Το ενα ταλαντο

'Εκείνος πού είχε λάβει το ένα τάλαντο, “ύπήγε και εσκαψεν εις τήν γην και έκρυψε τό άργύριον του κυρίου αυτού.” Αύτός πού άφησε τό τάλαντό του άναξιοποίητο, ήταν εκείνος στόν οποίο είχε δοθεί τό μικρότερο χάρισμα. ‘Εδώ δίνεται ή προειδοποίηση σ’ όλους εκείνους πού νομίζουν ότι τά περιορισμένα τους προσόντα τούς άπαλλάσουν από τήν ύπηρεσία του Χριστού. Άν μπορούσαν νά κάνουν κάτι τό έξαιρετικό, μέ τί προθυμία θά τό καταπιάνονταν. ‘Επειδή όμως έχουν περιορισμένη ίκανότητα γιά μικρά μόνο πράγματα, νομίζουν πώς έχουν τό δικαίωμα νά μή κάνουν άπολύτως τίποτε. Σ’ αυτό κάνουν λάθος. Μέ τή διανομή τών χαρισμάτων, ο Κύριος δοκιμάζει τόν χαρακτήρα του καθενός. Αύτός πού παραμέλησε νά έκμεταλλευθεϊ τό τάλαντό του, άποδείχθηκε άπιστος δούλος. Άν του είχαν έπιστευθεϊ πέντε τάλαντα, θά τά έθαβε και τά πέντε όπως έθαψε τό ένα. Η κακή χρήση του μοναδικού του ταλάντου τόν άποδείχνει καταφρονητή τών δώρων του ούρανού.ΠΧ 275.1

“Ο έν τώ έλαχίστω πιστός και έν τώ πολλώ πιστός είναι.” (Λουκ. 16:10). Συχνά ή σημασία τών μικρών πραγμάτων ύποτιμάται, άκριβώς επειδή πρόκειται γιά μικροπράγματα. Καί όμως αυτά άποτελούν ένα μεγάλο μέρος τής καθημερινής ζωής. Στήν ούσία δέν ύπάρχουν άσήμαντα πράγματα στή ζωή του Χριστιανού. Η διάπλαση του χαρακτήρα μας θά παρουσιάσει πολλά έπικίνδυνα σημεία όταν υποτιμούμε τήν άξία τών μικρών πραγμάτων.ΠΧ 275.2

“Ο έν τώ έλαχίστω άδικος και έν τώ πολλώ άδικος είναι.” (Λουκ. 16:10). Δείχνοντας άνεντιμότητα και σ’ αυτά άκόμη τά μηδαμινά καθήκοντα, ο άνθρωπος ύπεξαιρεϊ τόν Πλάστη Του από τήν ύπηρεσία πού Τού οφείλει. Καί αυτή ή άνεντιμότητα άντανακλά σ’ αυτόν τόν ίδιο. Δέν μπορεί ν’ άποκτήσει ούτε τή χάρη, οϋτε τήν ικανότητα, ούτε τή σταθερότητα του χαρακτήρα πού θά άποκτοϋσε μέ τήν άνεπιφύλακτη παραχώρησή του στόν Θεό. Ζώντας χωριστά από τόν Χριστό, ύπόκειται στούς πειρασμούς του Σατανά και έκτελεΐ πλημμελώς τό έργο του Κυρίου. Ακριβώς επειδή δέν άκολουθεϊ τίς σωστές άρχές όσον αφορά τά μικροπράγματα, δέν κατορθώνει νά ύπακούσει στόν Θεό οϋτε στήν περίπτωση τών σημαντικών ύποθέσεων πού τίς θεωρεί τής άρμοδιότητάς του. Ο έπιλήψιμος τρόπος μέ τόν όποιο χειρίζεται τίς μικρολεπτομέρειες τής ζωής, εισχωρεί και στά σπουδαιότερα ζητήματα. Τά άντιμετωπίζει και αυτά σύμφωνα μέ τίς ϊδιες άρχές πού του έγιναν συνήθεια. Έτσι οι έπαναλαμβανόμενες πράξεις δημιουργούν τίς έξεις, οι έξεις σχηματίζουν τόν χαρακτήρα, και ο χαρακτήρας γίνεται τελικά τό κριτήριο τόσο γιά τήν πρόσκαιρη ζωή μας, δσο και γιά τό αιώνιο πεπρωμένο μας.ΠΧ 276.1

