Rozdział 74 — Wątpliwości

Tajemnice, których nie możemy zgłębić — Słowo Boże, podobnie jak charakter jego boskiego Autora, zawiera tajemnice, które nigdy nie mogą być w pełni zrozumiane przez ograniczone istoty. Zaistnienie grzechu na świecie, wcielenie Chrystusa, odrodzenie, zmartwychwstanie i wiele innych zagadnień przedstawionych w Biblii to tajemnice zbyt głębokie dla ludzkiego umysłu, aby mógł je wytłumaczyć lub całkowicie pojąć. Jednak to, że nie możemy zrozumieć tajemnic Bożej opatrzności, nie jest powodem do wątpienia w Słowo Boże. Nawet w świecie przyrody co krok spotykamy się z tajemnicami, których nie możemy zgłębić. Najprostsze formy życia stawiają przed nami takie problemy, których nie potrafią rozwikłać najmądrzejsi filozofowie. Wszędzie otaczają nas cuda wykraczające poza granice naszej zdolności pojmowania. Czy zatem powinniśmy się dziwić, że również w świecie duchowym napotykamy na tajemnice, których nie możemy zrozumieć? Trudność leży wyłącznie w słabości i ograniczoności ludzkiego umysłu. Pan dał nam w Piśmie Świętym wystarczająco wiele dowodów na to, iż pochodzi ono od Boga. Nie powinniśmy wątpić w Jego Słowo tylko dlatego, że nie rozumiemy wszystkich tajemnic Jego opatrzności. — Pokój za którym tęsknisz 105-106 (1892).UCO2 268.1

Możliwość wątpienia stale obecna — Choć Bóg daje nam dostateczne dowody, abyśmy mogli wierzyć, nie usuwa jednak wszelkiego usprawiedliwiania niedowiarstwa. Kto szuka oparcia dla swoich zarzutów, ten zawsze je znajdzie. Kto nie chce przyjąć Słowa Bożego i postępować według niego, zanim nie usunie wszelkich wątpliwości, ten nigdy nie osiągnie zrozumienia.UCO2 268.2

Nieufność wobec Stwórcy jest naturalnym wynikiem nieodrodzenia serca, żyjącego w nieprzyjaźni z Bogiem. Duch Święty daje wiarę, ale może się ona tylko wtedy potęgować, kiedy się ją pielęgnuje. Nikt nie może wzmocnić swej wiary bez zdecydowanych wysiłków. Niewiara wzrasta, jeśli się ją podsyca; jeżeli ludzie, zamiast koncentrować się na dowodach, jakie Bóg podał na potwierdzenie wiary, pozwalają sobie wątpić i krytykować, wówczas ich wątpliwości będą stale wzrastać i utwierdzać się. — Wielki bój 282 (1911).UCO2 268.3

Wpływ ciężaru dowodów — Ci, którzy chcą wątpić, będą mieli ku temu mnóstwo sposobności. Bóg nie ma zamiaru usunąć wszelkich okazji do zwątpienia: daje dowody, które należy starannie zbadać z pokornym umysłem i duchem chętnym uczyć się, tak by każdy podjął decyzję na podstawie ciężaru dowodów. Bóg daje wystarczające dowody, by człowiek o szczerym umyśle uwierzył. Ale kto odwraca się od ciężaru dowodów, bo zauważa kilka szczegółów, których nie potrafi wyjaśnić w swoim umysłowym ograniczeniu, zostanie pozostawiony w zimnej, mroźnej atmosferze niewiary i wątpliwości jako rozbitek w wierze. — Testimonies for the Church V, 675-676 (1889).UCO2 269.1

