۲۲—تسالونیکی

این قسمت بر مبنای اعمال رسولان فصل ۱۷ آیه های ۱ تا ۱۰ می باشد.ARPer 182.1

پولس و سیلاس پس از ترک فیلیپی به سمت تسالونیکی حرکت کردند. در اینجا افتخار سخن گفتن با گروه بزرگی از یهودیان در کنیسه شان به ایشان داده شد. سیمای ایشان بر رفتار شرم آوری که اخیراً با آنها شده بود شهادت می داد و در خصوص آنچه رخ داده بود به توضیح احتیاج بود. این امور را آنها نه با اعتلا دادن خود بلکه کسی که باعث نجاتشان شده بود انجام دادند.ARPer 182.2

پولس در بشارت به اهالی تسالونیکی به نبوت های عهد عتیق درباره مسیح موعود اشاره کرد. مسیح در خدمت خود اذهان شاگردانش را نسبت به این نبوت ها روشن ساخته بود؛ «از موسی و همۀ انبیا آغاز کرد و آنچه را که در تمامی کتب مقدس دربارۀ او گفته شده بود، برایشان توضیح داد.» انجیل لوقا فصل ۲۴ آیه ۲۷. پطرس در موعظه راجع به مسیح شواهد خود را از عهد عتیق ارائه داده بود. استیفان روش مشابهی را اتخاذ کرده بود؛ و پولس نیز در خدمت خود به کتب مقدسی که تولد، رنج ها، مرگ، رستاخیز و صعود مسیح را پیشگویی می کرد اشاره نمود. او بوسیله شهادت الهام شده موسی و انبیاء به وضوح یک بودن عیسی ناصری با مسیح موعود را ثابت کرد و نشان داد که از دوران آدم به بعد این صدای مسیح بود که از طریق شیوخ و انبیاء گفتگو می کرده است. ARPer 182.3

نبوت های واضح و مشخص درباره ظهور شخص موعود عطا شده بود. به آدم اطمینان از ظهور نجات دهنده داده شد. جمله ای که به شیطان گفته شد، «میان تو و زن، و میان نسل تو و نسل زن، دشمنی می گذارم؛ او سر تو را خواهد کوبید و تو پاشنۀ وی را خواهی زد» (سفر پیدایش فصل ۳ آیه ۱۵)، برای والدین نخستین ما وعده ای از رستگاری بود که از طریق مسیح می باید انجام بگیرد.ARPer 183.1

به ابراهیم وعده داده شد که بواسطه نسل او نجات دهنده به این جهان خواهد آمد: «و به واسطۀ نسل تو همه قوم های زمین برکت خواهند یافت.” «نمی گوید و به نسل ها، چنانکه گویی دربارۀ بسیاری باشد، بلکه می گوید به نسل تو، که مقصود یک تن یعنی مسیح است.» سفر پیدایش فصل ۲۲ آیه ۱۸؛ رساله به غلاطیان فصل ۳ آیه ۱۶.ARPer 183.2

موسی در پایان کارش بعنوان رهبر و معلم قوم اسرائیل بطور واضح درباره ظهور مسیح موعود نبوت کرد. او خطاب به گروه گرد هم آمده قوم اسرائیل چنین گفت، «یهوه خدایتان، از میان شما، پیامبری همانند من، از برادرانتان، برای شما بر خواهد انگیخت؛ به اوست که باید گوش فرا دهید.” و موسی به قوم اسرائیل اطمینان داد که خود خدا این امر را بر کوه حوریب بر او آشکار کرده و گفت، «نبی ای برای ایشان از میان برادرانشان همچون تو بر خواهم انگیخت و کلام خود را در دهان وی خواهم نهاد، تا هر آنچه به او فرمان می دهم به ایشان بازگوید.» سفر تثنیه فصل ۱۸ آیه های ۱۵ و ۱۸. ARPer 183.3

مسیح موعود می باید از نسل ملوکانه باشد چرا که در نبوت به زبان آمده توسط یعقوب خداوند گفت، «عصا از یهودا دور نخواهد شد و نه چوگان فرمانروایی از میان پاهای وی، تا او بیاید که از آنِ اوست و قوم ها فرمانبردار او خواهند بود.» سفر پیدایش فصل ۴۹ آیه ۱۰.ARPer 183.4

