιά συμπόνια, Εκείνος που επιτρέπει να επέλθει η τιμωρία, ρωτάει: “Τί θέλεις να σοι κάμω: ” (Μάρκ 10:51).PG 298.1

Όταν ο άνθρωπος αμαρτήσει προς ένα άγιο και φιλεύσπλαχνο Θεό, δεν μπορεί να ακολουθήσει καλύτερη πορεία από του να μετανοήσει ειλικρινά και να ομολογήσει τα σφάλματά του με δάκρυα και με πόνο ψυχής. Νά, τι ζητάει ο Θεός από αυτόν. Δε δέχεται τίποτε άλλο από μια συντριμμένη καρδιά και ένα ταπεινό πνεύμα. Αλλά ο βασιλιάς Ιωακείμ και οι μεγιστάνες του με την υπεροψία και την περηφάνια τους απέρριψαν την πρόσκληση του Θεού. Δε θέλησαν να ακούσουν την προειδοποίηση και να μετανοήσουν.PG 298.2

Η φιλεύσπλαχνη ευκαιρία που τους προσφέρθηκε με τον ιερό τόμο που κάηκε, ήταν η τελευταία τους. Ο Θεός είχε γνωστοποιήσει ότι αν εκείνη τη φορά θα ηρνούντο να ακούσουν τη φωνή Του, θα τους ανάγκαζε να υποστούν τρομερή ανταπόδοση. Αυτοί αρνήθηκαν να ακούσουν και Εκείνος πρόφερε τις τελευταίες τιμωρίες Του κατά του λαού του Ιούδα. Αυτό θα επιφύλασσε ιδιαίτερη οργή για τον άνθρωπο που είχε αγέρωχα ορθώσει τον εαυτό του κατά του Παντοδυνάμου.PG 298.3

“Ούτω λέγει Κύριος περί του Ιωακείμ του βασιλέως του Ιούδα, Δεν θέλει έχει καθήμενον επί του θρόνου του Δαβίδ, και το πτώμα αυτού θέλει εκριφθή την ημέραν εις το καύμα και την νύκτα εις τον πάγον. Και θέλω παιδεύσει αυτόν, και το σπέρμα αυτού, και τους δούλους αυτού διά την ανομίαν αυτών. Και θέλω φέρει επ’αυτούς και επί τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, και επί τους ανθρώπους του Ιούδα, πάντα τα κακά τα οποία ελάλησα προς αυτούς.” (Ιερ. 36:30,31).PG 298.4

Η υπόθεση δεν έληξε με το κάψιμο του τόμου. Τα γραπτά λόγια ήταν ευκολότερο να εξαφανισθούν από ότι η μομφή και η ειδοποίηση που περιέχονται σε αυτά. Η καλπάζουσα τιμωρία που είχε εξαγγείλει ο Θεός εναντίον του αποστάτη Ισραήλ, αλλά και ο καμένος τόμος επρόκειτο να αναπαραχθεί. Διέταξε στο δούλο Του ο Κύριος: “Λάβε πάλιν εις σεαυτόν άλλον τόμον και γράψον εν αυτώ πάντας τους προτέρους λόγους, οίτινες ήσαν εν τω πρώτω τόμω, τον οποίον κατέκαυσεν ο Ιωακείμ ο βασιλεύς του Ιούδα.” Το κατάστιχο των προφητειών που αφορούσαν τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ, είχε γίνει στάχτη. Τα λόγια του όμως εξακολουθούσαν να ζουν στην καρδιά του Ιερεμία ως “καιόμενον πυρ ” (Ιερ. 20:9), και στον προφήτη δόθηκε το δικαίωμα να ξαναδημιουργήσει αυτό που η οργή του ανθρώπου ευχαρίστως θα είχε καταστρέψει.PG 299.1

Παίρνοντας καινούριο τόμο, ο Ιερεμίας τον παρέδωσε στο Βαρούχ, ο οποίος “έγραψεν εν αυτώ εκ στόματος Ιερεμίου πάντας του λόγους του βιβλίου το οποίον κατέκαυσεν εν πυρί Ιωακείμ ο βασιλεύς του Ιούδα. Και έτι προσετέθησαν εις αυτούς πολλοί λόγοι.” (Ιερ. 36:28,32). Η οργή του ανθρώπου είχε προσπαθήσει να εμποδίσει τους μόχθους του προφήτη του Θεού. Τα ίδια όμως μέσα με τα οποία ο Ιωακείμ επιχείρησε να περιστείλει την επιρροή του δούλου του Κυρίου, παραχωρούσαν καινούρια ευκαιρία για τη διασάφηση των θεϊκών απαιτήσεων.PG 299.2

