۳۲—کلیسای سخاوتمند

پولس در نامه نخست خود به کلیسای قرنتس در خصوص اصول جامع بنیادی برای کمک به کار خدا بر روی زمین را به ایمانداران تعلیم داد. او با نوشتن از کار رسالتی اش در قبال ایشان چنین پرسید:ARPer 272.1

«آیا هرگز شنیده اید كه سربازی با خرج خود خدمت كند؟ یا كسی در تاكستان خود انگور كاشته و از میوهٔ آن نخورد؟ یا كدام شبان است كه گله ای را شبانی كرده و از شیر آن استفاده نكند؟ آیا به مثال های انسانی متوسل شده ام؟ آیا شریعت نیز همین را نمی گوید؟ زیرا در تورات موسی نوشته شده است: هنگامیکه گاو خرمن را می كوبد دهانش را نبند. آیا خدا در فكر گاوها است؟! یا واقعاً به خاطر ما بود كه اینگونه سخن گفت؟ البته در مورد ما نوشته شده است: زیرا آنكه شخم می زند و آنكه خرمن را می كوبد، به امید سهیم شدن در محصول كار می کند.»ARPer 272.2

پولس رسول در ادامه جویا می شود، «اگر ما در میان شما بذر روحانی كاشتیم آیا جای تعجب است، اگر از شما كمک مادی بگیریم؟ هرگاه دیگران چنین توقعی از شما دارند، آیا ما نباید توقع بیشتری داشته باشیم؟ در هر صورت ما از حق خود استفاده ننموده ایم بلكه همه چیز را تحمل کرده ایم تا مانعی بر سر راه پیشرفت انجیل مسیح نگذارده باشیم. مگر نمی دانید كه كاركنان معبد بزرگ از آنچه به معبد بزرگ اهدا می شود، می خورند و خادمان قربانگاه معبد بزرگ از قربانی های آن سهمی می گیرند؟ به همان ARPer 272.3

طریق، خداوند دستور داده است تا کسانی که بشارت می دهند، معاش خود را از آن راه تأمین كنند.” رساله اول به قرنتیان فصل ۹ آیه های ۷ تا ۱۴.ARPer 273.1

پولس رسول در اینجا به نقشه خداوند برای تأمین رزق و روزی و نگهداری از کاهنان خادم در معبد اشاره می کند. برگزیدگان این مقام مقدس باید توسط برادرانشان که به آنها برکات روحانی می دهند حمایت شوند. «درست است كه شریعت، به فرزندان لاوی كه به مقام كاهنی می رسند، فرمان می دهد كه از مردم یعنی از قوم خود ده یک بگیرند.” رساله به عبرانیان فصل ۷ آیه ۵. قبیله لاوی توسط خداوند برای مقام های مقدس مربوط به معبد و کاهنی برگزیده شدند. «خداوند از میان همهٔ شما … را برگزید تا برای همیشه کاهنان خدمتگزار او باشند.» (سفر تثنیه فصل ۱۸ آیه ۵.) ده درصد همه درآمد بعنوان مال خداوند مطالبه شد و مضایقه کردن این ده درصد در نظر او دزدی بود.ARPer 273.2

بخاطر این نقشه برای حمایت از خدمت بود که پولس یادآور شد زمانی که گفت، «به همان طریق، خداوند دستور داده است کسانیکه بشارت می دهند، معاش خود را از آن راه تأمین كنند.” و سپس در نامه به تیموتائوس چنین گفت، «كارگر مستحق مزد خود می باشد.” رساله اول به تیموتائوس فصل ۵ آیه ۱۸.ARPer 273.3

