۲۰—اعتلای صلیب

این قسمت بر مبنای اعمال رسولان فصل ۱۵ آیه های ۳۶ تا ۴۱؛ فصل ۱۶ آیه های ۱ تا ۶ می باشد.ARPer 166.1

پولس پس از سپری کردن مدتی معین برای خدمت در اَنطاکیه به همکارانش پیشنهاد داد تا رهسپار سفر بشارتی دیگری شوند. او به برنابا گفت: «به شهرهایی که کلام خداوند را در آنها موعظه کردیم، بازگردیم و از برادران دیدار کنیم تا ببینیم در چه حالند.»ARPer 166.2

پولس و برنابا هر دو به آنان که اخیراً بواسطه خدمت ایشان مژده انجیل را پذیرفته بودند توجهی خاص داشتند و مشتاق دیدار دوباره ایشان بودند. این دلواپسی را پولس هرگز از دست نداد. حتی زمانی که در مناطق بشارتی، دورتر از محل وقوع فعالیت های ابتدایی اش بود بار سنگینِ تشویق این نوایمانان به وفادار ماندن و «با ترس از خدا، تقدس را به کمال رساندن» را بر قلب خویش می کشید. رساله دوم به قرنتیان فصل ۷ آیه ۱. او پیوسته کوشید به ایشان کمک کند تا مسیحیانی متکی به خود و در حال ترقی، در ایمان قوی، در غیرت مشتاق و در تقدیس خودشان به خدا و کار پیشرفت ملکوت او یکدل و صمیمی باشند. ARPer 166.3

برنابا برای همراهی با پولس آماده بود ولی تمایل داشت مرقُس را که دوباره تصمیم گرفته بود خود را وقف کار خدمت نماید با خودشان ببرد. پولُسARPer 166.4

مخالف این امر بود. او «مصلحت ندید،” کسی را که در نخستین سفر بشارتی ایشان را در زمان نیاز تنها گذاشته بود «را با خود ببرد.” او نمی خواست ضعف مرقُس در ترک کردن کار بخاطر امنیت و آسایش در خانه را ببخشد. او اصرار داشت فردی که اینچنین کم توان است برای کاری که مستلزم صبر، انکار نفس، شهامت، از خود گذشتگی، ایمان و اگر نیاز باشد آماده برای قربانی کردن جان خود نامناسب بود. اختلاف چنان بالا گرفت که پولس و برنابا از یکدیگر جدا شدند، برنابا سرانجام عقیده اش را عملی کرد و مرقُس را با خود برد. «برنابا، مَرقُس را برگرفت و از راه دریا راهی قپرس شد؛ اما پولُس، سیلاس را اختیار کرد به توصیه برادران به فیض خداوند، عازم سفر گشت.»ARPer 167.1

پولس و سیلاس پس از عبور از سوریه و کیلیکیه، آنجا که آنها کلیسا را استوار کردند سرانجام به دِربِه و لِستْره در ایالت لیکائونی رسیدند. پولس در لِستْره سنگسار شده بود و ما او را دوباره در محل وقوع خطر پیشین اش می یابیم. او می خواست شاهد نحوه بردباری در آزمون سخت آنان که از طریق زحمات او مژده انجیل را پذیرفته بودند باشد. او از اینکه دریافت ایمانداران لیکائونی در برخورد با مخالفت شدید استوار باقی مانده اند مأیوس نشد.ARPer 167.2

در اینجا پولس دوباره تیموتائوس که شاهد رنج های او در پایان نخستین دیدارش از لِستْره بود را ملاقات کرد و تأثیر بوجود آمده در ذهن او با گذر زمان به درکی عمیق مبدل گشت تا اینکه متقاعد شد این وظیفه اوست تا خود را تماماً وقف کار خدمت نماید. دل او به دلِ پولس گره زده شده بود و می خواست تا زمانی که مسیر باز است با همکاری در فعالیت های رسول سهیم باشد. ARPer 167.3

