Rozdział 80 — Szatańska nauka o samowywyższeniu
Niebezpieczeństwo teorii wewnętrznej mocy człowieka — Gdy szatan tak zaciemni i zwiedzie umysł człowieka, że doprowadzi śmiertelników do mniemania, jakoby mieli w sobie wewnętrzną moc, pozwalającą im dokonywać wielkich i dobrych czynów, przestają oni polegać na Bogu, bo sądzą, że sami mogą dokonać tego, co w rzeczywistości może dla nich zrobić tylko Bóg. Nie uznają wyższej mocy. Nie oddają Bogu chwały, której oczekuje i która się Mu należy ze względu na Jego wielki, prześwietny majestat. W ten sposób szatan realizuje swoje cele, ciesząc się, że upadli ludzie zuchwale się wywyższają. — Testimonies for the Church I, 294 (1862).UCO2 313.1
Człowiek sam sobie miarą charakteru — Szatan oszukuje ludzi, podobnie jak oszukał Ewę w raju, mianowicie przez schlebianie, wzniecanie żądzy zdobycia zakazanej wiedzy oraz rozbudzanie ambicji wywyższania się. Pielęgnowanie tych złych skłonności spowodowało jego własny upadek i dzięki nim usiłuje doprowadzić do ruiny również ludzi: “Będziecie jako Bóg — oświadcza — znający dobro i zło”. 1 Mojżeszowa 3,5. Spirytyzm uczy, “że człowiek jest stworzeniem ciągle rozwijającym się, jego przeznaczeniem już od urodzenia jest postępowanie naprzód, aż do osiągnięcia wieczności, a nawet samego bóstwa”: “Każdy umysł będzie osądzał się sam, a nie będzie go sądził nikt inny. Sąd ten będzie słuszny, ponieważ jest to własny osąd. (...). Tron jest w tobie samym”. Pewien zwolennik spirytyzmu powiedział, gdy obudziła się w nim “duchowa świadomość”: “Moi bliźni byli wszyscy bezgrzesznymi półbogami”. Inny zaś oświadcza: “Każda sprawiedliwa i doskonała istota jest Chrystusem”.UCO2 313.2
W taki sposób zamiast sprawiedliwości i doskonałości nieskończonego Boga — prawdziwego celu uwielbienia, zamiast doskonałej sprawiedliwości Jego prawa — prawdziwej miary ludzkich czynów, szatan podsunął grzeszną i omylną naturę człowieka jako jedyny przedmiot uwielbienia i jedyną regułę sądu lub miarę charakteru. Jest to postępowanie, które nie wiedzie człowieka w górę, lecz w dół. — Wielki bój 296-297 (1911).UCO2 314.1
Samowywyższenie obce nauce Chrystusa — Zwrócono mi uwagę na ten werset jako odnoszący się szczególnie do współczesnego spirytyzmu: “Baczcie, aby was kto nie sprowadził na manowce filozofią i czczym urojeniem, opartym na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Chrystusie”. Kolosan 2,8. (...).UCO2 314.2
“Czcze urojenie” wypełnia umysły biednych śmiertelników, którzy sądzą, jakoby w nich samych była taka moc dokonywania wielkich czynów, że nie odczuwają potrzeby mocy z wysokości. Ich zasady i wiara opierają się “na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Chrystusie”.UCO2 314.3
Nie nauczył ich tego Jezus. W Jego naukach nic takiego nie znajdziemy. Nie kierował umysłów biednych śmiertelników na nich samych, na moc, którą dysponują. Zawsze zwracał myśli ludzi na Boga, Stwórcę wszechświata, jako źródło ich siły i mądrości. W wersecie 18 podano szczególną przestrogę: “Niech was nikt nie potępia, kto ma upodobanie w poniżaniu samego siebie i w oddawaniu czci aniołom, a opierając się na swoich widzeniach, pyszni się bezpodstawnie cielesnym usposobieniem swoim”. Kolosan 2,18. — Testimonies for the Church I, 297 (1862).UCO2 314.4
