Rozdział 78 — Panowanie umysłu nad umysłem
Czynniki mogące zniewolić umysł — Zepsucie wszelkiego rodzaju, podobne do tego, jakie panowało w czasach przedpotopowych, znowu się pojawi i zniewoli ludzkie umysły. Wywyższenie przyrody jako Boga, nieograniczona swoboda ludzkiej woli, radzenie się bezbożnych — oto środki, których szatan używa do osiągnięcia zamierzonych celów. Aby zrealizować swoje plany, posłuży się on siłą umysłu panującego nad innym umysłem. Najsmutniejsze jest to, że pod jego zwodniczym wpływem ludzie przybierają formę pobożności, nie mając rzeczywistej więzi z Bogiem. Podobnie jak Adam i Ewa, którzy zjedli zakazany owoc z drzewa poznania dobra i zła, wielu karmi się zwodniczymi, smakowitymi kłamstwami. — Testimonies for the Church VIII, 293-294 (1904).UCO2 297.1
Niebezpieczna nauka — Wyraźnie mówiłam o niebezpieczeństwach nauki głoszącej, jakoby człowiek powinien poddać swój umysł pod kontrolę drugiego człowieka. To diabelska nauka. — Letter 130a, 1901.UCO2 297.2
Wpływ umysłu w leczeniu chorych — W leczeniu chorego nie należy przeoczyć skutków wpływu umysłu, który to wpływ, odpowiednio wykorzystany, staje się jednym z najskuteczniejszych czynników w zwalczaniu choroby.UCO2 297.3
Istnieje jednak forma leczenia duchowego, która jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi diabła. Przez tę tzw. naukę jeden umysł jest poddawany kontroli drugiego, tak że słabsza indywidualność ulega silniejszej. Jedna osoba spełnia bezkrytycznie wolę drugiej. Uważa się, że można zmienić zasadniczy kierunek myślenia, przekazać życiodajne impulsy, a wtedy chorzy rzekomo nabywają zdolności do oparcia się chorobie i pokonania jej.UCO2 297.4
Tego rodzaju metodę leczenia stosują osoby nieświadome jej rzeczywistego charakteru ani skutków, wierząc, że przyniesie korzyść choremu. Ale ta pseudonauka, oparta na fałszywych zasadach, jest obca naturze i duchowi Chrystusa, nie prowadzi bowiem do Tego, który jest życiem i zbawieniem. Człowiek, który pociąga umysły do siebie, odłącza je od Prawdziwego Źródła mocy.UCO2 298.1
Nie jest Bożym celem, aby istota ludzka poddawała umysł i wolę pod kontrolę innego człowieka, stając się biernym narzędziem w jego rękach. Nikt nie może zatracić swojej indywidualności w indywidualności drugiego człowieka. Nie wolno upatrywać w ludziach źródła uzdrowienia: należy polegać na Bogu. Człowiek, obdarzony godnością przez Boga, ma być kontrolowany tylko przez Niego, nigdy przez ludzką inteligencję.UCO2 298.2
Bóg pragnie sprawić, aby ludzie mieli z nim bezpośrednią łączność. We wszelkim postępowaniu z ludzkimi istotami uznaje zasadę osobistej odpowiedzialności. Stara się obudzić w nas poczucie osobistej zależności i uzmysłowić potrzebę osobistego kierowania swoim postępowaniem. Pragnie doprowadzić człowieka do łączności z niebem, aby mógł się on do Niego upodobnić. Szatan stara się pokrzyżować te plany, uzależnić ludzi od siebie. Kiedy umysły są odwrócone od Boga, wtedy kusiciel może łatwo nad nimi zapanować. Wtedy może kontrolować człowieka. — The Ministry of Healing 241-243 (1905).UCO2 298.3
Chwilowa ulga, ale trwała szkoda dla umysłu — Nikomu nie powinno się pozwalać na przejęcie kontroli nad umysłem drugiej osoby w przeświadczeniu, że osoba ta odniesie z tego wielkie korzyści. Leczenie duchowe jest jednym z najbardziej niebezpiecznych podstępów, jakimi można kogoś podejść. Pacjent może odczuć chwilową ulgę, ale jego umysł poddany takiej kontroli już nigdy nie będzie równie silny ani niezawodny. Możemy być słabi jak niewiasta, która dotknęła kraju szaty Chrystusa, ale jeśli wykorzystamy daną nam przez Boga sposobność zwrócenia się do Niego w wierze, On odpowie tak szybko, jak na ów dotyk wiary.UCO2 298.4
Bóg nie chce, aby ktokolwiek poddawał swój umysł drugiemu człowiekowi. Zmartwychwstały Chrystus, który zasiada teraz na tronie po prawicy Ojca, jest Wielkim Lekarzem. Zwracajcie się do Niego po uzdrawiającą moc. Tylko przez Niego grzesznicy mogą przychodzić do Boga takimi, jakimi są. Nigdy nie zbliżą się do Boga za pośrednictwem umysłu drugiego człowieka. Czynnik ludzki nigdy nie powinien stawać między oddziaływaniem nieba a tymi, którzy cierpią. — Manuscript 105, 1901; Medical Ministry 115-116.UCO2 298.5