سیلاس همکار پولس خادمی آزموده شده در بشارت دارای عطیه روح نبوت بود؛ ولی کاری که قرار بود انجام شود چنان بزرگ بود که نیاز به تعلیم خادمان بیشتر برای خدمتی فعال احساس می شد. پولس در تیموتائوس کسی را دید که تقدس کار یک خادم را ارج می نهد؛ آن که در زمان وقوع رنج و شکنجه وحشت زده نگشت؛ و کسی که خواهان تعلیم بود. ولی رسول شهامت نداشت تا مسئولیت تعلیم بشارت مژده انجیل را بدون اینکه ابتدا کاملاً خود در خصوص سیرت و زندگی گذشته اش قانع گردد به تیموتائوس، این جوان ناآزموده بسپارد.ARPer 167.4

پدر تیموتائوس یک یونانی و مادرش یک یهودی بود. او از کودکی کتبARPer 167.5

مقدس را شناخته بود. تقوایی که او در زندگی خانوادگی اش دید منطقی و سالم بود. ایمان مادر و مادر بزرگش به کلام مقدس برای او یادآوری همیشگی از وجود برکت در انجام اراده خدا بود. کلام خدا قاعده ای بود که توسط آن این دو زن خداترس تیموتائوس را راهنمایی کرده بودند. قدرت روحانی دروسی که از ایشان آموخته بود او را در گفتار پاک و عاری از تأثیرات شریر که او را احاطه کرده بودند نگاهداشت. بدین سان مربیان خانگی او در آماده سازی اش برای حمل بارِ با خدا همکاری کرده بودند.ARPer 168.1

پولس در تیموتائوس وفاداری، پایداری و صداقت دید و او را بعنوان هم خدمتی اختیار کرد و عازم سفر گشت. آنانی که تیموتائوس را در دوران کودکی اش تعلیم داده بودند با مشاهده معاشرت نزدیک پسر مورد توجه شان با رسول بزرگ خرسند شدند. تیموتائوس جوانی بیش نبود آن هنگام که او بواسطه خدا برای معلم بودن برگزیده شد ولی اصول او از طریق تعالیم ابتدایی اش چنان نهادینه شده بودند که او را شایسته پذیرفتن موقعیت خود بعنوان یاور پولس می ساخت؛ و هر چند جوان ولی با تواضع مسیحی مسئولیت هایش را بعهده گرفت. ARPer 168.2

پولس به عنوان یک قدم احتیاط حکیمانه تیموتائوس را به ختنه شدن توصیه کرد ـ نه اینکه خدا آنرا لازم بداند بلکه هر آنچه ممکن بود عامل مخالفت با خدمت تیموتائوس گردد را از اذهان یهودیان برچیند. پولس در خدمت خود قرار بود از شهری به شهر دیگر سفر کند و در اکثر سرزمین ها اغلب او فرصت خواهد یافت تا در کنیسه های یهودی و همچنین در دیگر مجالس، مسیح را بشارت دهد. اگر پی برده می شد که یکی از همراهان او در خدمت نامختون است تعصب و غرض ورزی یهودیان به مقدار زیاد جلوی خدمت او را می گرفت و رسول در همه جا با مخالفت قاطع و آزار شدید روبرو می شد. او میل داشت تا شناخت مژده انجیل را برای برادران یهودی و همچنین غیریهودیان به ارمغان آورد و از این رو تا درجه ای که با ایمان هماهنگ بود کوشید تا هر عذر و بهانه ای را برای مخالفت از بین ببرد. با اینکه اینچنین از تعصب یهودی شناخت داشت ولی اعتقاد داشت و تعلیم می داد که مسئله ختنه شده و ختنه نشده بی اهمیت است و مژده انجیل مسیح همه چیز می باشد.ARPer 168.3

پولس تیموتائوس را چون «فرزند خود در ایمان” دوست می داشت. رساله اول به تیموتائوس فصل ۱ آیه ۲. رسول بزرگوار اغلب شاگرد جوان ترARPer 168.4

را تشویق می نمود، از او در خصوص محتوای کتب مقدس سؤال می کرد و هنگامی که از نقطه ای به نقطه دیگر سفر می کردند به دقت به او نحوه انجام کار با موفقیت را تعلیم می داد. پولس و سیلاس هر دو در تمامی ارتباط شان با تیموتائوس کوشیدند درک ماهیت مهم و مقدس کار خادم مژده انجیل که از قبل در ذهن او نقش بسته بود را تشدید نمایند. ARPer 169.1

