۳۱—تبعیت از پیام

این فصل بر مبنای رساله دوم به قرنتیان می باشد.ARPer 262.1

پولس از اَفِسُس به سفر بشارتی دیگری رهسپار شد که طی آن امید داشت دیگر بار دیداری از عرصه های خدمات پیشین اش در اروپا داشته باشد. او مدتی «برای بشارتِ انجیلِ مسیح» در تْروآس ماند و برخی را آماده برای شنیدن پیغامش یافت. او بعداً کارش در این مکان را اینچنین توصیف کرد، «دریافتم که خداوند در آنجا دری بزرگ به روی من گشوده است.» گرچه تلاش هایش در تْروآس موفقیت آمیز بودند ولی نمی توانست بیشتر آنجا بماند. «بارِ نگرانی برای همۀ کلیساها” و بخصوص کلیسای قُرِنتُس بر قلبش سنگینی می کرد. او امید داشت تا با تیتوس دیدار نماید و از او نحوه پذیرش نصایح و سرزنش های ارسالی به برادران اهل قُرِنتُس را دریابد ولی او در این امر مأیوس شد. او در خصوص این تجربه نوشت، «باز آرام نداشتم زیرا برادر خود تیتوس را نیافتم.” پس تْروآس را ترک کرده، به مقدونیه رفت و در فیلیپی با تیموتائوس دیدار نمود.ARPer 262.2

پولس در طول این دوره تشویش و اضطراب درخصوص کلیسای قُرِنتُس مشتاق بهترین رخداد بود؛ ولی گهگاه احساس عمیق دلتنگی همه جانش را احاطه می کرد مبادا نصایح و سرزنش های دوستانه اش بد تعبیر شود. او بعداً نوشت، «این تنِ ما آسایش نیافت، بلکه از هر سو در زحمت بودیم ـ دARPer 262.3

برون جدال ها داشتیم و در درون ترس ها. اما خدایی که افسردگان را دلگرمی می بخشد، با آمدن تیتوس ما را دلگرم ساخت.”ARPer 263.1

این قاصد با ایمان حامل خبرهای تسلی بخش از دگرگونی شگرف رخ داده در میان ایمانداران اهل قُرِنتُس بود. بسیاری تعلیم موجود در نامه پولس را پذیرفته و از گناهان خود توبه کرده بودند. زندگی هایشان دیگر ننگ و رسوایی برای مسیحیت نبود بلکه تأثیری قدرتمند در راستای خداشناسی عملی اِعمال نمود.ARPer 263.2

پولس رسول با دلی سرشار از شادی نامهٔ دیگری را به ایمانداران قرنتس فرستاد و از تأثیر خوبی که بر آنها گذاشته اظهار دلخوشی نمود: «زیرا هرچند با نامۀ خود اندوهگینتان ساختم، از کردۀ خود پشیمان نیستم. زیرا با آنکه تا حدی پشیمان بودم.” وقتی از هراس منفور شدن گفته هایش عذاب می کشید گاهی از اینکه اینچنین قاطعانه و سرسختانه نوشته است پشیمان بود. او در ادامه می گوید، «اکنون شادمانم، نه از آن رو که اندوهگین شدید، بلکه چون اندوهتان به توبه انجامید. زیرا اندوه شما برای خدا بود، تا هیچ زیانی از ما به شما نرسد. چون اندوهی که برای خدا باشد، موجب توبه می شود، که به نجات می انجامد و پشیمانی ندارد.» آن توبه ای که از تأثیر فیض الهی بر قلب زاییده گردد به اقرار و ترک گناه ختم خواهد شد. این همان ثمره ای است که پولس رسول اعلام می کند در زندگی های ایمانداران قرنتس دیده است. «چه شور و شوقی، چه اشتیاقی به اثبات بی گناهی تان، چه عصبانیت و ترسی، چه اشتیاقی و غیرتی.”ARPer 263.3