Oczekiwać pomocy nie od ludzi, ale od Boga — Mamy coś lepszego od zajmowania się kontrolowaniem człowieka przez człowieka. Lekarz powinien pouczać chorych, aby przenieśli wzrok ze spraw ludzkich na niebiańskie. Zamiast uczyć chorego o jego zależności od istot ludzkich w leczeniu duszy i ciała, należy kierować go do Tego, który może w pełni wybawić wszystkich przychodzących do Niego. Ten, który stworzył umysł ludzki, wie, czego on potrzebuje. Jedynie Bóg może uleczyć. Ci, których umysł i ciało są chore, mają patrzeć na Chrystusa, Odnowiciela, który rzekł: “Ja żyję i wy żyć będziecie”. Jana 14,19.UCO2 299.1
Oto życie, o którym powinniśmy mówić chorym. Trzeba im uświadamiać, że jeśli wierzą w Chrystusa jako lekarza, jeśli z Nim współpracują, będąc posłuszni prawom rządzącym zdrowiem i starając się prowadzić święte, doskonałe życie w bojaźni Bożej, to Pan udzieli im swego życia.UCO2 299.2
Kiedy przedstawiamy chorym Chrystusa w ten sposób, pośredniczymy w udzielaniu siły cennej, bo pochodzącej z wysokości. Oto prawdziwa nauka o uzdrowieniu ciała i duszy. — The Ministry of Healing 243-244 (1905).UCO2 299.3
Siła i stanowczość albo zdominowany umysł — Dyscyplinowanie istoty ludzkiej, która umie już rozumować, powinno różnić się od tresury niemych stworzeń. Zwierzę uczy się tylko ślepego posłuszeństwa panu. To właściciel za nie myśli, osądza i decyduje. Metoda ta, stosowana czasem w wychowaniu dzieci, czyni z dzieci niemal automaty: ich umysł, wola i sumienie są pod kontrolą innej osoby.UCO2 299.4
Nie jest Bożym celem, aby czyjkolwiek umysł był w ten sposób zdominowany. Ci, którzy osłabiają lub rujnują indywidualność innych, biorą na siebie odpowiedzialność, która może zrodzić tylko złe owoce. Pod taką władzą dzieci mogą sprawiać wrażenie żołnierzy wyćwiczonych w karności, ale gdy kontrola znika, w charakterach widać brak siły i stanowczości. Nie nauczywszy się nigdy samokontroli, młodzież nie zna żadnych ograniczeń oprócz wymagań rodziców i nauczycieli. Kiedy jednak te znikają, młodzi ludzie nie wiedzą, jak korzystać z wolności i często folgują swoim zachciankom, co tylko dowodzi ich duchowej ruiny. — Education 208 (1903).UCO2 299.5
Nie krępować sumienia ani indywidualności — W sprawach sumienia człowiek powinien być nieskrępowany. Nikomu nie wolno kontrolować innych, wydawać za nich osądów ani dyktować obowiązków. Bóg pozostawia każdej duszy swobodę myślenia i postępowania według własnych przekonań. “Tak więc każdy z nas za samego siebie zda sprawę Bogu”. Rzymian 14,12. Nikt nie ma prawa zatracić swojej indywidualności w indywidualności drugiego człowieka. We wszystkich sytuacjach, gdy w grę wchodzą zasady, “niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu”. Wiersz 5. W królestwie Chrystusa nie ma uciskania jednych przez drugich, nie ma przymusu. Aniołowie z nieba nie schodzą na ziemię, aby rządzić i zbierać hołdy, lecz po to, aby jako zwiastunowie miłosierdzia współdziałać z człowiekiem w podźwignięciu ludzkości. — The Desire of Ages 550-551 (1898).UCO2 300.1
Umysł jednego człowieka nie powinien być krępowany, kiełzany ani kontrolowany przez innego człowieka. — Manuscript 43, 1895.UCO2 300.2
Bóg nie pozbawia indywidualności — Bóg pozwala każdemu człowiekowi zachować indywidualność. Umysł człowieka nie powinien być poddany umysłowi żadnego innego człowieka. (...). Gdybyśmy naśladowali przykład jakiegokolwiek człowieka — nawet takiego, którego uważamy za niemal idealnego pod względem charakteru — byłoby to jak pokładanie zaufania w niedoskonałym, ułomnym człowieku, który nie może udzielić nikomu ani krzty doskonałości. — Letter 20, 1902; Our High Calling 108.UCO2 300.3