تیموتائوس در کارش همیشه به دنبال توصیه و تعلیم پولس بود. او متأثر از هیجان نبود بلکه ملاحظه و آرامش فکری را بکار بست و در هر قدم می پرسید، آیا این طریق خداوند است؟ روح القدس کسی را در او یافت که می توانست مانند معبدی برای ساکن شدن حضور خدا تأثیر گرفته و تربیت شود.ARPer 169.2

هنگامی که دروس کتاب مقدس در زندگی روزمره بکار برده می شوند بر روی شخصیت تأثیری عمیق و ماندگار می گذارند. تیموتائوس چنین درس هایی را آموخت و تمرین کرد. او استعداد بخصوصی نداشت ولی کارش بخاطر اینکه توانایی های خدا دادی اش را در خدمت سرورش بکار می برد ارزشمند بود. دانشش از پرهیزکاری تجربی، او را از دیگر ایمانداران متمایز کرد و به او نفوذ بخشید.ARPer 169.3

آنانی که برای آدم ها زحمت می کشند باید به شناختی عمیق تر، کامل تر و صریح تر از خدا دست یابند که نمی تواند بوسیله تلاش معمولی بدست آید. آنها باید تمامی انرژی هایشان را در کار خدا بیافکنند. آنها برای انجام کاری برجسته و مقدس فراخوانده می شوند و اگر بخواهند بخاطر اجر دریافتی شان جان انسان ها را نجات دهند باید اتصال شان با خدا را محکم کرده روزانه فیض و قدرت را از سرچشمه همه برکات دریافت نمایند. «زیرا فیض خدا که به ظهور رسیده همگان را نجات بخش است و به ما می آموزد که بی دینی و امیال دنیوی را ترک گفته، با خویشتنداری و پارسایی و دینداری در این عصر زیست کنیم، در حینی که منتظر آن امید مبارک و ظهور پرجلال خدای عظیم و نجات دهندۀ خویش عیسی مسیح هستیم، که خود را فدای ما ساخت تا از هر شرارت رهایی مان بخشد و قومی برای خود طاهر سازد که از آنِ خودش باشند و غیور برای کار نیکو.” رساله به تیطس فصل ۲ آیه های ۱۱ تا ۱۴.ARPer 169.4

پولس و همراهانش قبل از اینکه به دیاری تازه وارد شوند از کلیساهایی که در پیسیدیه و نواحی اطراف استوار شده بودند دیدن کردند. «آنها چونARPer 169.5

از شهری به شهر دیگر می رفتند، قوانینی را که رسولان و مشایخ در اورشلیم وضع کرده بودند، به مردم می سپردند تا آنها را رعایت کنند. پس، کلیساها در ایمان استوار می شدند و هر روز بر شمارشان افزوده می شد.” ARPer 170.1

پولس رسول مسئولیت سنگینی را بخاطر آنان که بواسطه زحمات او ایمان آورده بودند احسان می کرد. از همه مهمتر او آرزو داشت تا آنها وفادار باشند و گفت «در این صورت، می توانم در روز مسیح مباهات کنم که بیهوده ندویده و عبث زحمت نکشیده ام.” رساله به فیلیپیان فصل ۲ آیه ۱۶. او نگران نتیجه خدمتش بود. او احساس می کرد اگر در تکمیل وظیفه اش شکست بخورد حتی نجات خود را به خطر انداخته و کلیسا از همکاری با او در کار نجات انسان ها موفق نخواهد بود. او می دانست که تنها موعظه کردن برای آموزش ایمانداران در حفظ کلام حیات کافی نخواهد بود. او می دانست که سطری در پی سطری، اصلی در پی اصلی اینجا اندکی و آنجا اندکی آنها باید برای پیشرفت در کار مسیح تعلیم بگیرند.ARPer 170.2

