۲—تعلیم دوازده حواری

مسیح برای انتشار کارش یهودیان سخنور و تعلیم یافته شورای عالی یا توان و نیروی روم را برنگزید. خادمِ استاد معلمان یهودی پارسانما را کنار گذاشت و مردانی متواضع و بیسواد را برای موعظه حقایقی که قرار بود دنیا را تکان دهند انتخاب نمود. او این مردان را برای تعلیم و آموزش بعنوان رهبران کلیسایش منظور کرد. آنها در عوض می بایست دیگران را تعلیم داده و همراه با مژده انجیل اعزام می کردند. برای اینکه آنها در کارشان موفقیت بدست آورند به آنها قرار بود قدرت روح القدس عطا شود. مژده انجیل قرار نبود بوسیله قدرت یا حکمت بشری موعظه شود بلکه بوسیله قدرت خدا.ARPer 17.1

شاگردان برای سه سال و نیم زیر نظر تعلیم بزرگترین استادی که دنیا به خود دیده بود قرار داشتند. مسیح با تماس و معاشرت شخصی ایشان را برای خدمتش تعلیم داد. هر روز با او هم قدم شده و گفتگو کردند، کلام تشویقش به کسانی که بار سنگین و خسته کننده بر دوش داشتند را میشنیدند و تجلی قدرتش را در قبال بیماران و محنت کشان می دیدند. گاهی اوقات با نشستن در میان شان در دامنه کوه به آنان تعلیم می داد و گاهی در کنار دریا یا راهپیمایی در راه، اسرار پادشاهی خدا را بر ایشان آشکار می نمود. هر جا که قلب ها برای دریافت مژده الهی آماده بودند او حقایق راه نجات را فاش می نمود. او به شاگردان فرمان نداد که این کار یا آن کار را انجام دهند ولی فرمود، «مرا دنبال کنید.” او در سفرش از میان سرزمین ها و شهرها ایشانARPer 17.2

را با خود همراه کرد تا اینکه بتوانند نحوه تعلیم مردم توسط او را ببینند. از مکانی به مکان دیگر همراه او سفر کردند. آنها توشه ساده او را سهیم شدند و مانند او گاهی اوقات گرسنگی و خستگی را تجربه کردند. آنها در خیابان های شلوغ، در کنار دریاچه و در بیابان متروک با او بودند. آنها او را در هر مرحله زندگی دیدند. ARPer 18.1

در زمان انتصاب دوازده تن بود که اولین گام برای تأسیس کلیسا برداشته شد تا بعد از صعود مسیح به آسمان خدمت او بر روی زمین را ادامه دهند. در راستای این انتصاب کلام می گوید، «عیسی به کوهی برآمد و آنانی را که خواست، به حضور خویش فرا خوانْد و آنها نزدش آمدند. او دوازده تن را تعیین کرد و آنان را رسول خواند، تا همراه وی باشند و آنها را برای موعظه بفرستد.” مرقس فصل ۳ آیه های ۱۳ و ۱۴.ARPer 18.2

این صحنه تأثیرگذار را ببینید. صاحب جلالِ آسمان، احاطه شده بوسیله دوازده تنی که او انتخاب نموده را در نظر بگیرید. او در صدد است تا ایشان را برای خدمت شان جدا کند. به وسیله این نمایندگان ضعیف و به واسطه کلام و روح القدس، او قصد دارد تا نجات را در دسترس همه قرار بدهد.ARPer 18.3

خدا و فرشتگان با خوشحالی و شادی این چشم انداز را نظاره می کردند. پدر می دانست که بطریق این مردان نور آسمان انتشار خواهد یافت؛ و اینکه کلام گفته شده توسط ایشان با توجه به اینکه بر پسرش شهادت می دهد از نسلی به نسلی تا پایان جهان طنین انداز خواهد شد. ARPer 18.4