Nie ufać uczuciom (rada dla wątpiącego) — Wielki plan miłosierdzia od początku czasu zakłada, że każda utrapiona dusza ma zaufać Bożej miłości. Obecnie, gdy Twój umysł jest dręczony wątpliwościami, Twoje bezpieczeństwo leży w ufaniu nie uczuciom, ale żywemu Bogu, który żąda od Ciebie tylko tego, byś położył w Nim zaufanie, uznając Go za swego wiernego Zbawiciela, który Cię miłuje i przebaczył Ci wszystkie błędy i grzechy. — Letter 299, 1904.UCO2 269.2

Wątpliwości nie mogą ujrzeć światła dziennego — Czuwajcie tak wiernie jak Abraham, aby kruki czy inne ptaki drapieżne nie usiadły na waszej ofierze i darze dla Boga. Każda myśl zwątpienia powinna być tak strzeżona, aby nie ujrzała światła dnia przez jej wypowiedzenie. Światło zawsze ucieka od słów, które czczą moce ciemności. Życie naszego zmartwychwstałego Pana powinno przejawiać się w nas codziennie. — Letter 7, 1892; Wybrane poselstwa II, 227.UCO2 269.3

Kto ciągle wątpi, skupia uwagę na samym sobie — Wielkim nieszczęściem jest ciągle wątpić, skupiając uwagę i myśli na sobie samym. Kiedy patrzycie na siebie oraz myślicie i rozmawiacie wciąż tylko o sobie, nie możecie się spodziewać, że zostaniecie przemienieni na obraz Chrystusa. Ego nie jest Waszym zbawcą. Nie macie w sobie żadnej odkupieńczej wartości. Ego to cieknąca łódź dla Waszej wiary. Jeśli pokładacie w nim zaufanie, z pewnością się zawiedziecie.UCO2 269.4

Uciekajcie do szalupy ratunkowej! Tylko tam macie gwarancję bezpieczeństwa. Jej kapitanem jest Jezus, który nigdy nie stracił żadnego pasażera.UCO2 270.1

Zniechęceni wątpiący, jak możecie się spodziewać, że Wasze serce będzie jaśniało miłością Chrystusa? Jak możecie się spodziewać, że Jego radość będzie w Was trwać, a Wasza radość będzie zupełna, skoro rozmyślacie wyłącznie o niedoskonałościach swojego charakteru i karmicie nimi umysł? — Letter 11, 1897.UCO2 270.2

Wiara kontra niewiara — Nie uświadamiamy sobie, jak dużo tracimy wskutek niewiary. Bez wiary jesteśmy skazani na klęskę w walce. Mamy Zbawiciela, który rozumie każdy etap naszego życia. On zna nasze zniechęcenia i wie, jak nam pomóc. Potrzebujemy wiary w Niego, wiary czynnej w miłości i oczyszczającej duszę. — Manuscript 41, 1908.UCO2 270.3

Wiara wzrasta w bojach z wątpliwościami. Cnota czerpie siłę z odpierania pokus. — The Youth's Instructor, kwiecień 1873.UCO2 270.4

Pielęgnowanie wiary — Nie ma nic, co by zachęcało do niewiary. Pan bez przerwy okazuje swoją łaskę i moc, co powinno nas nauczyć, że w każdych okolicznościach warto pielęgnować wiarę, mówić z wiarą, działać z wiarą. Nie wolno nam osłabiać naszego serca ani rąk przez dopuszczanie, by sugestie wątpiących umysłów zasiewały w naszym sercu ziarna zwątpienia i nieufności. — Letter 97, 1898; SDA Bible Commentary VII, 928.UCO2 270.5

Wątpliwości prowadzą do chorób nerwowych — Pewność Bożej akceptacji sprzyja zdrowiu fizycznemu. Uzbraja duszę przeciwko wątpliwościom, rozterkom i zamartwianiu się, które tak często wysysają siły żywotne i prowadzą do niezwykle upośledzających i przykrych chorób nerwowych. Pan dał niezawodne słowo, że Jego oko będzie spoczywać na sprawiedliwych, Jego ucho będzie otwarte na ich modlitwę, a On sam będzie przeciwnikiem wszystkich czyniących zło. Bardzo utrudniamy sobie życie na tym świecie, gdy obieramy drogę, na której Pan jest naszym wrogiem. — The Review and Herald, 16 październik 1883; SDA Bible Commentary III, 1146.UCO2 270.6

