Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Οι Παραβολές του Χριστού

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφαλαιο 29: Οι δεκα παρθενεσ

    Ή Παραβολή: Ματθ. 25:1-13.

    Βρίσκομε τόν Χριστό καθισμένο μέ τούς μαθητές Του πάνω στό όρος τών Ελαιών. Ό ήλιος εχει ήδη έξαφανισθεϊ πίσω άπ’ τίς βουνοκορφές, και ο ουρανός εχει σκεπασθεϊ μέ τής νύχτας τίς σκιές. Απέναντί τους διακρίνεται καθαρά ενα σπίτι κατάφωτο προμηνύοντας κάποια γιορτάσιμη σκηνή. Τό φως ξεχύνεται από πόρτες και παράθυρα, και ο συγκεντρωμένος όμιλος τών άνθρώπων πού περιμένουν ολόγυρα, μαρτυρεϊ όχι μιά γαμήλια πομπή πρόκειται σέ λίγο νά έμφανισθεΐ. Σέ πολλά μέρη τής Άνατολής οί γαμήλιες τελετές γίνονται τό βράδυ. Ό γαμπρός πηγαίνει νά συναντήσει τή νύφη και νά τήν οδηγήσει στό σπίτι του. Μέ λαμπαδηφορία ή γαμήλια συντροφιά προχωρεί άπό τό σπίτι του πατέρα της πρός τό σπίτι του άνδρα της, όπου ενα έτοιμασμένο συμπόσιο περιμένει τούς καλεσμένους. Στή σκηνή πού άντικρύζει ο Χριστός, ή συντροφιά καρτερεΐ τόν ερχομό τής γαμήλιας πομπής γιά νά ενωθούν και αύτοί μαζί τους.ΠΧ 319.1

    Μπροστά στό σπίτι τής νύφης περιφέρονχαι δέκα νεαρές άσπροντυμένες κοπέλλες. Κάθε μιά κρατάει ενα άναμένο λυχνάρι και ενα μικρό αγγείο άπό λάδι. Ολες περιμένουν άνυπόμονα τόν ερχομό του γαμπρού. Αλλά μεσολαβεί κάποια καθυστέρηση. Οί ώρες διαδέχονται ή μιά τήν άλλη, ώσπου τά κορίτσια, άποκαμωμένα άπ’ τήν άναμονή, πέφτουν στόν ϋπνο. Ξαφνικά τά μεσάνυχτα άκούγεται μιά φωνή: “Ιδού ο νυμφίος ερχεται· έξέλθετε εις άπάντησιν αύτοϋ.” Ξαφνιασμένες οί κοπέλλες ξεπετιοϋνται άπ’ τόν ϋπνο και άντικρύζουν τη γαμήλια πομπή νά πλησιάζει, φωταγωγημένη άπ’ τά δαυλιά και εύθυμώντας μέ τούς ήχους τής μουσικής. Διακρίνουν τή φωνή του γαμπρού και τή φωνή τής νύφης. Οί δέκα κοπέλλες άρπάζουν τά λυχνάρια τους και σπεύδουν νά τακτοποιήσουν τά φυτίλια τους, μέσ’ τή βιασύνη τους νά τρέξουν νά συναντήσουν τούς άλλους. Οί πέντε όμως δέν είχαν προνοήσει νά βάλουν λάδι στά αγγεία τους. Δέν περίμεναν μιά τέτοια μεγάλη καθυστέρηση και δέν είχαν προετοιμασθεϊ γιά τήν εκτακτη αυτή ανάγκη. Πανικόβλητες στρέφονται τότε στίς φρονιμόχερες συντρόφισσές τους λέγοντας: “Δότε εις ήμάς έκ του ελαίου σας· διότι αί λαμπάδες ημών σβύνονται.” Οι άλλες πέντε όμως, οι προνοητικές, βαστάζοντας τά μέ ζωηρή φλόγα λυχνάρια τους είχαν άδειάσει τό λάδι από τά δοχεία τους. Δέν έχουν περίσειο λάδι γιά δόσιμο· και απαντούν, “Μήποτε δέν άρκέση εις ήμάς και εις εσάς· όθεν υπάγετε κάλλιον πρός τούς πωλούντας και άγοράσατε εις έαυτάς.”ΠΧ 319.2

    Ένώ όμως πήγαιναν νά άγοράσουν, ή πομπή προχώρησε και τίς προσπέρασε. Οι πέντε μέ τίς άναμμένες λάμπες τους ένώθηκαν μέ τό πλήθος και μπήκαν στό σπίτι μαζί μέ τή γαμήλια άκολουθία. Καί τότε ή πόρτα εκλεισε. Όταν οι μωρές παρθένες εφθασαν μπροστά στό χώρο τής τελετής, άκουσαν από τόν τελετάρχη τήν άπρόσμενη άρνητική άπάντηση: “Δέν σάς γνωρίζω.” Κι’ εμειναν κλεισμένες έξω, πάνω στόν έρημο δρόμο, μέσ’ τή σκοτεινή τή νύχτα.ΠΧ 320.1

    Ατενίζοντας ο Χριστός τή συντροφιά πού περίμενε τόν ερχομό του γαμπρού, άφηγήθηκε στούς μαθητές Του τήν ιστορία τών δέκα παρθένων ή όποία περιγράφει τήν πείρα τής εκκλησίας ακριβώς πρίν από τή δευτέρα παρουσία Του.ΠΧ 320.2