شاگردان قرار بود بعنوان شاهدان مسیح راهی گردند تا آنچه را که از او دیده و شنیده اند به جهان اعلام نمایند. موقعیت ایشان مهمترین از نوع خود برای بشر بود که تا آن زمان کسی برای آن فراخوانده شده بود و فقط در مرحله دوم برای خود مسیح. آنها قرار بود در مسیر نجات بشر خادمان همکار با خدا باشند. همانطور که در عهد عتیق دوازده شیخ نمایندگی قوم اسرائیل را برعهده داشتند به همین نحو دوازده رسول نمایندگی کلیسای مژده انجیل را برعهده می گیرند.ARPer 18.5

مسیح در طول خدمت زمینی اش آغازگر فرو ریختن دیوار جدایی بین یهود و غیریهود و موعظه نجات به تمامی بشر بود. با اینکه او یک یهودی بود آزادانه با اهالی سامره نشست و برخاست کرد و رسوم فریسیان یهودی در رابطه با این مردم منفور را ناچیز شمرد. او در خانه هایشان خوابید بر روی میزهای شان غذا خورد و در خیابان هایشان تعلیم داد.ARPer 18.6

نجات دهنده اشتیاق داشت تا به شاگردانش این حقیقت درباره فرو ریختن «دیوار جدایی” ما بین اسرائیل و دیگر امت ها را فاش نماید ـ این حقیقت که «غیریهودیان در مسیح و به واسطۀ انجیل، در میراث و در بدن و در برخورداری از وعدۀ او شریکند.” رساله به افسسیان فصل ۲ آیه ۱۴؛ فصل ۳ آیه ۶. قسمتی از این حقیقت موقعی آشکار شد که او ایمان نظامی رمی در کفرناحوم را پاداش داد و همچنین زمانی که مژده انجیل را برای اهالی سوخار موعظه نمود. با این همه حقیقت در حین دیدارش از فینیقیه واضح تر آشکار گردید آن هنگام که او دختر زن کنعانی را شفا داد. این تجربیات به شاگردان کمک کرد بفهمند که در میان تمام کسانی که نالایق نجات مد نظر قرار گرفتند، جان هایی مشتاق برای نور حقیقت وجود داشتند. ARPer 19.1

بنابراین مسیح کوشید تا به شاگردان این حقیقت را بیاموزد که در پادشاهی خدا هیچ مرز جغرافیایی، اختلافات طبقاتی و اشرافی وجود ندارد و اینکه آنها باید بسوی همه امت ها رهسپار شده و پیام محبت منجی را برایشان به ارمغان ببرند. ولی خیلی بعد از آن متوجه شدند که خدا «همۀ اقوام بشری را از یک انسان پدید آورد تا در سرتاسر زمین ساکن شوند؛ و زمان های تعیین شده برای ایشان و حدود محل سکونت شان را مقرر فرمود. تا مردمان او را بجویند و چه بسا که در پی اش گشته، او را بیابند، هرچند از هیچ یک از ما دور نیست.” اعمال رسولان فصل ۱۷ آیه های ۲۶ و ۲۷.ARPer 19.2

در این نخستین شاگردان تفاوت فاحشی وجود داشت. آنها قرار بود معلمان جهان باشند و از تفاوت فاحش شخصیتی برخوردار بودند. برای پیش بردن موفق خدمتی که برایش فراخوانده شده بودند، این مردان متفاوت در خصلتهای طبیعی و عادات زندگی نیاز داشتند تا در احساس، اندیشه و رفتار به وحدت برسند. هدف مسیح تحصیل این اتحاد بود. برای برآورده کردن این موضوع او تلاش کرد تا آنها را با خود متحد سازد. تلاش او برای ایشان در دعای وی نزد پدر قابل مشاهده است، «تا همه یک باشند، همانگونه که تو ای پدر در من هستی و من در تو. چنان کن که آنها نیز در ما باشند؛» «تا جهان بداند که تو مرا فرستاده ای، و ایشان را همانگونه دوست داشتی که مرا دوست داشتی.» یوحنا فصل ۱۷ آیه های ۲۱، ۲۳. درخواست مستمر او برای آنها این بود تا شاید بواسطه حقیقت تقدیس شوند؛ و او با اطمینان دعا کرد، عالِم به اینکه حکم قادر مطلق قبل از خلقت جهان صادر شده بود.ARPer 19.3

