Τα ταλαντα πολλαπλασιαζονται με τη χρηση

Τά τάλαντα πού χρησιμοποιούνται είναι τά τάλαντα πού πολλαπλασιάζονται. Η έπιτυχία δέν είναι ζήτημα τύχης οϋτε ζήτημα τής μοίρας, αλλ’ είναι ή έμπρακτη άπόδειξη τής πρόνοιας του Θεού, ή άμοιβή τής πίστης και τής σύνεσης, τής άρετής και τής έντατικής προσπάθειας. Ο Θεός έπιθυμεϊ νά χρησιμοποιούμε κάθε χάρισμα πού μάς έχει δοθεί. Κάνοντας αυτό θά έχομε μεγαλύτερα άκόμη χαρίσματα νά χρησιμοποιήσομε. Δέν εφοδιάζει τίς έλλείψεις μας κατά τρόπο θαυματουργικό. Αλλ’ όταν έμείς χρησιμοιποιούμε αυτό πού ήδη έχομε, ‘Εκείνος τότε συνεργάζεται μαζί μας, αύξάνοντας και ένισχύοντας τήν κάθε μας ιδιότητα. Μέ κάθε πρόθυμη θυσία πού μέ τήν καρδιά μας καταβάλλομε γιά τήν ύπηρεσία του Κυρίου, οι δυνάμεις μας έντείνονται. ‘Όταν εμείς παραχωρούμε τόν εαυτό μας στή διάθεση του έργου του Αγίου Πνεύματος, η χάρη του Θεού ένεργεϊ μέσα μας, βοηθώντας μας νά άποβάλομε παληές άδυναμίες μας, νά ύπερνικήσομε έντονες ροπές και νά άποκτήσομε καινούργιες συνήθειες. Καί ένώ έκτιμοϋμε και συμμορφωνόμαστε μέ τίς υπαγορεύσεις του Πνεύματος, οι καρδιές μας διαστέλλονται γιά νά δεχθούν διαρκώς και περισσότερη από τή δύναμή Του και γιά νά έπιδοθοϋν σ’ ενα μεγαλύχερο και σπουδαιότερο εργο. Η ληθαργεμένη ενεργητικότητα άφυπνίζεται, και οι παραλυμένες ιδιότητες ξαναζωντανεύουν.ΠΧ 273.1

Ο ταπεινός εργάτης πού πρόθυμα άνταποκρίνεται στήν κλήση του Θεού έχει στά σίγουρα τή θεϊκή βοήθεια εξασφαλισμένη. Καί μόνη ή άνταπόκριση σέ μιά τέτοια μεγάλη και ίερή ύποχρέωση εξευγενίζει τόν χαρακτήρα. Αύτή κινητοποιεί τίς άνώτερες πνευματικές και διανοητικές μας δυνάμεις και ενισχύει και εξαγνίζει τό νοϋ και τήν καρδιά. Όταν ενας άδύνατος άνθρωπος εχει εμπιστοσύνη στή δύναμη του Θεού είναι άξιο θαυμασμού πόσο δυνατός μπορεί νά γίνει, πόσο άποφασιστικός στίς προσπάθειές του, πόσο άποτελεσματικός στίς ένέργειές του. Αυτός πού ξεκινάει ταπεινά και μέ τίς περιορισμένες γνώσεις του μιλάει στούς άλλους γι’ αυτά τά λίγα πού ξέρει, προσπαθώντας συνάμα μέ ζήλο νά πλουτίσει τίς γνώσεις του, θά άνακαλύψει ότι ολόκληρος ο πλούτος του ούρανού βρίσκεται στή διάθεσή του. ‘Όσο περισσότερο φώς προσπαθεί νά μεταδίδει, τόσο περισσότερο φώς θά του προσφέρεται. Οσο περισσότερο προσπαθεί κανείς νά εξηγήσει τό λόγο του Θεού στούς άλλους ώθούμενος από αγάπη γι’αυτούς, τόσο εύκολότερα θά τόν καταλαβαίνει ο ϊδιος. Οσο περισσότερο χρησιμοποιούμε τίς γνώσεις μας και έξασκούμε τίς δυνάμεις μας, τόσο περισσότερες γνώσεις και δυνάμεις θά κατέχομε.ΠΧ 274.1

Κάθε προσπάθεια πού καταβάλλομε γιά τόν Χριστό άντανακλά σάν εύλογία επάνω μας. Οταν εμείς χρησιμοποιούμε τά μέσα πού διαθέτομε γιά τή δόξα Του, ‘Εκείνος θά τά αβγατίσει. Όταν προσπαθούμε νά φέρομε άλλους στόν Χριστό και προσευχόμαστε συναισθανόμενοι τό βάρος γιά τίς ψυχές αύτές, τότε οι δικές μας καρδιές θά δονούνται από τήν παρακινητική έπιρροή τής χάρης του Θεού. Τά αισθήματά μας θά έξωτερικεύουν τό φώς τής θεϊκής ζέσης. Ολόκληρη ή χριστιανική μας ζωή θά καταστεί πιό ζωντανή, πιό σταθερή και πιό καθιερωμένη στήν προσευχή.ΠΧ 274.2

Στόν ούρανό ο άνθρωπος έκτιμάται άνάλογα μέ τήν ικανότητα τής ψυχής νά γνωρίσει τόν Θεό. Η επίγνωση αυτή είναι ή πηγή απ’ όπου άπορρέουν όλες γενικά οι δυνάμεις. Ο Θεός επλασε τόν άνθρωπο έτσι ώστε όλες του οι ιδιότητες νά εκπροσωπούν τήν ιδιότητα τής θεϊκής σκέψης. Καί προσπαθεί διαρκώς νά φέρει την άνθρώπινη σκέψη σέ επαφή μέ τή θεϊκή. Μάς προσφέρει τό προνόμιο τής συνεργασίας μέ τόν Χριστό στό νά παρουσιάζομε τή χάρη Του στόν κόσμο, ώστε νά άποκτήσομε βαθύτερη άντίληψη γιά τά πνευματικά. ‘Ατενίζοντας στόν ‘Ιησού, σχηματίζομε μιά λαμπρότερη και σαφέστερη εικόνα του Θεού και μέ τήν παρατήρηση μεταβαλλόμαστε. Η καλωσύνη και ή αγάπη γιά τους συνανθρώπους μας μάς γίνεται δεύτερη φύση. Ο χαρακτήρας μας σχηματίζεται άντανακλώντας τό θεϊκό πρότυπο. Αυξάνοντας κατά τήν όμοιότητά Του, ευρύνομε τήν ίκανότητα νά γνωρίσομε καλύτερα τόν Θεό. Έρχόμαστε διαρκώς σέ στενότερη επικοινωνία μέ τόν κόσμο του ουρανού, και άποκτοϋμε συνεχώς αύξανόμενη δύναμη γιά νά δεχθούμε τόν πλούτο τής γνώσης και τής σοφίας τών πραγμάτων τής αίωνιότητας.ΠΧ 274.3