Teoria odpowiadania tylko przed samym sobą — Zniszczył już [] i nadal niszczy tysiące ludzi ulegających namiętnościom, powodując w ten sposób zezwierzęcenie całej natury człowieka. Aby ukoronować swoje dzieło, oświadcza za pośrednictwem duchów, że “prawdziwa wiedza stawia człowieka ponad prawem”, że “wszystko jest dobre”, że “Bóg nikogo nie potępia” oraz że “wszystkie popełnione grzechy nie są tak naprawdę grzechami”.UCO2 314.5
Skoro w ten sposób zwodzi ludzi, by wierzyli, że pragnienie jest najwyższym prawem, że rozwiązłość oznacza wolność i że człowiek odpowiada tylko przed samym sobą, to nic dziwnego, że wszędzie roi się od zepsucia i deprawacji. Rzesze ludzi chciwie przyjmują nauki zezwalające zaspokajać pobudki nieodrodzonego serca. Człowiek zrzeka się hamulców samokontroli na rzecz żądzy, a siły umysłu i duszy podporządkowuje zwierzęcym skłonnościom. W ten sposób szatan triumfująco łowi w swoje sieci tysiące zdeklarowanych naśladowców Chrystusa. — The Great Controversy 555-556 (1911).UCO2 314.6
Lucyfer pragnął Bożej władzy, nie charakteru — Lucyfer pragnął posiąść władzę Boga, a nie Jego charakter. Chciał sam zasiadać na najwyższym miejscu i dlatego każdy, kto poddaje się jego wpływom, postępuje tak samo. Nieuchronnie prowadzi to do wyobcowania, niezgody i zatargów. Panowanie staje się udziałem najsilniejszego. Królestwo szatana jest to królestwo oparte na przemocy. Każdy patrzy na drugiego jak na przeszkodę na drodze swego własnego awansu względnie jak na odskocznię, z której można odbić się na bardziej uprzywilejowane pozycje. — Życie Jezusa 313 (1898).UCO2 315.1
Upór staje na przeszkodzie Bożej pomocy — Gdy Bóg posłał Mojżesza do faraona, Mojżesz miał światło, ale władca Egiptu przeciwstawił się mu i z każdym kolejnym sprzeciwem coraz bardziej utwierdzał się w uporze. Czy to Bóg tak go nastawił, że nie mógł zwrócić się ku światłu? Nie, to obojętność na przedstawione dowody. Upór faraona wziął się z niechęci do przyjęcia światła. — Manuscript 15, 1894.UCO2 315.2
Upór a sumienność (refleksje nt. samowolnego człowieka, zwodzącego samego siebie) — Gdy przeczytasz listy, które wysłałam do Oakland, będziesz miał pewne pojęcie o uporze tego człowieka i jego determinacji, by postępować tak, jak mu się podoba, po swojemu. Nie usłuchał on rady Pana, ale uznał, że może postępować zgodnie z własnym światłem. Gotów jest uczynić wszystko, by służyć sprawie, ale nie chce robić tego, co Pan wskazał jako słuszne. Jeśli okaże się zdrajcą, podobnie jak (...) to będzie się na pewno wymawiał swoją sumiennością. Te pozory sumienności zostały dość gruntownie sprawdzone. Mówię Ci — a wiem, o czym mówię — że nie mam raczej zaufania do jego sumienności. Istnieje dobre sumienie i złe sumienie, ten człowiek zaś całkowicie zwodzi samego siebie. Pod wpływem tego zwiedzenia będzie czynił w takim duchu wiele rzeczy, które nie są zgodne z Duchem Bożym. Ale wobec rady wskazującej mu jakąkolwiek inną drogę poza jego własną będzie niewzruszony niczym skała. — Letter 48, 1892.UCO2 315.3