او می دانست که مژده انجیل پادشاهی بعنوان شاهدی برای همه امت ها موعظه خواهد شد؛ او می دانست که حقیقت مسلح با قدرت مطلق روح القدس در نبرد با شریر پیروز خواهد شد و اینکه این پرچم خونین یک روز بالای سر پیروانش پیروزمندانه به اهتزاز در خواهد آمد. ARPer 20.1

همانطور که خدمت زمینی مسیح به پایان می رسید وی متوجه شد خیلی زود باید شاگردانش را در ادامه خدمت بدون سرپرستی شخصی اش ترک گوید، پس تلاش کرد تا آنها را تشویق نموده و برای آینده آماده سازد. او آنها را با امیدهای واهی فریب نداد. چون کتابی باز او آنچه را که بود می خواند. او می دانست می خواهد از ایشان جدا شود، و مانند گوسفندان در میان گرگان رهایشان سازد. او می دانست که آنها شکنجه خواهند شد، اینکه از کنیسه ها اخراج خواهند شد و به زندان افکنده خواهند شد. او می دانست که بخاطر شهادت به او عنوان مسیح موعود بعضی از آنها طعم مرگ را خواهند چشید و برخی از این مسائل را به آنان بازگو نمود. او در صحبت از آینده شان ساده و صریح بود تا اینکه در امتحان پیش رویشان بتوانند کلام او را بخاطر بیاورند و در ایمان به او بعنوان نجات دهنده مستحکم باشند.ARPer 20.2

او همچنین از پیام امید و تشویق با ایشان سخن گفت. فرمود: «دل شما مضطرب نباشد. به خدا ایمان داشته باشید؛ به من نیز ایمان داشته باشید. در خانۀ پدر من منزل بسیار است، و گرنه به شما می گفتم. می روم تا مکانی برای شما آماده کنم. و آنگاه که رفتم و مکانی برای شما آماده کردم، باز می آیم و شما را نزد خود می برم، تا آنجا که من هستم شما نیز باشید. جایی که من می روم راهش را می دانید.» یوحنا فصل ۱۴ آیه های ۱ تا ۴. بخاطر شما من به این جهان آمدم؛ بخاطر شما من کار کرده ام. زمانی که بروم کماکان برای شما با جدیت کار خواهم کرد. من به دنیا آمدم تا خود را بر شما آشکار نمایم تا که ایمان بیاورید. نزد پدر خویش و شما می روم تا در قبال شما با پدر همکاری کنم. ARPer 20.3

«آمین، آمین، به شما می گویم، آن که به من ایمان داشته باشد، او نیز کارهایی را که من می کنم، خواهد کرد، و حتی کارهایی بزرگ تر از آن خواهد کرد، زیرا که من نزد پدر می روم.» یوحنا فصل ۱۴ آیه ۱۲. منظور مسیح از مطرح کردن این مسائل این نبود که شاگردان تلاش والاتری نسبت به آنچه او انجام داد انجام خواهند داد بلکه کار آنها توسعه بیشتری خواهد یافت. او ARPer 20.4

فقط به ظهور معجزات اشاره نکرد، بلکه به تمام وقایعی که زیر نظر وکالت روح القدس انجام خواهند گرفت و فرمود: «اما چون آن مدافع که از نزد پدر برای شما می فرستم بیاید، یعنی روحِ راستی که از پدر صادر می شود، او خودْ دربارۀ من شهادت خواهد داد و شما نیز شهادت خواهید داد، زیرا از آغاز با من بوده اید.» انجیل یوحنا فصل ۱۵ آیه های ۲۶ و ۲۷.ARPer 21.1

این گفتهها بطور شگفت آوری تحقق یافتند. حواریون بعد از نزول روح القدس، نسبت به او و نسبت به کسانی که او بخاطرشان جان خود را نثار کرد چنان با محبت لبریز شدند که دل ها توسط گفته ها و دعاهای تقدیم شده ایشان نرم گشتند. آنها در قدرت روح القدس سخن گفتند؛ و تحت تأثیر آن قدرت، هزاران تن ایمان آوردند.ARPer 21.2

