Στην αρχή των εβδομήντα χρόνων της αιχμαλωσίας, ανάμεσα στους Ισραηλίτες που φέρθηκαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα υπήρχαν χριστιανοί φιλοπάτριδες. Άνθρωποι σαν ατσάλι, αφοσιωμένοι στις αρχές τους ήταν αποφασισμένοι να μη διαφθαρούν ενδίδοντας στη φιλαυτία, αλλά να τιμήσουν το Θεό, ακόμη και αν αυτό τους στοίχιζε τα πάντα.PG 327.2

Στη χώρα της αιχμαλωσίας τους, οι άνθρωποι αυτοί επρόκειτο να εκπληρώσουν το σκοπό του Θεού μεταδίδοντας στα ειδωλολατρικά έθνη τις ευλογίες που προσφέρονται με την επίγνωση του Κυρίου. Αυτοί θα ήταν αντιπρόσωποί Του. Δε θα έρχονταν ποτέ σε συμβιβασμό με τους ειδωλολάτρες. Θα διατηρούσαν την πίστη τους και το όνομά τους ως λατρευτές του ζώντος Θεού σαν μια μεγάλη τιμή. Και αυτό έκαναν. Τόσο σε ευνοϊκούς όσο και σε χαλεπούς καιρούς τίμησαν το Θεό και τιμήθηκαν από το Θεό.PG 327.3

Το γεγονός ότι οι λατρευτές του Κυρίου, βρίσκονταν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα και ότι τα σκεύη του οίκου του Κυρίου είχαν τοποθετηθεί μέσα στο ναό των βαβυλωνιακών θεών, αναφερότανμε καυχησιολογία από τους νικητές σαν απόδειξη ότι η δική τους θρησκεία και οι συνήθειές τους ήταν ανώτερες από τη θρησκεία και τις συνήθειες των Εβραίων.PG 327.4

Αλλά ακριβώς με τις ταπεινώσεις που προκάλεσε στον Ισραηλινόλαό η απομάκρυνσή τους από το Θεό, Αυτός έδειξε στη Βαβυλώνα την υπεροχή Του, τον ιερό χαρακτήρα των αξιώσεών Του και των αναμφίβολων αποτελεσμάτων της υπακοής. Και τη μαρτυρία αυτή την έδωσε με το μόνο τρόπο που μπορούσε να δοθεί, μέσω εκείνων που έμειναν αφοσιωμένοι σε Αυτόν.PG 327.5

Μεταξύ εκείνων που είχαν διατηρήσει την αφοσίωσή τους στο Θεό ήταν ο Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του - λαμπρά παραδείγματα του τι μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι που ενώνονται με το Θεό της σοφίας και της δύναμης.PG 327.6

Από τη σχετική απλότητα του εβραϊκού σπιτιού τους, οι νέοι αυτοί με βασιλική καταγωγή, βρέθηκαν στην πιο μεγαλόπρεπη και στην αυλή του μεγαλύτερου μονάρχη του κόσμου.PG 328.1

“Και είπεν ο βασιλεύς (ο Ναβουχοδονόσορ) προς τον Ασφενάζ τον αρχιευνούχον αυτού, να φέρη εκ των υιών Ισραήλ, και εκ του σπέρματος του βασιλικού, και εκ των αρχόντων, νεανίσκους μη έχοντας μηδένα μώμον, και ωραίους την όψιν, και νοήμονας εν πάση σοφία, και ειδήμονας πάσης γνώσεως, και έχοντας φρόνησιν, και δυναμένους να ίστανται εν τω παλατίω του βασιλέως ... Και μεταξύ τούτων ήσαν, εκ των υιών Ιούδα, Δανιήλ, Ανανίας, Μισαήλ, και Αζαρίας.”PG 328.2

Διακρίνοντας στους νέους αυτούς την προοπτική εξαιρετικής ικανότητας, ο Ναβουχοδονόσορ αποφάσισε να τους εκπαιδεύσει για να καταλάβουν σημαντικές θέσεις στο βασίλειό του. Προκειμένου να εξασφαλίσουν πλήρη αρμοδιότητα για το ισόβιο αυτό έργο τους, προγραμμάτισε να μάθουν τη γλώσσα των Χαλδαίων και για τρία χρόνια να έχουν τα ίδια εκπαιδευτικά προνόμια που προσφέρονταν στους πρίγκιπες του βασιλείου.PG 328.3