اِشعیاء پیشگویی کرد: «نهالی از کُندۀ یَسا سر بر خواهد آورد و شاخه ای از ریشه هایش میوه خواهد داد.» «گوش فرا داده، نزد من آیید؛ از من بشنوید، تا جان هایتان زنده گردد. من با شما عهد جاودانی خواهم بست، همانند محبت وفادارانه ام به داود. هان من او را شاهدی برای طوایف ساختم، رهبر و حاکم بر طوایف. به یقین قوم هایی را که نمی شناسی فرا خواهی خواند و قوم هایی که تو را نمی شناسند نزدت خواهند شتافت، به سبب یهوه خدایت که قدوس اسرائیل است، زیرا که تو را شکوه و جلال بخشیده است.» اِشعیاء فصل ۱۱ آیه ۱؛ فصل ۵۵ آیه های ۳ تا ۵.ARPer 183.5

اِرمیاء نیز به ظهور نجات دهنده بعنوان شاهزاده ای از خاندان داود شهادت داد: «خداوند می فرماید: هان، روزهایی می آید که شاخه ای عادل برای داود بر پا می کنم؛ پادشاهی که به خردمندی سلطنت خواهد کرد و عدل و انصاف را در این سرزمین به اجرا در خواهد آورد. در ایام او یهودا نجات خواهد یافت و اسرائیل در امنیت به سر خواهد برد؛ و نامی که بدان نامیده خواهد شد این است، یهوه عدالت ما.” و دوباره می گوید، «زیرا خداوند چنین می فرماید: داود کسی را که بر تخت پادشاهی خاندان اسرائیل بنشیند، هرگز کم نخواهد داشت؛ و لاویانِ کاهن نیز کسی را که به حضور من قربانی های تمام سوز تقدیم دارد و هدایای آردی بسوزاند و پیوسته قربانی ها ذبح کند، هرگز کم نخواهند داشت.” اِرمیاء فصل ۲۳ آیه های ۵ و ۶؛ فصل ۳۳ آیه های ۱۷ و ۱۸.ARPer 184.1

حتی محل تولد مسیح موعود پیشگویی شده بود: «اما تو، ای بِیت لِحِمِ اِفراتَه، گرچه در میان طوایف یهودا کوچکی، از تو کسی برای من بیرون خواهد آمد که بر اسرائیل فرمانروایی خواهد کرد؛ طلوع او از قدیم و از ایام ازل بوده است.» میکاه فصل ۵ آیه ۲. ARPer 184.2

کاری که نجات دهنده می بایست بر روی زمین انجام دهد بطور کلی طرح ریزی شده بود: «روح خداوند بر او قرار خواهد یافت، روح حکمت و فهم، روح مشورت و قوّت، روح معرفت و ترس خداوند؛ و لذت او در ترس خداوند خواهد بود.» کسی که تقدیس شده باید «تا فقیران را بشارت دهد؛ … تا دلشکستگان را التیام بخشد و آزادی را به اسیران و رهایی را به محبوسان اعلام کند؛ تا سال لطف خداوند را اعلام نماید و از روز انتقام خدایمان خبر دهد؛ تا همۀ ماتمیان را تسلی بخشد و به آنان که در صَهیون سوگوارند، تاجی به عوض خاکستر ببخشد و روغن شادمانی به عوض سوگواری و ردای ستایش به جای روح یأس. آنان بلوط های پارسایی و نهال های مغروس خداوند خوانده خواهند شد، تا جلال او نمایان شود.» اِشعیاء فصل ۱۱ آیه های ۲ و ۳؛ فصل ۶۱ آیه های ۱ تا ۳.ARPer 184.3

«این است خادم من که از او حمایت می کنم و برگزیدۀ من که جانم از او خشنود است؛ من روح خود را بر او می نهم و او عدالت را در حق غیریهودیان جاری خواهد ساخت. او فریاد نخواهد زد و آوای خویش بلند نخواهد کرد و کسی صدای او را در کوچه ها نخواهد شنید. نی خُرد شده را نخواهدARPer 184.4

شکست و فتیلۀ کم سو را خاموش نخواهد کرد. او عدالت را در کمال امانت اجرا خواهد نمود؛ سست و دلسرد نخواهد گشت تا عدل و انصاف را بر زمین برقرار سازد. سواحل دوردست چشمانتظار شریعت اویند.» اِشعیاء فصل ۴۲ آیه های ۱ تا ۴.ARPer 185.1

