۴—پنطیکاست (عید پنجاهه)

این فصل مبنی بر اعمال رسولان فصل ۲ آیه های ۱ تا ۳۹ می باشد.ARPer 31.1

آنگاه که شاگردان از کوه موسوم به زیتون به اورشلیم بازگشتند، مردم به آنها نگریستند، توقع داشتند چهره هایشان را حزنآلود، پریشان و ناکام ببینند؛ ولی در عوض شاهد مسرت خاطر و پیروزی بودند. اکنون شاگردان برای آرزوهای نافرجام سوگواری نمی کردند. آنها نجات دهنده قیام کرده را دیده بودند و پیام وعده متارکه اش دائماً در گوش شان طنین انداز بود.ARPer 31.2

آنها برای اطاعت از فرمان مسیح در اورشلیم برای موعود پدر، اعطای روح القدس صبر کردند. آنها آن زمان را در بیکاری و بیهودگی نگذراندند. کلام می گوید که آنها «پیوسته در معبد می ماندند و خدا را حمد و سپاس می گفتند.» لوقا فصل ۲۴ آیه ۵۳. آنها همچنین همدیگر را ملاقات می کردند تا خواسته هایشان را از پدر به نام عیسی بخواهند. آنها می دانستند که نماینده ای در آسمان و یک پشتیبان نزد تخت خدا دارند. با هیبتی جدی در دعا زانو می زدند و تعهدوار تکرار می کردند، «هر چه از پدر به نام من بخواهید، آن را به شما خواهد داد. تا کنون به نام من چیزی نخواسته اید؛ بخواهید تا بیابید و ARPer 31.3

شادی تان کامل شود.» یوحنا فصل ۱۶ آیه های ۲۳، ۲۴. آنها دست ایمان را بالاتر و باز هم بالاتر با استدلال توانا دراز کردند، «مسیحْ عیسی که مرد، بلکه برخیزانیده نیز شد و به دست راست خداست، اوست که برای ما شفاعت می کند!» رساله به رومیان فصل ۸ آیه ۳۴. ARPer 32.1

هنگامی که شاگردان در انتظار تحقق وعده بودند دلهای شان را با توبه حقیقی و اعتراف به بی ایمانی شان متواضع کردند. هنگامی که گفته های مسیح را قبل از مرگش بخاطر آوردند مفهوم آنها را کامل تر درک کردند. حقایقی که از حافظه هایشان پاک شده بود دوباره به ذهن شان بازگشت و آنها را برای یکدیگر تکرار می کردند و خودشان را برای تصور غلط شان از نجات دهنده سرزنش می نمودند. صحنه های زندگی شگفت آور وی یکی پس از دیگری بطور منظم از جلوی چشمانشان می گذشت. وقتی به زندگی پاک و مقدس او اندیشیدند احساس کردند که هیچ محنتی سخت تر و هیچ از خودگذشتگی چنین عظیم نخواهد بود اگر فقط آنها بتوانند برای زیبایی سیرت مسیح با زندگی خودشان شهادت بدهند. آه، اگر می توانستند فقط آن سه سال گذشته را برای زندگی دوباره داشته باشند چقدر متفاوت عمل می کردند! اگر آنها فقط می توانستند استاد را ببینند، چقدر با جدیت کوشش می کردند تا محبت عمیق شان را به او نشان دهند و اینکه چقدر بخاطر ناراحت کردن او با گفتار یا عمل ناشی از بیایمانی شان متأثرند! ولی آنها با این اندیشه که بخشیده شده اند تسلی یافتند؛ و مصمم بودند تا آنجا که ممکن است برای جبران بی ایمانی شان او را جسورانه در حضور دنیا اعتراف نمایند. ARPer 32.2

شاگردان با شوق فراوان برای شایستگی ملاقات با مردم و اینکه در مراوده روزانه شان کلامی را بر زبان برانند که گناهکاران را به سوی مسیح هدایت نماید دعا می کردند. آنها با کنار گذاشتن همه تفاوت ها و همه علایق برای برتری در همبستگی و معاشرت مسیحی دور هم جمع می شدند. آنها به خدا نزدیک و نزدیک تر شدند و وقتی اینکار را کردند دریافتند که بخاطر مجاز بودن برای چنین معاشرت صمیمی با مسیح چه امتیاز ویژه ای در اختیارشان قرار گرفته بود. وقتی به این موضوع می اندیشیدند که با عجز در فهم و ناتوانی شان در درک درس هایی که عیسی تلاش داشت برای کامیابی خودشان به آنها تعلیم دهد به دفعات او را متأثر کرده بودند حزن و اندوه دلهایشان را در بر می گرفت.ARPer 32.3

