Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Πράξεις των Αποστόλων

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    ΚΕΦΆΛΑΙΟ 55—ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΜΕΤΗ ΧΑΡΗ

    Η ζωή του αποστόλου Ιωάννη αποτελεί παράδειγμα πραγματικού αγιασμού. Στα χρόνια της στενής επαφής του με το Χριστό, ο Σωτήρας τον είχε συχνά νουθετήσει και καταστήσει προσεκτικό ενώ και αυτός δέχονταν τις παρατηρήσεις. Ενώ ο χαρακτήρας του Θεανθρώπου αποκαλύπτονταν σ’ αυτόν, ο Ιωάννης ανεγνώριζε τα δικά του ελαττώματα και η αποκάλυψη αυτή τον έκανε ταπεινό. Μέρα με τη μέρα, αντίθετα από το δικό του βίαιο πνεύμα, παρατηρούσε την τρυφερότητα και την ανεκτικότητα του Ιησού και άκουγε τις διδασκαλίες Του περί ταπεινοφροσύνης και υπομονής. Μέρα με τη μέρα η καρδιά του έλκονταν πρός το Χριστό μέχρι που λησμόνησε τελείως τον εαυτό του από τη μεγάλη αγάπη για τον Κύριό του. Η δύναμη και η απλότητα, η μεγαλοσύνη και η πραότητα, η αντοχή και η υπομονή που ακολουθούσε στην καθημερινή ζωή τον Υιό του Θεού, γέμιζε την ψυχή του με θαυμασμό. Παρεχώρησε την εύθικτη και φιλόδοξη ιδιοσυγκρασία του στη μεταπλαστική δύναμη του Χριστού και η θεϊκή αγάπη επέφερε μέσα του τη μεταμόρφωση του χαρακτήρα του.ΠΑ 493.1

    Χτυπητή αντίθεση με τον αγιασμό που επήλθε στη ζωή του Ιωάννη, παρουσιάζει η πείρα του συμμαθητή του, του Ιούδα. Ο Ιούδας παρουσιάζονταν σαν σύντροφός και μαθητής του Χριστού, αλλά είχε τη μορφή μόνο της ευσέβειας. Η ομορφιά του χαρακτήρα του Χριστού δεν τον άφηνε αδιάφορο και πολλές φορές πείθονταν απόλυτα από τα λόγια του Σωτήρα. Ωστόσο, δεν μπορούσε ούτε να ταπεινώσει την καρδιά του, ούτε να ομολογήσει τις αμαρτίες του. Με το να αντιστέκεται στη θεϊκή επιρροή προσέβαλλε τον Κύριό του τον οποίο ισχυρίζονταν ότι αγαπούσε. Ο Ιωάννης αγωνίζονταν ειλικρινά εναντίον των ελαττωμάτων του. Αντίθετα ο Ιούδας παραβίαζε τη συνείδησή του και υπέκυπτε στον πειρασμό, σφυρηλατώντας στα σίγουρα το χαρακτήρα του με τις κακές του έξεις. Η εφαρμογή των αληθειών που δίδασκε ο Χριστός έρχονταν σε αντιδιαστολή με τις δικές του επιθυμίες και προθέσεις, ενώ δεν νοούσε να παρατήσει τις ιδέες του για να δεχθεί τη σοφία του Ουρανού. Αντί να βαδίζει στο φώς, προτίμησε να βαδίζει στο σκότος. Οι κακές επιθυμίες, η πλεονεξία, τα εκδικητικά πάθη, οι σκοτεινές και βαρύθυμες σκέψεις υποθάλπονταν μέχρις ότου ο Σατανάς τον κυρίεψε ολότελα.ΠΑ 493.2