این یک اصل جهانی است که هرگاه فردی استفاده از قدرت های خدا دادی اش را نپذیرد این قدرت ها فاسد شده و از بین می روند. حقیقتی که زنده نیست و ارزانی نمی شود، قدرت حیات بخش و خصلت شفابخش خود را از دست می دهد. بنابراین ترس رسول از ناموفق بودن در معرفی هر انسان بطور کامل در مسیح بود. امیدِ آسمانی پولس وقتی به هر شکست از جانب خود می اندیشید از اینکه بجای ایجاد الگوی خدایی، الگویی انسانی به کلیسا ارائه خواهد داد به ناامیدی می گرایید. اگر قرار باشد بخاطر عدم وفاداری در کارش آنان که بخاطرشان زحمت کشیده در داشتن فیض خدا شکست بخورند دانش، سخنوری، معجزات و دیدگاه او از وقایع ابدی زمانی که به آسمان سوم ربوده شد ـ همه بیهوده خواهند بود؛ و اینگونه او توسط گفتار و نامه به کسانی که مسیح را پذیرفته بودند تقاضا می کرد تا دنباله روی طریقی باشند که آنها را قادر خواهد ساخت «تا بی پیرایه و بی آلایش، فرزندان بی عیب خدا باشند، در بین نسلی کجرو و منحرف … همچون ستارگانْ در این جهان …، کلام حیات را استوار نگاه دارند.» رساله به فیلیپیان فصل ۲ آیه های ۱۵ و ۱۶. ARPer 170.3

هر خادم درستکار مسئولیتی سنگین بخاطر پیشرفت روحانی ایماندارانی که به او سپرده شده اند احساس می کند و برای اینکه آنها همراه یکدیگرARPer 170.4

خادمان خدا بشوند اشتیاقی فراوان دارد. او متوجه شد که عملکرد وفادارانه اش در کار ارزانی شدهٔ خدا تا درجه زیادی به سلامتی کلیسا بستگی دارد. او سرسختانه و خستگی ناپذیر می کوشید تا ایمانداران را با اشتیاق بدست آوردن جان ها به مسیح الهام ببخشد و یادآور شود که با اضافه شدن هر نفر به کلیسا باید یک خادم بیشتر برای انجام نقشه نجات وجود داشته باشد.ARPer 171.1

پس از دیدار از کلیساهای پیسیدیه و مناطق همسایه پولس و سیلاس همراه با تیموتائوس به «دیار فْریجیه و غَلاطیه” رفتند جایی که با قدرت عظیم خبر نجات را بشارت دادند. اهالی غَلاطیه خودشان را وقف پرستش بت ها کرده بودند؛ اما هنگامی که رسولان به ایشان مسیح را بشارت دادند آنها بخاطر پیامی که آزادی از بردگی گناه را وعده می داد شادمان شدند. پولس و همکارانش اصول عدالت با ایمان به کفاره قربانی مسیح را موعظه کردند. آنها مسیح را مانند کسی معرفی کردند که وضعیت درمانده بشر ساقط در گناه را مشاهده کرد و آمد تا مردان و زنان را با زیستن در زندگی فرمانبردار از شریعت خدا و پرداخت مجازات سرپیچی رهایی بخشد؛ و بسیاری که قبلاً از خدای حقیقی شناخت نداشتند با نور صلیب شناختی عظیم از محبت پدر را بدست آوردند.ARPer 171.2

پس اهالی غلاطیه حقایق بنیادی مربوط به «خدای پدر” و «خداوندْ عیسی مسیح که جان خود را در راه گناهان ما داد تا ما را به ارادۀ خدا و پدر ما، از عصرِ شریرِ حاضر رهایی بخشد» را آموختند. آنها «با ایمان به آنچه شنیدند» روح خدا را پذیرفتند و «به واسطۀ ایمان، پسران خدا” شدند. رساله به غلاطیان فصل ۱ آیه های ۳ و ۴؛ فصل ۳ آیه های ۲ و ۲۶.ARPer 171.3

راه و روش زندگی پولس در میان اهالی غلاطیه چنان بود که او سپس توانست بگوید، «از شما تمنا دارم که همچون من بشوید.» رساله به غلاطیان فصل ۴ آیه ۱۲. لب های او با اخگر افروختهٔ مذبح لمس شده گناهانش کفاره گشته بود و او قادر بود بر فراز ضعف های جسمانی ترقی کند و عیسی را بعنوان تنها امید گناهکاران معرفی نماید. آن هایی که به او گوش می دادند دریافتند که او از یاران عیسی بوده است. او تجهیز شده با قدرتی از آسمان قادر بود حقایق روحانی را با کلمات روحانی بیان کند و دژهای شیطان را در هم بشکند. دل ها با ارائه محبت خدا آشکار شده در دادن پسر یگانه خود شکسته و بسیاری در جستجو بودند که چه کنم تا نجات یابم؟ARPer 171.4