    Οι δύο κατηγορίες τών παρθένων παριστάνουν τίς δύο τάξεις τών άθρώπων πού διατείνονται ότι περιμένουν τήν επιστροφή του Κυρίου τους. Ονομάζονται “παρθένοι” έξ αιτίας τής άγνότητας τής πίστης τους. Τά λυχνάρια συμβολίζουν τό λόγο του Θεού. Ο Ψαλμωδός λέγει: “Λύχνος εις τούς πόδας μου είναι ο λόγος Σου, και φώς εις τάς τρίβους μου.” (Ψαλμ. 119:105). Τό λάδι είναι τό σύμβολο του Αγίου Πνεύματος. Ο προφήτης Ζαχαρίας περιγράφει τό Πνεύμα μέ τόν άκόλουθο τρόπο: “Έπέστρεψεν ο άγγελος ο λαλών μετ’ εμού και μέ έξήγειρεν ώς άνθρωπον έξεγειρόμενον από του ύπνου αυτού, και είπε πρός έμέ· Τί βλέπεις σύ; Καί είπα, Έθεώρησα και ιδού, λυχνία όλη χρυσή και δοχείον έπί τής κορυφής αυτής, και οι έπτά λύχνοι αυτής έπ’ αυτής και επτά σωλήνες εις τούς λύχνους τούς έπί τής κορυφής αυτής και δύο ελαίαι έπάνωθεν αυτής, μία έκ δεξιών του δοχείου και μία έξ άριστερών αυτής. Καί άπεκρίθην και είπα πρός τόν άγγελον τόν λαλοϋντα μέτ’ έμοϋ, λέγων· Τί είναι ταϋτα, κύριέ μου; ... Καί άπεκρίθη και είπε πρός έμέ λέγων, Ούτος είναι ο λόγος του Κυρίου πρός τόν Ζοροβάβελ, λέγων, Ούχί διά δυνάμεως ούδέ διά ισχύος· αλλά διά του Πνεύματός Μου λέγει Κύριος τών δυνάμεων ... Καί άπεκρίθην έκ δευτέρου και είπα πρός αυτόν, Τί είναι οι δύο κλάδοι τών έλαιών, οίτινες διά τών δύο χρυσών σωλήνων έκκενώνουσιν εξ εαυτών τό έλαιον εις τήν χρυσήν λυχνίαν; ... Τότε ειπεν, Ούτοι είναι οι δύο κεχρισμένοι, οι παριστάμενοι πλησίον του Κυρίου πάσης της γης.” (Ζαχ. 4:1-14).ΠΧ 320.3

    Ξεκινώντας άπ’ τίς δυό εληές, τό λάδι αφού περνούσε άπ’ τούς χρυσούς σωλήνες, έφθανε μέχρι τό βασικό δοχείο τής επτάφωτης λυχνίας και άπ’ εκεί κατέληγε στά χρυσά λυχνάρια πού φωτίζουν τό άγιαστήριο. Έτσι και τό Πνεύμα του Θεού πορευόμενο από τίς άγιες ύπάρξεις πού στέκουν στήν παρουσία του Θεού, μεταδίδεται στά άνθρώπινα όργανα πού έχουν καθιερωθεί στήν ύπηρεσία Του. Οι δύο “κεχρισμένοι” έχουν γιά άποστολή νά μεταδώσουν στό λαό του Θεού τή θεϊκή έκείνη χάρη πού άποκλειστικά αυτή μπορεί νά κάνει τό λόγο Του “φώς εις τούς πόδας και λύχνον εις τάς τρίβους.” “Ούχί διά δυνάμεως ούδέ διά ισχύος, άλλά διά του Πνεύματός Μου, λέγει Κύριος τών δυνάμεων.” (Ζαχ. 4:6).ΠΧ 321.1

    Στήν παραβολή όλες μαζί οι δέκα παρθένες βγήκαν νά προϋπαντήσουν τόν νυμφίο. Όλες ήταν εφοδιασμένες μέ λυχνάρια και μέ λαδικά αγγεία. Μέχρι ενα ορισμένο διάστημα, καμιά διαφορά δέν παρουσίαζαν άναμεταξύ τους. Τό ίδιο θά συμβεϊ μέ τήν έκκλησία του Χριστού άκριβώς πρίν από τή δευτέρα παρουσία Του. Όλοι γνωρίζουν τή Γραφή. Όλοι έχουν άκούσει τό μήνυμα τής επικείμενης επιστροφής του Χριστού και περιμένουν τήν παρουσία Του χωρίς νά άμφιβάλλουν. Αλλ’ όπως εγινε στήν παραβολή, τό ίδιο θά συμβεϊ και τώρα. Μεσολαβεί μιά καθυστέρηση και τότε δοκιμάζεται ή πίστη του καθενός. Καί όταν θ’ άκουσθεϊ ή φωνή: “Ιδού ο Νυμφίος έρχεται· έξέλθετε εις άπάντησιν Αυτού,” πολλοί θά βρεθούν άνέτοιμοι. Δέν έχουν λάδι στό αγγείο γιά τά λυχνάρια τους. Στερούνται τό Πνεύμα τό Άγιο.ΠΧ 321.2

    Χωρίς τό Πνεύμα του Θεού, ή γνώση του λόγου Του δέν ωφελεί σέ τίποτε. Η θεωρητική γνώση τής άλήθειας, άν δέν συνοδεύεται από τό Άγιο Πνεύμα, δέν μπορεί νά τονώσει τήν ψυχή, ούτε νά καθαγιάσει τήν καρδιά. Μπορεϊ κανείς νά είναι γνώστης όλων τών εντολών και τών Βιβλικών ύποσχέσεων. Άν όμως ή άλήθεια δέν γίνει άποδεκτή μέ τή βοήθεια του Πνεύματος του Θεού, ο χαρακτήρας δέν άλλάζει. Χωρίς τή διαφώτιση του Πνεύματος οι άνθρωποι δέν είναι σέ θέση νά κάνουν διάκριση άνάμεσα στήν άλήθεια και στήν πλάνη και άναγκαστικά θά ύποκύψουν στούς επιδέξιους πειρασμούς του Σατανά.ΠΧ 321.3