این روزهای آماده سازی روزهای جستجوی عمیق قلبی بودند. شاگردان متوجه نیاز روحانی شان شدند و برای عطای مرهم مقدسی که قرار بود آنها را برای خدمت نجات جان ها آماده سازد نزد خداوند فریاد برآوردند. آنها فقط خواهان برکت برای خودشان نبودند. بار مسئولیت نجات جان ها بر دوش شان سنگینی می کرد. آنها متوجه شدند که مژده انجیل باید در جهان انتشار یابد و مدعی دریافت همین قدرتی که مسیح وعده داده بود بودند.ARPer 33.1

در خلال عصر مشایخ قدرت روح القدس اغلب به یک روش مشخص آشکار شده بود ولی هرگز نه بطور کامل. حال در راستای اطاعت از کلام نجات دهنده شاگردان درخواست شان برای این عطیه را ارائه دادند و مسیح در آسمان شفاعت خود را بر آن افزود. او عطیه روح را مطالبه کرد تا اینکه بتواند آنرا بر سر قومش بریزد.ARPer 33.2

«چون روز پِنطیکاست فرا رسید، همه یکدل در یک جا جمع بودند که ناگاه صدایی همچون صدای وزش تندباد از آسمان آمد و خانه ای را که در آن نشسته بودند، به تمامی پر کرد.» ARPer 33.3

روح القدس بر شاگردان منتظر و در حال دعا به حد کمال نازل شد تا هر قلبی را پر سازد. آن یگانه سرمدی خود را با قدرت به کلیسایش آشکار نمود. مثل اینکه برای اعصار این قدرت توقیف شده بود و در این لحظه آسمان بخاطر ریختن با شکوه فیض روح القدس بر سر کلیسا شادی می کرد؛ و تحت تأثیر روح القدس، کلمات ندامت و توبه با سرودهای پرستشی برای آمرزش گناهان در آمیخته شدند. کلمات سپاسگزاری و نبوت شنیده شدند. تمام آسمان خم شد تا نظاره کند و حکمت بی همتای محبت نامحدود را ستایش کند. رسولان غرق در حیرت فریاد برآوردند، «محبت همین است.» آنها عطیه ارزانی شده را به چنگ آوردند؛ و در ادامه چه اتفاقی افتاد؟ شمشیر روح القدس که اخیراً تیز شده با قدرت و آخته در نورهای آسمان بی ایمانی رخنه کرد و در نتیجه هزاران تن در یک روز ایمان آوردند.ARPer 33.4

مسیح به شاگردانش گفته بود، «رفتنم به سود شماست. زیرا اگر نروم، آن مدافع نزد شما نخواهد آمد؛ امّا اگر بروم او را نزد شما می فرستم.» «امّا چون روحِ راستی آید، شما را به تمامی حقیقت راهبری خواهد کرد؛ زیرا او از جانب خود سخن نخواهد گفت، بلکه آنچه را می شنود بیان خواهد کرد و از آنچه در پیش است با شما سخن خواهد گفت.» یوحنا فصل ۱۶ آیه ۷، ۱۳.ARPer 33.5

صعود مسیح به آسمان نشان از آن داشت که پیروانش برکت موعود را دریافت می کنند و به این خاطر آنها باید منتظر می بودند پیش از اینکه خدمت شان را آغاز کنند. زمانی که مسیح از دروازه های آسمانی گذشت، او در میان ستایش فرشتگان بر تخت سلطنت نشست. به محض اینکه این مراسم خاتمه یافت، روح القدس با شکوه تمام بر سر شاگردان نازل شد و مسیح براستی جلال یافت متناسب با جلالی که او همراه پدر از ازل داشت. اعطای روح القدس در پنطیکاست (عید پنجاهه) ابلاغیه آسمان بود مبنی بر اینکه انتصاب نجات دهنده کامل شد. مطابق با وعده اش او روح القدس را از آسمان برای پیروانش فرستاده بود مانند نشانی که بعنوان کاهن و پادشاه همه اختیارات در آسمان و بر روی زمین را دریافت نمود و یگانه برگزیده و مسح شده برای قومش شد. ARPer 34.1

