دفاع شجاعانۀ پطرس

تا این هنگام، کاهنان از پاسخگوئی درباره مصلوب شدن و یا قیام عیسی طفره می رفتند؛ ولی اینک، برای به کمال رسانیدن مقصود خویش، مجبور شده بودند تا از متهمان جویا شوند که با چه قدرتی این مرد علیل و ناتوان را درمان کرده بودند. آنگاه پطرس از روح القدس پر گشته، کاهنان و مشایخ را با احترام خطاب نموده و اظهار داشت: « همه شما و همه قوم اسرائیل بدانید که این مرد که امروز به قدرت نام عیسی مسیح ناصری، که شما او را رویصلیب کشتید و خدا او را زنده گردانید، کام شفا یافته و ایستاده است. ا این همان سنگی است که شما بنّایان آن را خوار شمردید و رد کردید، ولی اکنون مهمترین سنگ بنا شده است. در هیچکس دیگر، رستگاری نیست و در زیر آسمان هیچ نامی جز نام عیسی به مردم عطا نشده است تا به وسیله آن نجات یابیم .»DR 222.1

نشان مسیح بر کلام پطرس بود و سیمای او توسط روح القدس مُنوّر گشته بود. درست در کنار او، به عنوان شاهد متقاعد کننده، مردی ایستاده بود که بطور معجزه آسائی شفا یافته بود. ظاهر این مرد که چند ساعت پیش افلیجی عاجز بود، به جسمی سالم احیا شده و ذهن وی در خصوص عیسای ناصری روشن گشته بود، و به شهادت کلام پطرس وزن داده بود. کاهنان، حاکمان، و مردم ساکت شده بودند. حاکمان هیچ قدرتی نداشتند تا اظهارات او را رد کنند. آنان ملزم به استماع حرف هایی شده بودند که به هیچ وجه آرزومند شنیدن آن نبودند: واقعیت قیام عیسی مسیح، و قدرت او در آسمان برای ایفای معجزات به واسطۀ حواریون او بر روی زمین. دفاع پطرس، که او به موجب آن شجاعانه اذعان می داشت که قدرت خویش را از آن یافته است، آنان را به وحشت انداخت. او به سنگی اشاره کرده بود که بنایان آن را رد کرده بودند — یعنی مقامات کلیسا، که باید ارزش وی را درک می کردند ولی آنها او را رد کرده بودند — ولی با این وجود سنگ زاویه شده بود. او با آن کلام مستقیماً به مسیح اشاره کرد که سنگ شالودۀ کلیساست.DR 222.2

مردم از شجاعت حواریون بهت زده شده بودند. آنان چنین فرض کرده بودند، بخاطر این که این مردان، ماهیگیران بی سوادی هستند، بنابراین توانسته اند در هنگام مواجهه با کاهنان، کاتبان و مشایخ بر پریشانی خود غلبه کنند. ولی آنان از دانش همنشینی با عیسی برخوردار بوده اند. حواریون به گونه ای سخن می گفتند، که گوئی عیسی سخن می گوید، با قدرت متقاعد کننده ای که دشمنانشان را خاموش می کردند. کاهنان و مشایخ به منظور مخفی داشتن پریشانی خود، دستور دادند تا حواریون را ببرند تا بتوانند در میان خودشان مشورت کنند.DR 222.3

همگی اتفاق نظر داشتند که انکار شفای آن مرد از طریق قدرتی که به حواریون از طریق عیسای مصلوب داده شده انکار ناپذیر است. آنان خرسند بودند تا با دروغ پردازی بر روی معجزه سرپوش بگذارند؛ ولی این کار در میانۀ روز و در حضور جمعیتی از مردم انجام شده بود و هم اکنون به اط ع هزاران ا نفر رسیده است. آنان حس می کردند که کار باید بلافاصله متوقف شود و در غیر این صورت عیسی ایمانداران بسیاری را از آن خود خواهد نمود و باعث بی آبروئی آنان خواهد شد و آنان به خاطر کشتن پسر خدا مقصر شمرده خواهند شد.DR 223.1

ولی با وجود این که تمایل به نابودی حواریون داشتند، ولی بیش از تهدید کردن آنان به مجازات شدیدتر جرات کار دیگری نداشتند، چنانچه به تعلیم یا کار در نام عیسی مسیح ادامه دهند. پطرس و یوحنا بلافاصله با بی پروائی اظهار داشتند که کار آنان از سوی خدا به ایشان سپرده شده است و بیش از این نمی توانستند از چیزهایی که دیده یا شنیده بودند صحبت کنند. کاهنان دوست داشتند تا این مردان را بخاطر وفاداری تزلزل ناپذیرشان از فراخوانی الهی که داشتند مجازات کنند ولی از مردم ترس داشتند، « آنان پطرس و یوحنا را پس از تهدید بسیار مرخّص کردند، زیرا راهی نیافتند تا ایشان را تنبیه نمایند. از آن رو که همه خدا را برای آنچه صورت گرفته بود، حمد میگفتند .»از این رو، با تکرار تهدید ها و تاکید بر نهی، حواریون آزاد شدند. DR 223.2