    Οι άνθρωποι πού συμβολίζονται μέ τίς μωρές παρθένες δέν είναι ύποκριτές. Αγαπούν τήν άλήθεια. Έχουν ύπερασπιθεϊ τήν άλήθεια. Έλκονται από τήν συναναστροφή αυτών πού πιστεύουν στήν άλήθεια. Δέν έχουν όμως παραδοθεί στήν επιρροή του Αγίου Πνεύματος. Δέν ρίχθηκαν πάνω στό Βράχο, τόν Ιησού Χριστό, και δέν έπέτρεψαν νά θρυμματισθεί ή παληά άνθρώπινη φύση τους. Αύτή ή κατηγορία τών άνθρώπων συμβολίζεται έπίσης μέ τούς άκροατές γιά τούς οποίους ο σπόρος πέφτει πάνω στό πετρωμένο έδαφος. Δέχονται μέ προθυμία τό λόγο του Θεού, άλλά δέν κατορθώνουν νά άφομοιώσουν τίς άρχές του και ή έπίδραση πού άσκεί έπάνω τους δέν διαρκεί πολύ. Τό Πνεύμα έργάζεται στήν καρδιά του άνθρώπου γιά νά δημιουργήσει μέσα του μιά νέα φύση, έφόσον αυτός τό έπιθυμεϊ και τό έπιτρέπει. Αλλ’ ή κατηγορία τών άνθρώπων πού συμβολίζουν οι μωρές παρθένες ικανοποιούνται μέ μιά έπιφανειακή μόνο προσπάθεια. Δέν γνωρίζουν κατά βάθος τόν Θεό. Δέν προσπάθησαν νά καταλάβουν τόν χαρακτήρα Του. Δέν έχουν έρθει σέ στενή επικοινωνία μ’ Αυτόν. Επομένως δέν είναι σέ θέση ούτε έμπιστοσύνη νά δείξουν, ούτε νά άναβλέψουν και νά ζήσουν. Η λατρεία πού προσφέρουν στόν Θεό καταντάει τυπική. ‘Έρχονται πρός σέ καθώς συνάγεται ο λαός, και κάθηται έμπροσθέν σου ο λαός Μου και άκούουσι τούς λόγους σου, αλλά δέν κάμνουσιν αυτούς· διότι έν τώ στόματι αυτών δεικνύουσι πολλήν άγάπην, ή καρδία όμως αυτών ύπάγει κατόπιν της αίσχροκερδείας αυτών.” (Ίεζ. 33:31). Ο άπόστολος Παύλος τονίζει ότι αυτό θά είναι τό ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτών πού ζούν άμέσως πρίν από τή δευτέρα παρουσία του Χριστού. “Έν ταϊς έσχάταις ήμέραις,” λέγει, “θέλουσιν έλθει καιροί κακοί. Διότι θέλουσιν εισθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι ... φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μέν μορφήν εύσεβείας, ηρνημένοι δέ τήν δύναμιν αυτής.” (Β’ Τιμ. 3:1-5).ΠΧ 322.1

    Αυτοί είναι οι άνθρωποι πού τήν ώρα του κινδύνου λένε: “Ειρήνη και ασφάλεια.” Λικνίζονται στό λίκνο της άνύπαρκτης άσφάλειας, και ούτε κάν σκέπτονται τόν κίνδυνο. Όταν ξυπνήσουν άπ’ τό λήθαργο τους, τότε μόνο άντιλαμβάνονται τήν παντελή τους έλλειψη και έκλιπαροϋν τούς άλλους νά άναπληρώσουν τίς άνάγκες τους. Στόν πνευματικό τομέα όμως, κανείς δέν μπορεί νά έφοδιάσει τίς άνάγκες του άλλου. Η χάρη του Θεού ανέκαθεν προσφέρεται ελεύθερα στήν κάθε ψυχή. Τό άγγελμα του εύαγγελίου κηρύσσεται παντού: “‘Όστις διψά, άς ελθη και όστις θέλει, άς λαμβάνη δωρεάν τό ύδωρ της ζωής.” (Άποκ. 22:17). Ο χαρακτήρας όμως είναι άμεταβίβαστος. Κανείς δέν μπορεί νά πιστέψει γιά λογαριασμό κάποιου άλλου. Κανείς δέν μπορεί νά λάβει τό Αγιο Πνεύμα στή θέση ένός άλλου. Κανείς δέν μπορεί νά μεταβιβάσει στόν άλλον τόν χαρακτήρα του πού είναι τό άποτέλεσμα τής έπενέργειας του Πνεύματος. Αν “εύρίσκοντο έν μέσω αυτής (τής γής) Νώε, Δανιήλ και Ίώβ, ζώ Έγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δέν ήθελον σώσει ούτε υιόν ούτε θυγατέρα· ούτοι μόνον ήθελον σώσει τάς ψυχάς αυτών διά τήν δικαιοσύνην αυτών.” (Ίεζ. 14:20).ΠΧ 322.2

    Σέ μιά κρίσιμη ώρα ο χαρακτήρας του καθενός φανερώνεται. Όταν μεσάνυχτα άκούσθηκε ή επιβλητική φωνή: “Ιδού ο νυμφίος έρχεται· έξέλθετε εις άπάντησιν αυτού” και οι κοιμισμένες κόρες ξύπνησαν ξαφνικά, τότε φάνηκε ποιές είχαν προετοιμασθεϊ γιά τό σπουδαίο εκείνο γεγονός. Όλες τους είχαν καταληφθεί έξ άπροόπτου. Αλλ’ οι μισές ήταν ήδη προετοιμασμένες γιά τό ενδεχόμενο, ενώ οι άλλες βρέθηκαν τελείως άνέτοιμες. Καί σήμερα κάποια άπρόοπτη αιφνίδια καταστροφή, κάτι πού νά φέρει τήν ψυχή μέχρι τό χείλος του θανάτου, θά άποδείξει άν ο άνθρωπος έχει πίστη πραγματική στίς ύποσχέσεις του Θεού. Θά άποδείξει άν η ψυχή στηρίζεται ή όχι στή χάρη του Θεού. Η μεγάλη όμως, ή τελική δοκιμή μεσολαβεί όταν ή προθεσμία τής άνθρώπινης ζωής έχει λήξει, όταν είναι πιά πολύ άργά νά έφοδιασθοϋν οι έλλείψεις τής ψυχής.ΠΧ 323.1