ولی پرداخت ده درصد قسمتی از نقشه خدا برای حمایت از خدمتش بود. هدایا و کمک های بسیار از جانب خدا مشخص شدند. مردم تحت نظام یهودیت آموخته بودند که در پشتیبانی هدف خدا و تأمین خواسته های نیازمندان روحیه بخشندگی را گرامی بدارند. برای موقعیت های بخصوص هدایای اختیاری وجود داشت. در زمان برداشت محصول و انگورچینی نوبر محصولات زمین مانند غله، شراب و روغن بعنوان هدیه به خداوند تقدیم می شد. ته مانده انگور و گوشه های زمین برای فقرا نگه داشته می شد. نوبر پشم در زمان چیدن پشم گوسفندان و دانه گندم در زمان خرمن کوفتن خوشه های گندم برای خدا کنار گذاشته می شد. همچنین نخست زاده همه حیوانات و هزینه بازخرید برای پسر نخست زاده پرداخت می شد. نوبر محصول بایستی به حضور خداوند در مکان مقدس تقدیم می شد و سپس برای استفاده کاهنان اختصاص می یافت.ARPer 273.4

خداوند با استفاده از این نظام سخاوتمند تلاش کرد تا به بنی اسرائیلARPer 273.5

بیاموزد که در همه امور نخست باید او را در نظر گرفت. بدین وسیله به آنها یادآور شد که خدا صاحب زمینها، گله های گوسفند و بز و گاو ایشان است؛ اینکه اوست که برایشان تابش آفتاب و باران را که باعث رویش و رسیدن محصول می شود می فرستد. هر آنچه که آنها دارند از آن اوست و آنها فقط مباشران مایملک او هستند.ARPer 274.1

هدف خدا این نیست تا مسیحیانی که امتیازاتشان بسیار فراتر از قوم یهود است را کمتر از ایشان ببخشند. نجات دهنده اعلام کرد، «هر که به او بیشتر داده شود، از او بیشتر نیز مطالبه خواهد شد.” انجیل لوقا فصل ۱۲ آیه ۴۸. مطالبه سخاوت از یهودیان تا درجه زیادی برای قوم خودشان سودمند بود؛ امروزه کار خدا در سرتاسر زمین توسعه یافته است. مسیح در دستان پیروانش گنجینه مژده نیکو را قرار داده و به ایشان مسئولیت بشارت خبر خوش نجات به جهان را سپرده است. بطور حتم وظایف ما عظیم تر از آنانی است که در اسرائیل باستان بودند.ARPer 274.2

هنگامی که کار خدا گسترش می یابد درخواست برای کمک خیلی اوقات بیشتر خواهد شد. برای اینکه به این درخواست ها پاسخ داده شود مسیحیان باید به این فرمان توجه داشته باشند، «همۀ ده یک ها را به انبارها بیاورید تا در خانۀ من خوراک باشد.” مَلاکی فصل ۳ آیه ۱۰. اگر مسیحیان ایماندار ده یک ها و هدایای شان را صادقانه به خدا تقدیم کنند گنجینه او پرُ خواهد شد. در نتیجه دیگر نیازی به توسل به نمایشگاه ها، قرعه کشی و یا میهمانی تفریحی برای تأمین منابع مالی بخاطر حمایت از کار بشارت انجیل وجود نخواهد داشت.ARPer 274.3

انسان ها وسوسه می شوند تا دارایی هایشان را برای ارضای شخصی، ارضای اشتها، زینت شخصی و یا تزئین خانه هایشان استفاده کنند. بسیاری از اعضای کلیسا نیز بی میل نیستند تا بطور اختیاری و حتی بطور نامعقول برای همین اهداف پول و سرمایه خود را صرف کنند. ولی زمانی که از ایشان بخاطر خزانه خداوند مطالبه می شود تا خدمت او بر روی زمین پیشرفت نماید تردید می کنند. شاید با احساس اینکه نمی توانند بخوبی عمل کنند مبلغی بسیار کمتر از آنچه اغلب برای ولخرجی غیرضروری می پردازند را برای این امر کنار می گذارند. آنها محبت واقعی را برای خدمت مسیح و علاقه ای جدی برای نجات جان ها از خود بروز نمی دهند. چه شگفت آور که زندگی مسیحی چنین افرادی کوتاه و رنجور است!ARPer 274.4