پولس با قدرتی متقاعدکننده از کتب عهد عتیق برهان می آورد که، «ضروری بود مسیح رنج کشد و از مردگان برخیزد.” آیا میکاه نبوت نکرد که، «ایشان با عصای خویش، بر گونۀ حاکم اسرائیل می کوبند؟» میکاه فصل ۵ آیه ۱. و آیا آن موعود از طریق اِشعیاء از خودش نبوت نکرد که، «پشت خود را به آنان سپردم که مرا زدند و رخسار خویش را به آنان که ریش مرا کَندند؛ آری از رسوایی و آب دهان، روی خود را نپوشاندم.” اِشعیاء فصل ۵۰ آیه ۶. مسیح از طریق مزامیر رفتاری که او باید از مردم دریافت می کرد را پیشگویی نموده بود: «اما من … عار آدمیانم و تحقیر شدۀ قوم! هر که بر من می نگرد ریشخندم می کند؛ دهان کج می کنند و سر جنبانیده، می گویند، بر خداوند توکل دارد که او خلاصی اش خواهد داد! پس بگذار او خلاصی اش دهد اگر به او رغبت دارد، رهایی اش بخشد.” «می توانم همۀ استخوان هایم را بشمارم. آنان خیره بر من چشم دوخته اند. جامه هایم را میان خود تقسیم کرده اند و بر تن پوش من قرعه افکنده اند.» «در چشم برادرانم بیگانه گشته ام و در نظر پسران مادرم، اجنبی می نمایم؛ زیرا غیرت برای خانۀ تو مرا سوزانده است و توهین های اهانت کنندگانِ تو بر من فرو افتاده.” «اهانت، دل مرا شکسته است و درمانده گشته ام. انتظار ترحم داشتم و نیافتم، تسلی دهنده ای جُستم و یافت نشد.» مزامیر فصل ۲۲ آیه های ۶ تا ۸ و ۱۷ و ۱۸؛ فصل ۶۹ آیه های ۸ و ۹ و ۲۰.ARPer 185.2

چقدر نبوت های اِشعیاء درباره رنج ها و مرگ مسیح خالی از اشتباه بودند! نبی می پرسد، «و بازوی خداوند بر کِه مکشوف گشته است؟ زیرا در حضور وی چون نهال و همچون ریشه ای در زمینِ خشک خواهد رویید. او را نه شکل و شمایلی است که بر او بنگریم و نه ظاهری که مشتاق او باشیم. خوار و مردود نزد آدمیان، مرد درد آشنا و رنجدیده. چون کسی که روی از او بگردانند، خوار گشت و به حسابش نیاوردیم. ARPer 185.3

«حال آنکه رنج های ما بود که او بر خود گرفت و دردهای ما بود که او حمل کرد، اما ما او را از جانب خدا مضروب و از دست او مصدوم و مبتلا ARPer 185.4

پنداشتیم. حال آنکه به سبب نافرمانی های ما بدنش سوراخ شد و به جهت تقصیرهای ما مضروب گشت؛ تأدیبی که ما را سلامتی بخشید بر او آمد و به زخم های او ما شفا می یابیم.ARPer 186.1

«همۀ ما چون گوسفندان، گمراه شده بودیم و هر یک از ما به راه خود رفته بود، اما خداوند تقصیر جمیع ما را بر وی نهاد. آزار و ستم دید، اما دهان نگشود؛ همچون بره ای که برای ذبح می برند و چون گوسفندی که نزد پشم چین اش خاموش است، همچنان دهان نگشود. به محاکمه ای ظالمانه برده شد؛ چه کسی از نسل او سخن تواند گفت، زیرا او از زمین زندگان منقطع شد و به سبب نافرمانی قوم من مضروب گردید؟» اِشعیاء فصل ۵۳ آیه های ۱ تا ۸.ARPer 186.2

حتی نحوه مرگش از پیش ترسیم شده بود. همانطور که مار برنجین در بیابان بالا برده شد پس نجات دهنده آینده باید بر صلیب می رفت، «تا هر که به او ایمان آوَرَد هلاک نگردد، بلکه حیات جاویدان یابد.” یوحنا فصل ۳ آیه ۱۶.ARPer 186.3