    Οι δέκα παρθένες άγρυπνούν τόν καιρό πού ή ιστορία αυτού του κόσμου έγγίζει στό ναδίρ. Όλες τους πιστεύουν ότι είναι Χριστιανές. Όλες τους δέχθηκαν τήν πρόσκληση, φέρουν τό όνομα, κρατούν τό λυχνάρι και όλες τους παρουσιάζονται ότι έξυπηρετοϋν τά συμφέροντα του Θεού. ‘Όλες τους φαίνονται νά περιμένουν τήν παρουσία του Χριστού. Πέντε όμως άπ’ αύτές δέν είναι έτοιμες. Πέντε θά αντιμετωπίσουν μιά μεγάλη έκπληξη, θά αισθανθούν μιά μεγάλη απογοήτευση, θά βρεθούν εξω από τόν νυμφώνα.ΠΧ 323.2

    Τήν έσχατη έκείνη μέρα πολλοί θά έχουν τήν άξίωση νά είσέλθουν στή βασιλεία του Χριστού λέγοντας: “Έφάγομεν εμπροσθέν Σου και έπίομεν, και έν ταις πλατείας ήμών έδίδαξας.” “Κύριε, Κύριε, δέν προεφητεύσαμεν έν τώ όνόματί Σου, και έν τώ ονόματί Σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και έν τώ όνόματί Σου έκάμομεν θαύματα πολλά;” Η άπάντηση όμως ερχεται: “Σάς λέγω, δέν σάς έξεύρω πόθεν εισθε· φύγετε άπ’ ‘Εμού.” (Λουκ. 13:26-27, Ματθ. 7:22). Σ’ αυτή τή ζωή δέν είχαν ερθει σέ επικοινωνία μέ τόν Χριστό. Γι’ αυτό δέν καταλαβαίνουν τή γλώσσα του ουρανού και ή χαρά του τούς είναι άγνωστη. “Τίς τών άνθρώπων γινώσκει τά του άνθρώπου, είμή τό πνεύμα του άνθρώπου τό έν αυτώ; Ούτω και τά του Θεού ούδείς γινώσκει ειμή τό Πνεύμα του Θεού.” (Α’ Κορ. 2:11).ΠΧ 323.3

    “Δέν σάς έξεύρω.” Τραγικότερα λόγια άπ’ αυτά δέν έχουν άντηχήσει σέ άνθρώπινα αύτιά. Σημαίνουν: Η κοινωνία του Πνεύματος πού περιφρονήσατε, ήταν η μόνη που μπορούσε νά σάς ένώσει μέ τό χαρούμενο πλήθος του γαμήλιου γεύματος. Στή σκηνή αυτή του ύμεναίου εσείς δέν εχετε δικαίωμα συμμετοχής. Τό φώς της θά έλουζε μάτια πού δέ βλέπουν, η μελωδία της θά χάϊδευε αύτιά πού δέν άκοϋν. Η αγάπη και ή χαρά της δέν θά εγγιζαν καμιά χορδή χαρούμενης άνταπόκρισης στή ναρκωμένη από τήν κοσμικότητα καρδιά σας. Έχετε άποκλεισθεϊ από τόν ούρανό εξ αιτίας τής άκαταλληλότητάς σας γιά τή συντροφιά του.ΠΧ 324.1

    Δέν μπορούμε νά βρεθούμε έτοιμοι νά προϋπαντήσομε τόν Κύριο ξυπνώντας άπ’ τόν ύπνο τή στιγμή πού άκούγεται ή κραυγή, “Ιδού, ο Νυμφίος!” και τότε νά ψάξομε νά βρούμε και νά εφοδιάσομε τά αδειανά λυχνάρια μας. Δέν μπορούμε νά άποξενώσομε τόν Χριστό από τήν πρόσκαιρη αυτή ζωή μας και νά θεωρηθούμε κατάλληλοι γιά τή συντροφιά Του μετά στόν ουρανό.ΠΧ 324.2

    Στήν παραβολή, εκτός άπ’ τά λυχνάρια τους, οι φρόνιμες παρθένες είχαν και τά αγγεία τους μέ λάδι εφοδιασμένα. Τό φώς τους έκαιγε μέ φλόγα σταθερή όλη τή νύχτα τής αγρυπνίας. Πρόσθετε στή φωταγωγία πρός τιμή του νυμφίου. Λάμποντας μέσ’ τό σκοτάδι, φώτιζε τό δρόμο πρός τό σπίτι του νυμφίου, πρός τό γαμήλιο γεύμα.ΠΧ 324.3

    Έτσι πρέπει νά λάμπουν και οι οπαδοί του Χριστού μέσ’ τό κοσμικό σκοτάδι. Μέ τή σύμπραξη του Αγίου Πνεύματος, ο λόγος του Θεού γίνεται φώς αφού μεταβάλει μέ τήν άναζωπυρρωτική του δύναμη τή ζωή αυτού πού τό δέχεται. Εμφυτεύοντας στήν καρδιά τους τίς αρχές του θεϊκού λόγου, τό Αγιο Πνεύμα άναπτύσσει στούς άνθρώπους τά χαρακτηριστικά του Θεού. Τό φώς τής δόξας Του, δηλαδή ο χαρακτήρας Του, πρέπει νά λάμπει στή ζωή τών οπαδών Του. Μ’ αυτόν τόν τρόπο οφείλουν νά δοξάσουν τόν Θεό, νά φωτίσουν τό δρόμο πού οδηγεί στό σπίτι του Νυμφίου, στην πόλη του Θεού, στό γαμήλιο δείπνο του Άρνίου.ΠΧ 324.4