پولس برای مدتی بار سنگین روحی را بخاطر کلیساها بدوش میکشید ـباری چنان سنگین که به دشواری می توانست آنرا تحمل کند. معلمان دروغین در تلاش بودند تا نفوذ او را در بین ایمانداران از بین برده و با سماجت تعالیم خود را جایگزین حقیقت انجیل سازند. سردرگمی و یأس وارد آمده به پولس در کلامش آشکار می شود، «فشارهایی که بر ما آمد چنان سخت و فوق از طاقت ما بود که از زنده ماندن هم نومید گشتیم.»ARPer 263.4

اما دیگر دلیل پریشانی و اضطراب از بین رفته بود. پولس بخاطر خبر پذیرش نامه اش توسط اهالی قرنتس شادی اش را اینگونه ابراز نمود: «متبارک باد خدا، پدر خداوند ما عیسی مسیح، که پدر رحمت ها و خدای همۀ دلگرمی هاست؛ که به ما در همۀ سختی هایمان دلگرمی می بخشد تا ما نیز بتوانیم با آن دلگرمی که از او یافته ایم، دیگران را که از سختی ها می گذرند، دلگرم ARPer 263.5

سازیم. زیرا همان گونه که از رنج های مسیح به فراوانی نصیب می یابیم، به همان میزان نیز به واسطۀ مسیح از دلگرمی فراوان لبریز می شویم. اگر در سختی هستیم، بخاطر دلگرمی و نجات شماست و اگر دلگرمیم، باز برای دلگرمی شماست و این مؤثر می افتد آنگاه که شما همان رنج ها را که ما می کشیم با بردباری تحمل می کنید. امید ما دربارۀ شما استوار است، زیرا می دانیم همان گونه که در رنج های ما سهیم هستید، در دلگرمی ما نیز سهیم خواهید بود.»ARPer 264.1

پولس با ابراز شادی خود برای بازگشت دوباره آنها به ایمان و رشدشان در فیض، تمام تمجید و ستایش ها را بخاطر این دگرگونی قلب و زندگی به خدا نسبت داد. او اعلام کرد، «خدا را سپاس که همواره ما را در مسیح، در موکب ظفر خود می بَرَد و رایحۀ خوش شناخت او را به وسیلۀ ما در همه جا می پراکَنَد. زیرا برای خدا رایحۀ خوش مسیح هستیم، چه در میان نجات یافتگان و چه در میان هلاک شوندگان.» برای ژنرال فاتح در جنگ عادی بود که در بازگشت گروهی از اُسرا را با خود بیاورد. در چنین مواقعی حاملانی برای سوزاندن بخور گماشته می شدند و هنگامی که ارتش پیروزمندانه به سوی خانه راهپیمایی می کرد این رایحه معطر برای اسیران محکوم به مرگ بوی مرگ می داد و ثابت می کرد که آنها به زمان اعدام شان نزدیک می شوند؛ ولی برای آن اسیرانی که مورد لطف اسیرکننده شان قرار می گرفتند و کسانی که زندگی شان قرار بود حفظ شود بوی زندگی بود و اینکه به آنها نشان می داد آزادی نزدیک است.ARPer 264.2

پولس اکنون سرشار از ایمان و امید بود. او احساس کرد که شیطان قرار نیست بر کار خدا در قرنتس پیروز گردد و با کلام ستایش قدردانی قلبی اش را ابراز داشت. او و همخدمتی هایش ظفر خود بر دشمنان مسیح و حقیقت را بوسیله پیشروی با غیرتی تازه برای گسترش شناخت نجات دهنده جشن خواهند گرفت. مانند بخور خوشبو رایحۀ خوش انجیل می بایست در همه نقاط جهان پراکنده شود. برای آنانی که مسیح را می پذیرند پیام بوی حیات الی حیات خواهد بود ولی برای آنانی که بر بی ایمانی اصرار دارند بوی موت الی موت خواهد بود.ARPer 264.3

پولس با تصدیق میزان طاقت فرسای کار اعلام می کند، «کیست که برای چنین کاری کفایت داشته باشد؟” کیست که قادر باشد مسیح را به ARPer 264.4