Żadne wątpliwości nie powinny zawładnąć umysłem — Żadne zwątpienie ani nieufność nie powinny zawładnąć naszym umysłem. Żadna obawa przed wielkością Boga nie powinna zmącić naszej wiary. Oby Bóg pomógł nam ukorzyć się w cichości i pokorze. Chrystus odłożył na bok królewskie szaty i koronę, aby móc związać się z ludzkością i pokazać, że ludzkie istoty mogą być doskonałe. Odziany w szaty miłosierdzia, wiódł w naszym świecie doskonałe życie, aby dać nam dowód swej miłości. Zrobił to, co powinno zapobiec ludzkiej niewierze w Niego. Zniżył się z wysokiego, przywódczego stanowiska w pałacach niebieskich, przyjmując na siebie ludzką naturę. Jego życie jest przykładem tego, czym może być nasze życie. Aby żadna obawa przed Bożą wielkością nie pojawiła się i nie przyćmiła naszej wiary w Bożą miłość, Chrystus stał się mężem boleści, doświadczonym w cierpieniu. Poddane Mu ludzkie serce stanie się świętą harfą brzmiącą świętą muzyką. — Letter 365, 1904; Selected Messages II, 254.UCO2 270.7

Nie ma usprawiedliwienia dla słów zniechęcenia — Ojciec “nas wyrwał z mocy ciemności”. Kolosan 1,12-13. Skoro to prawda, to jak możemy usprawiedliwić słowa wyrażające zniechęcenie, niewiarę i wątpliwości, które niczym czarny płaszcz okrywają nas ciemnością? Odsuńmy mroczny cień zwątpienia, zrzucając go na szatana, sprawcę wszelkich wątpliwości i zniechęcenia. Szatan usiłuje rzucić swój piekielny cień na naszą ścieżkę. Nasza wiara musi przenikać czarny obłok zwątpienia i niewiary, chwytając rękę Chrystusa. — Manuscript 102, 1901.UCO2 271.1

Jak autorka odpychała cień zwątpienia — Kiedy szatan rzuca swój piekielny cień na moją ścieżkę, nie patrzę na to ani o tym nie mówię. Nie chwalę diabła przez mówienie o nim, o jego mocy. o trudnościach, które przez niego przeżywam. Nie, wychodzę z cienia, trzymając się z wiarą Jezusa Chrystusa. Patrząc, “zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę”. 2 Koryntian 3,18. Mówcie z wiarą. Każda wątpliwość, którą wyrażacie, jest zasianym ziarnem, które zakorzeni się w czyimś sercu. Nie należy wypowiadać ani jednego słowa zwątpienia, bo w ten sposób wysławiamy diabła za jego wielką moc, trzymającą nas w poddaństwie. Nie róbmy tego. Chrystus nabył mnie sobie na własność i odkupił. Szatan nie ma nade mną władzy. — Manuscript 16, 1894.UCO2 271.2

Fałszywe poglądy na temat Boga — Szatan nie posiada się z radości, jeśli uda mu się doprowadzić dzieci Boże do niewiary i zniechęcenia. Cieszy się, gdy nie ufamy Panu, gdy wątpimy w Jego chęć i moc zbawienia nas. Raduje się, gdy może sprawić, że uważamy, iż Pan uczyni nam krzywdę działaniem swojej opatrzności. Dziełem szatana jest przedstawianie Boga jako istoty pozbawionej współczucia i litości. Fałszywie przedstawia prawdę o naszym Panu. Napełnia wyobraźnię błędnymi pojęciami na temat Boga. Często koncentrujemy się na fałszerstwach szatana, zamiast zastanawiać się nad prawdą dotyczącą naszego niebiańskiego Ojca. Zniesławiamy Boga, nie dowierzając Mu i szemrząc przeciwko Niemu. Szatan zawsze stara się uczynić życie religijne ponurym. Pragnie, aby wydawało się ono męczące i trudne. Gdy chrześcijanin przedstawia w swoim życiu taki obraz religii, przez swoją niewiarę popiera kłamstwo szatana. — Pokój za którym tęsknisz 114-115 (1892).UCO2 271.3