«آنگاه، زبانه هایی دیدند همچون زبانه های آتش که تقسیم شد و بر هر یک از ایشان قرار گرفت. سپس همه از روح القدس پُر گشتند و آن گونه که روح القدس بدیشان قدرت تکلّم می بخشید، به زبان های دیگر سخن گفتن آغاز کردند.» روح القدس شکل زبانه های آتش را به خود می گیرد و بر همه حضار قرار گرفت. این نشانه عطیه بود که در آن زمان به شاگردان ارزانی شد و آنها را قادر ساخت با فصاحت به زبان هایی صحبت کنند که پیش از آن با آنها آشنایی نداشته بودند. ظهور آتش بر اشتیاق پرشوری دلالت نمود که رسولان زحمت خواهند کشید و اینکه قدرت روح القدس خدمت شان را حمایت خواهد کرد.ARPer 34.2

«در آن روزها، یهودیانِ خداترس، از همۀ ممالک زیر آسمان، در اورشلیم به سر می بردند.» یهودیان بخاطر پراکندگی تقریباً در تمام نقاط مسکونی جهان پراکنده شده بودند و در تبعیدشان آموخته بودند تا به زبان های گوناگون صحبت کنند. بسیاری از این یهودیان در این مناسبت در اورشلیم بودند و در رسوم مذهبی در حال برگزاری حضور داشتند. در آنجا هر زبان شناخته شده ای توسط این جماعت حاضر بود. این گوناگونی زبان ها مانع بزرگی بر سر راه موعظه مژده انجیل می بود؛ بنابراین خدا به روش معجزه آسایی کمبود رسولان را تأمین کرد. روح القدس آنچه را که آنها نمی توانستند برای خودشان در طول زندگی برآورده نمایند برآورده ساخت. حال آنها می توانستند حقایق وسیع مژده انجیل را موعظه کنند و با دقت به زبان کسانی که برایشانARPer 34.3

زحمت میکشیدند صحبت نمایند. این عطیه معجزه آسا شهادت قدرتمندی برای جهان مبنی بر اینکه مأموریت آنها تأییدیه آسمان را بر خود داشت بود. بعد از این زمان زبان شاگردان اصیل، ساده و دقیق بود چه آنها به زبان بومی خودشان صحبت می کردند چه به زبان خارجی. ARPer 35.1

«چون این موضوع شهرت یافت، جمعیت گرد آمده، غرق شگفتی شدند، زیرا هر یک از ایشان می شنید که آنان به زبان خودش سخن می گویند. پس حیران و بهت زده، گفتند: مگر اینها که سخن می گویند جملگی اهل جلیل نیستند؟ پس چگونه هر یک می شنویم که به زبان زادگاه ما سخن می گویند؟”ARPer 35.2

کاهنان و بزرگان قوم از این تجلی شگفت آور به شدت عصبانی شدند ولی بخاطر ترس از در معرض خشم مردم قرار گرفتن جرأت نداشتند تا نفرت شان را نمایش دهند. آنها ناصری را کشته بودند ولی اکنون خدمتکاران او، مردانی بی سواد از جلیل داشتند به همه زبان ها که تا آن موقع تکلم می شد سرگذشت زندگی و خدمتش را نقل می کردند. کاهنان مصمم شدند تا قدرت معجزه آسای شاگردان را به پای برخی روش های طبیعی بگذارند بنابراین اعلام کردند که آنها بخاطر مصرف بیش از اندازه شراب تازه آماده شده برای جشن مست شدند. برخی از نادان ترین مردم حاضر این عقیده را بعنوان حقیقت پذیرفتند ولی باهوش ترین ها متوجه کذب بودن این گفته ها شدند؛ و کسانی که به زبان های گوناگون آشنایی داشتند به صحت این زبان ها تکلم شده توسط شاگردان شهادت دادند. ARPer 35.3