شیوه ای که دشمنانش در همان دم باعث تحقیر رسول یا پیامی که او حمل می کند نشوند موعظه نماید؟ خواست پولس القای مسئولیت جدی خدمت انجیل به ایمانداران بود. موعظه وفادارانه کلام و متحد با زندگی پاک و استوار به تنهایی می تواند تلاش های خادمان را برای خدا قابل قبول ساخته و برای انسان ها مفید گرداند. مبشران دوران ما که به معنایی عهده دار بزرگی کار هستند می توانند به خوبی همراه با پولس رسول اعلام کنند، «کیست که برای چنین کاری کفایت داشته باشد؟»ARPer 265.1

افرادی وجود داشتند که پولس را در نوشتن نامه پیشین اش به خودستائی متهم کرده بودند. پولس رسول اکنون با طرح این پرسش از اعضای کلیسا که آیا انگیزه های او را داوری کردند به این مسئله اشاره می کند. او می پرسد، «آیا بار دیگر شروع به توصیه دربارۀ خود می کنیم؟ یا مانند بعضی، نیاز به ارائۀ توصیه نامه به شما یا گرفتن توصیه نامه از شما داریم؟» ایماندارانی که به مکانی جدید نقل مکان می کردند اغلب با خود توصیه نامه هایی از کلیسایی که پیشتر عضوش بودند همراه داشتند؛ ولی رهبران و بنیانگذارن این کلیساها به چنین توصیه نامه هایی احتیاج نداشتند. ایمانداران قرنتس که از پرستش بت ها به ایمان انجیل هدایت شده بودند خودشان تمام توصیه نامه هایی بودند که پولس نیاز داشت. پذیرش حقیقت از طرف ایشان و اصلاحاتی که در زندگی هایشان بوجود آمد به وفاداری زحمات او و اقتدارش برای مشاوره، سرزنش و تشویق بعنوان خادم مسیح بطور شیوا شهادت می داد.ARPer 265.2

پولس برادران اهل قرنتس را چون شهادت خود در نظر گرفت. او گفت، «شما خودْ توصیه نامۀ مایید، نامه ای نگاشته بر دلهای ما که همگان می توانند آن را بخوانند و بفهمند. شما نشان داده اید که نامۀ مسیح هستید، ثمرۀ خدمت ما و نگاشته نه با مُرکب، بلکه با روح خدای زنده و نه بر لوح سنگی، بلکه بر لوح دلهای گوشتین.”ARPer 265.3

ایمان آوردن گناهکاران و تقدیس شان از طریق حقیقت قویترین دلیل برای یک خادم می تواند باشد که خدا او را برای خدمت فراخوانده است. شواهد رسالتش بر دلهای آنان که ایمان آوردند نگاشته می شود و بر زندگی تازه شان شهادت می دهد. مسیح، امید جلال در درون برپا می شود. خادم بطور عمده توسط این مُهرهای خدمتش تقویت می گردد.ARPer 265.4

امروزه خادمان مسیح باید همان شهادتی را داشته باشند که کلیسایARPer 265.5

قرنتس برای خدمات پولس داشت. گرچه در این دوران وعاظ بسیاری هستند ولی کمبود عظیمی از خادمان شایسته و مقدس وجود دارد ـ انسانهایی سرشار از محبت که در دل مسیح ساکن باشند. غرور، اتکا به خود، دنیادوستی، عیب جویی، تلخ مزاجی و حسادت ثمره بسیاری از آنان است که معترف به دین مسیح هستند. زندگی هایشان در تضاد شدید با زندگی نجات دهنده است و اغلب بر ماهیت خدمت بشارتی که بوسیله آن ایمان آورده اند شهادتی غم انگیز می دهند.ARPer 266.1

یک انسان نمی تواند افتخاری عظیم تر از پذیرش خود بعنوان خادم شایسته انجیل توسط خدا داشته باشد. ولی آنانی را که خداوند با قدرت و کامیابی در کار خود برکت می دهد خودستا نمی شوند. آنها وابستگی کامل خود را به او تصدیق کرده و درک می کنند که از خود هیچ قدرتی ندارند. آنها همراه با پولس می گویند، «نه آنکه خود کفایت داشته باشیم تا چیزی را به حساب خود بگذاریم، بلکه کفایت ما از خداست. او ما را کفایت بخشیده که خدمتگزاران عهد جدید باشیم.»ARPer 266.2