Μόνο μέ τήν πιστότητα στά μηδαμινά πράγματα, μαθαίνει κανείς νά χειρίζεται μέ πιστότητα σοβαρότερα ύπεύθυνα ζητήματα. Ο Θεός έφερε τόν Δανιήλ και τούς συντρόφους του σέ επαφή μέ τίς έξέχουσες προσωπικότητες τής Βαβυλώνας, μέ τόν σκοπό νά γνωρίσουν οι είδωλολάτρες έκεϊνοι τίς άρχές τής άληθινής θρησκείας. Ζώντας μέσα στό είδωλολατρικό έκεϊνο έθνος, ο Δανιήλ όφειλε νά έκπροσωπεϊ τόν χαρακτήρα του Θεού. Πώς κρίθηκε κατάλληλος γιά μιά τέτοια έμπιστευτική και τιμητική θέση; Η πιστότητά πού έδειχνε στά έλάχιστα πράγματα έδωσε τή χροιά σ’ ολόκληρη τή ζωή του. Τιμούσε τόν Θεό και στά πιό μηδαμινά του καθήκοντα, και ο Κύριος συνεργάζονταν μαζί του. Ο Θεός έδωσε στόν Δανιήλ και στούς συντρόφους του “γνώσιν και σύνεσιν εις πάσαν μάθησιν και σοφίαν, και κατέστησε τόν Δανιήλ νοήμονα εις πάσαν δρασιν και ένύπνιον.” (Δαν. 1:17).ΠΧ 276.2

'Όπως κάλεσε ο Θεός τόν Δανιήλ νά γίνει μάρτυράς Του στή Βαβυλώνα, έτσι καλεϊ κι’ έμάς νά γίνομε μάρτυρές Του στόν κόσμο σήμερα. Τόσο κατά τίς πιό άσήμαντες όσο και κατά τίς σημαντικότερες φάσεις τής ζωής, επιθυμεϊ νά παρουσιάσομε στούς ανθρώπους τίς άρχές τής βασιλείας Του.ΠΧ 276.3

Κατά τό διάστημα τής επίγειας ζωής Του ο Χριστός δίδαξε τό μάθημα τής προσοχής πού όφείλομε νά δίνομε στίς μικροασχολίες μας. Τό μεγάλο άπολυτρωτικό εργο πίεζε διαρκώς τήν ψυχή Του. Όταν δίδασκε ή θεράπευε, έπιστράτευε όλες Του τίς σωματικές και πνευματικές δυνάμεις. Καί όμως οϋτε αύτές οι παραμικρές λεπτομέρειες από τή ζωή ή από τή φύση δεν ξέφευγαν τήν προσοχή Του. Τά πιό διδακτικά Του μαθήματα ήταν εκείνα μέ τά οποία, βοηθούμενος από τά πιό άπλά στοιχεϊα τής φύσης, παρέστηνε τίς μεγάλες άλήθειες τής βασιλείας του Θεού. Δέν παρέβλεπε τίς άνάγκες οϋτε και αυτού άκόμη του πιό ταπεινοϋ δούλου Του. Τό αύτί Του άρπαζε τήν κάθε κραυγή γιά βοήθεια. Δέν λάθαινε τήν προσοχή Του οϋτε αυτό τό άγγιγμα τής βασανισμένης γυναίκας μέσα στήν όχλοβοή. Άνταποκρίνονταν και στό πιό τρεμάμενο άγγιγμα τής πίστης. Άνασταίνοντας τή μικρή κόρη του Ιάειρου, δέν παρέλειψε νά ύπενθυμίσει στούς γονείς νά δώσουν κάτι στό παιδί νά φάει. Καί όταν ο ϊδιος άναστήθηκε άπ’ τόν τάφο παντοδύναμος, δέν θεώρησε ύποτιμητικό νά διπλώσει προσεκτικά και νά βάλει στό κατάλληλο μέρος τά σάβανα πού είχαν χρησιμοποιηθεί γιά τόν ένχαφιασμό Του.ΠΧ 277.1

Τό εργο πού σάν Χριστιανοί καλούμαστε νά κάνομε, είναι νά συνεργασθοϋμε μέ τόν Χριστό γιά τή σωτηρία τών ψυχών. Τό εργο αυτό εχομε συνάψει συνθήκη μαζί Του ότι θά τό κάνομε. Αν άμελοϋμε νά τό έκτελέσομε άποδειχνόμαστε άπειθεΐς πρός τόν Χριστό. ‘Αλλά γιά νά μπορέσομε νά τό έκτελέσομε όπως πρέπει όφείλομε νά άκολουθήσομε τό παράδειγμά Του, δίνοντας μεγάλη, σχολαστική προσοχή στίς λεπτομέρειες τής ζωής. Αύτό είναι τό μυστικό τής επιτυχίας σέ κάθε πτυχή τής χριστιανικής προσπάθειας και επιρροής.ΠΧ 277.2

Ο Κύριος επιθυμεί νά φθάσει ο λαός Του στίς άνώτερες βαθμίδες χής κλίμακας ώστε νά μπορέσουν νά Τόν δοξάσουν χρησιμοποιώντας κάθε δυνατότητα πού προτίθεται νά χορηγήσει. Μέ τή χάρη του Θεού, κάθε προμήθεια μάς είναι έφικτή γιά νά άποδείξομε ότι οι ένέργειές μας βασίζονται πάνω σέ βάθρα στερεότερα από αυτά του κόσμου. Πρέπει νά άποδείξομε ότι ή πίστη μας στόν Θεό και στή δύναμη πού άσκεϊ μέσ’ τίς άνθρώπινες καρδιές, μάς φέρνει σέ ϋψη άνωτερότητας πνεύματος, άντίληψης, έπιδεξιότητας και γνώσεων.ΠΧ 277.3

Αυτοί όμως πού δέν έχουν προικισθεϊ μέ μεγάλα προσόντα δέν πρέπει νά άποθαρρύνονται. Ας χρησιμοποιούν τά μέσα πού έχουν στη διάθεσή τους και ας άγρυπνούν πάνω σέ κάθε άδύνατο σημείο του χαρακτήρα τους, προσπαθώντας νά τό ένισχύσουν μέ τή χάρη του Θεού. Κάθε φάση τής ζωής πρέπει νά είναι συνυφασμένη μέ τήν πιστότητα και τήν άφοσίωση, και καλλιεργημένη μέ τίς άρχές πού θά μάς ίκανώσουν νά τελειοποιήσομε τό εργο.ΠΧ 278.1

Η συνήθεια τής άμέλειας πρέπει νά καταπολεμηθεί άποτελεσματικά. Μερικοί νομίζουν ότι γιά τά χονδροειδέστερα λάθη πού κάνουν μπορούν νά δικαιολογούνται ότι ξεχνούν. ‘Αλλά μήπως αύτοί δέν έχουν πνευματικές ικανότητες όπως όλοι οι άλλοι; Άρα πρέπει νά γυμνάζουν τό νοϋ τους νά συγκρατεϊ. Είναι άμαρτία νά είναι κανείς άφηρημένος· άμαρτία νά είναι άμελής. “Αν εχετε άποκτήσει τή συνήθεια νά ξεχνάτε, κινδυνεύετε νά παραμελήσετε και τή σωτηρία τής ψυχής σας και τελικά νά άνακαλύψετε ότι εισθε άνέτοιμοι γιά τή βασιλεία του Θεού.ΠΧ 278.2

Μεγάλες άλήθειες πρέπει νά συμπλέκονται μέ τά μικροπράγματα. Η θρησκεία πρέπει νά εκδηλώνεται έμπρακτα και μέ τίς ταπεινότερες άκόμη άσχολίες τής καθημερινής ζωής. Η μεγαλύτερη άρετή του άνθρώπου είναι ή άνεπιφύλακτη ύπακοή στό λόγο του Κυρίου.ΠΧ 278.3

'Επειδή δέν συνδέονται κατευθείαν μέ κάποια θρησκευτική ύπευθυνότητα, πολλοί αισθάνονται ότι ή ζωή τους δέν εχει νόημα και ότι δέν κάνουν τίποτε γιά τήν πρόοδο τής βασιλείας του Θεού. Αλλ’ αυτό είναι λάθος. Αν καταγίνονται μέ μιά δουλειά πού γιά κάποιον άλλον είναι καθήκον ύποχρεωτικό, τότε δέν πρέπει νά ύποβλέπουν τόν εαυτό τους σάν άχρηστους μέσα στή μεγάλη οικογένεια του Θεού. Τά ταπεινότερα καθήκοντα δέν πρέπει νά άγνοούνται. Κάθε τίμια εργασία είναι εύλογημένη, και ή πιστότητα μέ τήν όποία έκτελεϊται μπορεί νά γίνει προπόνηση γιά τήν άνάληψη βαρυτέρων εύθυνών.ΠΧ 278.4

Όσο και ταπεινή, ή κάθε εργασία πού γίνεται γιά τόν Θεό μέ πλήρη παραχώρηση του εγώ, γίνεται τό ίδιο εύπρόσδεκτη άπ’ Αύτόν όπως και ή σπουδαιότερη ύπηρεσία. Καμιά προσφορά εργασίας δέν είναι εύκαταφρόνητη όταν προσφέρεται από τά βάθη μιάς χαρούμενης καρδιάς.ΠΧ 278.5