«و اگر کسی از او بپرسد: این زخم ها بر دست های تو چیست؟ پاسخ خواهد داد: در خانۀ دوستانم این زخم ها را برداشته ام.” زکریا فصل ۱۳ آیه ۶.ARPer 186.4

«گرچه هیچ خشونت نورزید و فریبی در دهانش نبود، قبرش را با شریران تعیین کردند و پس از مرگش، با دولتمندان. اما خواست خداوند این بود که او را مضروب کرده، به دردها مبتلا سازد.” اِشعیاء فصل ۵۳ آیه های ۹ و ۱۰. ARPer 186.5

اما او که قرار بود به دستان مردم شریر کشته شود باید مانند یک فاتح بر گناه و قبر دوباره قیام کند. زیر نظر الهام خدای قادر سراینده شیرین اسرائیل بر شکوه و جلال رستاخیز سحرگاهی صحه می گذارد. او شادی کنان اعلام می کند، «از این رو دلم شادمان است و تمام وجودم در وجد؛ پیکرم نیز در امنیت ساکن خواهد بود. زیرا جانم را در هاویه وا نخواهی نهاد و نخواهی گذاشت سرسپردۀ تو فساد را ببیند.» مزامیر فصل ۱۶ آیه های ۹ و ۱۰.ARPer 186.6

پولس نشان داد که خدا چقدر با دقت تشریفات قربانی را با نبوت ها درخصوص کسی که باید «همچون بره ای برای ذبح برده شود” پیوند داده بود. مسیح موعود باید جانش را «قربانی گناه» می ساخت. اِشعیای نبی با نگاهی اجمالی به صحنه های کفاره نجات دهنده، تأیید کرد که بره خدا «جان خویش را به کام مرگ ریخت و از خطاکاران شمرده شد؛ او گناهان بسیاری را بر دوش کشید و برای خطاکاران شفاعت می کند.» اِشعیا فصل ۵۳ آیه های ۷ و ۱۰ و ۱۲.ARPer 186.7

نجات دهندهٔ نبوت باید می آمد، نه مانند یک پادشاه دنیوی تا قوم یهود را از ظالمان زمینی رهایی بخشد بلکه مانند مردی در میان مردم بطور فقیرانه و متواضع زندگی کرده و در پایان تحقیر، رد و کشته شود. نجات دهنده ای که در کتب عهد عتیق پیشگویی شده بود باید خود را بعنوان قربانی بجای بشر ساقط در گناه ایثار کند تا اینکه همه احتیاجات شریعت نقص شده تکمیل گردد. در او انواع قربانی ها باید با نمونه و مصداق شان مطابقت می کردند و مرگ او بر روی صلیب می بایست به تمامی نظام یهود مفهوم تازه ای می داد. ARPer 187.1

پولس به یهودیان اهل تسالونیکی از غیرت گذشته خود برای قوانین تشریفاتی و همچنین از تجربه شگفت انگیزش بر دروازه شهر دمشق گفت. او قبل از ایمان آوردنش از تقوای ارثی و یک امید اشتباه مطمئن شده بود. ایمان او به مسیح پایه گذاری نشده بود؛ در عوض او به رسوم و تشریفات اعتماد کرده بود. غیرتش برای شریعت از ایمان به مسیح منقطع شده بود و هیچ سود و منفعتی نداشت. هنگامی که افتخار می کرد که در اجرای اعمال شریعت بی عیب است در واقع کسی که ارزش برای شریعت قائل شده بود را نادیده گرفته بود.ARPer 187.2

ولی در زمان ایمان آوردن پولس همه چیز تغییر کرده بود. عیسی ناصری را که پولس در وجود مقدسین اش آزار داده بود در برابر پولس بعنوان مسیح موعود ظاهر گشت. آزاردهنده عیسی را بعنوان پسر خدا شناخت، همان که در تکمیل نبوت ها به زمین آمده بود و زندگی اش همه مشخصات نوشته های مقدس را برآورده نموده بود.ARPer 187.3