یک خادم حقیقی کار استاد را انجام می دهد. او اهمیت کارش را احساس و درک می کند که برای کلیسا و جهان رابطهٔ مشابه ای که مسیح بکار گرفت را حمایت می کند. او بطور خستگی ناپذیر کار می کند که گناهکاران را به یک زندگی شریف و برتر راهنمایی نماید تا اینکه ایشان پاداش پیروزشدگان را کسب کنند. لبانش با اخگری از مذبح لمس می شود و او عیسی را بعنوان تنها امید گناهکار جلال می دهد. آنانی که از او پیروی می کنند می دانند که او با دعای مؤثر و با حرارت نزد خدا کشیده شده است. روح القدس بر او قرار گرفته است و جانش آتش آسمانی و اساسی را لمس کرده است و بدین سان می تواند حقایق روحانی را با کلمات روحانی بیان کند. قدرت به او بخشیده می شود تا دژهای شیطان را متلاشی کند. دلها بواسطه ارائه اش از محبت خدا تحت تأثیر قرار می گیرند و بسیاری به این سؤال می رسند که، «چه کنم تا نجات یابم؟»ARPer 266.3

«پس چون در نتیجۀ رحمتی که بر ما شده است از چنین خدمتی برخورداریم، دلسرد نمی شویم. بلکه از روشهای پنهانی و ننگین دوری جسته ایم و به فریبکاری توسل نمی جوییم و کلام خدا را نیز تحریف نمی کنیم، بلکه به عکس، با بیانِ آشکار حقیقت، می کوشیم در حضور خدا مورد تأییدARPer 266.4

وجدان همه باشیم. حتی اگر انجیل ما پوشیده است، بر کسانی پوشیده است که در طریق هلاکتند. خدای این عصر ذهن های بی ایمانان را کور کرده تا نورِ انجیلِ جلالِ مسیح را که صورت خداست، نبینند. زیرا ما خود را موعظه نمی کنیم، بلکه عیسی مسیح را به عنوان خداوند موعظه می کنیم و از خودْ تنها به خاطر عیسی و آن هم فقط به عنوان خادم شما سخن می گوییم. زیرا همان خدا که گفت، نور از میان تاریکی بتابد، نور خود را در دلهای ما تابانید تا شناخت جلال خدا در چهرۀ مسیح، ما را منوّر سازد.”ARPer 267.1

بنابراین پولس رسول با تقویت فیض و رحمت خدا که با اطمینان مقدس به او بعنوان خادم مسیح سپرده شده را ابراز می کند. او و برادرانش بواسطه فیض بی پایان خدا در سختی، مصیبت و خطر حمایت شده بودند. آنها برای بدست آوردن اشتیاق شنوندگان خود ایمان و تعالیم شان را تغییر نداده و برای جذاب تر شدن تعالیم خود مانع حقایق ضروری برای نجات نیز نشدند. آنها حقیقت را با سادگی و شفافیت عرضه کرده بودند و برای متقاعد شدن و ایمان آوردن جان ها دعا می کردند؛ و برای هماهنگی رفتار و سلوکشان با تعالیم خود کوشیده بودند تا اینکه حقیقت عرضه شده خود را به وجدان هر انسانی توصیه کند.ARPer 267.2

پولس رسول در ادامه می گوید، «این گنجینه را در ظروفی خاکی داریم، تا آشکار باشد که این قدرت خارق العاده از خداست نه از ما.” خدا می توانست حقیقتش را از طریق فرشتگان بی گناه موعظه کند ولی این نقشه او نیست. او آدمی، انسان محصور در ضعف و ناتوانی را بعنوان وسیله ای برای انجام خواسته هایش برمی گزیند. گنجینه بسیار قیمتی در ظروف خاکی قرار می گیرد. بواسطه انسان برکات او باید به جهان انتقال یابد. بواسطه آنها فیض خدا باید در ظلمت گناه تابیده شود. آنها در خدمت محبت آمیز بایستی گناهکاران و نیازمندان را ملاقات کرده و ایشان را به سوی صلیب راهنمایی کنند و در همه کارهایشان باید جلال، افتخار و ستایش را به کسی نسبت دهند که مافوق و بر فراز همه است.ARPer 267.3