Τα ονόματα του Δανιήλ και των συντρόφων του αλλάχθηκαν σε ονόματα που αποδίδονταν σε χαλδαϊκές θεότητες. Τα ονόματα που οι Εβραίοι γονείς έδιναν στα παιδιά τους, είχαν μεγάλη σημασία. Συχνά δίνονταν για διακριτικά γνωρίσματα του χαρακτήρα που οι γονείς επιθυμούσαν να δουν να αναπτύσσονται στο παιδί. Ο άρχοντας στον οποίο είχε ανατεθεί η κηδεμονία των νεαρών αιχμαλώτων, “τον μεν Δανιήλ ωνόμασε Βαλτασάσαρ, τον δε Ανανίαν Σεδράχ, τον δε Μισαήλ Μισάχ, και τον Αζαρίαν Αβδενεγώ.”PG 328.4

Ο βασιλιάς δεν ανάγκασε τους εβραιόπαιδες να αποκηρύξουν την πίστη τους για χάρη της ειδωλολατρίας, αλλά έλπιζε να το επιτύχει αυτό σιγά-σιγά. Δίνοντάς τους ονόματα με ειδωλολατρική σημασία, φέρνοντάς τους σε καθημερινή επαφή με ειδωλολατρικό έθιμα και με την επίδραση των ειδωλολατρικών ιεροτελεστιών, νόμιζε ότι θα τους παρέσυρε να απαρνηθούν την εθνική θρησκεία τους και να ασπασθούν τη θρησκεία των Βαβυλωνίων.PG 328.5

Πριν ακόμη αρχίσει η σταδιοδρομία τους, υποβλήθηκαν σε μια σοβαρή δοκιμασία του χαρακτήρα. Είχε προβλεφθεί ότι αυτοί θα έτρωγαν από τα φαγητά και θα έπιναν από το κρασί που προέρχονταν από το βασιλικό τραπέζι. Έτσι σκόπευε ο βασιλιάς να εκδηλώσει την προς αυτούς εύνοιά του και το ενδιαφέρον του για την ευημερία τους. Αλλά ορισμένα τρόφιμα, έχοντας προηγουμένως προσφερθεί στα είδωλα και αποτελώντας τα εδέσματα του βασιλικού τραπεζιού, είχαν καθιερωθεί στην ειδωλολατρία.PG 328.6

Όποιος συμμετείχε σε αυτά, θα θεωρείτο ότι πρόσφερε τιμή στους θεούς της Βαβυλώνας. Στην απόδοση μιας τέτοιας τιμής, η αφοσίωσή τους στον Κύριο απαγόρευε στο Δανιήλ και στους συντρόφους του να πάρουν μέρος. Και αν ακόμη προσποιούνταν ότι έτρωγαν τα φαγητά και έπιναν το κρασί, θα έδιναν την εντύπωση ότι απαρνούντο τη θρησκεία τους. Αν έκαναν αυτό, θα παρατάσσονταν με την ειδωλολατρία και θα καταίσχυναν το νόμο του Θεού.PG 329.1

Ούτε εξάλλου τολμούσαν να πέσουν στην αποχαυνωτική επίδραση της πολυτέλειας και στην αναχαίτιση της σωματικής, πνευματικής και ψυχικής ανάπτυξης. Γνώριζαν την ιστορία του Ναδάβ και του Αβιούδ, των οποίων η καταχωρημένη ακράτεια και τα επακόλουθά της είχαν διασωθεί στις περγαμηνές της Πεντατεύχου. Ήξεραν ότι και η δική τους σωματική και πνευματική δύναμη θα επηρεαζόταν επιβλαβώς από τη χρήση του κρασιού.PG 329.2

Ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του είχαν διδαχθεί από τους γονείς τους να ασκούν αυστηρή εγκράτεια. Είχαν διδαχθεί ότι ο Θεός τούς θεωρούσε υπεύθυνους για τις ικανότητές τους και ότι δεν έπρεπε να ελαττώσουν ή να εξασθενίσουν τις δυνάμεις τους. Για το Δανιήλ και τους συντρόφους του, η εκπαίδευση αυτή αποτέλεσε τα μέσα της διαφύλαξής τους μέσα στις διαβρωτικές συνήθειες της Βαβυλωνιακής αυλής. Οι πειρασμοί που τους περιέβαλλαν στη διεφθαρμένη και πολυτελή εκείνη αυλή, ήταν μεγάλοι, αλλά εκείνοι έμειναν αμόλυντοι. Καμιά δύναμη, καμιά επιρροή δεν μπόρεσαν να τους κάνουν να παρεκκλίνουν από τις αρχές που είχαν αποκτήσει από μικροί με τη μελέτη του λόγου και των έργων του Θεού.PG 329.3

Αν ήθελε ο Δανιήλ, θα μπορούσε να έχει βρει στο περιβάλλον του εύσχημη δικαιολογία για να απομακρυνθεί από τις αυστηρές αρχές της εγκράτειας. Θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότιεξαρτώμενος όπως ήταν από την εύνοια του βασιλιά και υποκείμενος στη δύναμή του, δεν υπήρχε άλλος τρόπος για αυτόν να ακολουθήσει παρά να τρώει από τη βασιλική τροφή και να πίνει από το βασιλικό κρασί, επειδή αν ενέμενε στη θεϊκή διδαχή θα δυσαρεστούσε το βασιλιά και πιθανόν να έχανε τη θέση του, ακόμη και τη ζωή του. Αν παρέβλεπε την εντολή του Θεού, θα διατηρούσε την εύνοια του βασιλιά και θα εξασφαλιζόταν με προνόμια διανοούμενου και με θελκτικές κοσμικές προσδοκίες.PG 329.4

Αλλά ο Δανιήλ δε δίστασε. Του Θεού η έγκριση ήταν για αυτόν πολυτιμότερη από την εύνοια του ισχυρότερου επίγειου δυνάστη, πολυτιμότερη από την ίδια τη ζωή. Αποφάσισε να διατηρήσει ακλόνητη την ακεραιότητά του, άσχετα του τι μπορούσε να επακολουθήσει.PG 329.5

“Αλλ’ο Δανιήλ έβαλεν εν τη καρδία αυτού να μη μολυνθή από των εδεσμάτων του βασιλέως, ουδέ από του οίνου τον οποίον εκείνος έπινε. ”PG 330.1

Στην απόφαση αυτή είχε την υποστήριξη των τριών φίλων του. Παίρνοντας την απόφαση αυτή, οι νεαροί Εβραίοι δεν ενήργησαν αλαζονικά, αλλά στερεά βασιζόμενοι στο Θεό. Δε διάλεξαν να φανούν εκκεντρικοί, αλλά προτίμησαν αυτό παρά να καταισχύνουν το Θεό. Αν στην περίπτωση αυτή είχαν συμβιβασθεί και είχαν παρεκκλίνει από το ορθό, πιεζόμενοι από τις περιστάσεις, η απομάκρυνσή τους από τις υγιείς αρχές θα εξασθένιζε τα αισθητήριά τους για το καλό και την αποστροφή τους για το κακό. Το πρώτο στραβοπάτημα θα οδηγούσε σε άλλα, μέχρις ότου, με τη σχέση τους αποκομμένη από τον Ουρανό, ο πειρασμός θα τους παρέσερνε μακριά.PG 330.2

“Έκαμεν ο θεός τον Δανιήλ να εύρη χάριν και έλεος ενώπιον του αρχιευνούχου.”PG 330.3

Το αίτημά του να μη μολυνθεί, έγινε δεκτό με σεβασμό, αλλά ο άρχοντας δίσταζε να το εφαρμόσει. Εξήγησε στο Δανιήλ:PG 330.4