    Ο Ιωάννης και ο Ιούδας είναι οι αντιπροσωπευτικοί τύποι αυτών που ισχυρίζονται ότι είναι οπαδοί του Χριστού. Οι δύο αυτοί απόστολοι είχαν τις ίδιες ευκαιρίες να μελετήσουν και να μιμηθούν το θείο Υπόδειγμα. Και οι δύο είχαν στενά συνδεθεί με τον Ιησού και είχαν το προνόμιο να ακούσουν τη διδασκαλία Του. Ο καθένας τους παρουσίαζε σοβαρά ελαττώματα του χαρακτήρα και για τον καθένα τους ήταν προσιτή η θεϊκή χάρη που μεταβάλλει το χαρακτήρα. Ενώ ο ένας διδάσκονταν με ταπεινοφροσύνη από τον Ιησού, ο άλλος απέδειξε ότι δεν ήταν εκτελεστής του λόγου, παρά μόνο ακροατής. Ο ένας, με το να θανατώνει καθημερινά το εγώ και να υπερνικά την αμαρτία, υπέστη τελικά τον αγιασμό μέσω της αλήθειας. Ο άλλος, με το να αντιστέκεται στη μεταμορφωτική δύναμη της χάρης, υποθάλποντας εγωκεντρικές επιθυμίες, κατάντησε αιχμάλωτος του Σατανά.ΠΑ 494.1

    Ένας τέτοιος μετασχηματισμός του χαρακτήρα σαν αυτόν που παρουσιάζει η ζωή του Ιωάννη, είναι πάντοτε το αποτέλεσμα της επικοινωνίας με το Χριστό. Μπορεί να υπάρχουν σοβαρά ελαττώματα στο χαρακτήρα ενός ατόμου, αλλά όταν το άτομο αυτό γίνεται πραγματικός μαθητής του Χριστού, η δύναμη της θεϊκής χάρης τον μεταμορφώνει και τον καθαγιάζει. Παρατηρώντας στον καθρέφτη τη δόξα του Κυρίου, μεταβάλλεται μέχρι να γίνει όμοιος με Εκείνον που λατρεύει.ΠΑ 494.2

    Ο Ιωάννης υπήρξε δάσκαλος της αγιοσύνης και στις επιστολές που απηύθυνε στην Εκκλησία, καταθέτει αλάθητους κανόνες για τη συμπεριφορά των Χριστιανών. «Πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ Αυτόν,» έγραφε, «καθαρίζει εαυτόν, καθώς Εκείνος είναι καθαρός.» «Όστις λέγει ότι μένει εν Αυτώ χρεωστεί, καθώς Εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω να περιπατή.» (Α’ Ιωάν. 3:3, 2:6.) Δίδαξε ότι ο Χριστιανός πρέπει να είναι αγνός στην καρδιά και στη ζωή. Δεν πρέπει ποτέ να μένει ικανοποιημένος μόνο με την εξωτερική μορφή της θρησκείας. Όπως ο Θεός είναι άγιος στη σφαίρα Του, έτσι και ο αμαρτωλός άνθρωπος με την πίστη στο Χριστό, πρέπει να γίνει άγιος στη δική του σφαίρα.ΠΑ 495.1

    «Τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας,» έγραφε ο απόστολος Παύλος. (Β ', Θεσ. 4:3.) Ο αγιασμός της Εκκλησίας είναι ο αντικειμενικός σκοπός του Θεού στη γενική συμπεριφορά Του με το λαό Του. Από χρόνων αιωνίων είχε διαλέξει το λαό αυτόν να είναι άγιος. Παρέδωσε τον Υιό Του να πεθάνει για αυτούς ώστε να μπορέσουν να αγιαστούν υπακούοντας την αλήθεια, απαλλαγμένοι από κάθε μικροπρέπεια του εγώ. Από αυτούς απαιτεί ένα έργο προσωπικό, μία προσωπική παραχώρηση. Ο Θεός δοξάζεται μόνο από εκείνους που διατείνονται ότι Τον πιστεύουν, όταν αυτοί μεταβάλλονται σύμφωνα με την εικόνα Του και κυβερνούνται από το Πνεύμα Του. Και τότε, σαν μάρτυρες του Σωτήρα, μπορούν να γνωστοποιήσουν το τι έκανε η θεία χάρη Του γι’ αυτούς.ΠΑ 495.2