پولس با اشاره به تجربه خود ثابت می کند که با انتخاب خدمت مسیح توسط انگیزه های خودخواهانه تحریک نشده چرا که معبر او از آزمایش و امتحان آکنده بود. او می نویسد، «ما از هر سو در فشاریم، اما خُرد نشده ایم؛ متحیّریم، اما نومید نیستیم؛ آزار می بینیم، اما وانهاده نشده ایم؛ بر زمینARPer 267.4

افکنده شده ایم، اما از پا درنیامده ایم. همواره مرگ عیسی را در بدن خود حمل می کنیم تا حیات عیسی نیز در بدن ما ظاهر شود.»ARPer 268.1

پولس به یاد برادرانش می آورد که او و هم خدمتی هایش بعنوان رسولان مسیح پیوسته در خطر بودند. مشقاتی که آنها تحمل کردند نیروی شان را تحلیل برده بود. او می نویسد، «ما که زنده ایم، همواره به خاطر عیسی به مرگ سپرده می شویم تا حیات او در بدن فانی ما آشکار گردد. پس مرگ در ما عمل می کند، امّا حیات در شما.» این خادمان مسیح بواسطه عذاب جسمی از طریق سختی و محنت با مرگ او هماهنگ می شدند. اما مسئله ای که باعث عمل کردن مرگ در ایشان بود برای اهالی قرنتس که بواسطه یک اعتقاد در حقیقت شرکای زندگی ابدی شده بودند حیات و سلامت روحانی به ارمغان می آورد. پیروان عیسی با در نظر گرفتن این مسئله باید محتاط باشند که با غفلت و بی میلی بار سنگین و آزمایشات خادمان را نیافزایند.ARPer 268.2

پولس در ادامه می گوید، «در کتب مقدس آمده که ایمان آوردم، پس سخن گفتم. با همین روحِ ایمان، ما نیز ایمان داریم و سخن می گوییم.» کاملاً متقاعد از اصالت حقیقتی که به او سپرده شده، هیچ چیز نمی توانست پولس را وادار به استعمال مکرآمیز از کلام خدا و یا سرپوش گذاشتن بر ایمانش نماید. او ثروت، احترام و یا لذت را بواسطه پیروی از رسوم و عقاید دنیا خریداری نخواهد کرد. او با وجود خطر دائمی شهادت برای ایمانی که به اهالی قرنتس موعظه کرده بود از کسی نمی ترسید زیرا می دانست، کسی که مرده بود و دوباره از میان مردگان برخاست او را از قبر برخیزانده و به حضور پدر خواهد برد.ARPer 268.3

او چنین گفت، «اینها همه به خاطر شماست، تا فیضی که شامل حال عدۀ بیشتر و بیشتری می شود، سبب شکرگزاری هر چه بیشتر برای جلال خدا گردد.” رسولان بخاطر ارج نهادن به خویش مژده انجیل را موعظه نکردند. بلکه امید به نجات انسانها بود که ایشان را به فدا کردن زندگی هایشان برای این امر راهنمایی می کرد. و همین امید مانع از توقف تلاشهایشان بخاطر خطرات احتمالی و یا عذاب واقعی شد.ARPer 268.4

پولس اعلام می کند، «پس دلسرد نمی شویم. هرچند انسانِ ظاهری ما فرسوده می شود، انسان باطنی روزبه روز تازه تر می گردد.” پولس قدرت دشمن را احساس کرد و با اینکه نیروی جسمانی اش رو به زوال گذاشت ولیARPer 268.5

صادقانه و مصمم مژده انجیل مسیح را اعلام نمود. این قهرمان صلیب مزین به زره کامل خدا در نبرد به پیش رفت. صدای تشویقش پیروزی در پیکار را به او اعلان می کرد. او چشم دوخته به پاداش ایماندار با آهنگ پیروزی چنین اعلام کرد، «رنجهای جزئی و گذرای ما جلالی ابدی برایمان به ارمغان می آورد که با آن رنجها قیاس پذیر نیست. پس نه بر آنچه دیدنی است، بلکه بر آنچه نادیدنی است چشم می دوزیم، زیرا دیدنی ها گذرا، اما نادیدنی ها جاودانی است.”ARPer 269.1