این نحوه معرفی مژده انجیل زحمات رسول را در سراسر خدمتش بین غیریهودیان شاخص بود. او همیشه صلیب مسیح بر تپه جلجتا را در حضورشان نگاه داشت. او در سال های بعدی تجربه اش اعلام کرد، «ما خود را موعظه نمی کنیم، بلکه عیسی مسیح را به عنوان خداوند موعظه می کنیم، و از خودْ تنها به خاطر عیسی، و آن هم فقط به عنوان خادم شما سخن می گوییم. زیرا همان خدا که گفت، نور از میان تاریکی بتابد، نور خود را در دل های ما تابانید تا شناخت جلال خدا در چهرۀ مسیح، ما را منوّر سازد.” رساله دوم به قرنتیان فصل ۴ آیه های ۵ و ۶. ARPer 172.1

فرستادگان تقدیس شده که در دوران ابتدایی مسیحیت خبر نجات را برای دنیای در حال نابودی حکایت می کردند برای اینکه به معرفی مسیح و مصلوب شدن او آسیب نرسانند اجازه تجلیل از خود را نداشتند. آنها نه طالب اقتدار بودند و نه برتری. آنها با پنهان کردن خود در نجات دهنده نقشه بزرگ نجات و زندگی مسیح، مؤلف و تمام کننده این نقشه را تمجید می کردند. مسیح بطور یکسان دیروز، امروز و همیشه بار مسئولیت تعالیم ایشان بود.ARPer 172.2

اگر امروز آنان که کلام خدا را تعلیم می دهند صلیب مسیح را بالا و بالاتر ببرند خدمت شان موفقیت بیشتری کسب خواهد کرد. اگر گناهکاران بگونه ای راهنمایی شوند که مشتاقانه به صلیب بنگرند، اگر آنها بتوانند دیدی کامل از نجات دهنده مصلوب بدست آورند ژرفای رحم و شفقت خدا و پلیدی گناه را درک خواهند نمود.ARPer 172.3

مرگ مسیح محبت عظیم خدا برای بشر را اثبات می کند و ضمانت ما برای نجات می باشد. برداشتن صلیب از مسیحیت مانند محو کردن خورشید در آسمان خواهد بود. صلیب ما را به خدا نزدیک و با او آشتی می دهد. یهوه با دلسوزی از روی محبت پدرانه رنجی که پسرش بخاطر نجات بشر از مرگ ابدی تحمل کرد را نظاره می کند و ما را بخاطر آن محبوب می پذیرد.ARPer 172.4

انسان بدون صلیب نمی توانست با پدر اتحاد داشته باشد. همه امیدهای ما به آن وابسته است. بواسطه آن نور، محبت نجات دهنده می درخشد و زمانی که گناهکار در پای صلیب به یگانه ای که بخاطر نجاتش جان داد می نگرد او می تواند با کمال شادی خوشحالی کند چرا که گناهانش بخشیده می شوند. او با زانو زدن از روی ایمان به پای صلیب به بالاترین مکانی که انسان می تواند دست یابد رسیده است. ARPer 172.5

ما بواسطه صلیب می آموزیم که پدر آسمانی با محبتی بی انتها ما را دوست دارد. آیا می توان از گفته پولس در شگفت شد، «مبادا که من هرگز به چیزی افتخار کنم جز به صلیب خداوندمان عیسی مسیح؟” رساله به غلاطیان فصل ۶ آیه ۱۴. همچنین افتخار ماست که در صلیب جلال یابیم، که خودمان را برای او که خود را فدای ما کرد کاملاً فدا کنیم. پس با نور ساطع شده از جلجتا که بر چهره های ما می تابد می توانیم این نور را بر کسانی که در تاریکی هستند بتابانیم. ARPer 173.1