۲۵—رساله های تسالونیکیان

این فصل بر مبنای رساله های تسالونیکی می باشد.ARPer 210.1

ورود سیلاس و تیموتائوس از مقدونیه در زمان اقامت موقتی پولس در قُرِنتُس بطور عظیمی رسول را خوشحال کرد. آنها حامل «مژده نیکو» از کسانی بودند که حقیقت را در طول دیدار نخست فرستادگان انجیل به تسالونیکی پذیرفته بودند. قلب پولس برای این ایماندارن که در اوج امتحان و مصیبت بخاطر خدا استوار باقی مانده بودند تحت تأثیر قرار گرفت. او دوست داشت تا ایشان را بطور شخصی ملاقات کند ولی چون این امر در آن زمان امکان پذیر نبود برایشان نوشت.ARPer 210.2

پولس رسول در این نامه به کلیسای تسالونیکی سپاسگزاری خود را نسبت به خدا بخاطر خبرهای شادی بخش افزایش ایمانشان ابراز می کند. او نوشت، «ای برادران، با وجود همۀ فشارها و زحماتمان، از بابت شما و ایمانتان دلگرم شده ایم. اکنون می توانیم نفسی به راحت برآوریم، زیرا شما در خداوند استوارید. اما چگونه می توانیم به شکرانۀ این همه شادی که به خاطر شما در حضور خدای خود یافت ایم، او را سپاسی بسزا گوییم؟ ما روزARPer 210.3

و شب از دل و جان دعا می کنیم که باز به دیدارتان نایل شویم تا هر کاستی ایمان شما را برطرف سازیم.» ARPer 211.1

«ما همواره خدا را به خاطر وجود همۀ شما شکر می گوییم و از شما در دعاهای خود نام می بریم و پیوسته در حضور خدا و پدر خود، عمل شما را که از ایمان ناشی می شود و کار شما را که محرک آن محبت است و پایداری شما را که از امید به خداوندمان عیسی مسیح الهام می گیرد، به یاد می آوریم.”ARPer 211.2

بسیاری از ایمانداران در تسالونیکی «از بت ها دست کشیده، به سوی خدا بازگشتند.” آنها «در رنج بسیار، از کلام استقبال کرده بودند؛» و دل هایشان سرشار از «شادی روح القدس” بود. پولس رسول اعلام کرد که با وفاداریشان در پیروی از خداوند آنها «برای همۀ ایمانداران مقدونیه و اَخائیه سرمشقی بر جای گذاشتند.» این سخنان تقدیر آمیز خالی از شایستگی نبودند؛ او چنین نوشت، «زیرا کلام خداوند به واسطۀ شما نه تنها در مقدونیه و اَخائیه طنین افکند، بلکه ایمان شما به خدا در همه جا بر سر زبان هاست.”ARPer 211.3

ایمانداران اهل تسالونیکی خادمان حقیقی بودند. قلب هایشان با غیرت برای نجات دهنده شان که ایشان را از «غضب آینده” رهایی بخشیده بود می تپید. بواسطه فیض مسیح تغییر و دگرگونی معجزه آسایی در زندگی هایشان اتفاق افتاده بود و کلام خداوند هنگامی که توسط ایشان بیان می شد همراه با قدرت بود. دل ها بواسطه حقایق ارائه شده ایمان آوردند و افراد به تعداد ایمانداران اضافه شدند.ARPer 211.4

پولس در این نامه نخست به شیوه خدمتش در میان اهالی تسالونیکی اشاره کرد. او اظهار داشت که او نکوشیده بود تا ایمان آوران را از طریق فریب و یا نیرنگ کسب نماید. «چون کسانی سخن می گوییم که خدا بر آنها مُهر تأیید زده و انجیل را بدیشان به امانت سپرده است. ما در پی خشنود ساختن مردم نیستیم، بلکه خشنودی خدا را طالبیم که دل های ما را می آزماید. شما نیک می دانید که ما هرگز به چاپلوسی متوسل نشدیم و از ظاهرسازی چون سرپوشی برای طمع سود نجستیم، خدا گواه ماست و نیز جویای ستایش از انسان ها نبوده ایم، چه از شما و چه از دیگران. هرچند در مقام رسولان مسیح حقی بر گردن شما داشتیم، ولی همچون مادری شیرده که از کودکان خود نگهداری می کند، با شما به نرمی رفتار کردیم. شدت علاقۀ ما به شما چنان بود که شادمانه حاضر بودیم نه تنها انجیل خدا را به شما برسانیم، بلکه از جان خود نیز در راه شما بگذریم، چندان که ما را عزیز گشته بودید.» ARPer 211.5