کسی که قلبش با محبت مسیح مشتعل است آن را نه تنها همانند یک وظیفه بلکه لذتی در نظر خواهد گرفت تا به پیشرفت خدمت مقدس و عالی سپرده شده به انسان کمک کند ـ خدمت ارائه نیکی، رحمت و حقیقت بیکران به جهان.ARPer 275.1

این روح طمع است که انسان ها را برای حفظ ارضای نفسی که به حق از آن خداست هدایت می نماید و این روح درست به اندازه زمانی که از طریق نبی خود قومش را به سختی سرزنش کرده و می گوید، «آیا انسان از خدا می دزدد؟ اما شما از من می دزدید! می گویید، در چه چیز از تو دزدیده ایم؟ در ده یک ها و هدایا. شما سخت زیر لعنت هستید، زیرا که شما، یعنی تمامی این قوم، از من می دزدید” (مَلاکی فصل ۳ آیه های ۸ و ۹) هم اکنون نیز در نظر او زشت است.ARPer 275.2

روح سخاوت روح آسمانی است. این روح بالاترین سطح تجلی خود را در قربانی شدن مسیح بر روی صلیب پیدا می کند. پدر از طرف ما پسر یگانه خود را داد و مسیح آنچه را که داشت رها کرده سپس خود را داد تا انسان بتواند نجات یابد. صلیب جلجتا باید برای سخاوت هر پیرو نجات دهنده جذاب باشد. اصلی که در آنجا برجسته شد دادن و واگذار کردن بود. «آن که می گوید در او می ماند، باید همان گونه رفتار کند که عیسی رفتار می کرد.» نامه اول یوحنا فصل ۲ آیه ۶.ARPer 275.3

از طرف دیگر روح خودخواهی به شیطان تعلق دارد. اصلی که در زندگی های افراد دنیاپرست جلوه می کند گرفتن و ستادن است. بنابراین آنها امیدوارند تا شادی و آسایش را حفظ کنند ولی ثمره کشت ایشان بدبختی و مرگ است.ARPer 275.4

تا وقتی که خدا برکت دادن به فرزندانش را متوقف نکرده آنها از زیر ضمانت بازگرداندن سهمی که به او تعلق دارد دست نخواهند کشید. نه تنها آنها باید سهم متعلق به خداوند را به او تسلیم نمایند بلکه باید بعنوان هدیهٔ سپاسگزاری، جزیه آزادی را نیز به خزانه اش باز آورند. آنها باید با قلبی سرشار از شادی نوبر برکات خود را به خالق اهدا کنند ـ دارایی های برگزیده و بهترین و مقدس ترین خدمتشان را. بدین شکل آنها برکات بیکران را بدست خواهند آورد. خود خدا جانشان را از چشمه ای که آبش کم نمی شود چون باغی سیراب خواهد ساخت؛ و زمانی که آخرین برداشت محصول عظیم جمعARPer 275.5

آوری می شود بافه هایی که می توانند برای سرورشان بیاورند اجرت استفاده بدون خودخواهی شان از استعدادهای سپرده شده به ایشان خواهد بود.ARPer 276.1

فرستادگان برگزیده خدا که به فعالیت پرتکاپو اشتغال دارند نباید هرگز با هزینه خود و بدون همدردی و حمایت قلبی برادرانشان وادار به رفتن به نبرد بشوند. این وظیفه اعضای کلیساست تا سخاوتمندانه افرادی که با کنار گذاشتن فعالیت دنیوی شان خود را صرف بشارت می نمایند را یاری رسانند. آنگاه که خادمان خدا تشویق می شوند آرمان او به شکل عظیمی پیشرفت می کند. ولی وقتی بواسطه خودخواهی انسان ها از حمایت مشروعشان خودداری می شود دستانشان سست شده و اغلب سودمندی شان بطور جدی فلج می گردد.ARPer 276.2