Straszna moc zwodzenia samego siebie — Naprawdę smutną rzeczą jest zostać pozbawionym darów łaski Ducha Bożego, ale jeszcze bardziej przerażający jest brak uduchowienia i obecności Chrystusa przy jednoczesnym usprawiedliwianiu siebie i wmawianiu tym, którzy są tym stanem zaniepokojeni, że nie ma potrzeby martwić się ani litować. Straszna jest moc zwodzenia samego siebie, które dokonuje się w ludzkim umyśle! Co za ślepota nazywać ciemność światłem, a światło ciemnością! Wierny Świadek radzi nam nabyć u Niego złota w ogniu wypróbowanego, białą szatę oraz maści, by nią namaścić oczy swoje. Złoto zalecane tutaj jako wypróbowane w ogniu to wiara i miłość. Czyni ono serce bogatym, bo zostało oczyszczone z wszelkich domieszek, a im bardziej jest wypróbowane, tym jaśniej błyszczy. — Testimonies for the Church IV, 88 (1876).UCO2 316.1
Szatańska moc nad tymi, którzy się wywyższają — Jakże daremna jest ludzka pomoc dla kogoś, kto znalazł się pod panowaniem mocy szatana wskutek wywyższania się i nawet nie wie, że uczy się od szatana. W swym zadufaniu idzie wprost w sidła wroga i w nie wpada. Nie usłuchał ostrzeżeń i padł ofiarą szatana. Gdyby w pokorze obcował ze swoim Bogiem, uciekłby do miejsca przygotowanego dla niego przez Boga, tak że w chwili zagrożenia byłby bezpieczny, bo Bóg wzniósłby dla niego sztandar, pod którym mógłby się on schronić przed wrogiem. — Letter 126, 1906.UCO2 316.2
Samowywyższenie prowadzi do samobójstwa — Świat, zajęty samolubnymi dążeniami i funkcjonujący, jakby nie było Boga, stanie wkrótce w obliczu nagłego zniszczenia — i nie ujdzie. Wiele ludzi, żyjąc beztrosko, zaspokaja swoje żądze i namiętności do tego stopnia, że obrzydziwszy sobie życie, popełnia samobójstwo.UCO2 316.3
Tańcząc i hulając, pijąc i paląc, ulegając zwierzęcym namiętnościom — idą jak wół na rzeź. Szatan używa całej swojej przebiegłości i czarów, aby ludzkość szła naprzód po omacku, aż w końcu Pan wyjdzie ze swego miejsca, aby ukarać mieszkańców ziemi za ich winę. Wtedy ziemia odsłoni krew na niej przelaną i już nie będzie zakrywała swoich zabitych. Jak widać, cały świat zmierza ku zagładzie. — Manuscript 139, 1903; Evangelism 26.UCO2 316.4
Ego wrażliwe na byle dotknięcie — Jakież zwycięstwo odniesiesz, gdy nauczysz się podążać za wskazaniami opatrzności Bożej z wdzięcznym sercem i postanowieniem, by żyć tylko dla chwały Boga, w chorobie i w zdrowiu, w bogactwie i w biedzie! Ego jest żywe i drży przed byle dotknięciem. Zanim będziesz mógł w imieniu Jezusa zwyciężyć i otrzymać nagrodę przeznaczoną dla wiernych, musi zostać ukrzyżowane. — Testimonies for the Church IV, 221 (1876).UCO2 316.5
Niemal nieuleczalny grzech — Bóg nie może mieć łączności z tymi, którzy żyją tylko dla zaspokajania własnych przyjemności i stawiają siebie na pierwszym miejscu. Ci, którzy tak postępują, będą kiedyś ostatnimi. Grzechem niemal zupełnie nieuleczalnym i beznadziejnym jest pycha, wygórowane mniemanie o sobie. Jest to przeszkoda dla wszelkiego rozwoju. Kiedy człowiek ma wady charakteru, ale nie zdaje sobie z tego sprawy; kiedy jest tak przekonany o samowystarczalności, że nie potrafi dostrzec własnych błędów — to jakże może być oczyszczony? “Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, co się źle mają”. Mateusza 9,12. Jak ktoś może zmienić się na lepsze, jeśli sądzi, że jest doskonały? — Testimonies for the Church VII, 199-200 (1902).UCO2 317.1