وی در ادامه می گوید، «شما شاهدید و خدا خود نیز گواه است که با چه پاکی و درستی و بی عیبی با شما ایمانداران رفتار کردیم. چنانکه می دانید، رفتار ما با یک یک شما چون رفتار پدری با فرزندانش بود. شما را تشویق کرده، دلداری می دادیم و سفارش می کردیم که شیوۀ رفتارتان شایستۀ خدایی باشد که شما را به ملکوت و جلال خود فرا می خواند.»ARPer 212.1

«نیز ما خدا را پیوسته شکر می گوییم برای اینکه شما به هنگام پذیرفتن کلام خدا، که از ما شنیدید، آن را نه چون سخنان انسان، بلکه چون کلام خدا پذیرفتید، چنانکه براستی نیز چنین است؛ همان کلام اکنون در میان شما که ایمان دارید، عمل میکند.» «امید و شادی و تاج افتخار ما چیست؟ مگر شما در حضور خداوندمان عیسی به هنگام ظهور او نیستید؟ براستی که شمایید جلال و شادی ما.”ARPer 212.2

پولس در نخستین نامه اش به ایمانداران اهل تسالونیکی کوشید تا ایشان را مطابق با وضعیت حقیقی مرگ تعلیم دهد. او از کسانی که مرده بودند بعنوان آنان که خوابیده اند سخن گفت یعنی در وضعیت ناخودآگاهی: «ای برادران، نمی خواهم از حال خفتگان بی خبر باشید، مبادا همچون دیگر مردمان که امیدی ندارند، به ماتم بنشینید. زیرا اگر ایمان داریم که عیسی مرد و برخاست، پس به همین سان خدا آنان را نیز که در عیسی خفته اند، با وی باز خواهد آورد…. زیرا خداوند، خود با فرمانی بلندآواز و آوای رئیس فرشتگان و نفیر شیپور خدا، از آسمان فرود خواهد آمد. آنگاه نخست مردگانِ در مسیح، بر خواهند خاست. پس از آن، ما که هنوز زنده و باقی مانده ایم، با آنها در ابرها ربوده خواهیم شد تا خداوند را در هوا ملاقات کنیم و بدین گونه همیشه با خداوند خواهیم بود.» [258]ARPer 212.3

اهالی تسالونیکی مشتاقانه این ایده که مسیح دارد ظهور می کرد را درک کردند تا ایماندارانی را که زنده هستند را تغییر داده و آنها را با خود ببرد. آنها بدقت مراقب زندگی دوستانشان بودند مبادا بمیرند و برکت انتظار داشته موقع ظهور خداوندشان را از دست بدهند. ولی یک به یک عزیزانشان از آنها گرفته شدند و اهالی تسالونیکی برای آخرین بار با دلتنگی به چهرهٔ مردگانشان می نگریستند و به سختی جرعت امیدوار بودن به دیدار ایشان در زندگی آینده را داشتند.ARPer 212.4

هنگامی که نامه پولس باز و خوانده شد شادی و تسلی عظیمی بواسطه سخنان آشکار کننده حقیقت در مورد وضعیت مردگان به کلیسا انتقال یافت.ARPer 212.5

پولس نشان داد که زنده ها در هنگام ظهور مسیح جلوتر از کسانی که در عیسی بخواب رفته اند به دیدار خداوندشان نخواهند رفت. آوای رئیس فرشتگان و نفیر شیپور خدا به گوش کسانی که در خواب هستند نیز خواهد رسید و مردگان در مسیح باید نخست برخیزند پیش از اینکه جاودانگی اختصاصی به زنده ها بخشیده شود. «پس از آن، ما که هنوز زنده و باقی مانده ایم، با آنها در ابرها ربوده خواهیم شد تا خداوند را در هوا ملاقات کنیم و بدین گونه همیشه با خداوند خواهیم بود. پس بدین سخنان، یکدیگر را دلداری دهید.” ARPer 213.1