“Εγώ φοβούμαι τον κύριόν μου τον βασιλέα, μήποτε ίδη τα πρόσωπά σας σκυθρωπότερα παρά των νεανίσκων των συνομιλήκων σας, και ενοχοποιήσητε την κεφαλήν μου εις τον βασιλέα.”PG 330.5

Τότε ο Δανιήλ έκανε έκκληση στον Αμελσάρ, τον υπεύθυνο για την ανατροφήτων εβραιοπαίδων, ζητώντας του να εξαιρεθούν από του να τρώγουν τα βασιλικά εδέσματα και να πίνουν το κρασί. Ζήτησε να δοκιμασθεί η πρότασηαυτή για δέκα ημέρες.Το διάστημα αυτό, οι Εβραίοι νέοι θα εφοδιάζονταν με απλή τροφή, ενώ οι σύντροφοί τους θα έτρωγαν τις λιχουδιές του βασιλιά.PG 330.6

Ο Αμελσάρέδωσε την έγκρισή του, παρά το γεγονός ότι έκανεδεκτό το αίτημααυτό που μπορούσε να προκαλέσει τη δυσμένεια του βασιλιά. Ο Δανιήλ ήξερε ότι η υπόθεσή του ήταν κερδισμένη. Στο τέλος των δέκα ημερών το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο από τους φόβους του άρχοντα. “Τα πρόσωπα αυτών εφάνησαν ωραιότερα και παχύτερα εις την σάρκα, παρά πάντων των νεανίσκων, οίτινες έτρωγον τα εδέσματα του βασιλέως.” Το παρουσιαστικό των Εβραίων εφήβων ήταν κατά πολύ ανώτερο από το παρουσιαστικό των συντρόφων τους. Σαν αποτέλεσμα, στο Δανιήλ και στους φίλους του επιτράπηκε να συνεχίσουν την απλή τους δίαιτα σε όλο το διάστημα της εκπαίδευσής τους.PG 330.7

Τρία χρόνια οι Εβραίοι αυτοί νέοι σπούδαζαν για να μάθουν “τα γράμματα και την γλώσσαν των Χαλδαίων”. Στο διάστημα αυτό έμειναν αφοσιωμένοι στο Θεό, εξαρτώμενοι διαρκώς από τη δύναμή Του. Με τη συνηθισμένη τους αυταπάρνηση συνδύαζαν το ζήλο στην επιδίωξη, την επιμέλεια και τη σταθερότητα. Δεν ήταν η περηφάνια ούτε η φιλοδοξία που τους είχε φέρει στην αυλή του βασιλιά, συντροφιά με εκείνους που ούτε τη γνώση ούτε το φόβο του Θεού είχαν. Ήταν αιχμάλωτοι σε μια ξένη χώρα, τοποθετημένοι εκεί από τον Πάνσοφο Θεό. Χωρισμένοι από την οικογενειακή επιρροή και τις όσιες συναναστροφές, φρόντιζαν να εκτελούν πιστά το καθήκον τους προς τιμή του καταδυναστευόμενου λαού τους και προς δόξα Εκείνου του οποίου ήταν υπηρέτες.PG 331.1

Ο Κύριος επέβλεψε με ευμένεια στη σταθερότητα και αυταπάρνηση των Εβραιοπαίδων καθώς και στα αγνά τους κίνητρα. Και η ευλογία Του τους συνόδευε. Τους έδωσε “γνώσιν και σύνεσιν εις πάσαν μάθησιν και σοφίαν, και κατέστησε τον Δανιήλ νοήμονα εις πάσαν όρασιν και ενύπνιον.” Η προφητεία “τους δοξάζοντάς Με θέλω δοξάσει” βρήκε την εκπλήρωσή της. (Α.',Σαμ. 2:30).PG 331.2

Καθώς ο Δανιήλ προσκολλήθηκε στο Θεό με απόλυτη εμπιστοσύνη, το πνεύμα της προφητικής δύναμης τον επισκίασε. Ενώ δεχόταν τη διδασκαλία των ανθρώπων για τα καθήκοντα της ζωής στην αυλή, ταυτόχρονα διδασκόταν από το Θεό να διαβάζει τα μυστήρια του μέλλοντος, καταχωρώντας τα για τις επερχόμενες γενεές μέσω παραστάσεων συμβόλων και γεγονότων. Έτσι καλύφθηκε η ιστορία της γης αυτής μέχρι το τέλος του κόσμου.PG 331.3

Όταν έφθασε ο καιρός για να δοκιμασθούν οι μαθητευόμενοι νέοι, οι Εβραίοι εξετάσθηκαν μαζί με άλλους υποψηφίους για την υπηρεσία του βασιλείου. Αλλά “δεν ευρέθη μεταξύ πάντων αυτών όμοιος του Δανιήλ, του Ανανία, του Μισαήλ και του Αζαρία”. Η οξεία τους αντίληψη, η πλατιά τους γνώση, το επιλεγμένο και ακρι-βές λεκτικό τους μαρτυρούσαν την απαράμιλλη δύναμη των πνευματικών τους προσόντων.PG 331.4

“Εν πόση υποθέσει σοφίας και νοήσεως, περί της οποίας ο βασιλεύς ηρώτησεν αυτούς, εύρηκεν αυτούς δεκαπλασίως καλητέρους παρά πάντας τους μάγους και επαοιδούς, όσοι ήσαν εν παντί τω βασλείω αυτού.” “Και ίσταντο ενώπιον του βασιλέως.”PG 331.5

Στην αυλή της Βαβυλώνας συγκεντρώνονταν αντιπρόσωποι όλων των χωρών, άνθρωποι με τα μεγαλύτερα ταλέντα, άνθρωποι πλούσια προικισμένοι με φυσικά χαρίσματα και ανήκοντες στην ανώτερη εκπολιτιστική στάθμη που μπορούσε να προσφέρει ο κόσμος. Και όμως, ανάμεσα σε όλους αυτούς, οι Εβραίοι νέοι δεν είχαν το ταίρι τους. Σε σωματική δύναμη και ομορφιά, σε πνευματική ανθηρότητα και λογοτεχνική επίτευξη ήταν ασυναγώνιστοι. Η όρθια κορμοστασιά τους, το σταθερό, ελαστικό βήμα τους, το όμορφο παρουσιαστικό τους, οι ακμαίες αισθήσεις τους, η καθαρή αναπνοή τους, όλα αποτελούσαν πλήθος αποδεικτικών καλών τρόπων, εμβλήματα αρχοντικά με τα οποία η φύση κοσμεί αυτούς που υπακούουν στους νόμους της.PG 331.6

Στην απόκτηση της σοφίας των Βαβυλωνίων, ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του σημείωσαν κατά πολύ μεγαλύτερη επιτυχία από τους συμμαθητές τους. Η μάθησή τους όμως αυτή δεν οφειλόταν στην τύχη. Τη γνώση τους απέκτησαν με τη συνεχή εξάσκηση των δυνάμεών τους κάτω από την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Έρχονταν σε επαφή με την Πηγή κάθε σοφίας, καθιστώντας την επίγνωση του Θεού το θεμέλιο της μόρφωσής τους. Με πίστη προσεύχονταν για σοφία, και οι προσευχές τους εξωτερικεύονταν με τη ζωή τους.PG 332.1

Τοποθετούντο εκεί όπου ο Θεός μπορούσε να τους ευλογήσει. Απέφευγαν ό,τι μπορούσε να εξασθενήσει τις δυνάμεις τους και εκμεταλλεύονταν κάθε ευκαιρία για να κατανοήσουν κάθε τομέα της μάθησης. Ακολουθούσαν τους κανόνες της ζωής που δε λάθαιναν, προσφέροντάς τους πνευματική ικμάδα. Επιδίωκαν να αποκτήσουν γνώση για ένα σκοπό: να μπορέσουν να τιμήσουν το Θεό. Αναγνώριζαν ότι προκειμένου να παρουσιασθούν ως αντιπροσωπευτικοί τύποι της πραγματικής θρησκείας ανάμεσα στις ψεύτικες θρησκείες της ειδωλολατρίας, όφειλαν να έχουν διαύγεια πνεύματος και να τελειοποιήσουν ένα χριστιανικό χαρακτήρα. Και Δάσκαλός τους ήταν ο ίδιος ο Θεός. Διαρκώς προσευχόμενοι, μελετώντας με ευσυνειδησία, διατηρώντας επαφή με τον Αόρατο, περπάτησαν με το Θεό όπως είχε κάνει ο Ενώχ.PG 332.2

Η επιτυχία σε οποιονδήποτε τομέα εργασίας δεν είναι αποτέλεσμα τύχης, ούτε έρχεται κατά σύμπτωση ή είναι γραφτό της μοίρας. Είναι το εκ περισσού έργο της θεϊκής πρόνοιας, η αμοιβή της πίστης και της περίσκεψης, της αρετής και της επιμονής. Οι εκλεπτυσμένες πνευματικές ιδιότητες και οι υγιεινές ηθικές αρχές δεν είναι κάποιο απρόβλεπτο γεγονός. Ο Θεός παρουσιάζει ευκαιρίες. Η επιτυχία εξαρτάται από το πώς αυτές χρησιμοποιούνται.PG 332.3

Ενώ ο Θεός εργαζόταν για το Δανιήλ και τους συντρόφους του “το θέλειν και το ενεργείν κατά την ευδοκίαν Αυτού” (Φιλιπ. 2:13), εκείνοι εργάζονταν “την εαυτών σωτηρίαν”. Με αυτό φανερώνεται το περισσό έργο της θεϊκής αρχής της συνεργασίας, που χωρίς δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική επιτυχία. Η ανθρώπινη προσπάθεια δεν ωφελεί σε τίποτε χωρίς τη θεϊκή δύναμη. Και χωρίς την ανθρώπινη προσπάθεια, η θεϊκή επιδίωξη δε χρησιμεύει σε τίποτε. Προκειμένου να αποκτήσουμε τη χάρη του Θεού, πρέπει να κάνουμε το μέρος μας. Η χάρη Του χορηγείται για να επιτελέσει “το θέλειν και το ενεργείν” για μας, αλλά ποτέ για να αναπληρώσει τις προσπάθειές μας.PG 332.4

Όπως ο Κύριος συνεργάσθηκε με το Δανιήλ και τους φίλους του, έτσι θα συνεργασθεί με όλους όσοι αγωνίζονται για να κάνουν το θέλημά Του. Και με τη μετάδοση του Πνεύματός Του θα προωθήσει κάθε ειλικρινή σκοπό, κάθε ευγενική απόφαση. Όσοι βαδίζουν στο δρόμο της υπακοής, θα συναντήσουν πολλά εμπόδια. Δυναμικές, ύπουλες επιδράσεις μπορούν να τους κρατήσουν δεμένους με τον κόσμο. Ο Κύριος όμως είναι ικανός να αχρηστεύσει κάθε ενέργεια που δρα για την καταστροφή των εκλεκτών Του. Με τη δύναμή Του αυτοί μπορούν να υπερνικήσουν κάθε πειρασμό, να υποτάξουν κάθε δυσκολία.PG 333.1

Ο Θεός έφερε το Δανιήλ και τους συντρόφους του σε επαφή με τους μεγιστάνες της Βαβυλώνας για να μπορέσουν να παρουσιάσουν το χαρακτήρα Του μέσα σε ένα έθνος από ειδωλολάτρες. Πώς έγιναν κατάλληλοι για μια τέτοια μεγάλη τιμητική θέση; Η πιστότητα στα μικροπράγματα ήταν εκείνη που τους χαρακτήριζε όλη τη ζωή τους. Τιμούσαν το Θεό στα πλέονμηδαμινά καθήκοντα το ίδιο όπως και στις σοβαρότερες ευθύνες.PG 333.2

Όπως κάλεσε ο Θεός το Δανιήλ για να γίνει μάρτυράς Του στη Βαβυλώνα, έτσι καλεί και εμάς σήμερα να γίνουμε μάρτυρες στην εποχή μας. Τόσο στις μικρότερες όσο και στις μεγαλύτερες ενασχολήσεις της ζωής, επιθυμεί να αποκαλύπτουμε στους ανθρώπους τις αρχές της βασιλείας Του. Πολλοί περιμένουν να τους ανατεθεί κάποιο σημαντικό έργο, ενώ καθημερινά αφήνουν να τους διαφεύγουν ευκαιρίες για να φανερώσουν πιστότητα στο Θεό. Κάθε μέρα παραλείπουν να εκτελούν τα μικροκαθήκοντα της ζωής. Ενώ περιμένουν να τους παρουσιασθεί κάποιο μεγάλο έργο στην εκτέλεση του οποίου να εξασκήσουν τα μεγάλα, υποτιθέμενα ταλέντα τους και να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, οι ημέρες τους κυλούν μακριά.PG 333.3

Στη ζωή του πραγματικού Χριστιανού δεν υπάρχουν ασήμαντα πράγματα. Στα μάτια του Παντοδύναμου κάθε καθήκον είναι σημαντικό. Ο Κύριος υπολογίζει με ακρίβεια την κάθε ικανότητα για υ- πηρεσία.Οι αχρησιμοποίητες ικανότητες μετριούνται εξίσου με τις χρησιμοποιούμενες. Θα κριθούμε με το τι οφείλαμε να έχουμε κάνει, αλλά δεν το κάναμε, επειδή δε χρησιμοποιήσαμε τις δυνάμεις μας για να δοξάσουμε το Θεό.PG 333.4

Ένας ευγενικός χαρακτήρας δεν είναι συμπτωματικός. Δεν οφείλεται σε ιδιαίτερες εύνοιες ή φυσικά προσόντα της θείας πρόνοιας. Είναι το αποτέλεσμα της αυτοπειθαρχίας, της υποταγής των κατωτέρων στις ανώτερες φυσικές κλίσεις, της παραχώρησης του εγώ στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων.PG 334.1

Με την πιστότητα στις αρχές της εγκράτειας που έδειξαν οι Εβραίοι νέοι, ο Θεός μιλάει στους σημερινούς νέους. Υπάρχει ανάγκη για ανθρώπους οι οποίοι - όπως ο Δανιήλ - θα δείξουν δράση και τόλμη για το έργο της δικαιοσύνης. Χρειάζονται αγνές καρδιές, δυνατά χέρια, ατρόμητο θάρρος, επειδή η σύγκρουση μεταξύ αρετής και κακίας απαιτεί ακατάπαυστη επαγρύπνηση. Σε κάθε ψυχή ο Σατανάς παρουσιάζεται με πειρασμούς σε ποικίλες δελεαστικές μορφές στον τομέα της ικανοποίησης της όρεξης.PG 334.2

Το σώμα είναι ένας σημαντικότατος συντελεστής, μέσω του οποίου αναπτύσσεται το πνεύμα και η ψυχή για το σχηματισμό του χαρακτήρα. Για αυτό το λόγο ο εχθρός των ψυχών κατευθύνει τους πειρασμούς του προς την εξασθένηση και τον εκφυλισμό των σωματικών δυνάμεων. Η επιτυχία του σε αυτό το σημείο συχνά σημαίνει την ολοκληρωτική παραχώρηση της ύπαρξης στο κακό. Οι φυσικές ροπές θα επιφέρουν με σιγουριά την καταστροφή και το θάνατο, αν δεν τεθούν κάτω από την κυριαρχία μιας ανώτερης δύναμης.PG 334.3

Το σώμα πρέπει να καθυποτάσσεται στις ανώτερες δυνάμεις της ύπαρξής μας. Τα πάθη πρέπει να εξουσιάζονται από τη θέληση, που και αυτή πρέπει να τεθεί κάτω από τον έλεγχο του Θεού. Η πρυτανεύουσα δύναμη της λογικής, καθαγιασμένη από τη θεϊκή χάρη, πρέπει να κυβερνάει τη ζωή. Η πνευματική δύναμη, το σωματικό σφρίγος και η διάρκεια της ζωής εξαρτώνται από ακατάλυ-τους νόμους. Υπακούοντας στους νόμους αυτούς, ο άνθρωπος μπορεί να βγει νικητής ενάντια στον εαυτό του, ενάντια στις ίδιες του ροπές, ενάντια στις αρχές και εξουσίες “εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου και εναντίον εις τα πνεύματα της πονηριάς τα εν τοις επουρανίοις.” (Εφεσ. 6:12).PG 334.4

Στο αρχαίο εκείνο τελετουργικό σύστημα που συμβολικά είναι το Ευαγγέλιο, καμιά προσφορά με ψόγο δεν μπορούσε να προσφερθεί στο θυσιαστήριο του Κυρίου. Η θυσία που θα συμβόλιζε το Χριστό, έπρεπε να είναι άμωμη. Ο λόγος του Θεού παρουσιάζει αυτό σαν παράδειγμα του πώς πρέπει να είναι τα παιδιά Του “θυσία ζώσα”, “αγία και άμωμος” (Ρωμ. 12:1, Εφεσ. 5:27).PG 334.5

Οι αξιέπαινοι αυτοί Εβραίοι ήταν άνθρωποι ομοιοπαθείς με εμάς. Και όμως, παρόλες τις δελεαστικές επιδράσεις της βαβυλωνιακής αυλής, έμειναν στερεοί, επειδή στηρίζονταν σε μια ανυπολόγιστη δύναμη. Μέσω αυτών ένα ειδωλολατρικό έθνος είχε την εικόνα της αγαθότητας και της ευεργεσίας του Θεού και της αγάπης του Χριστού. Και με την πείρα τους έχουμε ένα παράδειγμα θριάμβου των ηθικών αρχών κατά του πειρασμού, της αγνότητας κατά της διαφθοράς και της ευλάβειας και αφοσίωσης κατά του αθεϊσμού και της ειδωλολατρίας.PG 335.1

Το πνεύμα από το οποίο καθοδηγούταν ο Δανιήλ, μπορούν να το έχουν οι σημερινοί νέοι. Μπορούν να αντλούν από την ίδια Πηγή της δύναμης, μπορούν να έχουν την ίδια ικανότητα αυτοελέγχου και να φανερώνουν την ίδια χάρη με τη ζωή τους, ακόμη και σε περιστάσεις το ίδιο δυσμενείς. Παρόλο ότι περιβάλλονται από πειρασμούς για αυτοεντρύφηση με τη θεϊκή χάρη μπορούν να τιμήσουν απρόσκοπτα το Θεό, ιδίως στις μεγάλες πόλεις όπου κάθε είδος αισθησιακών απολαύσεων παρουσιάζεται εύκολο και ελκυστικό. Με ισχυρή αποφασιστικότητα και άγρυπνοβλέμμα μπορούν να αντισταθούν στον κάθε πειρασμό που προσβάλλει την ψυχή. Μόνο όμως εκείνος που αποφασίζει να κάνει το σωστό επειδή είναι σωστό, μπορεί να αποσπάσει τη νίκη.PG 335.2

Τι σπουδαίο ήταν το έργο των ηγεμονικών αυτών Εβραίων! Όταν αποχαιρετούσαν τα σπίτια των παιδικών χρόνων τους, ελάχιστα μπορούσαν να σκεφθούν τη μοίρα τους. Πιστοί και σταθεροί, παραχώρησαν τον εαυτό τους στη θεϊκή καθοδήγηση, έτσι ώστε μέσω αυτών να μπορέσει ο Θεός να εκπληρώσει το σκοπό Του.PG 335.3

Τις ίδιες δυναμικές αλήθειες που αποκάλυψε με τους άνδρες αυτούς, ο Θεός επιθυμεί να αποκαλύψει και με τους νέους και τα παιδιά του σήμερα. Η ζωή του Δανιήλ και των φίλων του είναι μια ένδειξη του τι μπορεί να κάνει ο Θεός για αυτούς οι οποίοι παραχωρούν τη ζωή τους σε Εκείνον και προσπαθούν με όλη την καρδιά τους να πραγματοποιήσουν το σκοπό Του.PG 335.4

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 38—ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 40—ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