Jedność bez podporządkowania tożsamości — Mamy się teraz zjednoczyć. (...). Pamiętajmy jednak, iż chrześcijańska jedność nie oznacza, że tożsamość jednego człowieka ma być podporządkowana tożsamości drugiego człowieka ani że umysł jednego człowieka ma być kierowany i kontrolowany przez umysł drugiego człowieka. Bóg nie dał żadnemu człowiekowi władzy, do jakiej niektórzy słowem i czynem roszczą sobie pretensje. Bóg wymaga od każdego człowieka, by kierował się wskazaniami Słowa Bożego jako wolna istota. — Testimonies for the Church VIII, 212 (1904).UCO2 300.4
Wierność Bogu albo człowiekowi — Należycie do Boga duszą, ciałem i duchem. Wasz umysł należy do Boga, podobnie jak Wasze talenty. Nikt nie ma prawa panować nad umysłem drugiego człowieka, wydawać za niego osądów, dyktować obowiązków. Istnieją pewne prawa, które ma każda osoba pełniąca służbę dla Boga. Nikomu nie wolno odbierać innym tych praw, podobnie jak nikomu nie wolno odbierać innym życia. Bóg dał nam wolność myślenia, a naszym przywilejem jest podążać za wskazanymi nam obowiązkami. Jesteśmy tylko ludźmi, więc jeden człowiek nie ma prawa osądzać sumienia drugiego człowieka. (...). Każdy z nas ma indywidualność i tożsamość, których nie można poddać żadnemu innemu człowiekowi. Każdy z nas jest odrębnym dziełem Boga. — Letter 92, 1895.UCO2 301.1
Kaznodzieje mają kierować wyznawców do Boga — Tylko Bóg ma być przewodnikiem sumienia człowieka. Prawda ma być głoszona wszędzie, gdzie istnieje ku temu możliwość. Słowo Boże ma być wyjaśniane tym, którzy nie znają prawdy. Takie jest zadanie Bożych kaznodziejów. Nie wolno im uczyć ludzi, by patrzyli na nich. Nie wolno im dążyć do panowania nad ludzkimi sumieniami. “A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej. Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma, człowiek o rozdwojonej duszy, chwiejny w całym swoim postępowaniu”. Jakuba 1,5-8. — Letter 26, 1907.UCO2 301.2
Szukanie oparcia w człowieku — Jesteśmy skłonni oczekiwać od bliźnich współczucia lub pociechy, zamiast spoglądać na Jezusa. Dlatego Bóg często w swej łasce i miłosierdziu dopuszcza, że zawodzą właśnie ci, w których pokładaliśmy wszystkie nasze nadzieje. Mamy się nauczyć, jak wielkim szaleństwem jest pokładać ufność w człowieku. Zawsze powinniśmy całkowicie, pokornie, bezinteresownie ufać Bogu. — Śladami Wielkiego Lekarza 361 (1905).UCO2 301.3
Szatan kontroluje umysł tego, kto kontroluje innych — Promowanie nauki o leczeniu duchowym jest otwieraniem drzwi, przez które szatan zdobywa panowanie nad umysłem i sercem. Szatan kontroluje zarówno umysł poddany panowaniu innego umysłu, jak i umysł człowieka sprawującego taką kontrolę. Niech Bóg dopomoże nam zrozumieć prawdziwą naukę o budowaniu na Chrystusie, naszym Zbawicielu i Odkupicielu. — Letter 130, 1901; Our High Calling 109.UCO2 301.4
Szatan nie może tknąć umysłu, który nie został mu poddany — Sprawy najwyższej wagi dotyczące Twojej osoby zależą od Ciebie. Nikt nie może Ci zaszkodzić bez Twojej zgody. Jeśli nie otworzysz duszy na szatańskie sztuczki i strzały, nie mogą Cię skrzywdzić wszystkie szatańskie legiony razem wzięte. Nie możesz upaść, jeśli na to nie przyzwolisz. Jeśli Twój umysł nie jest skażony, całe otaczające Cię skażenie nie może Cię zbrukać ani zanieczyścić. — Letter 14, 1885; Our High Calling 94.UCO2 302.1
Szatan nie może tknąć umysłu ani intelektu, jeśli mu ich nie poddamy. — Manuscript 17, 1893; SDA Bible Commentary VI, 1105.UCO2 302.2
Panowanie umysłu nad umysłem przeciwne wierze Jezusa — Przyjęcie prawdy pochodzącej z nieba prowadzi umysł do poddania się Chrystusowi. Gdy to nastąpi, wówczas zdrowie duszy, będące wynikiem przyjęcia i przestrzegania czystych zasad, objawia się w prawych słowach i czynach. Wiara, która do tego prowadzi, nie jest tą wiarą, która nakazuje wierzyć w panowanie jednego umysłu nad drugim, aż człowiek będzie bezkrytyczne spełniał wolę drugiego człowieka. Członkowie Kościoła wyznający tę naukę mogą być uważani za głęboko wierzących, ale nie jest to wiara Jezusa Chrystusa, tylko wiara w dzieło szatana. A szatan podsuwa arcyfałszywe przekonania i swoimi cudami zwodzi wielu. Dzieło to będzie się nasilać. Zdrowy Kościół składa się ze zdrowych wyznawców, tj. ludzi mających osobiste doświadczenie w prawdziwej pobożności. — Letter 130, 1901.UCO2 302.3