امید و شادی که این اطمینان برای کلیسای جوان تسالونیکی به ارمغان آورد می تواند حقیقتاً بوسیله ما تقدیر شود. آنها به نامه ای که توسط پدرشان در انجیل برایشان ارسال شده بود معتقد بوده و گرامی اش داشتند و دل هایشان با محبت برای او می تپید. خدا این امور را قبل از این به آنها گفته بود؛ ولی در آن زمان افکارشان برای بچنگ آوردن تعالیمی می کوشید که به نظر جدید و عجیب بودند و شکی نیست که قدرت برخی نکات بطور روشن بر افکارشان تأثیر نمی گذاشت. ولی آنها برای حقیقت اشتیاق داشتند و نامه پولس به آنها امید و نیروی تازه و ایمان استوارتر و علاقه ای عمیق تر بخشید به کسی که بواسطه مرگش حیات و جاودانگی را به معرض نمایش در آورد.ARPer 213.2

اکنون آنها با دانستن اینکه دوستان ایماندارشان از قبر برخواهند خواست تا برای همیشه در ملکوت خدا زندگی کنند شادمان بودند. ظلمتی که مکان استراحت مردگان را پوشانده بود از هم پاشید. شکوه و جلالی تازه ایمان مسیحیان را برجسته ساخت و آنها نظاره گر جلالی تازه در زندگی، مرگ و رستاخیز مسیح بودند.ARPer 213.3

پولس چنین نوشت، «پس به همین سان خدا آنان را نیز که در عیسی خفته اند، با وی باز خواهد آورد.” بسیاری این متن را بدین مفهوم تفسیر می کنند که به خواب رفتگان با مسیح از آسمان خواهند آمد؛ ولی منظور پولس این بود که وقتی مسیح از مردگان برخاست سپس خدا مقدسین خفته را از قبرهایشان فرا خواهد خواند و همراه با او به آسمان خواهد برد. تسلی خاطری گرانبها! امیدی با شکوه! نه تنها برای کلیسای تسالونیکی بلکه برای همه مسیحیان هر جا که ممکن است باشند.ARPer 213.4

پولس زمانی که در تسالونیکی خدمت می کرد به طور کامل به موضوع نشانه های مربوط به وقت ها پرداخته بود و نشان داد چه وقایعی پیش از ظهورARPer 213.5

پسر انسان در ابرهای آسمان رخ خواهد داد برای همین احساس نیاز نکرد تا مفصلاً در این خصوص بنویسد. اما او بطور واضح به تعالیم گذشته خود اشاره می کند. او چنین گفت، «دربارۀ وقت ها و زمان ها، ای برادران، نیازی نیست چیزی به شما بنویسم. زیرا خود نیک می دانید که روز خداوند همچون دزدی که شب هنگام می آید، فرا خواهد رسید. آن زمان که مردم می گویند، صلح و امنیت حکمفرماست، ناگهان هلاکت بر ایشان نازل خواهد شد.” ARPer 214.1

در دنیای امروز افراد زیادی وجود دارند که چشمان خود را بر شواهدی که مسیح برای هشدار به انسان ها درباره ظهورش ارائه کرده بسته اند. آنها برای مسکوت کردن همه درک و فهم ها می کوشند درست زمانی که نشانه های پایان دنیا به سرعت محقق شده و جهان دارد به سوی زمانی می شتابد که پسر انسان در ابرهای آسمان ظهور خواهد نمود. پولس تعلیم می دهد که بی تفاوت بودن نسبت به نشانه هایی که پیش از ظهور دوباره مسیح رخ می دهند گناه آلود محسوب می شود. او آنانی که به خاطر این فروگذاری مقصرند را فرزندان شب و تاریکی می خواند. او افراد هوشیار و گوش به زنگ را با این گفته ها تشویق می نماید: «اما شما ای برادران، در تاریکی نیستید تا آن روز چون دزد غافلگیرتان کند. شما همه فرزندانِ نور و فرزندان روزید؛ ما به شب و به تاریکی تعلق نداریم. پس همانند دیگران به خواب نرویم، بلکه بیدار و هوشیار باشیم.»ARPer 214.2