    Ο ερχομός του νυμφίου πραγματοποιήθηκε τά μεσάνυχτα, τή σκοτεινότερη άπ’ όλες τίς ώρες. Τό ίδιο και ο ερχομός του Χριστού θά συμβεϊ στήν κρισιμότερη περίοδο τής ιστορίας τής γής. Η εποχή του Νώε όπως και του Λώτ είναι μιά πιστή περιγραφή τής κατάστασης πού θά επικρατεί στόν κόσμο άκριβώς πρίν από τήν παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Χαρακτηριστικά οι Γραφές άναφέρονται στήν έποχή αυτή τονίζοντας ότι ο Σατανάς θά δρά μέ όλη του τή δύναμη και “έν πάση άπάτη τής άδικίας.” (Β’ Θεσ. 2:9-10). Ολοφάνερη είναι ή δράση του μέ τό διαρκώς αύξανόμενο σκοτάδι, τίς κάθε λογής πλάνες, τίς αιρέσεις και άπάτες τών έσχάτων αυτών ήμερων. Όχι μόνο σέρνει τόν κόσμο πίσω του αιχμάλωτο ο Σατανάς, αλλ’ οι παραπλανήσεις του έχουν εισχωρήσει και μέσα σ’ αύτές τίς έκκλησίες τίς καλούμενες Χριστιανικές. Η μεγάλη άποστασία θά καταλήγει σ’ ένα σκοτάδι τόσο ζοφερό σάν τά μαύρα μεσάνυχτα, άδιαπέραστο σάν ένα τρίχινο σακκί. Γιά τό λαό του Θεού αυτή θά είναι ή νύχτα τής δοκιμασίας, ή νύχτα του κλαυθμού, ή νύχτα του κατατρεγμού χάρη τής άλήθειας. Αλλά από τή σκοτεινή εκείνη νύχτα θά προέλθει τό λαμπρό φώς του Θεού.ΠΧ 325.1

    Ο Θεός κάνει “νά λάμψη φώς έκ του σκότους.” (Β’ Κορ. 4:6). ‘Όταν “ή γή ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος έπί του προσώπου τής άβύσσου ... Πνεύμα Θεού έφέρετο έπί τής έπιφανείας τών ύδάτων ... Ειπεν ο θεός, Γενηθήτω φώς και έγεινε φώς.” (Γέν. 1:2-3). Ετσι και τή νύχτα του πνευματικού ζόφους ή φωνή του Θεού θά προστάζει: “Γενηθήτω φώς.” Καί πρός τό λαό Του θά πει: “Σηκώθητι, φωτίζου· διότι τό φώς σου ήλθε, και ή δόξα του Κυρίου άνέτειλεν έπί σέ.” (Ήσ. 60:1).ΠΧ 325.2

    “Ιδού,” λέγει ή Γραφή, “σκότος θέλει σκεπάσει τήν γήν και ζόφος τά έθνη· έπί σέ όμως θέλει άνατείλει ο Κύριος και ή δόξα Αύτοΰ θέλει φανερωθή έπί σέ.” (Ήσ. 60:2).ΠΧ 325.3

    Τό σκότος πού καλύπτει τόν κόσμο είναι τό σκότος τής παρανόησης του Θεού από μέρους τών άνθρώπων πού λησμόνησαν τόν χαρακτήρα Του. Τόν έχουν παρεξηγήσει και παρερμηνεύσει. Τήν ώρα αυτή ο Θεός στέλνει μιά ιδιαίτερη άγγελία· μιά άγγελία μέ διαφωτιστική επιρροή και σώζουσα δύναμη. Ο χαρακτήρας του Θεού θά γνωστοποιηθεί. Τό σκοτάδι του κόσμου θά διαπερασθεϊ από τό φώς τής δόξας Του, τό φώς τής άγαθότητάς Του, τής ευσπλαχνίας Του καί της άλήθειας Του.ΠΧ 325.4

    Αυτό τό εργο συνοψίζει ο προφήτης Ήσαίας μέ τά ακόλουθα λόγια: “Σύ ο φέρων άγαθάς άγγελίας εις τήν ‘Ιερουσαλήμ, ϋψωσον ίσχυρώς τήν φωνήν σου· ϋψωσον μή φοβοϋ. Είπε πρός τάς πόλεις του Ιούδα, Ιδού ο Θεός ύμών. Ιδού, Κύριος ο Θεός θέλει έλθεϊ μετά δυνάμεως καί ο βραχίων Αυτού θέλει εξουσιάζει δι’ Αύτόν· ιδού, ο μισθός Αυτοϋ είναι μετ’ Αύτοϋ καί ή άμοιβή Αύτοϋ ενώπιον Αύτοϋ.” (Ήσ. 40:9-10).ΠΧ 326.1

    Αύτοί πού περιμένουν τόν ερχομό του Νυμφίου πρέπει νά ποϋν στόν κόσμο: “Ιδού, ο Θεός ύμών.” Οί τελευταίες ακτίνες του σπλαχνικού φωτός, ή τελευταία αγγελία του ελέους πού θά δοθεί στόν κόσμο είναι ή αποκάλυψη του θεϊκού χαρακτήρα τής αγάπης. Ό λαός του Θεοϋ καλεϊται νά φανερώσει τή δόξα Του. Πρέπει μέ τόν τρόπο τής ζωής καί μέ τόν χαρακτήρα τους νά φανερώσουν τό τί εχει έπιτελέσει γι’ αύτούς ή χάρη του Θεοϋ.ΠΧ 326.2

    Τό φώς του Ηλιου τής Δικαιοσύνης πρέπει νά άντανακλάται μέ εργα καλά—μέ λόγια άληθινά καί πράξεις άγιωσύνης.ΠΧ 326.3

