ΚΕΦΆΛΑΙΟ 27—ΕΦΕΣΟΣ

(Βασίζεται στις Πράξεις 19:1 - 20.)ΠΑ 247.1

Ενώ ο Απολλώς κήρυττε στην Κόρινθο, ο Παύλος εκπλήρωσε την υπόσχεσή του να επιστρέψει στην Έφεσο. Είχε κάνει μία σύντομη επίσκεψη στα Ιεροσόλυμα και είχε περάσει λίγο καιρό στην Αντιόχεια, το μέρος όπου πρωτοεργάστηκε. Απ’ εκεί ταξίδεψε στη Μικρά Ασία «και διήρχετο κατά σειράν την γήν της Γαλατίας και την Φρυγίαν» (Πραξ. 18:23).Εκειεπισκέφτηκε τις Εκκλησίες που ο ίδιος είχε ιδρύσει και τόνωσε την πίστη των Χριστιανών.ΠΑ 247.2

Στην αποστολική εποχή, η δυτική περιοχή της Μικράς Ασίας ήταν γνωστή σαν ρωμαϊκή αποικία της Ασίας. Η πρωτεύουσά της, η Έφεσος, ήταν ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Στο λιμάνι της στριμώχνονταν τα πλοία και στους δρόμους της συνωστίζονταν άνθρωποι προερχόμενοι από κάθε χώρα της Γής. Όπως η Κόρινθος, έτσι κι αυτή παρουσίαζε ένα ιεραποστολικό αγρό που υπόσχονταν πολλά.ΠΑ 247.3

Οι Ιουδαίοι, που είχαν την εποχή αυτή διασπαρθεί σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, περίμεναν γενικά τον ερχομό του Μεσσία. Τον καιρό που κήρυττε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, αυτοί πήγαιναν στα ετήσια ιεροπανήγυρα κατά την διάρκεια των επισκέψεων τους στα Ιεροσόλυμα. Τότε είχαν πάει μέχρι τις όχθες του Ιορδάνη για να τον ακούσουν. Εκεί άκουσαν να αναφέρεται ο Χριστός με τον τίτλο του «Υποσχεμένου Μεσσία» και έφεραν μαζί τους μετά την είδηση αυτή σε όλα τα μέρη του κόσμου. Έτσι η Θεία Πρόνοια είχε προετοιμάσει το δρόμο για το έργο των αποστόλων.ΠΑ 247.4

Φθάνοντας στην Έφεσο, ο Παύλος συνάντησε δώδεκα αδελφούς οι οποίοι είχαν και αυτοί, όπως οΠΑ 247.5

Απολλώς, μαθητεύσει στον Ιωάννη το Βαπτιστή και είχαν αποκτήσει όπως εκείνος, κάποια περιορισμένη γνώση για την αποστολή του Χριστού. Αυτοί δεν είχαν την ικανότητα του Απολλώ αλλά, διακατεχόμενοι από την ίδια ειλικρίνεια και πίστη, προσπαθούσαν να μεταδώσουν παντού τη γνώση που είχαν αποκτήσει.ΠΑ 248.1

Οι αδελφοί αυτοί δεν ήξεραν τίποτε για την αποστολή του Αγίου Πνεύματος. Όταν ο απόστολος τους ρώτησε αν είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα, εκείνοι απήντησαν: «Αλλ’ ουδέ αν υπάρχει Πνεύμα Άγιον ηκούσαμεν.» «Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» ρώτησε πάλι ο Παύλος. «Εις το βάπτισμα του Ιωάννου,» του είπαν.ΠΑ 248.2

Τότε ο απόστολος τους εξέθεσε τις μεγάλες χριστιανικές αλήθειες που αποτελούν το θεμέλιο της ελπίδας του Χριστιανού. Τους μίλησε για την επίγεια ζωή του Χριστού και για το σκληρό και επαίσχυντο θάνατό Του. Τους είπε πως ο Κύριος της ζωής είχε σπάσει τα δεσμά του τάφου και είχε θριαμβευτικά αναστηθεί από το θάνατο. Επανέλαβε την εντολή του Χριστού στους μαθητές Του: «Εδόθη εις Εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γής. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.» (Ματθ. 28:18 - 19.) Τους ανέφερε επίσης την υπόσχεση του Χριστού να τους στείλει τον Παράκλητο, μέσω του οποίου μεγάλα σημεία και θαύματα θα γίνονταν. Εκείνη την στιγμήτους περιέγραψε με τι ένδοξο τρόπο είχε εκπληρωθεί η υπόσχεση αυτή την ημέρα της Πεντηκοστής.ΠΑ 248.3