    Ο πραγματικός αγιασμός είναι το επακόλουθο της αρχής της αγάπης. «Ο Θεός είναι αγάπη, και όστις μένει εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν Αυτώ.» (Α’ Ιωάν. 4:16.) Η ζωή στην καρδιά εκείνου που κατοικεί ο Χριστός φανερώνει έμπρακτη αγιοσύνη. Ο χαρακτήρας εξαγνίζεται, εξυψώνεται, εξευγενίζεται και δοξάζεται. Πραγματοποιείται ένας συγκερασμός της αγνής διδαχής και των έργων της δικαιοσύνης, ένας συνδυασμός των ουρανίων προσταγμάτων και των αγίων πρακτικών εφαρμογών.ΠΑ 495.3

    Όσοι θέλουν να αποκτήσουν τον ευλογημένο αγιασμό πρέπει πρώτα να μάθουν τη σημασία της αυτοθυσίας. Ο σταυρός του Χριστού αποτελεί το στυλοβάτη πάνω στον οποίο στηρίζεται το «καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης.» (Β ', Κορ. 4:17.) «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω Μου,» είπε ο Χριστός, «ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού και ας Με ακολουθή.» (Ματθ. 16:24.) Η ευωδιά της αγάπης για τους συνανθρώπους μας φανερώνει την αγάπη μας για το Θεό. Η υπομονή που δείχνουμε κατά την υπηρεσία μας φέρνει τη γαλήνη της ψυχής. Με την ταπεινή, επιμελή και πιστή εργασία προάγεται ο αγώνας του εκλεκτού λαού του Θεού. Ο Θεός συγκρατεί και ενισχύει εκείνον που προσφέρεται να ακολουθήσει το δρόμο του Χριστού.ΠΑ 496.1

    Ο αγιασμός δεν είναι το έργο μιας στιγμής, μιας ώρας ή μιας μέρας, αλλά μιας ολόκληρης ζωής. Δεν αποκτάται με κάποια χαρούμενη έξαρση αισθημάτων, αλλά είναι το αποτέλεσμα του να πεθαίνει κανείς διαρκώς ως πρός την αμαρτία και να ζει διαρκώς για το Χριστό. Τα λάθη δεν διορθώνονται, ούτε η μεταρρύθμιση του χαρακτήρα κατορθώνεται με εξασθενημένες, περιοδικές προσπάθειες. Μόνο με διαρκείς, επίμονες προσπάθειες, με αυστηρή πειθαρχία, και με σκληρό αγώνα θα νικήσομε. Δεν μπορούμε να ξέρουμε από τη μια μέρα στην άλλη πόσο τραχύς θα είναι ο αγώνας μας. Εφόσον ο Σατανάς εξακολουθεί να είναι κυρίαρχος, έχουμε να υποτάξουμε το εγώ και να υπερνικήσουμε βαθιά ριζωμένες αμαρτίες. Ενόσω διαρκεί αυτή η ζωή, δεν θα φθάσουμε ποτέ σε ένα σημείο όπου να μπορέσουμε να σταματήσουμε και να πούμε: «Απέκτησα την τελειότητα. Ο αγιασμός είναι το αποτέλεσμα ισόβιας υπακοής.»ΠΑ 496.2

    Κανείς από τους αποστόλους και προφήτες δεν ισχυρίσθηκε ποτέ ότι είναι αναμάρτητος. Οι άνθρωποι που έζησαν πλησιέστερα στο Θεό, οι άνθρωποι που θα προτιμούσαν να θυσιάσουν τη ζωή τους παρά να διαπράξουν ενγνώση τους κάποιο σφάλμα, άνθρωποι που ο Θεός τους τίμησε με θείο φώς και δύναμη, ομολόγησαν την αμαρτία της φύσης τους. Δεν είχαν καμία εμπιστοσύνη στη σάρκα, δεν ισχυρίστηκαν ότι είχαν καμία δική τους δικαιοσύνη, αλλά εμπιστεύονταν ολότελα τη δικαιοσύνη του Χριστού.ΠΑ 496.3

    Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει με όλους όσους παρατηρούν το Χριστό. Όσο πλησιέστερα ερχόμαστε στον Ιησού και όσο ευκρινέστερα διακρίνομε την αγνότητα του χαρακτήρα Του, τόσο καθαρότερα θα βλέπουμε την υπερβολική βλαπτικότητα της αμαρτίας και τόσο λιγότερο θα θέλουμε να εξυψώσουμε τον εαυτό μας. Θα παρατηρείται μία διαρκής ψυχική αναζήτηση για το Θεό, μία συνεχής, ειλικρινής, συντριπτική εξομολόγηση της αμαρτίας και ταπείνωση της καρδιάς μπροστά σ’ Αυτόν. Σε κάθε προοδευτικό βήμα της χριστιανικής μας εμπειρίας, η μετάνοιά μας θα γίνεται πιο κατανυκτική. Θα αναγνωρίσουμε ότι η επάρκειά μας βρίσκεται μόνο στο Χριστό καιθα ομολογήσομε μαζί με τον απόστολο: «Εξεύρω ότι δεν κατοικεί εν εμοί, τουτέστιν εν τη σαρκί μου, αγαθόν.» «Εις εμέ δε μη γένοιτο να καυχώμαι ειμή εις τον σταυρόν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια του οποίου ο κόσμος εσταυρώθη ως πρός εμέ, και εγώ ως πρός τον κόσμον.» (Ρωμ. 7:18, Γαλ. 6:14.)ΠΑ 497.1

    Ας καταχωρήσουν οι άγγελοι του Θεού την ιστορία των ευσεβών αγώνων και συγκρούσεων του λαού Του. Ας καταγράψουν τις προσευχές και τα δάκρυά τους. Ωστόσο, ας μη προσβληθεί ποτέ το όνομα του Θεού με τη δήλωση που κάνουν τα ανθρώπινα χείλη: «Είμαι αναμάρτητος, είμαι άγιος.» Αγιασμένα χείλη δεν ξεστομίζουν ποτέ τέτοια αλαζονικά λόγια.ΠΑ 497.2

    Ο απόστολος Παύλος είχε δεικαι ακούσει πράγματα ανεκλάλητα. Όμως κάνει αυτή την ανεπιτήδευτη δήλωση: «Ουχί ότιέλαβον ήδη το βραβείον ή έγινα ήδη τέλειος, τρέχω όμως κατόπιν.» (Φιλιπ. 3:12.) Ας καταχωρήσουν οι άγγελοι του Ουρανού τις νίκες του Παύλου στον καλόναγώνα της πίστης. Ας αγάλλεται ο ουρανός για τησταθερή πορεία του αποστόλου πρός τα επάνω και για τογεγονός ότι ενώ απέβλεπε στο βραβείο, λογάριαζε όλα τα άλλασκύβαλα. Οι άγγελοι χαίρονται να μιλούν για τους θριάμβους του, ο Παύλος όμως δεν κομπάζει για τακατορθώματά του. Η στάση του Παύλου είναι η στάση που πρέπει να τηρήσει κάθε οπαδός του Χριστού καθώς προχωρεί πρός τα επάνω, αγωνιζόμενος για τον αμαράντινο στέφανο. Αυτοί που έχουν την τάση να καυχησιολογούν για την αγιοσύνη τους, ας ρίξουν μια ματιά στον καθρέφτη του νόμου του Θεού. Καθώς διακρίνουν τις σοβαρές αξιώσεις του και κατανοούν το έργο του που διερευνά τους διαλογισμούς και τις προθέσεις της καρδιάς, δεν θα αυτοεπαινούνται ότι είναι αναμάρτητοι. «Εάν είπωμεν,» λέγει ο Ιωάννης, χωρίς να ξεχωρίζει τον εαυτό του από τους αδελφούς του, «ότι αμαρτίαν δεν έχωμεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν.» «Εάν είπωμεν ότι δεν ημαρτήσαμεν, ψεύστην κάμνομεν Αυτόν, και ο λόγος Αυτού δεν υπάρχει εν ημίν.» «Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συχγωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας.» (Α ', Ιωάν. 1:8, 10, 9.)ΠΑ 497.3

    Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ προφασίζονται ότι είναι άγιοι, ενώ δηλώνουν ότι ανήκουν ολοκληρωτικά στον Κύριο, ισχυρίζονται ότι μπορούν δικαιωματικά να απαιτούν τις υποσχέσεις του Θεού. Όχι μόνοαυτόαλλά αρνούνται να υπακούν και στις εντολές Του. Οι παραβάτες του νόμου διεκδικούν κάθε υπόσχεση που έχει δοθεί στα τέκνα του Θεού. Αυτό όμως είναι αλαζονεία από μέρους τους, αφού ο Ιωάννης τονίζει πως η πραγματική αγάπη για το Θεό φαίνεται από την υπακοή μας σε όλες Του τις εντολές. Δεν φτάνει να πιστεύομε θεωρητικά στην αλήθεια, να ομολογούμε την πίστη μας στο Χριστό, να παραδεχόμαστε ότι ο Ιησούς δεν ήταν πλάνη και ότι η θρησκεία της Βίβλου δεν αποτελεί κανένα σοφιστικό μύθευμα. «Όστις λέγει εγνώρισα Αυτόν και τας εντολάς Αυτού δεν φυλάττει,» γράφει ο Ιωάννης, «ψεύστης είναι, και εν τούτω η αλήθεια δεν υπάρχει όστις όμως φυλάττη τον λόγον Αυτού, αληθώς εν τούτω η αγάπη του Θεού είναι τετελειωμένη.» «Όστις φυλάττει τας εντολάς Αυτού, μένει εν Αυτώ και αυτός εν Εκείνω.» (Α ', Ιωάν. 2:4 - 5, 3:26.)ΠΑ 498.1

    Ο Ιωάννης δεν δίδαξε ότι η σωτηρία μπορεί να εξασφαλιστεί με την υπακοή, αλλά ότι η υπακοή είναι ο καρπός της πίστης και της αγάπης. «Εξεύρετε ότι Εκείνος εφανερώθη δια να σηκώση τας αμαρτίας ημών,» είπε, «και αμαρτία εν Αυτώ δεν υπάρχει. Πας όστις μένει εν Αυτώ δεν αμαρτάνειπας ο αμαρτάνων δεν είδεν Αυτόν, ουδέ εγνώρισεν Αυτόν.» (Ιωάν. 3:5 - 6.) Αν μένουμε με το Χριστό, αν η αγάπη του Θεού ενοικεί στην καρδιά, τα αισθήματά μας, οι σκέψεις μας, οι πράξεις μας θα βρίσκονται σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Η αγιασμένη καρδιά εναρμονίζεται με τα προστάγματα του νόμου του Θεού.ΠΑ 498.2

    Υπάρχουν πολλοί που ενώ αγωνίζονται να υπακούσουν τις εντολές του Θεού, έχουν ελάχιστη ειρήνη και χαρά. Η έλλειψη αυτή στην εμπειρία τους είναι το αποτέλεσμα της αποτυχίας τους στην εξάσκηση της πίστης. Είναι σαν να βαδίζουν πάνω σε μια σκάρτη Γή, σ’ ένα άνυδρο ερημότοπο. Ικανοποιούνται με λίγα ενώ θα μπορούσαν να ζητήσουν πολλάεπειδή οι υποσχέσεις του Θεού είναι απεριόριστες. Οι άνθρωποι αυτοί δεν παριστάνουν σωστά τον αγιασμό που προέρχεται από την υπακοή στην αλήθεια. Ο Κύριος επιθυμεί όλοι οι γιοί και οι θυγατέρες Του να είναι ευτυχισμένοι, γαλήνιοι και υπάκουοι. Με την εξάσκηση της πίστης οι ευλογίες αυτές έρχονται στην κυριότητα του πιστού. Με την πίστη, κάθε ελαττωματικότητα του χαρακτήρα μπορεί να βελτιωθεί, κάθε μόλυνσημπορεί να καθαρισθεί, κάθε λάθος μπορεί να διορθωθεί, κάθε αρετή μπορεί να αξιοποιηθεί.ΠΑ 499.1

    Η προσευχή είναι το καθιερωμένο από τον Ουρανό μέσο για την επιτυχία στον αγώνα κατά της αμαρτίας και στη δημιουργία του χριστιανικού χαρακτήρα. Η θεϊκή επιρροή που έρχεται σαν απάντηση της πιστής προσευχής, θα εκπληρώσει στην ψυχή του προσευχομένου όλα όσα ζητάει. Για τη συγχώρεση της αμαρτίας, για το Πνεύμα το Άγιο, για ένα χριστόμορφο χαρακτήρα, για σοφία και δύναμη, για να εκτελούμε το έργο Του, για οποιοδήποτε χάρισμα που ο Θεός έχει υποσχεθεί μπορούμε να κάνουμεεπίκληση. Και η απάντηση είναι: «Θέλετε λάβει.»ΠΑ 499.2

