اکنون خصم بزرگ ت ش می کند تا آنچه را که نتوانست به زور بدست ا آورد، با نیرنگ و حیله بدست آورد. جفا متوقف شد و در عوض دام خطرناکی را برای کامیابی موقتی و تمجید جهانی پهن کرد. بت پرستان هدایت شده بودند تا بخشی از اعتقاد مسیحی را قبول کنند در حالی که حقایق ضروری دیگر را انکار کردند. آنان ادعا می کردند که عیسی را به عنوان پسر خدا پذیرفته اند و مرگ و قیام او را قبول کرده اند؛ ولی محکومیتی از گناه دریافت ننمودند و نیازی به توبه برای تغییر قلب ندیدند. با کمی وفق پذیری، آنان پیشنهاد کردند که مسیحیان باید موافقت کنند که همگی در موضع ایمان به مسیح اتحاد و اتفاق نظر داشته باشند.DR 293.1

حال کلیسا در معرض مخاطرۀ مهیبی قرار گرفته بود. زندان، شکنجه، آتش و شمشیر در مقایسه با چنین دیدگاهی نعمت بودند. برخی از مسیحیان در موضع خود محکم ایستادند و اظهار داشتند که نمی توانند سازش کنند؛ دیگران استدلال کردند که اگر تسلیم شده یا برخی از مواضع ایمان خود را تعدیل کنند و با کسانی که بخشی از مسیحیت را پذیرفته اند متحد شوند، به معنی متحول شدن کامل آنان در مسیحیت خواهد بود. آن زمان اندوهباری برای پیروان وفادار مسیح بود. شیطان تحت ردای مسیحیت نفوذ کرده بود و خود را در کلیسا جا کرده بود، تا ایمان آنان را تباه گردانیده و اذهان آنان از کلام حقیقت منحرف کند.DR 293.2

بالاخره بخش بزرگتری از گروه مسیحیان از معیار خود عدول نموده و اتحادی بین مسیحیت و آئین کفر به وجود آمد. گرچه پرستندگانِ بت ها ادعا می کردند که به مسیحیت گرویده اند، و با کلیسا متحد شده اند، ولی همچنان به بت پرستی خودشان چسبیده بودند، و تنها شیء پرستش خود را به تصویر عیسی و حتی به مریم و مقدسین تغییر داده بودند. از این رو، خمیر مایۀ پلید بت پرستی با کلیسا مخلوط شد، و کار گمراه کننده اش ادامه یافت. تعالیمِ غلط، آئین های خرافی و مراسم بت پرستی به اعتقاد و عبادت کلیسا ملحق شده بود. وقتی که پیروان مسیح با بت پرستان متحد شدند، مذهب مسیحی فاسد شد و کلیسا خلوص و قدرت خود را از دست داد. هر چند، برخی با این توهمات گمراه نشدند. آنان وفاداری خود را نسبت به مؤلّف حقیقت حفظ کرده و تنها خدا را عبادت کردند.DR 293.3

همواره در میان کسانی که ادعا کرده اند که پیروان مسیح هستند دو گروه وجود داشته اند. در حالی که یک گروه زندگی منجی را مطالعه و با تمامی وجود در پی اصلاح نقایص خود هستند و می خواهند با الگوی مسیح تطبیق یابند، گروه دیگر از حقایق کاربردی و آشکار با خطاهای خویش، احتراز نموده اند. حتی کلیسا در بهترین وضعیت خود، بطور کامل با راستی، خلوص و بی ریایی عجین نگردید. منجی ما تعلیم داده است که کسانی که از روی عمد گناه را گرامی شمارند نباید به کلیسا راه داده شوند؛ با این وجود، مسیح، کسانی را که شخصیتی معیوب داشتند با خود مرتبط ساخت و به آنان مزایای تعالیم و الگوی خود را عطا نمود، تا بتوانند فرصتی یافته، خطاهای خود را تشخیص داده و اصلاح نمایند.DR 294.1

ولی اتحادی بین سرور نور و سرور تاریکی نیست و اتحادی بین پیروان آنان نمی تواند وجود داشته باشد. وقتی که مسیحیان رضایت به اتحاد با کسانی دادند که نصفه نیمه از بت پرستی به مسیحیت گرویده بودند، وارد مسیری شدند که بیشتر و بیشتر از حقیقت دور می شد. شیطان لبریز از خوشی شد از این که در فریب دادن گروه بزرگی از پیروان مسیح توفیق یافته است. آنگاه او اقتدار خود را بیشتر بر آنان تحمیل کرد و به آنان الهام نمود تا کسانی را که با خدا صادق بوده اند جفا برسانند. هیچ کس نمی توانست بداند که چگونه با ایمان درست مسیحی ضدیت کند، به خوبی کسانی که قب ا مدافعان آن بوده اند؛ و این مسیحیان مُرتد، که با همراهان نیمه بت پرست خود متحد شده بودند، مسیر کارزار را بر ضد ویژگی ها و جنبه های ضروری اصول عقاید و تعلیمات مسیح هدایت نمودند.DR 294.2

ایستادگی وفادارانه و راسخ بر ضد فریب ها و کارهای شنیعی که در لوای رداهای مقدس به کلیسا رسوخ کرده بود، مستلزم تق ی جانکاهی ا بود. کتاب مقدس به عنوان معیار ایمان پذیرفته نشده بود. اصول عقاید آزادی مذهبی، الحاد نام گرفته بود و حامیان آن مورد نفرت قرار گرفته و تبعید شده بودند.DR 294.3

44—ارتداد عظیم

روی گردانی از وفاداران