Οι αδελφοί άκουγαν τα λόγια του Παύλου γεμάτοι θαυμασμό και ευγνωμοσύνη, με βαθύ ενδιαφέρον και χαρά. Με την πίστη που είχαν εννόησαν την υπέροχη αλήθεια της εξιλαστικής θυσίας του Χριστού και Τον δέχθηκαν σαν Λυτρωτή τους. Τότε βαπτίσθηκαν στο όνομα του Ιησού και «αφού ο Παύλος επέθηκεν επ’ αυτών τας χείρας», δέχτηκαν επίσης το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος, μέσω του οποίου μπορούσαν να μιλούν γλώσσες ξένων εθνών και να προφητεύουν. Έτσι έγιναν κατάλληλοι να εργαστούν σαν ιεραπόστολοι στην Έφεσο και στα περίχωρά της προχωρώντας επίσης βαθύτερα στη Μικρά Ασία για να διαδώσουν το Ευαγγέλιο.ΠΑ 248.4

Με το να υποθάλπουν ένα ταπεινό και επιδεκτό για μάθηση πνεύμα, οι άνθρωποι αυτοί απέκτησαν την πείρα που τους κατέστησε ικανούς να εργαστούν στον αγρό του θερισμού. Το παράδειγμά τους προσφέρει στους Χριστιανούς ένα πολύτιμο μάθημα. Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι σημειώνουν ελάχιστη πρόοδο στη θρησκευτική τους ζωή επειδή αισθάνονται υπέρμετρα αυτάρκεις και δενκαταλαβαίνουν τη θέση των μαθητευομένων. Ικανοποιούνται με μία επιφανειακή γνώση του λόγου του Θεού. Δεν θέλουν να αλλάξουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ή τα καθήκοντα τους. Για αυτό δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια να αποκτήσουν περισσότερο φώς.ΠΑ 249.1

Αν οι οπαδοί του Χριστού ζητούσαν επίμονα τη σοφία, θα φέρονταν σε πλούσιους, άγνωστους μέχρι τότε σ’ αυτούς τομείς της αλήθειας. Όποιος παραχωρεί τον εαυτό του ολοκληρωτικά στο Θεό, θα καθοδηγηθεί από το θεϊκό χέρι. Μπορεί να είναι ταπεινός και να μη παρουσιάζει εμφανή ταλέντα. Αν όμως, με αγάπη και πίστη στην καρδιά υπακούει κάθε λεπτομέρεια του θελήματος του Θεού, οι δυνάμεις του θα εξαγνιστούν, θα εξευγενιστούν, θα κινητοποιηθούν και οι ικανότητές του θα αυξηθούν. Ενόσω εκτιμά σαν θησαυρό τα μαθήματα της θεϊκής σοφίας, θα εξουσιοδοτηθεί με μία ιερή παραγγελία. Θα γίνει ικανός να καταστήσει τη ζωή του τιμή για το Θεό και ευλογία για τον κόσμο. «Η φανέρωσις των λόγων Σου φωτίζει συνετίζει τους απλούς.» (Ψαλμ. 119:130.)ΠΑ 249.2

Και σήμερα υπάρχουν πολλοί που αγνοούν την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά όπως την αγνοούσαν και οι πιστοί της Εφέσου. Και όμως καμία άλλη αλήθεια δεν διδάσκεται σαφέστερα μέσα στο λόγο του Θεού. Προφήτες και απόστολοι διέτριψαν πάνω σ’ αυτό το θέμα. Ο ίδιος ο Χριστός επισύρει την προσοχή μας στην ανάπτυξη του φυτικού κόσμου σαν απεικόνιση της μεσολάβησης του Πνεύματός Του για τη συντήρηση της πνευματικής ζωής. Ο χυμός του κλήματος, ανεβαίνοντας από τη ρίζα, διαμοιράζεται στους κλάδους, ενισχύοντας την ανάπτυξη και παράγοντας τα άνθη και τον καρπό. Έτσι και η ζωοδόχος δύναμη του Αγίου Πνεύματος, προερχόμενη από το Χριστό εμποτίζει την ψυχή, ανανεώνει τα κίνητρα και τα αισθήματα του ανθρώπου. Ακόμη κάνει τις σκέψεις να υποτάσσονται στο θέλημα του Θεού, θέτοντας αυτόν που τη δέχεται ικανό να παράγει τον πολύτιμο καρπό των ιερών πράξεων.ΠΑ 249.3