“Οπου και άν εϊμαστε, ο Χριστός μάς προτρέπει νά άναλάβομε τό καθήκον μας έκεϊ όπου μάς παρουσιάζεται. “Αν έργάζεσθε στό σπίτι, καταβάλετε κάθε προσπάθεια νά κάνετε τό σπίτι σας όσο πιό χαρούμενο γίνεται. Άν εισθε μητέρα, άναθρέψετε τά παιδιά σας γιά τόν Χριστό. Ουσιαστικά αυτό τό έργο γιά τόν Θεό είναι τόσο σημαντικό, όσο και τό έργο του ιεροκήρυκα στόν άμβωνα. Άν ή ύπηρεσία σας είναι στήν κουζίνα, προσπαθεϊστε νά είναι τέλεια ή μαγειρική σας. ‘Ετοιμάζετε φαγητά πού νά είναι συνάμα υγιεινά, θρεπτικά και ορεκτικά. Καί ενώ χρησιμοποιείτε τά διάφορα ύλικά γιά τήν προετοιμασία τής τροφής, μήν παραμελείτε νά τρέφετε συγχρόνως και τό νού σας μέ σκέψεις άνώτερες γιά τά πνευματικά. Άν άσχολεϊσθε μέ τήν καλλιέργεια τής γής, ή άν έπιτηδεύεσθε σ’ όποιοδήποτε άλλο έπάγγελμα ή τέχνη, έκτελεϊτε τό κάθε σας καθήκον μέ έπιτυχία. Εργάζεσθε μέ τήν ψυχή σας. Φανερώστε μέ τή δουλειά σας τόν Χριστό. Κάμετε τό κάθε τι όπως ‘Εκείνος θά τό έκανε άν ήταν στή θέση σας.ΠΧ 278.6

Οσο μηδαμινό και άν είναι τό τάλαντό σας, ο Θεός έχει μιά ξέχωρη θέση γι’ αυτό. Τό μοναδικό αυτό τάλαντο, άν χρησιμοποιηθεί μέ σύνεση, θά έκπληρώσει τόν καθορισμένο του σκοπό. Όταν έκτελοϋμε πιστά τά μικροκαθήκοντά μας, συμβάλλομε στόν τομέα τής πρόσθεσης και ο Θεός έργάζεται γιά μάς στόν τομέα του πολλαπλασιασμού. Όλα αυτά τά μικροπράγματα θά συμβάλλουν σάν μιά πολύτιμη έπιρροή στό έργο Του.ΠΧ 279.1

Αφήστε τή ζώσα πίστη νά τρέχει σάν μιά χρυσή κλωστή τήν ώρα πού άσχολεϊσθε και μέ τά μηδαμινότερα καθήκοντα. Τότε ολόκληρο τό καθημερινό έργο θά συντελέσει στήν πρόοδο τής χριστιανικής ζωής. Αποβλέπετε διαρκώς στόν Ιησού. Η αγάπη σας γι’ Αύτόν θά προσδώσει ζωτική δύναμη σέ ο,τιδήποτε μέ τό όποιο καταγίνεσθε. Έτσι ή ορθή χρήση τών ταλάντων μας κατορθώνει νά μάς συνδέσει σάν χρυσή άλυσίδα μέ τόν κόσμο τών έπουρανίων. Αύτός είναι ο πραγματικός άγιασμός. Έπειδή ο άγιασμός είναι ή συνισταμένη τής χαρούμενης έκπλήρωσης όλων τών καθημερινών καθηκόντων μέ πλήρη ύπακοή πρός τό θέλημα του Θεού.ΠΧ 279.2

Πολλοί Χριστιανοί όμως περιμένουν νά τούς άνατεθεϊ κάποιο σπουδαίο έργο. Καί μή βρίσκοντας τό κατάλληλο σημαντικό πόστο πού νά ικανοποιεί τή φιλοδοξία τους, ούτε και έκτελούν πιστά τά κοινά καθήκοντα τής έφήμερης ζωής. Τά βρίσκουν άνιαρά. Μέρα μέ τή μέρα άφήνουν και τούς ξεφεύγουν οι εύκαιρίες νά άποδείξουν τήν πιστότητά τους στόν Θεό, και περιμένοντας πάντοτε τό σπουδαίο εργο, ή ζωή περνάει ιιέ τόν προορισμό της άνεκπλήρωτο και μέ τό εργο της άπραγματοποίητο.ΠΧ 279.3