شیطان در پی بازگرداندن مجدد مقام خود بود

شیطان هنگامی که کار خود را دید، به رعشه افتاد. او با اندیشیدن به برنامه های گذشته، حاضر و آینده، تنها شده بود. چارچوب قدرتمند او با تندبادی به لرزه در آمد. فرشته ای از آسمان در حال گذر بود. وی او را فرا خواند و درخواست نمود تا با مسیح مذاکره ای داشته باشد. این اجازه به او داده شد. آنگاه به پسر خدا گفت که از طغیان خویش توبه نموده و آرزومند است تا دوباره مورد لطف خدا قرار گیرد. او مایل بود تا جایگاهی را که خدا پیش از این برایDR 23.2

او تعین کرده بود بازگیرد، و تحت فرمان حکیمانه او قرار گیرد. مسیح بر پریشانی شیطان گریست ولی به او گفت آنگونه که خدا در نظر گرفته، او هرگز نمی تواند به آسمان بازگردد. ملکوت آسمان نباید در معرض خطر قرار گیرد. تمامی ملکوت آسمان تباه خواهد گردید، چنانچه او بازگردد. چرا که گناه و طغیانگری بوسیله او سرچشمه گرفته است. بذرهای سرکشی و عصیان همچنان همراه او بود. او با شورش خود، راه و فرصتی در پیش نداشت، و او نومیدانه نه تنها خود را تباه ساخت بلکه جماعت فرشتگان را نیز به گمراهی کشید، که می توانستند در آسمان خشنود و راضی باشند، چنانچه می توانستند ثابت قدم باقی بمانند. قانون خدا می توانست محکوم کند، ولی نمی توانست عفو کند.DR 23.3

او از طغیان و سرکشی خود توبه نکرد بخاطر این که نیکوئی خدا را دیده بود که مورد سوء استفاده قرار داده بود. غیر ممکن بود که عشق و علاقه او برای خدا از زمان سقوط او چنان افزایش یابد که او را هدایت کند تا با مطیع شده و با خوشی از احکامی که خوار شمرده بود، اطاعت کند. او فهمید که خیره سری باعث از دست دادن نور دلپذیر آسمان شده بود و حسی از تقصیر که بر او تحمیل شده بود، و نومیدی که او خود تجربه کرده بود و فهمید که انتظارش برآورده نشده، باعث غم و اندوه او شد. فرمانده بودن در بیرون از ملکوت بطور وسیعی از کرامت داشتن در ملکوت تفاوت داشت. از دست دادن تمام امتیازات ملکوت برایش بنظر بیش از حدی بود که بتواند تحمل کند. او آرزو داشت تا تمام این چیزها را دوباره بدست آورد.DR 23.4

تغییر شگرف اوضاع، نه باعث فزونی محبت و علاقه او نسبت به خدا شد، و نه این که علاقه او نسبت به حکمت او و احکام عادلانه او را افزایش داد. وقتی که شیطان بطور کامل متقاعد شد که امکان بدست آوردن لطف خدا میسر نیست، کینه توزی خود را با نفرت زیاد و با شدت غضب افزایش داد.DR 24.1

خداوند می دانست که چنین طغیان تعمدی نمی توانست بطور غیرفعال باقی بماند. شیطان می توانست طریق هایی ابداع کند تا فرشتگان آسمانی را بیازارد و اقتدار خداوند را مورد تحقیر قرار دهد. وقتی که نتوانست اجازه ورود به دروازه های آسمان را پیدا کند، در کنار دروازه ورودی منتظر خواهد ماند تا فرشتگان را شماتت کند و در پی نزاع با آنها بر آید، در حینی که آنان به درون و بیرون می رفتند. او در پی این خواهد بود تا شادی آدم و حوا را از بین ببرد. او ت ش خواهد نمود تا آنان را به طغیان تحریک نماید، با علم به این که این کار ا باعث اندوه و غم در آسمان خواهد شد.DR 24.2