Ο Πρωτοστάτης της πνευματικής αυτής ζωής είναι αόρατος. Η δύναμη της ανθρώπινης φιλοσοφίας δεν είναι σε θέση να εξηγήσει την ακριβή μέθοδο με την οποία η ζωή μεταδίδεται και διατηρείται. Και όμως οι πράξεις του Πνεύματος βρίσκονται πάντοτε σε αρμονία με το γραπτό λόγο. Ότι γίνεται στο φυσικό κόσμο γίνεται και στον πνευματικό. Η φυσική ζωή συντηρείται από τη μία στιγμή στην άλλη με τη θεϊκή δύναμη. Δεν συντηρείται όμως με κανένα άμεσο θαύμα, αλλά μέσω των ευλογιών που έχουν τεθεί στη διάθεσή μας. Έτσι και η πνευματική ζωή διατηρείται με τη χρήση των μέσων εκείνων που η Θεία Πρόνοια έχει προμηθεύσει. Αν ο οπαδός του Χριστού θέλει να αυξηθεί «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού,» (Εφ. 4:13) πρέπει να τρώει από το πνευματικό ψωμί και να πίνει από το νερό της σωτηρίας. Πρέπει να αγρυπνάει, να προσεύχεται και να εργάζεται προσέχοντας πάντα τις οδηγίες που παρέχει ο Θεός μέσα στο λόγο Του.ΠΑ 250.1

Υπάρχει άλλο ένα μάθημα για μας από τηνεμπειρία των Ιουδαίων προσήλυτων. Όταν δέχτηκαν το βάπτισμα από τον Ιωάννη, δεν είχαν κατά βάθος καταλάβει την αποστολή του Ιησού να σηκώνει αμαρτίες. Διατηρούσαν ακόμη σοβαρές πλάνες. Κάτω όμως από καθαρότερο φώς, δέχτηκαν με προθυμία το Χριστό σαν Λυτρωτή τους και παράλληλα με το προοδευτικό αυτό βήμα επήλθε και η μεταβολή στις υποχρεώσεις τους. Με την αγνότερη πίστη που απέκτησαν, παρατηρήθηκε μία αντίστοιχη μετάλλαξη στη ζωή τους. Σαν απόδειξη της αλλαγής αυτής και σαν αναγνώριση της προς τον Χριστό πίστης τους, αναβαπτίστηκαν τότε στο όνομα του Ιησού.ΠΑ 250.2

Κατά τη συνήθειά του ο Παύλος άρχισε το έργο του στην Έφεσο κηρύττοντας στη συναγωγή των Ιουδαίων. Συνέχισε να εργάζεται εκεί επί τρείς μήνες «διαλεγόμενος και πείθων εις τα περί της βασιλείας του Θεού.» Στην αρχή τον δέχθηκαν καλά, αλλά όπως συνέβη και στους άλλους αγρούς, σε λίγο του επιτέθηκαν άγρια. «Τινές εσκληρύνοντο και δεν επείθοντο, κακολογούντες την οδόν του Κυρίου ενώπιον του πλήθους.» Αφού εξακολουθούσαν να απορρίπτουν το Ευαγγέλιο, ο απόστολος σταμάτησε να κηρύττει στη συναγωγή.ΠΑ 250.3

Το Πνεύμα του Θεού είχε συνεργασθεί με τον Παύλο στις προσπάθειές του για το καλό των συμπατριωτών του. Αποδείξεις υπήρχαν αρκετές για να πεισθούν όσοι ειλικρινά επιθυμούσαν να γνωρίσουν την αλήθεια. Πολλοί όμως αφέθηκαν να κυβερνούνται από την προκατάληψη και την απείθεια και δεν ήθελαν να υποχωρήσουν μπροστά στα κατά πάντα αναμφισβήτητα, απτά στοιχεία. Από φόβο μήπως η πίστη των Χριστιανών υπονομευθεί από τη συνεχή συναναστροφή με τους ανταγωνιστές αυτούς της αλήθειας, ο Παύλος χωρίστηκε από αυτούς και συγκέντρωσε τους μαθητές σε μία ξεχωριστή ομάδα, εξακολουθώντας τις δημόσιες διαλέξεις του στο σχολείο του Τυράννου, ενός γνωστού ρήτορα.ΠΑ 251.1

