Jedność z Chrystusem w Bogu

Panu są potrzebni mężowie żywej wiary, ludzie o zdrowym rozsądku, umiejący odróżnić prawdę od fałszu. Każdy powinien się strzec, zastanowić się nad naukami zawartymi w siedemnastym rozdziale Ewangelii Jana, obrócić je w czyn i zachować żywą wiarę w prawdę na obecny czas. Potrzebne nam jest opanowanie, które uzdolni nas do tego, byśmy mogli swe nawyki doprowadzić do harmonii z modlitwą Chrystusa.SS3 169.2

Według wskazówki udzielonej mi przez Tego, który posiada wszelką moc, powinniśmy urzeczywistniać modlitwę zapisaną w siedemnastym rozdziale Ewangelii Jana. Powinniśmy ją postawić na pierwszym miejscu w naszym studium. Każdy kaznodzieja ewangelii, każdy misjonarz-lekarz powinien przyswoić sobie treść tej modlitwy.SS3 169.3

Bracia i siostry! Proszę was o zwrócenie bacznej uwagi na te słowa, starajcie się o ducha pokory, o spokój i skruszone serce, a także o zdrowie, siły i dobrą wolę, poddaną Bogu. Kto nie przyswoi sobie nauk zawartych w tej modlitwie, temu grozi niebezpieczeństwo tylko jednostronnego rozwoju, którego żadne przyszłe wychowanie całkowicie nie naprawi.SS3 169.4

“A nie tylko za nimi proszę — powiedział Chrystus — ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie. Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś. A Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy. Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności, żeby świat poznał, że Ty mnie posłałeś i że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś. Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną, gdzie Ja jestem, aby oglądali chwałę moją, którą mi dałeś, gdyż umiłowałeś mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! I świat cię nie poznał, lecz Ja cię poznałem i ci poznali, że Ty mnie posłałeś; i objawiłem im imię twoje, i objawię, aby miłość, którą mnie umiłowałeś, w nich była, i Ja w nich”. Jana 17,20-26.SS3 169.5

Bóg chce, żeby Jego dzieci żyły w zgodzie. Czyż nie wiedzą, że kiedyś w niebie będą żyć obok siebie? Czy Chrystus jest z sobą w niezgodzie? Czy zapewni On swemu ludowi powodzenie, zanim lud nie wyzbędzie się takich śmieci, jak zawiść, podejrzliwość, niezgoda i w jednomyślnym zamiarze nie poświęci serca, myśli i sił dziełu, w oczach Bożych tak świętemu? Zgoda daje siłę, a niezgoda osłabia. Złączeni z sobą, pracujący zgodnie dla zbawienia dusz ludzkich, jesteśmy prawdziwymi “współpracownikami Bożymi”. Kto się wzbrania pracować wspólnie z innymi, ten Go bezcześci. Nieprzyjaciel dusz raduje się, kiedy widzi, że jeden przeciwdziała drugiemu. Takie osoby muszą rozwinąć w sobie braterską miłość i dobroć serca. Gdyby mogli odsunąć zasłonę osłaniającą przyszłość i zobaczyć skutki niezgody, z całą pewnością zrodziłaby się w ich sercach skrucha.SS3 170.1