    Ό Χριστός, τό άπαύγασμα τής δόξας του Πατέρα, ηρθε στή γή σάν φώς του κόσμου. “Ήρθε νά φανερώσει τόν Θεό στούς άνθρώπους. Γι’ Αύτόν ή Γραφή άναφέρει ότι είχε χρισθεί “μέ Πνεϋμα “Αγιον καί μέ δύναμιν” καί ότι πήγαινε παντού “εύεργετών καί θεραπεύων.” (Πραξ. 10:38). Κηρύττοντας στή συναγωγή τής Ναζαρέτ, είπε: “Πνεϋμα Κυρίου είναι επ’ Έμέ διά τούτο Μέ εχρισε· Μέ άπέστειλε διά νά εύαγγελίζωμαι πρός τούς πτωχούς, διά νά ιατρεύσω τούς συντετριμμένους τήν καρδίαν, νά κηρύξω πρός τούς αίχμαλώτους ελευθερίαν, καί πρός τούς τυφλούς άνάβλεψιν, νά άποστείλω τούς συντεθλασμένους εν έλευθερίτ, διά νά κηρύξω εύπρόσδεκτον του Κυρίου ένιαυτόν.” (Λουκ. 4:18-19). Αύτό τό εργο άνέθεσε στούς μαθητές Του νά κάνουν. “Σείς εισθε τό φώς του κόσμου,” τούς είπε. “Οϋτως ας λάμψη τό φώς σας εμπροσθεν τών άνθρώπων, διά νά ΐδωσι τά καλά σας εργα, καί δοξάσωσι τόν Πατέρα σας τόν εν τοϊς ούρανοϊς.” (Ματθ. 5:14,16).ΠΧ 326.4

    Αυτό τό εργο περιγράφει καί ο προφήτης Ήσαίας όταν λέγει: “Δέν είναι τό νά διαμοιράζης τόν άρτον σου εις τόν πεινώντα καί νά εισάγης εις τήν οικίαν σου τούς άστέγους πτωχούς; όταν βλέπης τόν γυμνόν νά ένδύης αύτόν, καί νά μή κρύπτης σεαυτόν άπό τής σαρκός σου; Τότε τό φώς σου θέλει έκλάμψει ώς ή αύγή και ή υγεία σου ταχέως θέλει βλαστήσει· και ή δικαιοσύνη σου θέλει προπορεύεσθαι έμπροσθέν σου· ή δόξα του Κυρίου θέλει εισθαι ή οπισθοφυλακή σου.” (Ήσ. 58:7-8).ΠΧ 326.5

    'Ετσι θά λάμψει τή νύχτα τού πνευματικού σκότους ή δόξα του Θεού μέσω της έκκλησίας Του γιά νά στηρίζει τούς άποκαμωμένους και νά παρηγορήσει τούς θλιμμένους.ΠΧ 327.1

    Άπό παντού άκούμε γύρω μας ένα κόσμο άπεγνωσμένο νά θρηνεί. Άπό κάθε πλευρά μάς ζώνουν οι δυστυχείς και οι καταπονημένοι. Δικό μας καθήκον είναι νά βοηθήσομε στό νά άνακουφίσομε και νά άπαλύνομε τόν πόνο και τή μιζέρια τής ζωής.ΠΧ 327.2

    Η πρακτική έφαρμογή τής θρησκείας είναι πολύ άποτελεσματικότερη από τή στεγνή κατήχηση. Όφείλομε νά θρέψομε τούς πεινασμένους, νά ντύσομε τούς γυμνούς, νά στεγάσομε τούς άστεγους. Καί καλούμαστε νά κάνομε κάτι περισσότερο άπ’ αυτό. Τίς έλλείψεις τής ψυχής μόνο ή αγάπη του Χριστού μπορεί νά τίς πληρώσει. Άν ο Χριστός ζεϊ μέσα μας, ή θεϊκή συμπόνοια θά πλημυρίσει τίς καρδιές μας άπ’ όπου ξέφραγες θά ξεπηδούν οι μέχρι τότε σφαλιστές πηγές τής πραγματικής χριστόμορφης άγάπης.ΠΧ 327.3

    Ο Θεός δέ ζητάει μόνο τήν ύλική μας συνδρομή γιά τούς πτωχούς, άλλ’ επίσης ένα χαρούμενο πρόσωπο, μερικά παρήγορα λόγια, μιά θερμή χειραψία. Ο Χριστός έγγιζε τούς άνθρώπους όταν τούς γιάτρευε. Κι’ έμεϊς πρέπει νά έρχόμαστε σέ στενή έπαφή μ’ έκείνους πού προσπαθούμε νά εύεργετήσομε.ΠΧ 327.4

    Είναι πολλοί πού έχουν χάσει κάθε έλπίδα στή ζωή. Φέρτε τους μιά καινούργια ήλιαχτίδα χαράς. Πολλοί έχουν χάσει όλότελα τό θάρρος τους. Πείτε τους δυό λόγια φαιδρά. Προσεύχεσθε γι’ αυτούς. Άλλοι χρειάζονται τό ψωμί τής ζωής. Διαβάστε τους από τό λόγο του Θεού. Πολλοί βασανίζονται από ένα τέτοιο ψυχικό άγχος πού κανένα βάλσαμο στόν κόσμο δέν μπορεί νά επιδράσει, κανένας γιατρός δέν μπορεί νά θεραπεύσει. Προσεύχεσθε γιά τά άτομα αυτά, οδηγήστε τα στόν Χριστό. Πείτε τους ότι ύπάρχει βάλσαμο στό Γιλεάδ και ότι ένας μεγάλος Θεραπευτής βρίσκεται έκεϊ.ΠΧ 327.5

    Τό φώς είναι εύλογία, μιά παγκόσμια εύλογία πού σκορπίζει τά άγαθά της πάνω σ’ έναν άχάριστο, άνόσιο και άνήθικο κόσμο. Έτσι και μέ τό φώς του Ήλιου τής Δικαιοσύνης. ‘Ολόκληρη ή γή, βουτηγμένη όπως είναι στό σκότος τής άμαρτίας, τής θλίψης και του πόνου μέλλει νά φωτισθεϊ μέ τή γνώση τής του Θεού. Τό φώς πού πηγάζει από τόν θρόνο του ουρανού θά φωτίσει όλους τούς άνθρώπους, άδιάφορο σέ ποιό θρήσκευμα, ή τάξη, η κοινωνική χροιά άνήκουν.ΠΧ 327.6