Ο Παύλος είδε ότι ανοίγονταν μπροστά του «θύρα μεγάλη και ενεργητική,» παρ’ όλο που έβλεπε επίσης ότι ήταν και «πολλοί ενάντιοι.» (Α’ Κορ. 16:9.) Η Έφεσος δεν ήταν μόνο η πιο μεγαλοπρεπής, αλλά και η πιο διεφθαρμένη πόλη της Ασίας. Η δεισιδαιμονία και η φιληδονία είχαν κατακτήσει τον πολυάριθμο πληθυσμό της. Κάτω από τη σκιά των ναών της εύρισκαν άσυλο κάθε είδους κακοποιοί και οι πλέονειδεχθείς πράξεις διαπράττονταν εκεί.ΠΑ 251.2

Η Έφεσος αποτελούσε το δημοφιλές κέντρο για τη λατρεία της Άρτεμης. Η φήμη του μεγαλοπρεπέστατου ναού «της Μεγάλης θεάς Αρτέμιδος των Εφεσίων» έφθανε μέχρι τα πέρατα της Ασίας και του κόσμου. Η ασυναγώνιστη λαμπρότητά του τον καθιστούσε όχι μόνο καμάρι της πόλης, αλλά και ολόκληρου του έθνους. Το είδωλο της θεάς μέσα στο ναό σύμφωνα την παράδοση είχε πέσει από τον ουρανό. Επάνω του ήταν χαραγμένα συμβολικά γράμματα, στα οποία αποδίδονταν μεγάλη δύναμη. Οι Εφέσιοι είχαν γράψει ολόκληρα βιβλία όπου εξηγούσαν την ερμηνεία και τη χρήση των συμβόλων αυτών.ΠΑ 251.3

Ανάμεσα στους σχολαστικούς μελετητές των δαπανηρών εκείνων βιβλίων ήταν πολλοί μάγοι. Εκείνοιασκούσαν μεγάλη επιρροή στη σκέψη των δεισιδαιμονικών λατρευτών του ενθρονισμένου στο ναό αγάλματος.ΠΑ 252.1

Όταν ο απόστολος Παύλος εργάζονταν στην Έφεσο, είχε δεχθεί απτές αποδείξεις της θεϊκής εύνοιας. Η δύναμη του Θεού συνόδευε τις προσπάθειές του και πολλοί είχαν θεραπευθεί από τις σωματικές τους ασθένειες. «Ο Θεός έκαμνε δια των χειρών του Παύλου θαύματα μεγάλα ώστε και επί τους ασθενείς εφέροντο από του σώματος αυτού μανδήλια ή περιζώματα και έφευγον απ’ αυτών αι ασθένειαι και τα πνεύματα τα πονηρά εξήρχοντο απ’ αυτών.» Αυτές οι ενδείξεις υπερφυσικής δύναμης ήταν κατά πολύ σπουδαιότερες από οτιδήποτε είχε δει μέχρι τότε η Έφεσος και είχαν τέτοιο χαρακτήρα που ήταν αδύνατο να τις μιμηθούν οιταχυδακτυλουργοί ή οι μάγοι. Ενώ γίνονταν τα θαύματα αυτά στο όνομα του Ιησού του Ναζωραίου, οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να δουν ότι ο Θεός του Ουρανού ήταν ισχυρότερος από τους μάγους που ήταν λατρευτές της θεάς Άρτεμης. Έτσι ο Θεός εξύψωνε το δούλο Του ακόμη και μπροστά στους ειδωλολάτρες πολύ παραπάνω από τους πιο ισχυρούς και ευνοούμενους μάγους.ΠΑ 252.2

Εκείνος στον οποίο υποτάσσονται όλα τα πνεύματα του κακού και είχε δώσει στους δούλους Του εξουσία πάνω σε αυτά, έμελλε να επιφέρει μεγαλύτερη ακόμη ντροπή και ήττα εναντίον εκείνων που περιφρονούσαν και βεβήλωναν το άγιό Του όνομα. Η μαγεία είχε απαγορευθεί από το Μωσαϊκό νόμο με την ποινή του θανάτου αλλά από καιρό σε καιρό, αποστάτες Εβραίοι την εξασκούσαν κρυφά. Την εποχή της επίσκεψης του Παύλου στην Έφεσο υπήρχαν στην πόλη «τινές από των περιερχομένων εξορκιστών Ιουδαίων», οι οποίοι βλέποντας τα θαύματα που αυτός έκανε, «επεχείρησαν να προφέρωσιν επί τους έχοντας τα πνεύματα τα πονηρά το όνομα του Κυρίου Ιησού.» Την προσπάθεια αυτή την έκαναν και «επτά τινές υιοί Ιουδαίου αρχιερέως ονομαζομένου Σκευά.» Ότανσυνάντησαν ένα δαιμονιζόμενο απευθύνθηκαν σε αυτόν με τα λόγια: «Σας ορκίζομεν εις τον Ιησούν τον οποίον ο Παύλος κηρύττει.» Αλλά «αποκριθέν το πνεύμα το πονηρόν είπε: «Τον Ιησούν γνωρίζω και τον Παύλον εξεύρω σεις δε τίνες είσθε; Και πηδήσας επ’ αυτούς ο άνθρωπος εις τον οποίον ήτο το πνεύμα το πονηρόν και νικήσας αυτούς, ίσχυσε κατ’ αυτών, ώστε γυμνοί και τετραυματισμένοι έφυγον εκ του οίκου εκείνου.»ΠΑ 252.3