پطرس در جواب تهمت کاهنان نشان داد که این پدیده در تحقق مستقیم نبوت یوئیل است آنجا که او پیشگویی کرده بود چنین قدرتی برای آماده کردن آنها برای خدمتی ویژه بر مردان قرار خواهد گرفت. او گفت، «ای یهودیان و ای ساکنان اورشلیم، این را دریابید و به آنچه می گویم به دقّت گوش فرا دهید! این مردان، برخلاف آنچه شما می پندارید مست نیستند، زیرا هنوز ساعت سوّم از روز است! بلکه این همان است که یوئیل نبی درباره اش چنین پیشگویی کرده بود: خدا می فرماید: در روزهای آخر از روح خود بر تمامی بشر فرو خواهم ریخت. پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد، جوانان تان رؤیاها خواهند دید و پیران تان خواب ها. و نیز در آن روزها، حتی بر غلامان و کنیزانم، از روح خود فرو خواهم ریخت و آنان نبوّت خواهند کرد.”ARPer 35.4

پطرس با قدرت و با روشنی بر مرگ و رستاخیز مسیح شهادت داد، «ای قوم اسرائیل، این را بشنوید: چنانکه خود آگاهید، عیسای ناصری مردی بود که خدا با معجزات و عجایب و آیاتی که به دست او در میان شما ظاهر ساخت، بر حقانیتش گواهی داد. او را … شما به دست بیدینان بر صلیبش کشیده، کشتید. ولی خدا او را از دردهای مرگ رهانیده، برخیزانید، زیرا محال بود مرگ بتواند او را در چنگال خود نگاه دارد.»ARPer 36.1

پطرس به تعالیم مسیح اشاره نکرد تا منصب خود را تثبیت نماید زیرا دانست که غرض ورزی شنوندگانش آنچنان عظیم بود که گفته های او درباره این موضوع بی اثر خواهد بود. در عوض او از داود برایشان گفت، که بعنوان تنها سالار قوم مورد توجه یهودیان بود. «چنانکه داود دربارۀ او می فرماید، خداوند را همواره پیش روی خود دیده ام، چه او بر دست راست من است تا جنبش نخورم. از این رو دلم شادمان است و زبانم در وجد؛ پیکرم نیز در امید ساکن خواهد بود. زیرا جانم را در هاویه وا نخواهی نهاد، و نخواهی گذاشت سرسپردۀ تو فساد ببیند… ARPer 36.2

«ای برادران، می توانم با اطمینان به شما بگویم که داود وفات یافت و دفن شد و مقبره اش نیز تا به امروز نزد ما باقی است.» «او …. دربارۀ رستاخیز مسیح گفت که جان او در هاویه وانهاده نشود و پیکرش نیز فساد نبیند. خدا همین عیسی را برخیزانید و ما همگی شاهد بر آنیم.”ARPer 36.3

صحنه ای بسیار قابل توجه است. اینک مردم از هر طرفی می آیند تا شهادت شاگردان به حقیقت که در عیسی است را بشنوند. آنها به داخل ازدحام آورده معبد را شلوغ می کنند. کاهنان و بزرگان قوم هنوز با اخمِ تاریک بدذاتی بر چهره هایشان، دل های پر از تنفر همیشگی بر علیه مسیح، دست های آلوده بخاطر خون ریخته شده در حین مصلوب کردن نجات دهنده جهان در آنجا بودند. آنها خیال کرده بودند که می توانند رسولان را با ترس از دست های پر زور جور و بیداد و قتل بترسانند ولی آنها را فراتر از هر ترس و پر از روح القدس یافتند که با قدرت، الوهیت عیسی ناصری را موعظه می کردند. آنها را دیدند که با شهامت اعلام می کنند آن کسی که اخیراً به دست های ظالم و ستمگر آنچنان تحقیر، استهزاء و ذلیل و مصلوب شد همان شاهزاده حیات است و اکنون بر دست راست خدا اعتلا یافته است.ARPer 36.4

برخی از کسانی که به رسولان گوش می دادند نقشی اساسی در محکومیتARPer 36.5

و مرگ مسیح برعهده داشتند. صداهایشان با سخنان اوباش در درخواست برای مصلوب نمودنش درهم آمیخته شده بود. زمانی که عیسی و باراباس در تالار محکمه در حضورشان ایستاده بودند و پیلاتُس پرسید، «چه کسی را می خواهید برایتان آزاد کنم؟» آنها در پاسخ فریاد زدند: «او را نه، بلکه باراباس را آزاد کن!” متی فصل ۲۷ آیه ۱۷؛ یوحنا فصل ۱۸ آیه ۴۰. وقتی پیلاتُس مسیح را به ایشان تحویل داد گفت، «شما خودْ او را ببرید و مصلوب کنید، چون من سببی برای محکوم کردن او نیافته ام.” «من از خون این مرد بَری هستم. خود دانید!» مردم همه در پاسخ گفتند: «خون او بر گردن ما و فرزندان ما باد!» یوحنا فصل ۱۹ آیه ۶؛ متی فصل ۲۷ آیه های ۲۴ و ۲۵. ARPer 37.1

حال می شنیدند که شاگردان اعلام می کنند آنکه مصلوب شد پسر خدا بود و با این حرف کاهنان و بزرگان قوم بر خود لرزیدند و محکومیت و اضطراب همه مردم را در بر گرفت. «آنها دلریش گشته، به پطرس و سایر رسولان گفتند: ای برادران، چه کنیم؟” در میان شنوندگان شاگردان، یهودیان دیندار و پایبند به اعتقاداتشان حضور داشتند. همان قدرتی که گفته های سخنرانان را مشایعت می نمود آنها را مجاب ساخت که عیسی براستی همان مسیح موعود است.ARPer 37.2

پطرس بدیشان گفت: «توبه کنید و هر یک از شما به نام عیسی مسیح برای آمرزش گناهان خود تعمید گیرید که عطای روح القدس را خواهید یافت. زیرا این وعده برای شما و فرزندانتان و همۀ کسانی است که دورند، یعنی هر که خداوندْ خدای ما او را فرا خوانَد.»ARPer 37.3

پطرس مردم مجاب شده را به این حقیقت ترغیب کرد که آنها مسیح را بخاطر فریفته شدن توسط کاهنان و بزرگان قوم رد کرده بودند؛ و اگر به پذیرش توصیه این مردان ادامه دهند و منتظر تصدیق مسیح توسط ایشان قبل از اینکه خود شهامت تصدیقش را داشته باشند بمانند، آنها هرگز او را نخواهند پذیرفت. گرچه این مردان قدرتمند به خداشناسی اعتراف می کردند ولی در عوض برای شوکت و ثروت دنیوی نیز جاه طلب بودند. آنها میل نداشتند تا برای دریافت نور نزد مسیح بیایند. ARPer 37.4

تحت تأثیر این روشنگر آسمانی، کتب مقدسی که مسیح برای شاگردان روشن ساخت با درخشندگی حقیقت کامل در مقابل شان ایستاد. پرده ای که مانع از مشاهده فرجام آن چیز منسوخ شده بود حال برداشته شد و آنهاARPer 37.5

با وضوح تمام هدف خدمت مسیح و ماهیت پادشاهی اش را فهمیدند. آنها می توانستند با قدرت نجات دهنده صحبت کنند؛ و هنگامی که نقشه نجات را برای شنوندگان شان آشکار کردند، بسیاری محکوم و مجاب شدند. رسوم و خرافات تلقین شده توسط کاهنان از فکرشان زدوده و آموزه های نجات دهنده پذیرفته شدند.ARPer 38.1

«پس پیام او را پذیرفتند و تعمید گرفتند. در همان روز حدود سه هزار تن بدیشان پیوستند.”ARPer 38.2

رهبران یهودی گمان کرده بودند که کار مسیح با مرگش پایان خواهد یافت؛ ولی به جای این آنها شاهد صحنه های حیرتآور روز پنطیکاست (عید پنجاهه) شدند. آنها شنیدند که شاگردان مجهز به قدرت و انرژی سابق بر این ناشناخته مسیح را موعظه می کنند و کلامشان با آیات و معجزات تأیید می شود. در اورشلیم یعنی پناهگاه آیین یهودیت هزاران تن در انظار مردم ایمان شان به عیسی ناصری بعنوان مسیح موعود را اعلام کردند.ARPer 38.3

شاگردان بخاطر عظمت نجات جان ها متحیر و غرق در شادی شدند. آنها این محصول شگفت آور را به پای دستاورد زحمات خودشان نگذاشتند؛ دریافتند که دارند نتیجه زحمات انسان های دیگر را برداشت می کنند. از زمان سقوط آدم، مسیح بذر کلامش را به خادمین برگزیده سپرده بود تا در دل انسان ها بپاشند. او در طول زندگی اش بر روی زمین تخم حقیقت را پاشیده و با خون خود آنرا آبیاری کرده بود. رخداد پذیرش ایمان به مسیح در روز پنطیکاست (عید پنجاهه) نتیجه این تخم پاشیدن بود و برداشت ثمره کار مسیح و قدرت تعلیمش را آشکار می ساخت. ARPer 38.4

استدلال های رسولان به تنهایی گرچه شفاف و مجاب کننده بودند ولی تعصبی که در برابر این همه مدرک مقاومت می کرد را از بین نخواهد برد. اما روح القدس با قدرت خدایی استدلال ها را بر قلب ها نشاند. گفته های رسولان به بُرندگی تیرهای قادر مطلق بودند و انسان ها را به گناه وحشتناک نپذیرفتن و مصلوب کردن خداوندِ جلال محکوم نمود.ARPer 38.5

شاگردان تحت تعلیم مسیح به سوی درک نیازشان به روح القدس راهنمایی شده بودند. آنها تحت تعلیم روح القدس شرط پایانی را دریافت کردند و به مأموریت عمرشان پرداختند. آنها دیگر نادان و بی سواد نبودند. آنها دیگر مجموعه ای از واحدهای مستقل از هم یا ناسازگار و مخالف هم نبودند.ARPer 38.6

امیدهایشان دیگر بر عظمت دنیوی استوار نبود. آنها «یک دل و یک جان” بودند. اعمال رسولان فصل ۲ آیه ۴۶؛ فصل ۴ آیه ۳۲. مسیح افکارشان را در بر گرفت و پیشرفت و ترقی پادشاهی او هدف شان شد. آنها در ذهن و ذات شبیه استادشان شده بودند و انسان ها، «دریافتند که از یاران عیسی بوده اند.» اعمال رسولان فصل ۴ آیه ۱۳.ARPer 39.1

پنطیکاست روشنایی آسمانی را برایشان به ارمغان آورد. حقایقی که نتوانستند در هنگام بودن مسیح با آنها درک کنند حال آشکار شد. آنها با ایمان و اطمینانی که قبل از این هرگز نداشته بودند آموزه های کلام مقدس را پذیرفتند. دیگر پسر خدا بودن مسیح برایشان مسئله ساز ایمان نبود. آنها می دانستند گرچه او جسم پوشید ولی براستی مسیح موعود بود و تجربه شان را با اطمینانی که همراه اعتقاد راسخ بودن خدا با آنها بود به جهانیان در میان گذاشتند. ARPer 39.2

آنها می توانستند با اطمینان از نام عیسی صحبت کنند؛ آیا او دوست و برادر ارشدشان نبود؟ بلکه به رابطه ای نزدیک تری با مسیح آورده شدند و با او در مکان های آسمانی نشستند. آنها با چه زبان سوزانی ایده هایشان را ملبس نمودند وقتی به او شهادت می دادند! دل هایشان از سنگینی سخاوت چنان پر، عمیق و گسترده شده بود که وادارشان کرد تا به دورافتاده ترین نقاط جهان رفته به قدرت مسیح شهادت دهند. آنها با اشتیاقی شدید برای انجام خدمتی که او آغاز کرده بود پر شدند. آنها عظمت بدهی شان به آسمان و وظیفه خدمت شان را فهمیدند. آنها تقویت شده با موهبت روح القدس پر از شوق گسترش پیروزی های عیسی مصلوب سفر می کردند. روح القدس به آنها جان تازه ای بخشید و از طریق آنها سخن گفت. آرامش مسیح از چهره هایشان درخشید. آنها زندگی شان را برای خدمت به او تخصیص داده بودند و چهره شان گواه بسیار ویژه ای بر تسلیم شدن آنها بود. ARPer 39.3