تعالیم رسول در این باره به خصوص برای کلیسای دوران ما با اهمیت هستند. برای کسانی که بسیار نزدیک به تحقق عظیم نبوت ها زندگی می کنند گفته های پولس باید همراه با نیرویی تأثیرگذار باشد: «ما چون به روز تعلق داریم، باید هوشیار باشیم و ایمان و محبت را همچون زرۀ سینه پوش بر تن کنیم و امیدِ نجات را همچون کلاهخود بر سر نهیم. زیرا خدا ما را نه برای غضب، بلکه برای کسب نجات به واسطۀ خداوندمان عیسی مسیح تعیین کرده است، که بهخاطر ما مُرد، تا چه بیدار باشیم و چه خفته، با او زندگی کنیم.” ARPer 214.3

مسیحیان هوشیار مسیحیان فعال هستند که با غیرت می کوشند تا همه امور را با قدرت او برای پیشرفت انجیل انجام دهند. هنگامی که محبت نسبت به نجات دهنده افزایش می یابد محبت به هم نشینانش نیز افزوده خواهد شد. آن شخص به مانند استادش آزمایشات سختی خواهد داشت؛ ولی به پریشانی اجازه نمی دهد تا خلق و خوی اش را برنجاند یا آرامش ذهنیARPer 214.4

اش را نابود سازد. او می داند که سختی و آزمایش اگر بدرستی تحمل گردد او را پاک و تطهیر خواهد کرد و او را به دوستی نزدیکتری با مسیح می کشاند. آنانی که شُرکای رنج های مسیح هستند همچنین در تسلی او سهیم بوده و سرانجام شرکای جلالش خواهند بود.ARPer 215.1

پولس در ادامه نامه اش به اهالی تسالونیکی چنین می گوید، «حال ای برادران، تقاضا می کنیم آنان را که در میان شما زحمت می کشند و از جانب خداوند رهبران شما بوده، پندتان می دهند، گرامی بدارید و با محبت، کمال احترام را به سبب کاری که انجام می دهند، برایشان قائل باشید و با یکدیگر در صلح و صفا زندگی کنید.»ARPer 215.2

ایمانداران اهل تسالونیکی از مردانی که با ایده های و باورهای متعصبانه به میانشان می رفتند بطور عمده می رنجیدند. برخی «کاهلی پیشه کردند. اینان کار نمی کردند، بلکه در کارهای دیگران فضولی می نمودند.” کلیسا درست بنیان نهاده شده بود و صاحب منصبان تعیین شده بودند تا بعنوان خادم و شماس عمل کنند. اما برخی از افراد خودرأی و بی پروا وجود داشتند که از تبعیت از یاری رسانان به وضعیت مقامات در کلیسا سرباز می زدند. آنها نه تنها مدعی حق داوری محرمانه را داشتند بلکه بطور عمومی دیدگاه های خود را به کلیسا تحمیل می کردند. پولس در این رابطه توجه اهالی تسالونیکی را به احترام و تمکین در مقابل کسانی که برای اشتغال در موضع قدرت در کلیسا برگزیده شده بودند جلب نمود. ARPer 215.3

پولس رسول در اندیشه اش مبنی بر اینکه ایمانداران تسالونیکی باید همراه با ترس از خدا قدم بردارند از ایشان خواست تا خداشناسی عملی را در زندگی روزانه خود به نمایش بگذارند. او چنین در این رابطه نوشت، «ای برادران، شما از ما آموختید که چگونه باید رفتار کنید تا خدا را خشنود سازید، همان گونه که چنین نیز می کنید. اکنون به نام عیسای خداوند از شما استدعا داریم و اندرزتان می دهیم که در این باره هر چه بیشتر تلاش کنید. زیرا آگاهید که از جانب عیسای خداوند، چه احکامی به شما داده ایم. ارادۀ خدا این است که مقدس باشید، خود را از بی عفتی دور نگاه دارید.» «زیرا خدا ما را نه به ناپاکی، بلکه به قدوسیت فرا خوانده است.»ARPer 215.4

