Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Umysł, charakter, osobowość II

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 57 — Nienawiść i zemsta

    W myślach kryje się czyn — Nienawiść i zemsta pochodzą od szatana i to one przywiodły go do zabicia Syna Bożego. Kto żywi złe zamiary lub jest nieżyczliwy, ten kieruje się tym samym duchem, który prowadzi do śmierci. Już w mściwych myślach kryje się występek, tak samo jak w nasieniu kryje się roślina. “Każdy, kto nienawidzi brata swego, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie ma w sobie żywota wiecznego”. 1 Jana 3,15. — Thoughts from the Mount of Blessing 56 (1896).UCO2 146.1

    Duch nienawiści upadla — Ukazano mi szatana takiego, jakim był niegdyś, szczęśliwego, wywyższonego anioła. A potem takim, jakim jest obecnie. Nadal ma królewski wygląd, szlachetne rysy, bo choć upadły, wciąż jest aniołem. Na twarzy jednak maluje się niepokój, troska, brak szczęścia, złośliwość, nienawiść, przewrotność, fałsz i wszelkie zło. (...). Widziałam, że tak długo oddawał się złu, iż wszelkie jego dobre cechy upodliły się, a złe rozwinęły. — Early Writings 152 (1882).UCO2 146.2

    Dzieje świata historią walki nienawiści z miłością — Wrogość szatana przeciwko Chrystusowi ujawniona została także przeciwko Jego naśladowcom.UCO2 146.3

    Na przestrzeni całej historii można odnaleźć ślady tej samej nienawiści do zasad prawa Bożego, dowody tej samej taktyki zwodzenia i przedstawiania fałszu jako prawdy, która [taktyka — przyp. red. pol.] doprowadziła do zastępowania prawa Bożego przez prawa ludzkie, a ludzi skłoniła do oddawania czci raczej stworzeniu niż Stwórcy. We wszystkich stuleciach widoczne są wysiłki szatana zmierzające do przedstawienia w fałszywym świetle boskiego charakteru, do skłonienia ludzi, aby posiadali fałszywy pogląd na temat Boga-Stwórcy, a tym samym, aby traktowali Go ze strachem i nienawiścią, a nie z miłością. Widoczne są wysiłki szatana, by odrzucić prawo Boże i nakłonić ludzi do uznania, że są wolni od wszelkich wymagań dekalogu. Widoczne jest też prześladowanie przezeń tych wszystkich, którzy ośmielili się stawić czoło i odeprzeć jego zwodnicze ataki. Ślady tych poczynań odnaleźć można w życiu patriarchów, proroków, apostołów, męczenników i reformatorów. — Wielki bój 11 (1888).UCO2 146.4

    Przestępstwo sprawiło, że człowiek stał się przyjacielem szatana — Z chwilą przestąpienia boskiego prawa natura człowieka stała się grzeszną, czyniąc go przyjacielem, a nie wrogiem szatana. — Wielki bój 269 (1888).UCO2 147.1

    Nienawiść będzie istnieć, póki istnieje grzech — Nienawiść do zasad prawdy oraz oskarżanie i prześladowanie jej obrońców będą istniały tak długo, jak długo istnieć będzie grzech i grzesznicy. Naśladowcy Chrystusa i słudzy szatana nigdy nie mogą żyć w zgodzie. — Wielki bój 270 (1888).UCO2 147.2

    Napomnienie budzi nienawiść — Ten sam duch, który wywołał bunt w niebie, podburza teraz do buntu na ziemi. (...). Ganienie grzechu wciąż budzi ducha nienawiści i sprzeciwu. Kiedy boskie poselstwo przestrogi dociera do ludzkiego sumienia, szatan nakłania nas, żebyśmy usprawiedliwiali się i szukali u innych współczucia z powodu naszego grzesznego postępowania. Zamiast naprawić swoje błędy, grzesznicy oburzają się na tego, który ich gani, jak gdyby to on był przyczyną całego problemu. Od dni sprawiedliwego Abla aż do naszych czasów tak właśnie traktuje się tych, którzy mają odwagę potępiać grzech. — The Great Controversy 500 (1888).UCO2 147.3

    Zawiść wiedzie do nienawiści — Choć Saul stale czyhał na sposobność, by zgładzić Dawida, bał się go jednak, gdyż było jasne, że Pan był z nim. Nienaganny charakter Dawida wzbudzał gniew króla. Uważał, że życie i sama obecność Dawida rzucały na niego hańbę, ponieważ z uwagi na kontrast, jaki zachodził między nim a Dawidem, jego własny charakter przedstawiał się niekorzystnie. Zawiść uczyniła z Saula człowieka nieszczęśliwego i naraziła na niebezpieczeństwo jego pokornego poddanego. Jakąż niebywałą szkodę wyrządziła ta fatalna cecha charakteru w naszym świecie! W sercu Saula istniała ta sama wrogość, jaką chował w sercu Kain przeciwko swemu bratu Ablowi, ponieważ uczynki Abla były sprawiedliwe i Bóg uczcił go, zaś uczynki Kaina były złe i Pan nie mógł mu błogosławić. Zawiść jest córką pychy, a jeśli jest pielęgnowana w sercu, wiedzie do nienawiści, a w końcu do mściwości i zbrodni. Szatan objawił swój charakter, wzniecając w Saulu gniew przeciwko temu, który nigdy nie uczynił mu nic złego. — Patriarchowie i prorocy 491 (1890).UCO2 147.4

    Grzeszne uczucie — Prawo Boże bierze pod uwagę zazdrość, zawiść, nienawiść, złośliwość, mściwość, pożądliwość i ambicję, jakie wzbierają w duszy, ale nie znalazły wyrazu w zewnętrznym działaniu, ponieważ brakowało ku temu sposobności, a nie woli. Te grzeszne uczucia zostaną rozliczone w dniu, kiedy “Bóg (...) odbędzie sąd nad każdym czynem, nad każdą rzeczą tajną — czy dobrą, czy złą”. Kaznodziei 12,14. — The Signs of the Times, 15 kwiecień 1886; Wybrane poselstwa I, 206.UCO2 148.1

    Morderstwo rodzi się w sercu — Jezus omawiał każde z przykazań oddzielnie, tłumacząc całą głębię ich treści i płynące z niej wymagania. Zamiast odrzucać choć jedną jotę z ich wymowy, On ukazywał ich zasady i ujawniał fatalny błąd Żydów, polegający na zewnętrznym okazywaniu posłuszeństwa. Mówił o tym, że przez złą myśl lub pożądliwe spojrzenie prawo Boże zostaje złamane. Każdy, kto bierze udział w akcie chociażby najmniejszej niesprawiedliwości, łamie prawo i osłabia swą moralną naturę. Morderstwo rodzi się najpierw w umyśle. Kto udostępnia swoje serce nienawiści, wstępuje na drogę morderców, a jego dary ofiarne są dla Boga odrażające. — Życie Jezusa 272 (1898).UCO2 148.2

    Przestępstwo szóstego przykazania — Wszelkie akty bezprawia mogące przyczynić się do skrócenia życia, duch nienawiści i zemsty czy pobłażanie jakiejkolwiek namiętności, która czyni krzywdę innym, lub nawet sprawia, że źle im życzymy (gdyż “kto nienawidzi brata swego, jest zabójcą” 1 Jana 3,15) — wszystko to, w większym lub mniejszym stopniu, jest pogwałceniem szóstego przykazania. — Patriarchowie i prorocy 225 (1890).UCO2 148.3

    Szatan stara się natchnąć ludzi energią nienawiści — Gdy szatanowi pozwoli się kształtować wolę człowieka, będzie się nią posługiwał do realizacji swoich celów. Diabeł podżega do niewiary i pobudza serce człowieka do walki ze Słowem Bożym. Z uporem i wytrwałością stara się natchnąć ludzi swoją energią nienawiści i wrogości wobec Pana, aby stanęli w opozycji do postanowień i wymagań nieba oraz działania Ducha Świętego. Zbiera pod swoim sztandarem wszystkich przedstawicieli zła i prowadzi ich do walki pod swoim przywództwem, by dobru przeciwstawiali zło. — The Review and Herald, 10 luty 1903; Messages to Young People 54.UCO2 148.4

    Świat nienawidził Chrystusa, gdyż był On inny — Różnica między charakterem Chrystusa a charakterem ludzi w Jego czasach była bardzo wyraźna i z tego powodu świat Go nienawidził. Nienawidzono Go za Jego dobroć i nieposzlakowaną prawość. Chrystus oświadczył, że ludzie przejawiający takie cechy będą podobnie znienawidzeni. W miarę zbliżania się końca świata nienawiść do naśladowców Chrystusa będzie się coraz bardziej uwidaczniać.UCO2 149.1

    Chrystus wziął na siebie człowieczeństwo i znosił nienawiść świata, aby pokazać ludziom, że mogą żyć bez grzechu, że ich słowa, czyny i duch mogą być uświęcone przez Boga. Możemy być doskonałymi chrześcijanami, jeśli będziemy okazywać tę moc w naszym życiu. Gdy światłość nieba będzie nas nieustannie oświecać, będziemy reprezentować Chrystusa. To sprawiedliwość objawiana w życiu Chrystusa odróżniała Go od świata i wzbudzała nienawiść takowego. — Manuscript 97, 1909.UCO2 149.2

    Nienawiść wypływa z pragnienia zemsty — Szatan sprzeciwiał się wszystkiemu, co mówił i czynił Syn Boży. Używał ludzi, którzy napełnili życie Zbawiciela cierpieniem i smutkiem. Chytrość i fałsz, za pomocą których usiłował hamować dzieło Chrystusa, nienawiść, jaką objawiał przez synów nieposłuszeństwa, okrutne oskarżenia przeciwko Temu, którego życie było pełne bezprzykładnej dobroci — wszystko to wypływało z głęboko ukrytej w sercu zemsty. Nagromadzona zazdrość i złość, nienawiść i pragnienie zemsty wybuchło na Golgocie, gdy całe niebo oniemiałe z przerażenia patrzyło na tę scenę. — Wielki bój 267 (1888).UCO2 149.3

    Nienawiść do rodziców (słowo do młodej kobiety) — Masz zwłaszcza do wykonania zadanie pokornego wyznania swojego postępowania wobec rodziców, nacechowanego brakiem szacunku. Uległaś temu czysto szatańskiemu duchowi jedynie dlatego, że matka nie pochwalała Twoich zachowań. Twoje uczucia sprowadzają się nie tylko do niechęci i braku szacunku, ale też do nienawiści, złośliwości, zawiści i zazdrości, przejawianych w czynach i przyprawiających rodziców o ból i troskę. Nie masz upodobania w czynieniu ich szczęśliwymi, ani nawet zadowolonymi. Twoje uczucia są zmienne. Czasami serce Ci łagodnieje, a potem znowu zamyka się mocno, gdy widzisz w rodzicach jakieś niedostatki, tak że aniołowie nie mogą zaszczepić w nim nawet szczątkowej miłości.UCO2 149.4

    Kontroluje Cię demon, przez co stajesz się znienawidzona i pełna nienawiści. Bóg słyszy Twoje pozbawione szacunku słowa, widzi niegrzeczne zachowanie wobec rodziców, których nakazuje Ci czcić. Jeśli nie dostrzeżesz tego wielkiego grzechu i nie będziesz go żałować, pogrążysz się w coraz większej ciemności, aż w końcu złe postępowanie zupełnie weźmie nad Tobą górę. — Testimonies for the Church II, 82-83 (1868).UCO2 150.1

    Szatana cieszy panowanie nad umysłami dzieci — Jakże smutny jest widok dzieci bogobojnych rodziców, dzieci, które są niesforne i nieposłuszne, niewdzięczne i samowolne, zdecydowane postępować na swój sposób bez względu na niedogodności i smutek, jakich przyczyniają swoim rodzicom. Szatan jest wielce zadowolony, gdy może panować nad sercami dzieci, a gdy mu się na to pozwala, będzie rozbudzał w nich ducha nienawiści. — The Youth's Instructor, 10 sierpień 1893; Poselstwo do młodzieży 248.UCO2 150.2

    Skutek nienawiści — Nikt nie może nienawidzić swojego brata, ani nawet wroga, nie wystawiając się w ten sposób na potępienie. — The Youth's Instructor, 13 styczeń 1898.UCO2 150.3

    Zemsta nie daje zadowolenia — Pamiętajcie, że mściwe słowa nigdy nie dają nikomu poczucia zwycięstwa. Niech przemawia przez was Chrystus. Nie traćcie błogosławieństwa, które staje się udziałem tych, co nie myślą źle w sercach swoich. — Testimonies for the Church VII, 243 (1902).UCO2 150.4

    Przyćmiona zdolność postrzegania — Pycha, miłość własna, egoizm, nienawiść, zawiść i zazdrość przyćmiły zdolność postrzegania, tak że prawda, która by uczyniła was mądrymi ku zbawieniu, straciła urok i wpływ na wasz umysł. — Testimonies for the Church II, 605-606 (1871).UCO2 150.5

    Olej miłości usuwa rozgoryczenie — Nie pozwólcie, by uraza przerodziła się w złe zamiary. By rana jątrzyła się i zatruła słowa, które skażą umysły słuchających ich ludzi. Niech gorzkie myśli nie wypełniają waszego umysłu. (...). Udajcie się do brata, by w pokorze i szczerości porozmawiać z nim o trudnej sprawie. (...).UCO2 150.6

    Całe niebo jest zainteresowane rozmową pokrzywdzonego z błądzącym. (...). Olej miłości usuwa ból wywołany wyrządzoną krzywdą. Duch Święty łączy serca, a gdy między zwaśnionymi stronami następuje zgoda, w niebie rozlega się radosny śpiew. — Testimonies for the Church VII, 261-262 (1902).UCO2 151.1

    Serce odpłacające miłością za nienawiść — Ani doczesne stanowisko, ani urodzenie, ani narodowość, ani przywileje religijne nie stanowią o członkostwie w rodzinie Bożej, lecz jedynie miłość obejmująca całą ludzkość. Nawet grzesznicy, których serca nie są całkowicie zamknięte na wpływ Ducha Bożego, reagują na dobroć: potrafią odpłacać nienawiścią za nienawiść oraz miłością za miłość. Jedynie Duch Boży odpłaca miłością za nienawiść. Bycie uprzejmym wobec niewdzięcznych i złych ludzi, czynienie dobra bezinteresownie to cechy królewskiego charakteru nieba, to dowód świadczący niezawodnie o szlachectwie dzieci Najwyższego. — Thoughts from the Mount of Blessing 75 (1896).UCO2 151.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents