Κεφαλαιο 25: Ta ταλαντα
Στό όρος τών Ελαιών ο Χριστός είχε αναφέρει στούς μαθητές Του γιά τή Δευτέρα Παρουσία Του στόν κόσμο. Είχε τονίσει ορισμένα σημεία πού αναφέρονταν στήν έγγύτητα της παρουσίας Του και είχε ύποδείξει στούς μαθητές Του ότι επρεπε νά άγρυπνούν και νά είναι έτοιμοι. ‘Επανειλημμένα προειδοποίησε: “Αγρυπνεϊτε λοιπόν, διότι δέν έξεύρετε τήν ήμέραν ούδέ τήν ώραν, καθ’ ήν ο Υιός του ανθρώπου έρχεται.” Καί στή συνέχεια διευκρινίζει τί σημαίνει νά άγρυπνούν γιά τήν παρουσία Του. Δέν πρέπει περιμένοντας νά άφήνομε τόν καιρό νά περνάει χωρίς νά κάνομε τίποτε, αλλ’ όφείλομε νά έργαζόμαστε έντατικά. Τό μάθημα αυτό τό δίδαξε μέ τήν παραβολή τών ταλάντων.ΠΧ 247.1
“Η βασιλεία τών ούρανών,” τούς είπε, “θέλει έλθει ώς άνθρωπος, όστις άποδημών εκάλεσε τούς δούλους αυτού, και παρέδωκεν ειςαυτούς τά ύπάρχοντα αυτού. Καί εις άλλον μέν εδωκε πέντε τάλαντα, εις άλλον δέ δύο, εις άλλον δέ εν· εις έκαστον κατά τήν ιδίαν αυτού ικανότητα- και άπεδήμησεν εύθύς.”ΠΧ 247.2
Ο άνθρωπος “ο άποδημών εις χώραν μακράν” παριστάνει τόν Χριστό ο Οποίος, λίγο άργότερα άφού άνέφερε τήν παραβολή, πρόκειτο νά άποδημήσει άπ’ αυτή τή γή στόν ούρανό. οι “δούλοι” τής παραβολής συμβολίζουν τούς οπαδούς του Χριστού. Δέν άνήκομε στόν εαυτό μας. “Διότι ήγοράσθητε διά τιμής,” δχι “διά φθαριών, άργυρίου ή χρυσίου, άλλά διά του τιμίου αίματος του Χριστού,” “διά νά μή ζώσι πλέον δι’ εαυτούς οι ζώντες, άλλά διά τόν αποθανόντα και άναστάντα ύπέρ αυτών.” (Α’ Κορ. 6:20, Α’ Πετ. 1:18-19, Β’ Κορ. 5:15).ΠΧ 247.3
Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγορασθεϊ μέ τήν άνυπολόγιστη αυτή τιμή. Αδειάζοντας ολόκληρο τό θησαυροφυλάκιο του ούρανοϋ σ’ αυτόν τόν κόσμο, προσφέροντάς μας ολόκληρο τόν ούρανό στό πρόσωπο του Χριστού, ο Θεός εξαγόρασε τή θέληση, τά αισθήματα, τό νοϋ και τήν ψυχή τής κάθε άνθρώπινης ύπαρξης. Πιστοί ή άπιστοι, όλοι γενικά οι άνθρωποι είναι περιουσία του Κυρίου. Όλοι τους έχουν υποχρέωση νά Τόν ύπηρετήσουν. Καί γιά τον τρόπο με τόν όποιο ανταποκρίνονται στην υποχρέωση τους αυτή, θά τούς ζητηθεί νά δώσουν λόγο κατά τη μεγάλη μέρα τής κρίσης.ΠΧ 247.4
Οι άξιώσεις όμως αυτές του Θεοΰ δέν αναγνωρίζονται από όλους. Άλλ’ οι δοϋλοι Του της παραβολής εκπροσωπούν αυτούς πού ομολογούν ότι δέχονται νά ύπηρετήσουν τόν Χριστό.ΠΧ 248.1
Οι οπαδοί του Χριστού έχουν έξαγορασθεϊ μέ τόν σκοπό νά ύπηρετήσουν. Ο Κύριός μας διδάσκει ότι ο πραγματικός σκοπός τής ζωής είναι ή ύπηρεσία. Ο ίδιος ο Χριστός έργάσθηκε, και γιά όλους όσους Τόν άκολουθούν, κατέστησε την εργασία νόμο. Οφείλουν νά εργάζονται γιά τόν Θεό και γιά τούς συνανθρώπους τους. Ετσι ο Χριστός παρουσιάσε στούς άνθρώπους μιά ανώτερη αντίληψη τής ζωής άπ’ ο,τι γνώριζαν μέχρι τότε.ΠΧ 248.2
Οταν ζεϊ μέ τόν σκοπό νά εξυπηρετεί τούς άλλους, ο άνθρωπος συνδέεται μέ τόν Χριστό. Ο νόμος τής ύπηρεσίας γίνεται ο συνδετικός κρίκος πού μάς ένώνει μέ τόν Θεό και μέ τούς συνανθρώπους μας.ΠΧ 248.3
Στούς δούλους Του ο Χριστός εμπιστεύεται “τά ύπάρχοντα Αυτού,” κάτι πού πρέπει νά χρησιμοποιηθεί γιά λογαριασμό Του. Αναθέτει “εις έκαστον τό εργον αυτού.” Ο καθένας συμμετέχει στό αιώνιο σχέδιο του ούρανοϋ. Ο καθένας οφείλει νά συνεργασθεϊ μέ τόν Χριστό γιά τη σωτηρία των ψυχών. Μπορούμε νά είμαστε εξίσου σίγουροι γιά τη θέση πού όφείλομε νά καταλάβομε σ’ αυτή τη γη εργαζόμενοι γιά τόν Θεό, όσο και γιά τη θέση πού μάς έτοιμάζεται στόν ούρανό.ΠΧ 248.4