پولس رسول احساس کرد که او تا حد زیادی مسئول آسایش روحانی ایمان آوران تحت خدمتش می باشد. آرزوی او برایشان این بود که آنها بتوانندARPer 215.5

فقط در علم خدای حقیقی و عیسی مسیح که او فرستاده بود توانگر شوند. او اغلب در خدمتش با گروه های کوچکی از زنان و مردان که دوستار عیسی بودند دیدار می نمود و با آنها برای دعا زانو زده از خدا می خواست نحوه بدست آوردن ارتباط زنده با او را به ایشان تعلیم دهد. او غالب اوقات بهترین شیوه های بخشیدن نور حقیقت انجیل به دیگران را به ایشان توصیه می کرد. و اغلب در هنگام جدایی از کسانی که برایشان زحمت کشیده بود از خدا درخواست می کرد تا آنها را از شریر حفظ کرده و به ایشان کمک کند تا خادمانی فعال و جدی باشند.ARPer 216.1

یکی از قویترین شواهد ایمان آوردن حقیقی محبت به خدا و انسان هاست. آنانی که عیسی را بعنوان نجات دهنده خویش می پذیرند نسبت به افراد دیگر با همان ایمان گرانبها محبتی عمیق و خالصانه ای دارند. این امر در مورد ایمانداران تسالونیکی بدین سان بود. پولس رسول نوشت، «دربارۀ محبت برادرانه نیازی نیست چیزی به شما بنویسیم، زیرا خود از خدا آموخته اید که یکدیگر را محبت کنید و براستی که همۀ برادران را در سرتاسر مقدونیه محبت می کنید. با این همه، ای برادران، ترغیب تان می کنیم که هر چه بیشتر چنین کنید. آرزومند این باشید که زندگی آرامی داشته باشید و سر به کار خویش مشغول بدارید و با دست های خود کار کنید، همان گونه که شما را حکم کردیم. بدین سان، زندگی روزمرۀ شما احترام مردمِ بیرون را بر خواهد انگیخت و محتاج کسی نیز نخواهید بود.» ARPer 216.2

«همانگونه که محبت ما به شما فزونی می یابد، خداوند محبت شما را به یکدیگر و به همۀ مردم بسیار افزون گرداند. و دل های شما را استواری بخشد تا آنگاه که خداوند ما عیسی با همۀ مقدسان خود می آید، در حضور خدا، پدر ما، بی عیب و مقدّس باشید.»ARPer 216.3

«ای برادران، از شما استدعا می کنیم که متمردین را هشدار دهید؛ کم عقل ها را تشویق کنید؛ ضعیفان را حمایت نمایید؛ و با همه بردبار باشید. زِنهار، کسی بدی را با بدی پاسخ نگوید، بلکه همواره در پی نیکی کردن به یکدیگر و به همۀ مردم باشید. همیشه شاد باشید؛ پیوسته دعا کنید؛ در هر وضعی شکرگزار باشید، زیرا این است ارادۀ خدا برای شما در مسیحْ عیسی.»ARPer 216.4

پولس رسول به اهالی تسالونیکی اخطار داد تا عطیه نبوت را خوار مشمارند و با کلام، «آتش روح را خاموش مکنند؛ نبوت ها را خوار مشمارند.ARPer 216.5

همه چیز را بیازمایند؛ به آنچه نیکوست، متمسک باشید.» او تبعیض دقیقی از تشخیص ناراستی از حقیقت مقرر نمود. او از ایشان درخواست کرد تا «از هر گونه بدی دوری کنید؛” و نامه اش را با این دعا که خدا همه آنها را تقدیس خواهد نمود به پایان رساند تا اینکه آنها بتوانند در «روح و جان و تن تا آمدن خداوندمان عیسی مسیح، بی عیب محفوظ بمانند. او افزود «او که شما را فرا می خواند، امین است و این را خواهد کرد.» ARPer 217.1

