Praca w różnych miejscowościach

Nie jest to Bożym zamiarem, by Jego lud gromadził się i mieszkał razem w wielkich skupiskach. Uczniowie Chrystusa są Jego reprezentantami na ziemi i Bóg chce, żeby się rozproszyli, poszli na cały kraj, do miast, miasteczek i osad, by świecić jak światła wśród ciemności świata. Mają być misjonarzami Boga, przez wiarę i uczynki świadczyć o bliskości powtórnego przyjścia Zbawiciela.SS3 173.2

Członkowie naszych zborów mogą wykonywać pracę, którą, jak dotychczas, dopiero rozpoczęli. Nikt nie powinien udawać się na nowe miejsce dlatego, że może tam zdobyć ziemskie korzyści, ale niech idzie tam, gdzie istnieją możliwości zapracowania na utrzymanie życia. Niech osiedli się tam jedna lub dwie rodziny mocno ugruntowane w prawdzie i rozpoczną pracować jako misjonarze. Powinni być oni pełni miłości do dusz, odczuwać ciężar poniesienia dla nich trudu, powinni myśleć, jak przyprowadzić tych ludzi do prawdy. Mogą rozpowszechniać nasze publikacje, mieć zebrania w swoich domach, zapoznawać się z sąsiadami i zapraszać ich do uczestniczenia w tych zebraniach. W ten sposób mogą promieniować światłem w dobrych uczynkach.SS3 173.3

Pracownicy winnicy Pańskiej powinni się opierać jedynie na Bogu, płacząc, modląc się i pracując dla zbawienia bliźnich. Pamiętajcie, że bierzecie udział w biegu i chcecie zdobyć koronę nieśmiertelności. Podczas gdy aż tak wielu miłuje chwałę ludzką bardziej niż przychylność Boga, wy pracujecie w pokorze. Ćwiczcie się w wierze, kiedy przed tronem łaski przedstawiacie sąsiadów i prosicie Boga, by poruszył ich serca. W ten sposób wykonywać można skuteczną pracę misyjną. Tak można dotrzeć do ludzi, którzy nie dają posłuchu kaznodziei ani kolporterowi. Ci zaś, którzy w ten sposób będą pracować na nowych miejscach, nauczą się najlepszych sposobów zbliżenia się do ludzi i będą mogli przygotować drogę innym sługom Bożym.SS3 173.4

Kto taką pracę wykonuje, może zdobyć cenne doświadczenie. Nosi w sercu brzemię dusz swoich bliźnich. Potrzebuje pomocy od Jezusa. Jakże uważnie będzie postępował we wszystkich okolicznościach, żeby nic nie stało na przeszkodzie jego modlitwom i by żaden grzech nie rozłączył go z Bogiem. Pomagając innym samemu się zdobywa siłę duchową i duchowe zrozumienie, a w takiej szkole pokory nabywa odpowiednich kwalifikacji, pozwalających działać na większym polu.SS3 174.1