تاخیر زمان

وقتی سال ۱٣۴ کام سپری شد بدون اینکه نشانی از ظهور عیسی ۸ ا باشد، کسانی که با ایمان در انتظار ظهور او بودند برای مدتی در شک و پریشانی افتادند. ولی با وجود نومیدی آنان، بسیاری به جستجوی کلام ادامه داده، شواهد ایمان خود را بررسی کردند، و به دقت نبوت ها را مطالعه نمودند تا نور بیشتری بیابند. شهادت کتاب مقدس در حمایت از موقعیت آنان به نظر واضح و قاطع بود. نشانه هایی که در آن تردیدی نبود به این اشاره می کردند که آمدن مسیح نزدیک است. ایمانداران نمی توانستند نومیدی خود را شرح بدهند؛ با این حال حس اطمینانی داشتند که خدا آنان را به تجربه ای که در گذشته داشتند هدایت کرده بود.DR 335.1

ایمان آنان بطور شگرفی با کاربرد قاطع و مستقیم آن کلامی که زمان تاخیر را تعین کرده بود تقویت شده بود. همانند اوایل سال ۱۴ ۲ ، روح ۸ خدا چارلز فیچ ) Charles Fitch ( را به حرکت در آورد تا چارت نبوتی را تنظیم کند که بطورکل توسط ادونتیستها به عنوان به حقیقت پیوستن نبوت فرمانی که به حبقوق نبی داده شده بود، در نظر گرفته می شود، « آنچه را که در رویا به تو نشان میدهم به طور آشکار و خوانا بر لوحی بنویس تا هرکسی بتواند با یک نگاه آن را بخواند. این رویا اکنون اتّفاق نمیافتد، امّا در وقت معیّن اتّفاق خواهد افتاد و زمان آن بزودی خواهد رسید. آنچه را که به تو نشان میدهم حتماً واقع خواهد شد. شاید تا وقوع آن مدّت زیادی طول بکشد، ولی منتظر باش، زیرا وقوع آن حتمی و بدون تأخیر است » )حبقوق نبی ۲: ۲ و (. ٣DR 335.2

منتظران شادمان شدند از این که « او » که انتها را از همان ابتدا می داند به اعصار نگریسته و نومیدی آنان را از پیش دیده، و به آنان کلام دلگرمی و امید داده است. چنانچه بخاطر آن بخش از کلام نبود، که نشان می دهد که آنان در مسیر درستی قرار دارند، ایمان آنان در آن زمان های دشوار از دست می رفت.DR 335.3

در تمثیل ده باکره در متی ۲، تجربه ادونتیست ها با واقعۀ ازدواج مشرق ۵ زمینیان به تصویر کشیده شده است. « در آن روز پادشاهی آسمان مثل ده دختر جوان خواهد بود که چراغهای خود را برداشته به استقبال داماد رفتند « ،” چون داماد در آمدن تأخیر کرد، همگی خوابشان برد .»DR 336.1

جنبش گسترده تحت اعلان پیام اول، مشابه حرکت باکره ها بود، در حالی که زمان انتظار می گذشت، نومیدی و تاخیر، با تاخیر داماد مجسم شده است. پس از این که زمان تعین شده گذشت، ایمانداران راستین همچنان در این عقیده که خاتمۀ همه چیز در شُرُف وقوع است با هم متحد بودند؛ ولی به زودی معلوم شد که تا حدودی شور و سرسپردگی خود را از دست داده اند و در وضعیتی افتادند که در تمثیل مشخص شده است، یعنی با خوابیدن باکره ها در خ ل زمان تاخیر. اDR 336.2

در همین اثنا بود که افراطگرائی پا به منصۀ ظهور گذارد. برخی که مدعی بودند که ایمانداران در پیام انکار شده کلام خدا غیور هستند و به عنوان افراد هادی لغزش ناپذیر هستند و ادعا می کنند که با روح خدا هدایت می شوند، کنترل خود را به دست احساسات، هیجانات، و تصورات خویش سپردند. برخی نیز تعصب کور را از خود بروز دادند و تمامی کسانی را که نمی خواهند راه خود را عوض کنند، تقبیح و محکوم نمودند. ایده های افراط گرایانه و عملکردهای آنان با بدنۀ عظیم ادونتیست ها جور نبود؛ با این حال آنان در این راه قدم گذارده بودند تا انگیزه های حقیقت را نکوهش کنند.DR 336.3

موعظۀ اولین پیام در سال ۱٣۴ ، و فریاد نیمه شب در سال ۱۴ ، ۸ ۸ مستقیماً باعث شد تا افراط گرائی و تفرقه را مهار کند. آنانی که در این جنبش های پر ابهت مشارکت جستند در هماهنگی بوده؛ قلب هایشان برای یکدیگر و برای عیسی که انتظار داشتند تا به زودی او را ببینند سرشار از شوق گردید. یک ایمان، یک امید متبارک، آنان را از کنترل هر گونه تاثیر بشری متعالی ساخت و سپری مطمئن بر ضد یورش های شیطان گردید. DR 336.4