Konieczne ukorzenie własnego ja — Ci, którzy sądzą, że mogą otrzymać błogosławieństwo Boże podczas tego spotkania [] bez ukorzenia własnego ja, odjadą stąd w takim stanie, w jakim przyjechali. Wciąż będą mieli takie same rozterki. Ale bracia i siostry, nie możemy sobie na to pozwolić. Ukorzmy serca przed Bogiem. Pozwólmy Chrystusowi namaścić nam oczy niebiańską maścią, abyśmy przejrzeli. Nie chcemy być ślepi, chcemy widzieć wszystko wyraźnie. Nie chcemy na przemian jednego dnia iść w stronę Kanaanu, a drugiego w stronę Egiptu. Dzień po dniu mamy stale posuwać się naprzód. Serce mnie boli i czuję głęboki smutek na myśl o tym, ile cennych błogosławieństw tracimy przez to, że tak marnie wykorzystujemy otrzymywane światło. — Manuscript 56, 1904.UCO2 317.2
Poznanie siebie prowadzi do pokory — Poznanie siebie daje wielką wiedzę. Prawdziwe poznanie siebie prowadzi do pokory, torując Panu drogę do rozwijania umysłu człowieka oraz kształtowania i dyscyplinowania jego charakteru. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 419 (1913).UCO2 317.3
Najdalej od pychy i wywyższania się — “Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował”. 1 Jana 2,6. “Kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego”. Rzymian 8,9. Taka uległość Jezusowi nie pozostanie przez świat niezauważona. Będzie widziana i komentowana. Chrześcijanin może nie uświadamiać sobie wielkości zmiany w sobie samym, bo im bliżej odzwierciedla charakter Chrystusa, tym skromniejsze będzie miał o sobie mniemanie. Zmianę jednak dostrzegą i odczują wszyscy dookoła.UCO2 317.4
Ci, którzy mają najgłębsze doświadczenie w sprawach Bożych, są najdalej od pychy i wywyższania się. Myślą o sobie z największą pokorą, a jednocześnie mają najpełniejsze pojęcie o chwale i prześwietności Chrystusa. Czują, że najpośledniejsze miejsce w Jego służbie jest dla nich zbyt zaszczytne. — Testimonies for the Church V, 223 (1882).UCO2 318.1
Bezpieczeństwo w pamiętaniu własnych słabości — Ludzie są poddawani próbom nie tylko na oczach innych ludzi, ale i na oczach niebiańskiego wszechświata. Jeśli nie będą z bojaźnią i drżeniem zbawienia swojego sprawować, jeśli nie uświadomią sobie swoich słabości, nie będą pamiętać o potknięciach z przeszłości i wystrzegać się ich powtarzania — to popełnią te same błędy, na poniesienie konsekwencji których nie mogą sobie kolejny raz pozwolić. — Manuscript 43, 1898.UCO2 318.2
Pokonywanie własnego ja trwa do grobowej deski — Nielicznymi wysiłkami z doskoku nie sposób naprawić krzywd ani dokonać zmian w postępowaniu na lepsze. Kształtowanie charakteru jest dziełem nie jednego dnia ani roku, lecz całego życia. Walka o pokonanie własnego ja, o świętość i niebo trwa do grobowej deski. Bez ustawicznych wysiłków i ciągłego działania nie ma mowy o postępach w uświęceniu ani w zdobyciu korony zwycięstwa. — The Ministry of Healing 452 (1905).UCO2 318.3
Odbicie boskości — Nie wolno dopuścić, by ego rozrastało się do dużych rozmiarów, bo zbruka całego człowieka. Przez jeden przeciek w kadłubie statek zatonie, przez jedno wadliwe ogniwo łańcuch się rozerwie. Podobnie mogą istnieć pewne odziedziczone lub nabyte cechy charakteru, które będą działać w sercu i wyrażać się w słowach, wywierając niezatarty wpływ ku złemu. Wszyscy budujemy dla wiecznych celów. Niech nasz charakter nosi odbicie boskości w postaci czystej, szlachetnej mowy i prawych czynów, a wtedy cały niebiański wszechświat będzie na nas spoglądał, mówiąc: “Dobrze, sługo dobry i wierny!” Mateusza 25,23. — Letter 91, 1899.UCO2 318.4