رسولان بعنوان نمایندگان مسیح قرار بود تأثیر بسزایی بر جهان داشته باشند. واقعیت اینکه آنها مردانی متواضع بودند نه تنها تأثیرگذاری ایشان را تقلیل نخواهد داد بلکه آنرا خواهد افزود؛ برای اینکه توجه شنوندگان شان به سمت نجات دهنده که باوجود نادیده بودن هنوز داشت با آنها کار می کرد معطوف خواهد شد. تعالیم شگفت انگیز رسولان، کلمات شجاعانه و پر اعتمادشان، یقین حاصل خواهد کرد که با قدرت خودشان نبود که چنین می کردند بلکه با قدرت مسیح. آنها با فروتن کردن خودشان می خواستند اعلام کنند که او کسی که یهودیان مصلوب کردند شاهزاده حیات و پسر خدای زنده بود و اینکه در اسم وی آنها کارهایی را می کردند که او انجام داده بود. ARPer 21.3

نجات دهنده در گفتگوی جدایی اش با شاگردان خود در شب قبل از مصلوب شدن هیچ اشاره ای به رنجی که او تحمل کرده بود و باز هم باید تاب می آورد نکرد. او در رابطه با تحقیری که در انتظارش بود سخن نگفت ولی کوشید تا بخاطرشان بیاورد که چه چیز ایمانشان را استحکام خواهد بخشید، رهنمودشان کرد تا در انتظار شادی هایی که منتظر چیره شدگان بود را داشته باشند. او در هوشیاری شادی نمود که می تواند و می خواهد بیشتر از آنچه وعده داده برای پیروانش انجام دهد؛ که از جانب او محبت و شفقت جاری خواهد گشت، معبد جان را تطهیر می کند و انسان را در سیرت شبیه به او می سازد؛ اینکه حقیقت او مسلح با قدرت روح القدس، فاتحانه و برای فتح ارسال خواهد شد.ARPer 21.4

او گفت، «این ها را به شما گفتم تا در من آرامش داشته باشید. در دنیاARPer 21.5

برای شما زحمت خواهد بود؛ امّا دلْ قوی دارید، زیرا من بر دنیا غالب آمده ام.” یوحنا فصل ۱۶ آیه ۳۳. مسیح نه شکست خورد و نه دلسرد شد؛ و حواریون قرار بود ایمانی با همان ذات بادوام را از خود نشان دهند. آنها قرار بود وابسته به او برای قدرت همانطور که او کار کرده بود کار کنند. با اینکه راه شان بواسطه اوامر ظاهراً غیرممکن مسدود خواهد شد، ولی آنها قرار بود با استفاده از فیض او پیش بروند، از هیچ چیز مأیوس نشوند و برای همه چیز امید داشته باشند. ARPer 22.1

مسیح کاری که به او محول شد را تمام کرده بود. او کسانی که قرار بود کارش را در میان انسان ها ادامه دهند دور هم جمع کرده بود و گفت: «در ایشان جلال یافته ام. بیش از این در جهان نمی مانم، امّا آنها هنوز در جهانند؛ من نزد تو می آیم. ای پدرِ قدّوس، آنان را به قدرت نام خود که به من بخشیده ای حفظ کن، تا یک باشند، چنانکه ما هستیم.» «درخواست من تنها برای آنها نیست، بلکه همچنین برای کسانی است که به واسطۀ پیام آنها به من ایمان خواهند آورد، تا همه یک باشند، … من در آنان و تو در من. چنان کن که آنان نیز کاملاً یک گردند تا جهان بداند که تو مرا فرستاده ای، و ایشان را همانگونه دوست داشتی که مرا دوست داشتی.» یوحنا فصل ۱۷ آیه های ۱۰، ۱۱ و ۲۰ تا ۲۳. ARPer 22.2