    Τό άγγελμα τής έλπίδας και του έλέους πρόκειται νά φθάσει μέχρι τά πέρατα τής γής. Όποιος θελήσει, μπορεί νά πιασθεϊ από τό χέρι του Θεού και νά συνάψει ειρήνη μαζί Του και θά βρει τήν ειρήνη. Οι ειδωλολάτρες δέ θά μείνουν περισσότερο καλυμμένοι μέσα στό σκότος του μεσονυχτίου. Τό ζόφος θά υποχωρήσει μπροστά στίς φωτεινές ακτίνες του Ήλιου τής Δικαιοσύνης. Η δύναμη του “Αδη έχει νικηθεί.ΠΧ 328.1

    Κανείς όμως δέν μπορεί νά μεταδώσει στούς άλλους κάτι πού ο ίδιος δέν έλαβε. Στόν τομέα του έργου του Θεού τίποτε δέν έλκει τήν καταγωγή του από τήν ανθρωπότητα. Κανένας άνθρωπος βασιζόμενος στίς δικές του προσπάθειες μπορεί ποτέ νά γίνει φωτοφόρος του Θεού. Τό λάδι φερόταν από τούς ούράνιους απεσταλμένους στούς χρυσούς σωλήνες. Απ’ έκεϊ διοχετευόταν στό χρυσό δοχείο και κατόπιν στήν έπτάφωτη λυχνία του άγιαστηρίου πού φώτιζε μ’ ένα διαρκές, καθαρό και λαμπρό φώς. Η συνεχώς μεταδιδόμενη αγάπη του Θεού πρός τόν άνθρωπο είναι έκείνη πού τόν κάνει ίκανό νά άναμεταδίδει τό φώς. Στίς καρδιές όλων αυτών πού έχουν ένωθεϊ μέ τόν Θεό μέσω τής πίστης, τό χρυσό λάδι τής άγάπης ρέει έλεύθερα και άκτινοβολεϊ στή συνέχεια μέ έργα καλά και μέ μιά πραγματική, έγκάρδια ύπηρεσία γιά τόν Θεό.ΠΧ 328.2

    Μέσα στό μεγάλο και άνεκτίμητο δώρο του Αγίου Πνεύματος συμπεριλαμβάνονται όλα τά πλούτη του ουρανού. Άν τά πλούτη αυτά τής χάρης Του δέν παίρνουν τήν κατεύθυνση τής γής νά φθάσουν στούς ανθρώπους, αυτό δέν όφείλεται σέ κανένα περιορισμό από μέρους του Θεού. Άν όλοι είχαν τήν έπιθυμία νά τό δεχθούν, όλων οι καρδιές θά πληρώνονταν μέ τό Πνεύμα Του.ΠΧ 328.3

    Σέ κάθε άνθρωπο προσφέρεται τό προνόμιο νά γίνει ένα ζωντανό κανάλι μέσο του οποίου ο Θεός νά μεταδώσει στόν κόσμο τούς θησαυρούς τής χάρης Του, τόν άνεξιχνίαστο πλούτο του Χριστού. Τίποτε δέν έπιθυμεϊ περισσότερο ο Χριστός από του νά έχει πράκτορες πού νά εκπροσωπούν στόν κόσμο τό Πνεύμα Του και τόν χαρακτήρα Του. Τίποτε δέν χρειάζεται σήμερα ο κόσμος περισσότερο από τήν έμπρακτη έκδήλωση τής άγάπης του Σωτήρα μέσω τών άνθρώπων. Ο ουρανός ολόκληρος περιμένει τά ζωντανά αυτά κανάλια μέσω τών οποίων τό άγιο μύρο νά καταστεί χαρά και εύλογία γιά τίς άνθρώπινες καρδιές.ΠΧ 328.4

    Ο Χριστός ελαβε κάθε πρόνοια ώστε η εκκλησία Του νά γίνει ενα σώμα μεταλλαγμένο, φωτισμένο μέ τό Φώς του κόσμου, φέροντας τή δόξα του Εμμανουήλ. Η πρόθεσή Του είναι ο κάθε Χριστιανός νά περιβάλλεται από μιά πνευματική ατμόσφαιρα ειρήνης και φωτός. ‘Επιθυμεί νά άποκαλύπτομε μέ τή ζωή μας τή δική Του χαρά. Τό Πνεύμα πού κατοικεί μέσα μας θά εκδηλώνεται μέ τό ξεχείλισμα τής ούράνιας άγάπης. Τό πλήρωμα τής θεότητας θά ρέει μέσω του καθιερωμένου άνθρώπινου παράγοντα γιά νά μεταδίδεται και σέ άλλους.ΠΧ 329.1

    Ο “Ηλιος τής Δικαιοσύνης φέρει “ίασιν έν ταϊς πτέρυξιν Αυτού.” (Μαλ. 4:2). Επομένως από κάθε πραγματικό οπαδό Του πρέπει νά μεταδίδεται συνέχεια ή επιρροή γιά τή ζωή, τό θάρρος, τή χρησιμότητα και τήν καθαυτού θεραπεία.ΠΧ 329.2

    Η θρησκεία του Χριστού εχει τρανότερη σημασία από τή συγχώρεση τής άμαρτίας. Σημαίνει τήν άρση τών άμαρτιών μας και τό συμπλήρωμα του κενού μέ τά δώρα του Αγίου Πνεύματος. Σημαίνει θεία φώτιση και ιεροπρεπή χαρά. Σημαίνει καρδιά απαλλαγμένη άπ’ τό έγώ και εύλογημένη μέ τήν ένοικούσα παρουσία του Χριστού. Η ψυχή όπου βασιλεύει ο Χριστός είναι καθαρή, έλεύθερη από τήν άμαρτία. Η δόξα, η πληρότητα, η τελειότητα του σκοπού του εύαγγελίου εκπληρώνεται στή ζωή της. Η από μέρους της άποδοχή του Σωτήρα δημιουργεί ενα αίσθημα τέλειας ειρήνης, τέλειας άγάπης, τέλειας άσφάλειας. Μιά ζωή πού φανερώνει τήν εύοσμία και τήν ομορφιά του χαρακτήρα του Χριστού, μαρτυρεί ότι πραγματικά ο Θεός εστειλε τόν Υιό Του στόν κόσμο γιά νά γίνει ο Λυτρωτής του.ΠΧ 329.3