Zamknąć drzwi serca przed wątpliwościami — Kiedy diabeł przychodzi ze swoimi wątpliwościami i niewiarą, zamknijcie drzwi swojego serca. Zamknijcie oczy, aby nie skupiać się na tym piekielnym cieniu. Podnieście je na to, co wieczne, a otrzymacie siłę w każdej godzinie. Próba waszej wiary jest cenniejsza niż złoto. (...). W ten sposób nabierzecie odwagi do walki w bitwach Pańskich, “gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich”. Efezjan 6,12.UCO2 272.1

Szatan uważa świat za swoją własność. Nas także. Czy powinniśmy dawać mu to, do czego sobie rości pretensje? Skądże! Ja należę do kogoś innego. Zostałam nabyta za wielką cenę, a moim zadaniem jest przynosić Bogu chwałę w duchu i w ciele. Nie mam czasu na mówienie z niewiarą. Muszę wzmacniać wiarę przez jej okazywanie. A wtedy, kiedy chwytam się Bożych obietnic, moja wiara i zrozumienie wzrastają.UCO2 272.2

Najświętszy, przenajświętszy Jezus! Miłuję Go, bo jest pociechą, nadzieją, szansą i ratunkiem dla mnie i dla każdego z was z osobna. Pragnę, byście uważali się za Jego własność. Nie odrywajcie wzroku od góry Syjon. Pamiętajcie, że jest tam skarb, który możecie zdobyć. — Manuscript 17, 1894.UCO2 272.3

Jedno słowo zwątpienia toruje drogę następnym — Jedno słowo wyrażające zwątpienie, złe myśli i czyny — jedno takie słowo toruje drogę następnym. Siew taki przygotuje żniwo, którego nikt nie chciałby zbierać. — Letter 117, 1896.UCO2 272.4

Nasiona wątpliwości tkwią zagrzebane w glebie serca — Osoby nękane wątpliwościami i trudnościami, których nie potrafią pokonać, nie powinny ściągać tych samych kłopotów na inne słabe umysły. Niektórzy nonszalancko wyrażają w słowach niewiarę, nie zdając sobie sprawy, jakie skutki wywołają one na inne osoby. W niektórych przypadkach ziarna niewiary przynoszą natychmiastowy efekt, kiedy indziej znów tkwią zagrzebane przez dłuższy czas w glebie serca, aż dany człowiek obierze zły kierunek i da pole do działania wrogowi. W ten sposób traci Boże światło i upada pod silnymi pokusami szatana. Wtedy też kiełkują tak dawno zasiane ziarna niewiary. Szatan je pielęgnuje i przynoszą owoc.UCO2 272.5

Wszystko, co wypowiadają kaznodzieje, którzy powinni trwać w prawdzie, wywiera silny wpływ. Jeśli nie są oświeceni przez Boga, szatan posłuży się nimi jako narzędziami i skieruje przez nich swoje ogniste strzały ku umysłom nieprzygotowanym do odparcia tego, co dociera do nich ze strony kaznodziejów. — Testimonies for the Church I, 378 (1863).UCO2 273.1

Naszym obowiązkiem jest wierzyć — Wierz, że Słowo Boże nie zawiedzie, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę. Twoim obowiązkiem jest nie tylko wyznać grzechy, ale też wierzyć, że Bóg spełni złożoną obietnicę i Ci je przebaczy. Twoja wiara musi być wyćwiczona w Bogu jako Tym, który uczyni to, co zapowiedział, tj. przebaczy wszystkie Twoje występki.UCO2 273.2

Skąd mamy wiedzieć, że Pan jest prawdziwie odpuszczającym grzechy naszym Zbawicielem? Jak możemy się przekonać o Jego wielkim błogosławieństwie oraz głębokiej łasce i miłości, które nam zapewnia, pod warunkiem że nasze serce jest skruszone i bezgranicznie wierzymy Jego słowu? Jakże wielu boleje nad swoimi grzechami, grzeszy i żałuje za grzechy, stale mając przed oczami widmo potępienia. Ludzie ci nie wierzą słowu Pana. Nie wierzą, że uczyni to, co zapowiedział. — Letter 10, 1893.UCO2 273.3

Umiłowanie grzechu powodem wątpliwości — Niezależnie od tego, jak się go maskuje, w większości przypadków rzeczywistym powodem wątpliwości i sceptycyzmu jest umiłowanie grzechu. Nauki i ograniczenia wypływające ze Słowa Bożego nie odpowiadają sercu dumnemu i miłującemu grzech. A ci, którzy nie chcą być posłuszni wymaganiom Biblii, łatwo wątpią w jej autorytet. Aby dojść do prawdy, musimy mieć szczere pragnienie jej poznania i serce chętne do jej przestrzegania. Każdy człowiek studiujący Biblię w tym duchu znajdzie obfitość dowodów na to, iż jest ona Słowem Bożym, i otrzyma zrozumienie prawd, które uczynią go mądrym ku zbawieniu. — Pokój za którym tęsknisz 111 (1892).UCO2 273.4

Zwątpienie pielęgnowane przez nierozważnych — Ci, którzy pielęgnują zwątpienie i niewiarę, nie postępują rozważnie. Mają oni bolesną świadomość, że ich życie nie zniesie próby Ducha Bożego przemawiającego czy to przez jego Słowo, czy przez świadectwa jego Ducha, które przywiodłyby ich do jego Słowa. Zamiast zacząć od swoich własnych serc i postępowania zgodnego z czystymi zasadami ewangelii, wynajdują błędy i potępiają właśnie te środki, które Bóg wybrał w celu dostosowania ludu do tego, by ostał się w dniu Pana. — Manuscript 1, 1883; Wybrane poselstwa I, 44-45.UCO2 274.1

Raz wpuszczone wątpliwości traktowane jako fakty — Ogólnie przyjęte metody kształcenia młodzieży nie spełniają norm prawdziwego wykształcenia. Bezbożne opinie wplata się w treść podręczników szkolnych, a Boże wyrocznie podaje w wątpliwość, lub nawet twierdzi, że są nie do przyjęcia. W ten sposób umysły młodzieży zaznajamiają się z szatańskimi podszeptami, a wątpliwości, które raz wpuścimy do umysłu, stają się dla nas niezbitymi faktami. Badania naukowe stają się zwodnicze ze względu na to, jak interpretuje się i wypacza dokonane odkrycia. — The Youth's Instructor, 31 styczeń 1895; Medical Ministry 90.UCO2 274.2

Co zrobić z wątpliwościami — Swoimi wątpliwościami ranisz serce Chrystusa, który dał tyle dowodów swojej miłości, ofiarowując życie dla ratowania nas, abyśmy nie musieli zginąć i mogli wiecznie żyć. Pan powiedział nam, co mamy czynić. “Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie”. Mateusza 11,28. — Letter 10, 1893.UCO2 274.3

Wątpliwości znikają, gdy niesiemy błogosławieństwo innym — Wielu narzeka na swoje wątpliwości, biadając, że nie ma pewności swej więzi z Bogiem. Często wynika to z faktu, że nie czynią nic w Bożym dziele. Niech starają się gorliwie pomagać i nieść błogosławieństwo innym, a ich wątpliwości i przygnębienie znikną. — Testimonies for the Church V, 395 (1885).UCO2 274.4