دستورالعملی که پولس در نامه نخست خود در خصوص ظهور دوباره مسیح به تسالونیکی فرستاد در هماهنگی کامل با تعالیم گذشته او قرار داشت. با این وجود گفته هایش بوسیله برخی از برادران تسالونیکی با سوء تفاهم روبرو شد. درک آنها از او چنین بود، اظهار امیدواری می کند که خودش زنده خواهد بود تا شاهد ظهور نجات دهنده باشد. این باور باعث افزایش شور و شوق و هیجان شان شد. کسانی که پیش از وظایف و مسئولیت هایشان غفلت کرده بودند اکنون در اصرار دیدگاه های اشتباه خود پایدارتر شدند.ARPer 217.2

پولس در نامه دوم در پی تصحیح سوء تفاهم آنها از تعالیم خود بود و موضع حقیقی خود را به آنها اعلام کرد. او باز از صداقت آنها ابراز اطمینان کرد و بخاطر ایمان قوی شان و اینکه محبت شان برای یکدیگر و برای پیشبرد کار استادشان فراوان بود قدردانی نمود. پولس به آنها گفت که آنها را بعنوان نمونه پایداری، ایمانی استوار که جسورانه در برابر شکنجه و مصیبت مقاومت می کنند به دیگر کلیساها معرفی نموده است و افکارشان را بسوی زمان ظهور دوباره مسیح می کشاند آن موقع که قوم خدا از تمام نگرانی ها و سرگشتگی هایشان آرامی خواهند گرفت.ARPer 217.3

او چنین نوشت، «ما در کلیساهای خدا به خاطر پایداری و ایمان شما در تحمل آزارها و سختی ها، به وجودتان افتخار می کنیم: … و شما را که رنج می برید با ما آرام بخشد. این زمانی واقع خواهد شد که خداوندْ عیسی همراه با فرشتگانِ نیرومند خویش با آتشی فروزان از آسمان ظهور کند. او خدانشناسان و نافرمانانِ به انجیل خداوند ما عیسی را کیفر خواهد داد. جزای ایشان هلاکت جاودانی از حضور خداوند و از جلالِ قدرت او خواهد بود…. از همین رو، پیوسته برای شما دعا می کنیم تا خدای ما شما را شایستۀ دعوت خود شمارد و به نیروی خود هر قصد نیکو و هر عملی را که از ایمان ARPer 217.4

شما سرچشمه می گیرد، به انجام رساند و تا نام خداوند ما عیسی مسیح در شما جلال یابد و شما نیز در او جلال یابید، بر حسب فیض خدای ما و خداوندْ عیسی مسیح.” ARPer 218.1

ولی پیش از ظهور مسیح تحولات مهمی در دنیای مذهب که در نبوت پیشگویی شده باید رخ دهد. پولس رسول اعلام می کند: «از پیام نبوتی یا گفته یا نامه ای که گویا از ما باشد، بدین مضمون که روز خداوند هم اکنون فرا رسیده است، زود متزلزل یا مشوّش مشوید. مگذارید هیچ کس به هیچ طریقی شما را فریب دهد. زیرا تا نخست آن عِصیان واقع نشود و آن مرد بی دین که فرزند هلاکت است به ظهور نرسد، آن روز فرا نخواهد رسید. او با هرآنچه خدا خوانده می شود و مورد پرستش قرار می گیرد، مخالفت می ورزد و خود را بالاتر قرار می دهد، تا آنجا که در معبد خدا جلوس می کند و خود را خدا معرفی می نماید.”ARPer 218.2

سخنان پولس نباید به غلط تفسیر می شد. نباید تصور شود که او با مکاشفه ای بخصوص از ظهور بی درنگ مسیح به اهالی تسالونیکی هشدار داده است. چنین موضعی باعث پریشانی ایمان خواهد شد؛ چرا که ناامیدی اغلب به بی ایمانی منجر می شود. بنابراین پولس رسول به برادران اخطار می دهد تا چنین پیامی که گویا از اوست را نپذیرند و او با تأکید بر این حقیقت که قدرت پاپ ها که بطور واضح توسط دانیال نبی توصیف شده با این همه باید برخیزد و برعلیه قوم خدا جنگ برپا نماید. تا آن زمان این قدرت باید کار کفرآمیز و مرگبار خود را بجا آورده باشد و برای کلیسا بیهوده خواهد بود که برای ظهور خداوندشان منتظر باشند. پولس می پرسد، «آیا به یاد ندارید هنگامی که با شما بودم اینها را به شما می گفتم؟” ARPer 218.3