    Όταν βρίσκονταν ανεβασμένος με το Θεό στο βουνό, ο Μωυσήςαντίκρισε το πρωτότυπο του υπέροχου οικοδομήματος που έμελλε να γίνει ο τόπος κατοικίας της θεϊκής δόξας. Και όταν εμείς βρισκόμαστε στο βουνό με το Θεό - στο μυστικό τόπο της κατ’ ιδίαν επικοινωνίας - τότε θα παρατηρήσομε το ένδοξο ιδεώδες του Θεού για την ανθρωπότητα. Σε οποιαδήποτε εποχή, μέσο της επικοινωνίας με τον ουρανό, ο Θεός εκπλήρωσε το σκοπό Του για τα παιδιά Του, παρουσιάζοντας βαθμηδόν στο νου τους τις διδασκαλίες της χάρης. Ο τρόπος με τον οποίο χορηγείται η αλήθεια περιγράφεται με τα λόγια: «Η έξοδος Αυτού είναι προδιατεταγμένη ως η αυγή.» (Ωσ. 6:3.) Αυτός που τοποθετεί τον εαυτό του εκεί όπου ο Θεός μπορεί να τον φωτίσει, είναι σαν να προχωρεί από το μερικό σκότος της αυγής στο ακτινοβόλο φώς του μεσημεριού.ΠΑ 499.3

    Πραγματικός αγιασμός σημαίνει τέλεια αγάπη, τέλεια υπακοή, τέλεια προσαρμογή στο θέλημα του Θεού. Με την υπακοή στην αλήθεια αγιαζόμαστε για το Θεό. Η συνείδησή μας πρέπει να καθαριστεί από τα νεκρά έργα για να υπηρετεί το ζώντα Θεό. Δεν είμαστε ακόμα τέλειοι, αλλά έχουμε το προνόμιο να αποσπασθούμε από τις επιπλοκές με το εγώ και την αμαρτία, φτάνοντας στην τελειότητα. Μεγάλες δυνατότητες, υπέροχα και όσια επιτεύγματα βρίσκονται στη διάθεση του καθενός.ΠΑ 500.1

    Ο λόγος για τον οποίο τόσοι πολλοί δεν σημειώνουν μεγαλύτερη πρόοδο στη θρησκευτική τους ζωή αυτή την εποχή είναι ότι ερμηνεύουν το θέλημα του Θεού έτσι ώστε να συμφωνεί ακριβώς με αυτό που θέλουν να κάνουν. Ενώ ακολουθούν τις δικές τους επιθυμίες, κολακεύονται ότι συμμορφώνονται με το θέλημα του Θεού. Αυτοί δεν έχουν να παλέψουν με τον εαυτό τους. Άλλοιαγωνίζονται με επιτυχία για ένα διάστημα κατά των εγωιστικών κλίσεων που έχουν για απολαύσεις και ανέσεις. Είναι σοβαροί και ειλικρινείς αλλά αποκάνουν με τις παρατεταμένες προσπάθειες, με την καθημερινή θανάτωση του εγώ, με την ακατάπαυστη αναταραχή. Η νωθρότητα τους έλκει, ο θάνατος του εγώ τους αποδιώχνει. Τότε κλείνουν τα νυσταλέα μάτια τους και πέφτουν στη δύναμη του πειρασμού αντί να αντισταθούν σ’ αυτή.ΠΑ 500.2