خشم خدا بر ضد کسانی که ادعای پیروی او را دارند ولی اجازه رنج کشیدن خادمان خاص مشغول به خدمت فعال را بخاطر مایحتاج زندگی می دهند برافروخته می شود. این افراد خودخواه فراخوانده خواهند شد تا نه تنها برای سوء استفاده از پول خداوندشان بلکه بخاطر پریشانی و اندوهی که روش شان بر سر خادمان وفادار او آورده است پاسخگو باشند. آنان که برای کار بشارت دعوت می شوند و بخاطر این وظیفه همه چیزشان را رها می کنند تا مشغول به خدمت خدا شوند باید بخاطر تلاش های از خودگذشته خود حقوقی کافی برای حمایت خود و خانواده هایشان دریافت نمایند.ARPer 276.3

افراد شاغل دارای قابلیت هوشی و جسمی و وفادر در بخش های مختلف فعالیت های غیرروحانی می توانند دستمزدهای خوبی بدست آوردند. آیا کار انتشار حقیقت و هدایت جانها به سوی مسیح از تجارت عادی با اهمیت تر نیست؟ و آیا آنانی که صادقانه به این کار مشغولند براستی حق داشتن پاداش فراوان را ندارند؟ با برآورد خودمان از ارزش نسبی فعالیت برای خیر جسمی و اخلاقی در واقع قدردانی مان از امور آسمانی را در مقایسه با امور زمینی نشان می دهیم.ARPer 276.4

برای اینکه اندوخته ای برای حمایت از خدمت و برآورده شدن هزینهٔ فراخوان های مساعدت در نهادهای بشارتی در خزانه باشد ضرورت دارد که قوم خدا با خوشی و سخاوتمندانه ببخشند. مسئولیتی جدی بر دوش خادمان قرار می گیرد تا نیازهای آرمان خدا را در برابر کلیساها قرار دهند و به آنها سخاوتمندی را بیاموزند. هنگامی که این امر نادیده گرفته می شود و کلیساهاARPer 276.5

در بخشیدن بخاطر نیازهای دیگران قصور می ورزند نه تنها کار خداوند لطمه می بیند بلکه از برکتی که باید به ایمانداران برسد جلوگیری می شود.ARPer 277.1

حتی آنانی که بسیار فقیرند باید هدایای خود را به خدا تقدیم نمایند. آنها می باید با انکار خود برای یاری رساندن به نیاز کسانی که بیشتر از خودشان تحت فشارند در فیض مسیح سهیم باشند. هدیه انسان تنگدست و ثمرهٔ انکار نفس مانند بخور معطر بحضور خدا می رود و هر عمل از روی ایثار روح سخاوت را در دل شخص بخشنده تقویت می نماید و او را با آن کسی که توانگر بود با این حال بخاطر ما تنگدست گشت تا اینکه بواسطه تنگدستی او ما بتوانیم توانگر گردیم متحد می سازد.ARPer 277.2

عمل آن بیوه زن که دو فلس یعنی تمام دارایی اش را در صندوق انداخت برای تشویق آنانی که دست به گریبان فقرند و با اینحال اشتیاق یاری رساندن به آرمان خدا را با هدایای خود دارند در کلام ذکر می کند. مسیح توجه شاگردان را به این زن جلب می کند که «تمامی روزی خویش را» داده بود. انجیل مرقس فصل ۱۲ آیه ۴۴. عیسی هدیهٔ آن بیوه زن را با ارزش تر از هدایای هنگفت کسانی در نظر گرفت که صدقه شان از روی انکار نفس نبود. آنها از فزونی دارایی خویش سهم اندکی را دادند. بیوه زن برای تقدیم هدیه اش خود را از ملزومات زندگی محروم کرده بود و برای برآورده شدن نیازهای فردایش به خدا اعتماد کرد. آنگاه نجات دهنده درخصوص او چنین می گوید: «آمین، به شما می گویم، این بیوه زن فقیر بیش از همۀ آنها که در صندوق پول انداختند، هدیه داده است.» آیه ۴۳. پس عیسی تعلیم داد که ارزش هدیه از روی مقدار آن تخمین زده نمی شود بلکه از روی نسبتی که داده می شود و انگیزه ای که بخشنده را وامی دارد.ARPer 277.3

