Niebezpieczeństwo świeckich rad

Pan poddaje próbie swój lud, by przekonać się, kto będzie wierny zasadom prawdy. Naszym zadaniem jest głosić światu trójanielskie poselstwo. Wykonując ten obowiązek nie powinniśmy lekceważyć naszych przeciwników, ani też lękać się ich. Nie jest jednak zamiarem Bożym, byśmy wiązali się umowami czy kontraktami z ludźmi inaczej wierzącymi. Wszystkich, którzy nie chcą być wierni Bogu, mamy traktować uprzejmie i odnosić się do nich życzliwie, ale nigdy, przenigdy nie wolno łączyć się z nimi i naradzać w ważnych sprawach dotyczących dzieła Bożego. Pokładając w Bogu ufność pewnie kroczmy naprzód, wykonując Jego dzieło bezinteresownie, w pokornej zależności od Boga, a powierzając samych siebie i wszystko, co dotyczy teraźniejszości i przyszłości, Jego Opatrzności, mocno trwajmy w wierze i ufności aż do końca. Pamiętajmy o tym, że błogosławieństwa niebios otrzymujemy nie ze względu na to, że jesteśmy ich godni, lecz na podstawie zasług Chrystusa i dzięki Bożej bezmiernej łasce, dlatego że uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa.SS3 91.3

Modlę się, żeby bracia pojęli, jak wielkie znaczenie ma dla nas trzecie anielskie poselstwo oraz to, że święcenie dnia sobotniego jest znakiem odróżniającym tych, którzy służą Bogu, od tych, którzy Mu nie służą. Niech obudzą się ci, którzy stali się ślepi i obojętni! Powołano nas, byśmy byli świętymi i starannie unikali sprawiania wrażenia, iż nie jest rzeczą tak bardzo ważną, czy zachowujemy, czy też nie, specyficzne właściwości naszej wiary. Na nas spoczywa uroczysty obowiązek przyjęcia bardziej zdecydowanej postawy wobec prawdy i sprawiedliwości, niż to czyniliśmy do tej pory. Linia graniczna między tymi, którzy przestrzegają przykazań Bożych, a tymi, którzy nie są im posłuszni, musi być ukazana z niedwuznaczną wyrazistością. Mamy sumiennie czcić Boga i chętnie korzystać z każdego środka pozwalającego zachować z Nim łączność, abyśmy mogli korzystać z Jego błogosławieństw tak bardzo potrzebnych Jego ciężko doświadczanemu ludowi. Ogromnie znieważamy Boga, jeśli sprawiamy wrażenie, że nasza wiara, nasza religia, nie jest dominującą mocą w naszym życiu. Tym samym odwracamy się od Jego przykazań, będących naszym życiem, zaprzeczając, że On jest naszym Bogiem, a my Jego ludem.SS3 91.4