Ci, którzy ciągle mówią o swoich wątpliwościach i domagają się dodatkowych dowodów, które by rozproszyły otaczającą ich chmurę niewiary, nie budują na Słowie Bożym. Ich wiara opiera się na okolicznościach, na uczuciach. Ale uczucia, nawet najprzyjemniejsze, nie są tym samym co wiara. To Słowo Boże jest podstawą, na której musi się opierać nasza nadzieja na niebo. — Letter 11, 1897.UCO2 274.5

Im więcej wyrażamy wątpliwości, tym ciemniejsze się one stają (rada dla wątpiącego kaznodziei) — Widziałam, że aniołowie Boży patrzą na Ciebie ze smutkiem. Z żalem opuścili Cię, podczas gdy szatan i aniołowie nie posiadali się z radości, triumfując nad Tobą. Gdybyś walczył z wątpliwościami, zamiast wyrażaniem niewiary i lubowaniem się w rozwodzeniu się nad nimi zachęcać diabła, by Cię kusił, wówczas nie przyciągnąłbyś do siebie tylu upadłych aniołów. Ty jednak wolisz mówić o spowijającym Cię mroku, chcesz się na nim skupiać. A im więcej o nim mówisz i rozmyślasz, tym większa ciemność Cię ogarnia.UCO2 275.1

Zamykasz się na każdy promień niebiańskiego światła, tak że pomiędzy Tobą a jedynymi, którzy mogą Ci przyjść z pomocą, rośnie coraz większa przepaść. Jeśli nadal będziesz tak postępował, czeka Cię smutek i niedola. Bóg postąpi z Tobą tak, że Ci się to nie spodoba. Nie będzie zwlekał ze swoim gniewem. Dziś jednak kieruje do Ciebie zaproszenie. Właśnie teraz wzywa Cię, byś niezwłocznie do Niego wrócił, a On łaskawie przebaczy Ci i uleczy Cię z Twoich odstępstw. Bóg prowadzi swój szczególny lud. Oczyszcza wierzących i przygotowuje ich do przemienienia. Wszystko, co cielesne, zostanie oddzielone od nich, szczególnego Bożego skarbu, aż staną się czyści jak złoto siedmiokroć oczyszczone. — Testimonies for the Church I, 430-431 (1864).UCO2 275.2

Niech promienie światła rozproszą cienie zwątpienia — Aby mieć życie, moc, łaskę i zbawienie, musimy być napełnieni całą pełnię Bożą.UCO2 275.3

Jak uzyskamy te wielkie błogosławieństwa? Chrystus umarł, abyśmy mogli otrzymać je przez wiarę w Jego imię. Łaskawie zaoferował nam światło i życie. Czemu więc mielibyśmy ciągle wbijać haki i zawieszać na nich swoje wątpliwości? Czemu mielibyśmy wypełniać galerię umysłu ponurymi obrazami zwątpienia? Czemu nie mielibyśmy pozwolić, by jasne promienie Słońca Sprawiedliwości rozświetliły serce i umysł, rozpraszając cienie niewiary? Zwróćcie się do Światłości, Jezusa, drogiego Zbawcy.UCO2 275.4

Zamiast przyglądać się uchybieniom i wadom ludzi, rozmyślajcie o charakterze Tego, w którym nie ma żadnej niedoskonałości. Jezus “wyróżnia się wśród dziesięciu tysięcy” (Pieśń nad pieśniami 5,10), “wszystko w nim rozkoszne”. Wiersz 16. Nie wolno nam wzorować się na żadnym człowieku. Bóg dał nam doskonały wzorzec w osobie swego jednorodzonego Syna. Gdy na Niego patrzymy, zostajemy przemienieni w ten sam obraz. Patrzcie na Chrystusa, którego tron jest wywyższony i wzniosły, a Jego chwała wypełnia świątynię. — Manuscript 66, 1895.UCO2 276.1