پولس رسول در خدمت خود بین کلیساها در تلاش هایش برای القای اشتیاقِ انجام کارهای بزرگ بخاطر آرمان خدا در دل تازه ایمانداران خستگی ناپذیر بود. او اغلب ایشان را به سخاوتمند بودن تشویق می نمود. او در گفتگو با بزرگان کلیسای افسس در خصوص کارهای پیشین خود در میان ایشان چنین گفت، «از هر لحاظ به شما نشان داده ام که باید چنین سخت کار کنیم تا بتوانیم ضعفا را دستگیری نماییم و سخنان خداوندْ عیسی را به یاد داشته باشیم که فرمود، دادن از گرفتن فرخنده تر است.» او به اهالی قرنتس نوشت، «هر که اندک بکارد، اندک هم خواهد دروید و هر که فراوان بکارد،ARPer 277.4

فراوان هم بر خواهد داشت. هر کس همان قدر بدهد که در دل قصد کرده است، نه با اکراه و اجبار، زیرا خدا بخشندۀ شادمان را دوست می دارد.” اعمال فصل ۲۰ آیه ۳۵؛ رساله دوم به قرنتیان فصل ۹ آیه های ۶ و ۷.ARPer 278.1

تقریباً تمام ایمانداران اهل مقدونیه در اموال دنیا تهیدست بودند ولی دلهایشان از محبت به خدا و حقیقت او لبریز بود و با شادی برای حمایت از بشارت انجیل می بخشیدند. هنگامی که برای کمک به ایمانداران یهودی در کلیساهای غیریهودی هدایای عمومی جمع آوری شد سخاوت نوایمانان مقدونیه بعنوان یک عبرت برای کلیساهای دیگر معرفی شد. پولس رسول با نوشتن به ایمانداران قرنتس ایشان را از «فیضی که خدا به کلیساهای مقدونیه عطا کرده است، آگاه می سازد. زیرا در همان حال که ایشان به سبب زحماتی توان فرسا، در بوتۀ آزمایش قرار داشتند، از شادی بی حد و فقر بسیارشان، سخاوتی بیکران جاری گشت. چرا که در حد توان خویش ـ و من شاهدم که حتی بیش از آن ـ خود پیشقدم شده، با اصرار زیاد از ما خواهش کردند که در این خدمتِ به مقدسین سهیم باشند.» رساله دوم به قرنتیان فصل ۸ آیه های ۱ تا ۴.ARPer 278.2

میل به فداکاری از طرف ایمانداران اهل مقدونیه بعنوان نتیجهٔ تسلیم نفس از روی صمیم دل نشأت گرفت. آنها تحت تأثیر روح خدا «نخست خویشتن را به خداوند تقدیم داشتند» (رساله دوم به قرنتیان فصل ۸ آیه ۵) سپس آماده بودند تا آزادانه دارایی های خود را برای حمایت از بشارت انجیل بدهند. برانگیختن ایشان برای بخشیدن ضرورت نداشت؛ چرا که آنها در امتیاز انکار خویش حتی از امور ضروری به منظور تدارک نیازهای دیگران گذشتند. آنگاه که پولس رسول می خواست مانع این امر از طرف آنها شود ایشان مصرانه از او می خواستند تا هدایایشان را بپذیرد. آنها در ساده دلی و کمال و محبت شان نسبت به برادران با شادمانی خود را انکار می کردند و بدینسان در میوه سخاوتمندی ممتاز بودند.ARPer 278.3

زمانی که پولس بخاطر تقویت ایمانداران آنجا تیتوس را به قرنتس فرستاد او را راهنمایی کرد تا آن کلیسا را بر فیضِ بخشندگی بنا نماید و در نامه شخصی خود نیز به ایمانداران درخواستش را اضافه کرد. او اعلام کرد، «پس چنانکه در همه چیز ممتازید در ایمان، در بیان، در معرفت، در شور و حرارت بسیار و در محبت تان به ما پس در این فیضِ بخشندگی نیز گوی سبقت راARPer 278.4

بربایید.» «پس اکنون کار خود را به کمال رسانید، تا اشتیاق تان به این کار، انجام کامل آن را نیز، به فراخور توان مالی تان، در پی داشته باشد. زیرا اگر اشتیاق باشد، هدیۀ شخص مقبول می افتد، البته بر حسب آنچه کسی دارد، نه آنچه ندارد.» «و خدا قادر است هر نعمت را برای شما بس فزونی بخشد تا در همه چیز همواره همۀ نیازهایتان برآورده شود و برای انجام هر کارِ نیکو، به فراوانی داشته باشید… آنگاه از هر حیث دولتمند خواهید شد تا بتوانید در هر فرصتی سخاوتمند باشید و این سخاوت شما به واسطۀ ما به سپاس خدا خواهد انجامید.» رساله دوم به قرنتیان فصل ۸ آیه های ۷، ۱۱ و ۱۲؛ فصل ۹ آیه های ۸ تا ۱۱.ARPer 279.1

سخاوت بدون خودخواهی کلیسای زمینی را به یک ترابری شادی پرتاب می کند؛ چرا که ایمانداران می دانند که تلاش هایشان به ارسال پیام خوش انجیل به اشخاصی که در تاریکی به سر می برند کمک می کند. سخاوتمندی ایشان تصدیق می کند که آنها فیض خدا را بیهوده دریافت نکرده اند. چه چیز جز تقدیس روح القدس می تواند چنین سخاوتی بوجود آورد؟ در نظر ایمانداران و بی ایمانان این امر معجزه فیض بود.ARPer 279.2

کامیابی روحانی به شدت با سخاوت مسیحی مرتبط است. پیروان مسیح باید در مزیت شفاف سازی احسانِ نجات دهنده خود در زندگی شان شادمان باشند. هنگامی که به خداوند می بخشند این اطمینان را دارند که گنجینه شان قبل از خودشان به بارگاه آسمانی می رود. آیا انسان ها می خواهند دارایی شان حفظ شود؟ بگذار آن را به دستانی که نشانه های مصلوب شدن را بر خود دارد بسپارند. آیا آنها از مایملک شان لذت می برند؟ بگذار از آنها برای برکت دادن به نیازمندان و رنج دیدگان استفاده کند. آیا می توانند دارایی هایشان را افزایش دهند؟ بگذار این دستور الهی را رعایت کنند، «خداوند را با دارایی خود حرمت دار و با نوبرهای همۀ محصول خویش؛ آنگاه انبارهایت به وفور نعمت پر خواهد شد و چَرخُشتهایت از شراب تازه لبریز خواهد گشت.» امثال فصل ۳ آیه های ۹ و ۱۰. اگر در حفظ دارایی هایشان برای اهداف شخصی بکوشند در نتیجه خسارت ابدی نصیب شان خواهد شد. ولی اگر گنج شان را به خدا ببخشند و از آن لحظه به بعد ثمره ببار می آورد. و با ثباتش مهر و موم می شود. خدا می فرماید، «شما چه مبارک خواهید بود که بر کنار نهرها بذر خواهید پاشید.» اشعیا فصل ۳۲ آیه ۲۰. فیض همیشگی هدایای ARPer 279.3

خدا آنجا که آرمان خدا و یا نیازهای بشری طالب یاری ماست به تنگدستی نمی انجامد. «یکی می بخشد و دولتش افزون می گردد، دیگری دریغ می ورزد و محتاج می شود!» امثال فصل ۱۱ آیه ۲۴. برزگر دانه هایش را با پاشیدن تکثیر می کند. این موضوع در مورد کسانی که در تقسیم هدایای خدا صادق هستند چنین است. آنها بواسطه بخشیدن برکات آنها را می افزایند. خدا وعده داده است، که «بدهید تا به شما داده شود. پیمانه ای پُر، فشرده، تکان داده و لبریز در دامنتان ریخته خواهد شد! زیرا با هر پیمانه ای که بدهید، با همان پیمانه به شما داده خواهد شد.” انجیل لوقا فصل ۶ آیه ۳۸.ARPer 280.1