هنگامی که پولس با جسارت مقدس انجیل را در کنیسه تسالونیکی موعظه کرد سیلی از نور بر معنای حقیقی مناسک و تشریفات مرتبط با خدمات خیمه افکنده شد. او اذهان شنوندگان اش را به آنسوی وظیفه دنیوی و خدمت مسیح در قُدس آسمانی کشاند به زمانی که مسیح کار میانجی گری اش به اتمام رسیده و دوباره با قدرت و پر جلال خواهد آمد و ملکوتش را بر زمین تأسیس خواهد نمود. پولس یک ایماندار به ظهور دوباره مسیح بود؛ پس چنان به روشنی و با تأکید حقایق مربوط به این واقعه را معرفی نمود که بر اذهان بسیاری که آنرا می شنیدند تأثیری بجا گذاشت که هرگز فراموش نمی شد. ARPer 187.4

پولس سه سبت (شنبه) متوالی برای اهالی تسالونیکی موعظه کرد و با استدلال از کتب مقدس درباره زندگی، مرگ، رستاخیز، وظیفه خدمتی وARPer 187.5

جلال آینده مسیح «آن بره که از بدو آفرینش جهان ذبح شده بود” مباحثه نمود. مکاشفه فصل ۱۳ آیه ۸. او مسیح را جلال داد که درک درست خدمتش کلیدی است برای باز کردن کتب عهد عتیق و دسترسی به گنجینه غنی شان.ARPer 188.1

هنگامی که حقایق انجیل با قدرتی عظیم در تسالونیکی موعظه شد توجه انبوه عظیمی از مردم بدان جلب گشت. «برخی از ایشان و نیز شماری بسیار از یونانیانِ خداپرست و گروهی بزرگ از زنان سرشناس، مجاب شده، به پولس و سیلاس پیوستند.»ARPer 188.2

رسولان عیناً مانند ورود به مکان های پیشین با مخالفانی مصمم مواجه شدند. «اما یهودیان بی ایمان حسد بردند.» این یهودیان در آن موقع مورد مساعدت قدرت روم نبودند چرا که چندی پیش در روم شورشی به پا کرده بودند. آنها مورد سوء ظن قرار داشتند و آزادی هایشان محدود شده بود. آنها حال فرصتی بدست آوردند تا از شرایط موجود استفاده کرده خود را موافق جلوه دهند و در عین حال بر سر رسولان و کسانی که به مسیحیت ایمان آورده بودند ننگ و سرزنش ببار آورند.ARPer 188.3

آنها این موضوع را با گرد هم جمع کردن «تنی چند از اوباش از بازار” انجام دادند و توانستند در به پا کردن «بلوا در شهر” موفق شوند. آنها به امید یافتن رسولان «به خانۀ یاسون هجوم بردند؛» ولی آنها نه توانستند پولس را بیابند و نه سیلاس را. و «چون ایشان را نیافتند” جماعت با نومیدی دیوانه واری «یاسون و برخی دیگر از برادران را نزد مقامات شهر کشاندند و فریاد برآوردند که این مردان که همۀ دنیا را به آشوب کشیده اند، حال به اینجا آمده اند و یاسون ایشان را به خانۀ خود برده است. اینان همگی از فرمان های قیصر سرپیچی می کنند و مدعی آنند که شاه دیگری هست به نام عیسی.” ARPer 188.4

هنگامی که پولس و سیلاس پیدا نشدند مقامات برای حفظ آرامش از ایمانداران متهم ضمانت گرفتند. از ترس خشونت بیشتر «برادران در همان شب، پولس و سیلاس را به بیریه روانه کردند.»ARPer 188.5

آنانی که امروزه تعلیم دهنده حقایق نامحبوب هستند حتی در میان کسانی که ادعای مسیحی بودن می کنند اگر گهگاهی از این حقایق نسبت به دورانی که پولس و همکارانش در میان مردم خدمت می کردند استقبال بیشتری به عمل نیاید نومید نشوند. فرستادگان صلیب باید خود را با هوشیاری و دعا مجهز کنند و با ایمان و جسارت پیش بروند و همیشه به نام عیسی کار کنند.ARPer 188.6

آنها باید مسیح را بعنوان منجی انسان ها در قُدس آسمانی جلال دهند همان که همه امور قربانی ها در عهد عتیق بر او متمرکز بود و بواسطه قربانی کفارهٔ او متجاوزان از شریعت خدا بتوانند آرامش و بخشش را بیابند. ARPer 189.1