Έτσι δίνονταν αναντίρρητη απόδειξη για την ιερότητα του ονόματος του Χριστού και για τον κίνδυνο που διέτρεχαν όσοι το επικαλούντο χωρίς να έχουν πίστη στο θεϊκό χαρακτήρα της αποστολής του Σωτήρα. «Και επέπεσε φόβος επί πάντας αυτούς και εμεγαλύνετο το όνομα του Κυρίου Ιησού.»ΠΑ 253.1

Γεγονότα που μέχρι τότε παρέμεναν κρυφά έβγαιναν τώρα στην επιφάνεια. Όταν δέχθηκαν το Χριστιανισμό, μερικοί από τους πιστούς δεν είχαν ακόμη αποκηρύξει εντελώς τις δεισιδαιμονίες τους. Μέχρι ένα σημείο εξακολουθούσαν να ασκούν τις μαγείες. Τώρα όμως, αφού είχαν πειστεί για το λάθος τους, «πολλοί των πιστευσάντωνήρχοντο εξομολογούμενοι και φανερώνοντες τας πράξεις αυτών.» Το καλό αυτό έργο είχε επεκταθεί μέχρι και σε μερικούς από τους ίδιους τους εξορκιστές. «Πολλοί εξ εκείνων οίτινες έκαμνον τας μαγείας, φέροντες τα βιβλία αυτών, κατέκαιον ενώπιον πάντων και αριθμήσαντες τας τιμάς αυτών, εύρον πεντήκοντα χιλιάδας αργυρίου. Ούτω κραταιώς ηύξανε και ίσχυε ο λόγος του Κυρίου».ΠΑ 253.2

Με το να κάψουν τα μαγικά τους βιβλία, οι Εφέσιοι προσήλυτοι απέδειξαν ότι εκείνα τα πράγματα που άλλοτε τους ευχαριστούσαν, τώρα τους προκαλούσαν αποτροπιασμό. Με αυτή ακριβώς τη μαγεία είχαν προσβάλει ιδιαίτερα το Θεό και είχανδιακινδυνεύσει τις ψυχές τους. Κατά της μαγείας έδειχναν τώρα την πιο μεγάλη τους αποστροφή. Με αυτό απέδειχναν τη γνησιότητα της επιστροφής τους στο Θεό.ΠΑ 253.3

Αυτά τα γραπτά περί μαγείας περιελάμβαναν διαφόρους τύπους και μεθόδους επικοινωνίας με πονηρά πνεύματα. Αποτελούσαν τους κανονισμούς της λατρείας του Σατανά, οδηγίες για το πως να αναζητούν τη βοήθειά του και να παίρνουν πληροφορίες από αυτόν. Αν κρατούσαν τα βιβλία αυτά, οι καινούργιοι μαθητές κινδύνευαν να βρεθούν εκτεθειμένοι στον πειρασμό. Αν τα πουλούσαν θα εξέθεταν άλλους σε κίνδυνο. Είχαν αποκηρύξει τη βασιλεία του σκότους και προκειμένου να καταστρέψουν τη δύναμή της, δεν δίσταζαν μπροστά σε καμία θυσία. Έτσι η αλήθεια θριάμβευσε κατά των προκαταλήψεων και της φιλοχρηματίας των ανθρώπων.ΠΑ 253.4

