Praca dla członków zboru

Mamy dla świata poselstwo od Pana; poselstwo, które musi być niesione w pełni mocy Ducha. Oby nasi kaznodzieje wreszcie zrozumieli, jak konieczną rzeczą jest szukać zgubionych, by ich uratować. Nienawróconych trzeba wzywać bezpośrednio. “Dlaczego Nauczyciel wasz jada z celnikami i grzesznikami” — pytali faryzeusze uczniów Chrystusa. Zbawiciel odpowiedział: “Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników”. Mateusza 9,11.13. Oto zadanie, które On nam zlecił. I jeszcze nigdy wypełnienie tego zadania nie było bardziej potrzebne, aniżeli w obecnym czasie.SS3 59.1

Bóg nie kazał kaznodziejom zaprowadzać ładu w zborach. Ledwo pozornie taki ład zaprowadzili, a już muszą na nowo o ten ład zabiegać. Członkowie zboru, którymi w ten sposób stale się kaznodzieje opiekują i których hołubią z wielkim wysiłkiem, stają się religijnymi słabeuszami. Gdyby dziewięć dziesiątych starań o osoby znające prawdę poświęcono tym, którzy o niej nigdy nie słyszeli, o ileż więcej można by osiągnąć! Bóg wstrzymał swe błogosławieństwa, bo nie postępowaliśmy zgodnie z Jego wskazówkami.SS3 59.2

Osłabia to tych, którzy znają prawdę, a którym kaznodzieje poświęcają swój czas i talent, tak bardzo potrzebny dla ratowania nienawróconych. W wielu naszych zborach w miastach kaznodzieja przemawia co sobotę. Każdej soboty członkowie przychodzą do domu Bożego, nie powiedziawszy ani słowa o błogosławieństwach, jakie otrzymali dzięki temu, że sami byli błogosławieństwem dla innych. Przez cały tydzień nie uczynili nic, co by odpowiadało wskazaniom usłyszanym poprzedniej soboty. Jak długo członkowie zboru nie będą pilnie udzielać pomocy innym, tak jak im jej udzielono, tak długo rezultatem będzie wielka słabość duchowa.SS3 59.3

Największą pomocą, jakiej udzielić możemy współwyznawcom jest nauczenie ich pracowania dla Boga i polegania na Nim, a nie na kaznodziejach. Powinni tak pracować, jak pracował Chrystus. Niechaj wstąpią w szeregi pracowników i niech wiernie pełnią służbę dla Niego.SS3 59.4

Teraz jest czas, kiedy potrzeba, żeby w sobotę kaznodzieje wygłaszali w zborach krótkie przemówienia o życiu i miłości Chrystusa. Członkowie zboru natomiast nie powinni oczekiwać kazania w każdą sobotę.SS3 59.5

Pamiętajmy, że na ziemi jesteśmy tylko pielgrzymami i przychodniami, zdążającymi do lepszego kraju, krainy niebieskiej. Chcemy pracować gorliwie i z oddaniem, by pozyskać dla Chrystusa grzeszników. Na wszystkich, którzy zawarli przymierze z Panem, by Mu służyć, spoczywa obowiązek zjednoczenia się z Nim w wielkiej, doniosłej pracy ratowania dusz. Członkowie zboru powinni w ciągu tygodnia rzetelnie i z wiarą wykonywać to, co do nich należy, a w sobotę opowiedzieć o swoich doświadczeniach. Wtedy zebranie takie da pokarm na czas słuszny, wnosząc w serca wszystkich obecnych nowe życie i świeże siły. Gdy lud Boży pojmie konieczność takiego działania, jak działał Chrystus dla nawrócenia grzeszników, to w sobotę złożą mocne, przekonujące świadectwa. Z radością będą opowiadać o wspaniałych doświadczeniach, jakie mieli w służbie dla dobra innych.SS3 59.6