درخواست پولس رسول چنان با حرارت و مؤثر بود که برادران اهل قرنتس او محبت بی همتای نجات دهنده شان را از نو بررسی می کنند. او نوشت، «زیرا از فیض خداوند ما عیسی مسیح آگاهید که هرچند دولتمند بود، به خاطر شما فقیر شد تا شما در نتیجۀ فقر او دولتمند شوید.” شما عرشی که او از آن فرود آمد و ژرفای تحقیری که او در آن پایین رفت را می شناسید. او زمانی که به مسیر انکار خویش و قربانی شدن وارد شد تا موقعی که زندگی اش را فدا نکرده بود کنار نکشید. مابین تحت پادشاهی و صلیب برای او آسایشی وجود نداشت.ARPer 269.2

پولس نقطه به نقطه توقف کرد تا کسانی که نامه اش را می خواندند بطور کامل لطف شگرف نجات دهنده بجای ایشان را درک نمایند. پولس رسول سِیر حرکتی مسیح از هنگامی که با خدا برابر بود و به همراه او بیعت فرشتگان را پذیرفت تا موقع رسیدنش به ژرف ترین احساس حقارت را برایشان ترسیم نمود. پولس متقاعد شد که اگر آنها بتوانند قربانی شگفت انگیز فراهم شده توسط اقتدار آسمانی را درک نمایند تمامی خودخواهی ها از زندگی هایشان دور خواهد شد. او ثابت کرد که چطور پسر خدا جلال خود را کنار گذاشته بود، داوطلبانه خویش را در معرض شرایط سرشت بشر قرار داد و سپس خود را مانند خدمتگزار خوار ساخت و تا به مرگ «حتی مرگ بر صلیب» (رساله به فیلیپیان فصل ۲ آیه ۸) مطیع گردید تا اینکه بتواند انسان ساقط در گناه را از پستی به امید و شادی و آسمان بالا ببرد.ARPer 269.3

هنگامی که ما ذات الهی را در نور صلیب مطالعه می کنیم رحمت، دلسوزی و بخشش مخلوط با انصاف و عدالت را می بینیم. ما در وسط تخت پادشاهی آن کسی که بر دست ها و پاها و پهلو نشان هایی از رنجهای تحمل شده برای آشتی انسان با خدا را دارد مشاهده می کنیم. شاهد پدری بیکران و ساکن در نورِ بی همتا هستیم که ما را از طریق شایستگی پسرش میARPer 269.4

پذیرد. ابرِ کینه که فقط از بدبختی و نومیدی خبر می دهد در نور ساتع شده از صلیب در کلام نوشته شدهٔ خدا آشکار می گردد: گناهکار، زنده بمان زنده! ای توبه کاران و ایمانداران، زنده بمانید! من فدیه را پرداخته ام.ARPer 270.1

ما با تفکر به مسیح در ساحل محبت بی انتها می مانیم. می کوشیم تا از این محبت سخن بگوییم ولی زبان از این کار قاصر است. به زندگی اش بر روی زمین، قربانی اش برای ما، خدمتش در آسمان بعنوان شفیع مان و عمارت هایی که او برای کسانی که به او محبت می کنند می سازد توجه می کنیم و تنها ما می توانیم بلندی و عمق محبت مسیح را اعلام نماییم! «محبت همین است، نه آنکه ما خدا را محبت کردیم، بلکه او ما را محبت کرد و پسر خود را فرستاد تا کفارۀ گناهان ما باشد.” «ببینید پدر چه محبتی به ما ارزانی داشته است تا فرزندان خدا خوانده شویم!»ARPer 270.2

این محبت در هر شاگرد حقیقی مانند آتشی مقدس بر روی مذبح دل می سوزد. بر روی زمین بود که محبت خدا بواسطه مسیح آشکار شد. فرزندان او بایستی این محبت را از طریق زندگی های بی عیب بر روی همین زمین منعکس سازند. بدینسان گناهکاران بسوی صلیب راهنمایی خواهند شد تا نظاره گر بره خدا باشند. ARPer 270.3