Με την αποκάλυψη αυτή της δύναμης του Χριστού, μια μεγάλη νίκη είχε κερδηθεί για το Χριστιανισμό μέσα σ’ αυτό το προπύργιο της δεισιδαιμονίας. Αυτό το συμβάν διαδόθηκε πλατύτερα από ότι υπολόγιζε ακόμη και ο Παύλος. Από την Έφεσο τα νέα κυκλοφόρησαν ευρύτατα και αυτό έδωσε μεγάλη ώθηση στο χριστιανικό έργο. Πολύ αργότερα, αφού πια ο απόστολος είχε τελειώσει το δρόμο του, οι σκηνές εξακολουθούσαν να ζουν στη μνήμη των ανθρώπων και έγιναν τα μέσα με τα οποία νέοι προσήλυτοι οδηγήθηκαν στο Ευαγγέλιο.ΠΑ 254.1

Πολλοί αρέσκονται να πιστεύουν ότι οι ειδωλολατρικές δεισιδαιμονίες εξαφανίσθηκαν ενόψει του πολιτισμού του εικοστού αιώνα. Ο λόγος του Θεού και η αδιάσειστη μαρτυρία των γεγονότων και πιστοποιούν ότι η εξάσκηση της μαγείας σε αυτόν αιώνα είναι τόσο πραγματική όσοήταν και στην εποχή των μάγων του παλιού καιρού. Το παλιό σύστημα της μαγείας είναι πράγματι το ίδιο με αυτό που είναι τώρα, γνωστό σαν σύγχρονος Πνευματισμός. Ο Σατανάς εισχωρεί στη σκέψη χιλιάδων ανθρώπων με το να παρουσιάζεται μετασχηματισμένος με τη μορφή προσφιλών προσώπων που έχουν πεθάνει. Η Γραφή δηλώνει ότι «οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» (Εκκλ. 9:5.) Οι διαλογισμοί τους, η αγάπη τους, το μίσος τους εξαφανίζονται. Οι νεκροί δεν έρχονται σε επικοινωνία με τους ζώντες. Πιστός όμως στην αρχική του πανουργία, ο Σατανάς χρησιμοποιεί το τέχνασμα αυτό με σκοπό να εξασφαλίσει τον έλεγχο της σκέψης.ΠΑ 254.2

Μέσω του Πνευματισμού πολλοί από τους ασθενείς, τους πενθούντες και τους περίεργους επικοινωνούν με τα πονηρά πνεύματα. Όλοι όσοι επιχειρούν ένα τέτοιο πράγμα βρίσκονται σε επικίνδυνο έδαφος. Ο λόγος της αλήθειας μαρτυρεί για το πως τους θεωρεί ο Θεός. Στην αρχαία εποχή ο Κύριος πρόφερε μία αυστηρή καταδίκη εναντίον ενός βασιλιά που είχε αποταθεί για συμβουλή σε έναν ειδωλολατρικό ιεροφάντη: «Επειδή δεν είναι Θεός εν τω Ισραήλ, δια τούτο υπάγετε να ερωτήσετε τον Βέελζεβούλ, τον θεόν της Ακκαρών; Τώρα λοιπόν ούτω λέγει Κύριος Δεν θέλεις καταβή από της κλίνης εις την οποίαν ανέβης, αλλ’ εξάπαντος θέλει αποθάνει. » (Β ', Βασ. 1:3 - 4.)ΠΑ 254.3

Οι μάγοι της ειδωλολατρικής εποχής αντιστοιχούν στα σημερινά μέντιουμ, τουςπνευματιστές, τους τηλεπαθιστές και τους προλέγοντες τη μοίρα. Οι μυστηριακές φωνές της Ενδώρ και της Εφέσου εξακολουθούν με τα ψέματα τους να παραπλανούν τους ανθρώπους. Αν μπορούσε να τραβηχτεί το πέπλο από τα μάτια μας, θα διακρίναμε πονηρούς αγγέλους να χρησιμοποιούν όλη τους την τέχνη για να εξαπατήσουν και να καταστρέψουν. Οπουδήποτε ασκείται επιρροή για να κάνει τους ανθρώπους να λησμονήσουν το Θεό, εκεί ο Σατανάς έχειχρησιμοποιήσει τη μαγική του δύναμη. Όταν οι άνθρωποι παρασύρονται από την επίδρασή του, πριν ακόμη το αντιληφθούν, η σκέψη έχει ήδη θαμπωθεί και η καρδιά τους έχει ήδη μολυνθεί. Ο σύγχρονος λαός του Θεού οφείλει να προσέξει την παρότρυνση του αποστόλου προς την Εκκλησία των Εφέσιων: «Μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε.»(Εφ. 5:11.)ΠΑ 255.1