    Οι οδηγίες που παραθέτει ο λόγος του Θεού δεν επιτρέπουν κανένα συμβιβασμό με την αμαρτία. Ο Υιός του Θεού εμφανίστηκε για να προσελκύσει όλους τους ανθρώπους κοντά Του. Δεν ήρθε για να νανουρίσει τον κόσμο για να να κοιμάται ήσυχος, αλλά για να υποδείξει το στενό μονοπάτι που πρέπει να βαδίσουν όλοι όσοι τελικά θα φθάσουν στις πύλες της πόλης του Θεού. Τα παιδιά Του πρέπει να ακολουθούν το δρόμο που Αυτός υπέδειξε. Θυσιάζοντας οποιαδήποτε καλοπέραση ή τρυφηλότητα, υπομένοντας οποιονδήποτε κόπο ή μόχθο, πρέπει να εξακολουθούν να αγωνίζονται διαρκώς εναντίον του εγώ.ΠΑ 500.3

    Το μεγαλύτερο εγκώμιο που μπορούν οι άνθρωποι να προσφέρουν στο Θεό είναι να γίνουν καθιερωμένα κανάλια μέσω των οποίων να μπορεί να εργασθεί. Ο καιρός γρήγορα φεύγει και κυλά στην αιωνιότητα. Ας μη κατακρατούμε από το Θεό ότι Του ανήκει. Ας μη Του αρνούμαστε αυτό που παρόλο ότι δεν χορηγείται σε κανένα χωρίς να το αξίζει, ούτε όμως και μπορεί να στερηθεί χωρίς να προκαλέσει την καταστροφή του. Ζητάει ολόκληρη την καρδιά. Δώστε την σ’ Αυτόν. Είναι δική Του αφού Αυτός τη δημιούργησε και την εξαγόρασε. Ζητάει τη νοημοσύνη σας. Παραχωρείστε την σε Αυτόν. Είναι δική Του. Ζητάει τα χρήματά σας. Φέρτε τα σε Αυτόν. Είναι δικά Του. «Δεν είσθε κύριοι εαυτών. Διότι ηγοράσθητε δια τιμής.» (Α ', Κορ. 6:19 - 20.) Ο Θεός απαιτεί την απόδοση τιμής από την αγιασμένη ψυχή που έχει καταρτιστεί με την εκγύμναση της πίστης της «δι’ αγάπης ενεργουμένης,» για να Τον υπηρετεί. Μας παρουσιάζει το υψηλότερο ιδανικό, μάλιστα αυτή την τελειότητα. Μας ζητάει να ζήσουμε απόλυτα, ολοκληρωτικά γι’ Αυτόν σεαυτόν τον κόσμο, όπως Αυτός ζει για μας στην παρουσία του Θεού.ΠΑ 501.1

    «Τούτο είναι το θέλημα του Θεού» για σας, «ο αγιασμός σας.» (Α’ Θεές. 4:3.) Είναι αυτό και το δικό σας θέλημα; Μπορεί οι αμαρτίες σας να σας φαίνονται βουνό. Αν ταπεινώσετε όμως την καρδιά σας και ομολογήσετε τις αμαρτίες σας, εμπιστευόμενοι την αξία ενός σταυρωμένου και αναστημένου Σωτήρα, θα σας συγχωρήσει και θα σας καθαρίσει από κάθε αδικία. Ο Θεός απαιτεί από σας τέλεια συμμόρφωση με το νόμο Του. Ο νόμος αυτός είναι η ηχώ της φωνής Του που σας λέγει:«Αγιώτερος, μάλιστα ακόμη αγιώτερος.»Αποζητείστε την πληρότητα της χάρης του Χριστού. Αφήστε την καρδιά σας να καταληφθεί από μία έντονη λαχτάρα για τη δικαιοσύνη Του, το έργο της οποίας ο λόγος του Θεού μας λέει ότι είναι η ειρήνη και το αποτέλεσμά της η γαλήνη και η παντοτινή ασφάλεια.ΠΑ 501.2

    Καθώς η καρδιά σας ποθεί το Θεό, θα ανακαλύπτετε όλο και περισσότερα από τα ανεξερεύνητα πλούτη της χάρης Του. Παρατηρώντας τα πλούτη αυτά, τα κάνετε κτήμα σας και φανερώνετε την αξία της θυσίας του Σωτήρα, την προστασία της δικαιοσύνης Του, την πληρότητα της σοφίας Του και τη δύναμή Του στο να σας παρουσιάσει στον Πατέρα ώστε «να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον Αυτού» (Β ', Πέτρ. 3:14.)ΠΑ 502.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents