روی گردانی از وفاداران

پس از ستیز شدید و طولانی، تعدادی از وفاداران تصمیم گرفتند تا اتحادی را که با کلیسای مرتد بسته بودند فسخ نمایند، چنانچه کلیسا نخواهد خود را از کذب و بت پرستی عاری نماید. آنان دیدند که جدائی مطلقاً ضروری است، چنانچه بخواهند از کلام خدا اطاعت کنند. آنان بیش از این نتوانستند خطاهای مهلک را برای جان های خود تحمل کنند و الگوئی از خود بگذارند که ایمان فرزندانشان و فرزندان فرزندانشان را به مخاطره بیندازد. به منظورتامین آرامش و وحدت، آنان حاضر بودند تا هر امتیازی بدهند که با وفاداری نسبت به خدا سازگار بود؛ ولی آنان احساس کردند که حتی آرامش بسیار گران خریداری شده بود تا بخواهد اصول را قربانی نماید. اگر اتحاد بتواند تنها با به خطر انداختن حقیقت و عدالت تامین شود، آنگاه بگذارید تا جدائی به وجود آید، حتی به قیمت جنگ و ستیز. برای کلیسا و دنیا خوب خواهد بود چنانچه اصولی که جان های راسخ را به حرکت در آورده، قلوب اقرار کنندگان به خدا را احیا نماید.DR 294.4

پولس رسول تصریح می نماید که « آری، همه کسانی که مایلند در اتّحاد با مسیح عیسی زندگانی خداپسندانهای داشته باشند، رنج و آزار خواهند دید » )دوم تیموتائوس : ۱۲ (. با این تفاسیر، آنگاه، آیا آن جفا به ظاهر تا ٣ حد زیادی آرام گرفته است؟ تنها دلیل این است که کلیسا خود را با معیارهای دنیوی مطابقت داده و بدین خاطر هیچ حرکتی بر ضد آن صورت نگرفته است. مذهب جاری در ایام ما از ویژگی های خالص و مقدسی که با ایمان مسیحی ایام مسیح و رسولان او نشان خورده باشد، برخوردار نیست. دیل آن به خاطر روح سازش با گناه است، بخاطر این است که حقایق بزرگ کلام خدا با بی تفاوتی در نظر گرفته شده است، بخاطر این که دینداری و پارسائی حیاتی در کلیسا بسیار کم است، و این که مسیحیت به ظاهر در دنیا محبوب و عامه پسند واقع گردیده است. بگذارید تا احیای ایمان و قدرت کلیسای اولیه برقرار شود و روح جفا احیا خواهد شد و آتش آزار شعله ور خواهد گردید. DR 295.1