آزمایشاتی که باید به کلیسای حقیقی حمله کند وحشتاک بودند. حتی در زمانی که پولس رسول داشت می نوشت، «سِرّ بی دینی» کار خود را آغار کرده بود. پیشرفت هایی که قرار بود در آینده اتفاق بیافتند «پس از ظهور نیروی شیطان و همراه با همه گونه معجزات و آیات و عجایبِ گمراه کننده خواهد بود و نیز همراه با همه گونه شرارت که راهیان طریق هلاکت را فریفته می سازد.”ARPer 218.4

گفته پولس رسول به خصوص در مورد آنان که نخواستند «حقیقت را دوست بدارند» جدی است. او به همه کسانی که عمداً پیام های حقیقت را رد نمایند اعلام می کند، «به همین خاطر خدا ایشان را به توهّمی بزرگ دچارARPer 218.5

خواهد کرد، به گونه ای که دروغ را باور خواهند داشت، تا همۀ کسانی که حقیقت را باور نکرده و از شرارت خشنود گشته اند، محکوم شوند.” انسان های معاف از مجازات نمی توانند هشدارهایی که خدا از روی رحمت برایشان می فرستد را نپذیرند. خدا روحش را از آنان که در برابر این اخطارها ایستادگی کنند باز پس می گیرد و آنها را در فریبی که دوست دارند رها می سازد.ARPer 219.1

پس پولس کار شوم آن قدرت شریر که باید در میان قرن های طولانی ظلمت و شکنجه پیش از ظهور دوباره مسیح ادامه یابد را ترسیم می کند. ایمانداران تسالونیکی به رهایی فوری امیدوار بودند؛ ولی اکنون فهمیدند تا با شهامت و ترس از خدا کار پیش رویشان را ادامه دهند. پولس رسول به آنها تکلیف نمود تا وظایف شان را نادیده نگرفته و از انتظار بیهوده دست بردارند. پس از روشن شدن پیش بینی های بی درنگ نجات دوره زندگی روزمره و مخالفتی که باید با آن روبرو شوند دو چندان شوم به نظر خواهد آمد. بنابراین او آنها را تشویق به استوار بودن در ایمان نمود: ARPer 219.2

«پس، ای برادران، استوار باشید و سنت هایی را که چه با سخنِ زبان و چه با نامه به شما سپردیم، نگاه دارید. خودِ خداوند ما عیسی مسیح و پدر ما خدا که ما را محبت کرد و به فیض خود به ما دلگرمی جاودانی و امیدی نیکو بخشید، شما را دلگرمی بخشد و در هر کردار و گفتار نیکو استوار گرداند.” «خداوند امین است؛ او شما را نیرو می بخشد و از آن شریر حفظ می کند؛ و ما در خداوند به شما اطمینان داریم که آنچه به شما حکم می کنیم به جای می آورید و خواهید آورد؛ و خداوند دل های شما را به محبت خدا و پایداری مسیح هدایت فرماید.»ARPer 219.3

کار ایمانداران از طرف خدا به آنها داده شده است. آنها با تبعیت وفادارانه شان به حقیقت باید نوری که پذیرفته بودند را به دیگران بدهند. پولس رسول به آنها فرمان داد که از نیکوکاری بیزار نشوند و برایشان از سعی و کوشش خودش در خصوص مسائل دنیوی در آن هنگام که با غیرتی خستگی ناپذیر برای هدف مسیح خدمت می نمود اشاره کرد. او کسانی را که خودشان را به تنبلی و شور بی هدف سپرده بودند سرزنش نموده و امر کرد تا، «به آرامی کار کرده و نان خود را بخورند.” او همچنین بر ایماندارن مقرر ساخت تا از هرکس که در بی احترامی به تعالیم داده شده توسط خادمان خدا سماجت می ورزد جدا شوند. او افزود، «ولی او را دشمن مشمارید، بلکه همچون برادر به وی هشدار دهید.” ARPer 219.4

پولس این رساله را نیز با یک دعا به پایان می برد که در میان کشمکش ها و آزمایش های زندگی سلامتی خدا و فیض خداوند عیسی مسیح تسلی خاطر و حامی آنها باشد. ARPer 220.1