“Πλησιον παντοσ υδατοσ”

Η παραβολή τής σποράς μάς διδάσκει επίσης τή γενναιοδωρία τόσο σχετικά μέ τά πρόσκαιρα οσο και μέ τά αιώνια άγαθά. Ο Κύριος λέγει: “Μακάριοι σείς οι σπείροντες πλησίον παντός ύδατος.” (Ήσ. 32:20). “Τούτο δέ λέγω, ότι ο σπείρων μέ φειδωλίαν, και μέ φειδωλίαν θέλει θερίσει· και ο σπείρων μέ άφθονίαν, και μέ άφθονίαν θέλει θερίσει.” (Β’ Κορ. 9:6). Η σπορά “πλησίον παντός ύδατος” σημαίνει νά συμμεριζόμαστε διαρκώς τά δώρα του Θεού. Σημαίνει νά δίνομε οπουδήποτε τό εργο του Θεού η οι άνάγκες τής άνθρωπότητας άπαιτοϋν τή βοήθειά μας. Αύτό δέ θά μάς φέρει σέ ενδεια. “Ο σπείρων μέ άφθονίαν και μέ άφθονίαν θέλει θερίσει.” Ο σπορέας άβγατίζει τό σπόρο του σκορπίζοντάς τον. Τό ίδιο και μέ όσους δείχνουν πιστότητα στήν κατανομή τών δώρων του Θεού. Μοιραζόμενοι μέ τούς άλλους τίς ευλογίες τους, τίς πολλαπλασιάζουν. Ό Θεός τούς εχει ύποσχεθεί μιά επάρκεια πού τούς επιτρέπει νά δίνουν συνεχώς. “Δίδετε καί θέλει δοθεί εις εσάς· μέτρον καλόν, πεπιεσμένον καί συγκεκαθισμένον καί ύπερκχυνόμενον θέλουσι δώσει εις τόν κόλπον σας.” (Λουκ. 6:38).ΠΧ 53.2

Καί άκόμη ευρύτερη σημασία περικλείει τό μάθημα τής σποράς καί τού θερισμού. Καθώς μοιραζόμαστε τά πρόσκαιρα τού Θεού αγαθά πρός εμάς, ή έμπρακτη αυτή εκδήλωση τής αγάπης καί τής συμπάθειάς μας ξυπνάει στην καρδιά τών εύεργετουμένων αισθήματα εύχαριστίας καί εύγνωμοσύνης έναντι τού Θεού. Τό έδαφος τής καρδιάς προλειαίνεται γιά νά δεχθεί τούς σπόρους τής πνευματικής άλήθειας. Καί Εκείνος πού προμηθεύει τό σπόρο στό σπορέα, θά κάνει τό σπόρο νά βλαστήσει καί νά καρποφορήσει γιά την αιώνια ζωή.ΠΧ 54.1