Το αντιδραστικό πνεύμα κατά της μομφής το οποίο κατέληξε στην καταδίωξη και στη φυλάκιση του Ιερεμία, υπάρχει και σήμερα. Πολλοί αρνούνται να δώσουν προσοχή στις επανειλημμένες προειδοποιήσεις, προτιμώντας μάλλον να ακούσουν ψευδείς δασκάλους οι οποίοι κολακεύουν τη ματαιοδοξία τους και παραβλέπουν τα σφάλματά τους. Στην ημέρα της θλίψης, τα άτομα αυτά δε θα έ-χουν σίγουρο καταφύγιο, δε θα λάβουν βοήθεια από τον ουρανό.PG 299.3

Οι εκλεκτοί υπηρέτες του Θεού πρέπει να αντιμετωπίζουν με θάρρος και υπομονή τις δοκιμασίες, τα βάσανα που τους βρίσκουν εξαιτίας των κατηγοριών, της αμέλειας και της διαστρέβλωσης των γεγονότων. Πρέπει να συνεχίσουν να εκτελούν το έργο που ο Θεός τους ανέθεσε να κάνουν, έχοντας πάντοτε υπόψη ότι οι προφήτες του παλαιού καιρού, ο Σωτήρας της ανθρωπότητας και οι απόστολοί Του υπέμειναν και αυτοί την κακομεταχείριση και τον κατατρεγμό χάρη του Λόγου,PG 299.4

Η πρόθεση του Θεού ήταν να δώσει ο Ιωακείμ προσοχή στις συμβουλές του Ιερεμία ώστε να κερδίσει την εύνοια του Ναβουχο- δονόσορ και να γλιτώσει από μεγάλη θλίψη. Ο νεαρός βασιλιάς είχε αφοσιωθείενόρκωςστον ηγεμόνα της Βαβυλώνας. Εάν είχε μείνει πιστός στην υπόσχεσή του, θα είχε κερδίσει το σεβασμό των ειδωλολατρών, και αυτό θα παρουσίαζε πολύτιμες ευκαιρίες για τη μεταλλαγή ψυχών.PG 299.5

Περιφρονώντας τα σπάνια προνόμια που του προσφέρονταν, ο βασιλιάς του Ιούδα ακολούθησε με την θέληση του την πορεία που ο ίδιος διάλεξε. Παρέβηκε το λόγο τιμής που είχε δώσει στο βαβυλώνιο ηγέτη, και επαναστάτησε. Αυτό έφερε τον ίδιο και το βασίλειό του σε πολύ δυσμενή θέση. Εναντίον του εξαπολύθηκαν “τα τάγματα των Χαλδαίων, και τα τάγματα των Συρίων, και τα τάγματα των υιών Αμμών” που αυτός δεν είχε τη δυνατότητα να εμποδίσει, ώστε η χώρα να μη κατακλυσθεί από τους επιδρομείς αυτούς. (Β’ Βασ. 24:2). Σε λίγα χρόνια τερμάτισε την ολέθρια βασιλεία του μέσα στο αίσχος, απορριμμένος από τον Ουρανό, μισούμενος από το λαό του και περιφρονημένος από τους άρχοντες της Βαβυλώ-νας των οποίων την εμπιστοσύνη είχε προδώσει. Και όλα αυτά ήταν το αποτέλεσμα του μοιραίου λάθους να απορρίψει το σκοπό του Θεού όπως του είχε αποκαλυφθεί από τον υποδειχθέντα αγγελιοφόρο Του.PG 300.1

Ο Ιωαχείν - γνωστός και με την προσωνυμία Ιεχωνίας ή Χονίας - γιός του Ιωακείμ, είχε καταλάβει το θρόνο του μόλιςτρεις μήνες και δέκα μέρες πριν παραδοθεί στα στρατεύματα των Χαλδαίων, τα οποία είχαν αναλάβει την πολιορκία της καταδικασμένης πόλης εξαιτίας της ανταρσίας του βασιλιά του Ιούδα. Στην περίπτωση αυτή ο Ναβουχοδονόσορ “μετώκισε τον Ιωαχείν εις την Βαβυλώνα, και την μητέρα του βασιλέως, και τας γυναίκας του βασιλέως, και τους ευνούχους αυτού, τους δυνατούς της γης”, ανερχόμενους σε αρκετές χιλιάδες, μαζί με τους “ξυλουργούς και σιδηρουργούς χιλίους”. Με αυτούς, ο Βαβυλώνιος βασιλιάς πήρε ακόμη “πάντας τους θησαυρούς του οίκου του Κυρίου και τους θησαυρούς του οίκου του βασιλέως.” (Β.',Βασ. 24:15,16,13).PG 300.2

Με ανακομμένη τη δύναμή του, στερημένος από τη ρώμη των ανδρών και τους θησαυρούς του, το βασίλειο του Ιούδα εξακολουθούσε να υφίσταται με ανεξάρτητη κυβέρνηση. Ο Ναβουχοδονόσορ έβαλε επικεφαλής το Ματθανία, ένα νεότερο γιο του Ιωσία, που τον μετονόμασε Σεδεκία.PG 300.3