    Ο Χριστός δέ ζήτησε από τούς μαθητές Του νά άγωνίζονται γιά νά κάνουν τό φώς τους νά λάμπει, άλλά λέγει, “Άς λάμψη τό φώς σας.” Άν εχετε δεχθεί τή χάρη του Θεού, τό φώς είναι μέσα σας. Άφαιρέστε τά εμπόδια και η δόξα του Θεού θά φανερωθεί. Τό φώς τότε θά λάμψει γιά νά διαπεράσει και νά διαλύσει τό σκότος. Τότε δέν μπορεί παρά νά λάμψετε μέσα στή σφαίρα τής επιρροής σας.ΠΧ 329.4

    Η άποκάλυψη τής δόξας Του προσωποποιημένη από τόν άνθρωπο, φέρνει τόν ουρανό τόσο κοντά στή γή, ώστε ή ομορφιά πού στολίζει τόν εσωτερικό ναό τής καρδιάς, φανερώνεται σέ κάθε ψυχή όπου κατοικεί ο Χριστός. Οι άνθρωποι αιχμαλωτίζονται από τή δόξα του ένοικοϋντος Σωτήρα. Καί μέ τά κύματα τής δοξολογίας και τών εύχαριστιών από μέρους τών ψυχών πού έχουν κατ’ αυτόν τόν τρόπο κερδηθεί στόν Θεό, ή δόξα ρέει πάλι άντίστροφα έπιστρέφοντας στόν μεγάλο Δωρητή.ΠΧ 329.5

    “Σηκώθητι, φωτίζου· διότι τό φώς σου ήλθε, και ή δόξα του Κυρίου άνέτειλεν έπί σέ.” (Ήσ. 60:1). Αύτό τό μήνυμα άπευθύνεται σ’ εκείνους πού βγαίνουν νά προϋπαντήσουν τόν Νυμφίο. Ο Χριστός έρχεται μέ δύναμη και μέ μεγάλη δόξα. Ερχεται μέ τή δόξα τή δική Του και μέ τή δόξα του Πατέρα Του. Ερχεται συνοδευόμενος άπ’ όλους τούς άγιους άγγέλους. Ενώ ολόκληρος ο κόσμος είναι βυθισμένος στό σκοτάδι, όλες οι κατοικίες τών άγίων Του θά είναι φωταγωγημένες. Αύτοί θά πρωταντικρύσουν τίς φωτεινές ακτίνες τής δευτέρας παρουσίας Του. Τό άσπιλο φώς θά λάμπει έκθαμβωτικά και ο Λυτρωτής Χριστός θά γίνει τό άντικείμενο του θαυμασμού όλων έκείνων πού έργάσθηκαν στήν ύπηρεσία Του. ‘Ενώ οι άσεβεϊς σπεύδουν νά κρυφθούν από τήν παρουσία Του, οι οπαδοί του Χριστού καταλαμβάνονται από χαρά. Ο πατριάρχης Ιώβ, θωρώντας μέ τά μάτια τής πίστης τήν ήμέρα τής δευτέρας παρουσίας του Χριστού είπε: “Τόν Οποίον αυτός εγώ θέλω ιδεί, και θέλουσι θεωρήσει οι οφθαλμοί μου και ούχί άλλος.” ('Ιώβ 19:27). Γιά τούς πιστούς οπαδούς Του ο Χριστός ύπήρξε ο άχώριστος σύντροφος και ο πλησιέστερός τους φίλος. Αύτοί έζησαν σέ στενή επαφή, σέ διαρκή έπικοινωνία μέ τόν Θεό. Καί πάνω τους άνέτειλε ή δόξα του Κυρίου. Αύτοί άντανακλοϋοαν τό φώς τής έπίγνωσης τής θεϊκής δόξας όπως τή γνώρισαν από τόν Χριστό. Καί τώρα άγάλλονται μέ τίς εκθαμβωτικές ακτίνες τής άστραφτερής δόξας του Βασιλιά μέσ’ τή μεγαλοπρέπειά Του. Είναι έτοιμοι γιά τήν ούράνια συναναστροφή επειδή τό πνεύμα του ούρανού τό έχουν στήν καρδιά τους.ΠΧ 330.1

    Μέ τά πρόσωπα στραμμένα πρός τά πάνω, λουσμένοι μέσ’ τίς λαμπρές ακτίνες του “Ηλιου τής Δικαιοσύνης, και μέ χαρά ότι έφθασε ή ώρα τής άπολύτρωσής τους, βγαίνουν νά προϋπαντήσουν τόν Νυμφίο λέγοντας: “Ιδού, ούτος είναι ο Θεός ήμών· περιεμέναμεν Αύτόν και θέλει σώσει ήμάς.” (Ήσ. 25:9).ΠΧ 330.2

    “Καί ήκουσα ώς φωνήν όχλου πολλού, και ώς φωνήν υδάτων πολλών, και ως φωνήν βροντών ισχυρών, λεγόντων, Αλληλούια- διότι έβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ. “Ας χαίρωμεν καί ας αγαλλώμεθα, και ας δώσωμεν τήν δόξαν εις Αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η γυνή Αυτού ητοίμασεν εαυτήν ... Καί λέγει πρός εμέ, Γράψον, Μακάριοι οι κεκλημένοι εις τό δείπνον του γάμου του Αρνίου.” “Διότι είναι Κύριος τών κυρίων και Βασιλεύς τών βασιλέων και όσοι είναι μετ’ Αυτού, είναι κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί.” (Αποκ. 19:6-9, 17:14).ΠΧ 330.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents