ΚΕΦΆΛΑΙΟ 12—ΑΠΟ ΔΙΩΚΤΗΣ ΜΑΘΗΤΗΣ

(Βασίζεται στις Πράξεις 9:1 - 18.)ΠΑ 96.1

Προεξέχων μεταξύ των Ιουδαίων αρχηγών που είχαν βαθιά θορυβηθεί από την επιτυχία που συνόδευε το κήρυγμα του Ευαγγελίου, ήταν ο Σαούλ της Ταρσού. Αν και γεννημένος με ρωμαϊκή υπηκοότητα, ο Σαούλ ήταν όμως Ιουδαίος στην καταγωγή, έχοντας αποκτήσει τη μόρφωσή του στα Ιεροσόλυμα, κάτω από την επίβλεψη των πιο φημισμένων ραβίνων. «Εκ γένους Ισραήλ, εκ φυλής Βενιαμίν,» ο Σαούλ ήταν Εβραίος εξ Εβραίων, κατά νόμον Φαρισαίος, κατά ζήλον διώκτης της εκκλησίας, κατά την δικαιοσύνην την δια του νόμου διατελέσας άμεμπτος.» (Φιλ. 3:5 - 6.) Οι ραβίνοι τον έβλεπαν σαν ένα νεαρό άτομο που υπόσχονταν πολλά και στήριζαν επάνω του μεγάλες ελπίδες, θεωρώντας τον ικανό και ζηλωτή υπερασπιστή της πατρώας πίστης. Η προαγωγή του σε μέλος του Ιερατικού Συνεδρίου τον είχε τοποθετήσει σε περίβλεπτη θέση.ΠΑ 96.2

Ο Σαύλος είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη δίκη και στην καταδίκη του Στεφάνου και οι αναντίρρητες αποδείξεις της θεϊκής παρουσίας στο πλευρό του μάρτυρα, τον είχαν κάνει να αμφιβάλει για την ορθότητα της στάσης που ο ίδιος τηρούσε κατά των οπαδών του Ιησού. Ο νους του είχε αναστατωθεί. Μέσα στην αμηχανία του στράφηκε σε εκείνους που είχε τέλεια εμπιστοσύνη για τη σοφία και την ευθυκρισία τους. Τα επιχειρήματα των ιερέων και των αρχηγών τον έπεισαν τελικά ότι ο Στέφανος ήταν βλάσφημος, ότι ο Χριστός τον οποίο ο μάρτυρας μαθητής κήρυττε ήταν μια πλάνη και ότι εκείνοι που εξυπηρετούσαν τα ιερά συμφέροντα είχαν δίκαιο.ΠΑ 96.3

Ο Σαύλος δεν έφθασε στο συμπέρασμα αυτό παρά μόνο ύστερα από βαριά δοκιμασία. Στο τέλος όμως η μόρφωσή του και οι προκαταλήψεις του, ο σεβασμός για τους πρώην δασκάλους του, καθώς και η υπερηφάνεια και η δημοτικότητά του τον ώθησαν να επαναστατήσει στη φωνή της συνείδησης καθώς και της χάρης του Θεού. Και όταν πια πείστηκε τελείως ότι οι ιερείς και οι γραμματείς είχαν δίκαιο, ο Σαύλος έγινε αδυσώπητος ανταγωνιστής της διδαχής των μαθητών του Ιησού. Η δράση του ανάγκασε πολλούς άγιους άνδρες και γυναίκες να σέρνονται στα δικαστήρια, όπου άλλοι καταδικάζονταν σε φυλάκιση και μερικοί μάλιστα σε θάνατο μόνο και μόνο γιατί πίστευαν στον Ιησού. Το γεγονόςαυτό προξένησε μεγάλη λύπη και στενοχώρια στη νεοσύστατη Εκκλησία, αναγκάζοντας πολλούς να ζητήσουν σωτηρία στη φυγή.ΠΑ 96.4

Όσοι έφυγαν από τα Ιεροσόλυμα με το διωγμό αυτόν, «διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.» (Πράξ. 8:4.) Μία από τις πόλεις στις οποίες διασκορπίστηκαν ήταν η Δαμασκός. Εκεί η καινούργια πίστη απέκτησε πολλούς οπαδούς.ΠΑ 97.1

Οι ιερείς και οι άρχοντες αρχικά ήλπιζαν ότι η αίρεση μπορούσε να κατασταλεί με πολλές προσπάθειες και με αμείλικτο διωγμό. Τώρα όμως ένοιωθαν ότι τα μέτρα που είχαν ληφθεί στην Ιερουσαλήμ κατά της νέας διδαχής, έπρεπε να επεκταθούν και σε άλλα μέρη. Για το ιδιαίτερο αυτό έργο που ήθελαν να εκτελέσουν στη Δαμασκό, ο Σαύλος προθυμοποιήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του. «Πνέων έτι απειλήν και φόνον κατά των μαθητών του Κυρίου, ήλθε πρός τον αρχιερέα και εζήτησε παρ’ αυτού επιστολάς εις Δαμασκόν πρός τας συναγωγάς, όπως, εάν εύρη τινάς εκ της οδού ταύτης, άνδρας τε και γυναίκας, φέρη δεδεμένους εις Ιερουσαλήμ.» Έτσι λοιπόν οπλισμένος «μετ’ εξουσίας και επιτροπής της παρά των αρχιερέων,» (Πράξ. 26:12), ο Σαύλος της Ταρσού με τη δύναμη και τη ζωτικότητα της ανδρικής ηλικίας και φλεγόμενος από στρεβλό ζήλο, ξεκίνησε για το αξέχαστο εκείνο ταξίδι. Τα περίεργα περιστατικά που συνάντησε όμως έμελλε να μεταβάλουν εντελώς την πορεία της ζωής του.ΠΑ 97.2

Την τελευταία μέρα του ταξιδιού, «περί την μεσημ-βρίαν,» ενώ κατάκοποι οι ταξιδιώτες πλησίαζαν στη Δαμασκό, αντίκρισαν να απλώνονται μπροστά τους απέραντες εύφορες πεδιάδες, ωραίοι κήποι, κατάμεστοι οπωρώνες ποτισμένοι από δροσιστικά ρυάκια που κατέβαιναν από τα τριγύρω βουνά. Ύστερα από τη μακρινή διαδρομή ανάμεσα από γυμνά ερημικά τοπία, αυτές οι σκηνές αποτελούσαν πραγματική απόλαυση. Ενώ ο Σαύλος με τους συντρόφους του κοίταζαν θαυμάζοντας την καρπερή πεδιάδα και την όμορφη πόλη στο βάθος, «εξαίφνης,» όπως ο ίδιος ανέφερε αργότερα, είδε «φώς ουρανόθεν, υπερβαίνον την λαμπρότητα του ηλίου, το οποίον έλαμψε περί εμέ και τους οδοιπορούντας μετ’ εμού.» (Πράξ. 26:13). Τέτοιο ένδοξο φώς δεν μπορούσαν να αντικρύσουν ανθρώπινα μάτια. Τυφλωμένος και σαστισμένος, ο Σαύλος έπεσε μπρούμυτα στηΓή.ΠΑ 97.3

Ενώ το φώς εξακολουθούσε να λάμπει γύρω του, ο Σαύλος άκουσε «φωνήν λαλούσαν ... εις την εβραϊκήν διάλεκτον,» (Πράξ. 26:14,) «λέγουσαν πρός αυτόν, Σαούλ, Σαούλ τι Με διώκεις; Και είπε, Τις είσαι, Κύριε; Και ο Κύριος είπεν, Εγώ είμαι Ιησούς τον οποίον συ διώκεις σκληρόν σοι είναι να λακτίζης πρός κέντρα.»ΠΑ 98.1

Τρομοκρατημένοι και σχεδόν τυφλωμένοι από την ένταση του φωτός, οι σύντροφοι του Σαούλ άκουσαν τη φωνή, αλλά δεν διέκριναν κανένα. Ο Σαούλ όμως κατάλαβε τα λόγια που είχαν ειπωθεί. Σε εκείνον αποκαλύφθηκε ολοφάνερα Εκείνος που του μίλησε, ήτανο Υιός του Θεού. Σε εκείνη την ένδοξη Ύπαρξη που έστεκε μπροστά του, αναγνώρισε τον Εσταυρωμένο. Πάνω στην ψυχή του ταλαίπωρου Εβραίου η εικόνα του Κυρίου χαράχθηκε ανεξίτηλα. Τα λόγια που άκουσε βρήκαν συγκλονιστική απήχηση στην καρδιά του. Μέσα στους σκοτεινούς θαλάμους της σκέψης του ξεχύθηκε ένας χείμαρρος φωτός αποκαλύπτοντας την άγνοια και την πλάνη της πρότερης ζωής του, καθώς και την τωρινή του ανάγκη για τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος.ΠΑ 98.2

Τώρα ο Σαύλος είδε ότι με το να καταδιώκει τους οπαδούς του Ιησού, στην πραγματικότητα εκτελούσε το έργο του Σατανά. Είδε ότι η αντίληψή του για το ορθό καθώς και για το ατομικό καθήκον του βασίζονταν κυρίως στην απεριόριστη εμπιστοσύνη που είχε στους ιερείς και στους άρχοντες. Τους πίστεψε όταν του είπαν ότι η ιστορία της ανάστασης ήταν ένα επιδέξιο κατασκεύασμα των μαθητών. Τώρα όμως που ο ίδιος ο Ιησούς φανερώθηκε μπροστά του, ο Σαύλος πείστηκε ότι οι ισχυρισμοί των μαθητών ήταν αληθινοί.ΠΑ 98.3

Την ώρα εκείνη της ουράνιας φωταψίας, το μυαλό του Σαύλου κινήθηκε με καταπληκτική ευστροφία. Οι προφητικές καταχωρήσεις του Αγίου Πνεύματος έγιναν κατανοητές από εκείνον. Κατάλαβε ότι η απόρριψη του Ιησού από τους Ιουδαίους, η σταύρωσή Του, η ανάστασή Του και η ανάληψή Του είχαν προλεχθεί από τους προφήτες και απέδειχναν ότι Αυτός ήταν ο Μεσσίας. Ξαναέζησε έντονα στη μνήμη το κήρυγμα του Στεφάνου την ημέρα του μαρτυρίου του και αναγνώρισε ότι πραγματικά ο μάρτυρας είχε ιδεί «την δόξαν του Θεού» όταν είπε: «Ιδού θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους και τον Υιόν του ανθρώπου ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού. » ζΠράξ. 7:55, 56.) Οι ιερείς είχαν χαρακτηρίσει τα λόγια εκείνα βλάσφημα, αλλά ο Σαύλος ήξερε τώρα ότι ήταν αληθινά.ΠΑ 99.1

Τι αποκάλυψη αποτελούσαν όλα αυτά για το διώκτη! Τώρα ο Σαύλος γνώρισε με βεβαιότητα ότι ο υποσχόμενος Μεσσίας είχε έρθει σ’ αυτόν τον κόσμο στο πρόσωπο του Ιησού του Ναζωραίου και ότι είχε απορριφθεί και σταυρωθεί από εκείνους τους οποίους ήρθε να σώσει. Γνώρισε επίσης ότι ο Σωτήρας είχε θριαμβευτικά βγει από τον τάφο και είχε αναληφθεί στους Ουρανούς. Τη στιγμή εκείνη της θεϊκής αποκάλυψης, ο Σαύλος θυμήθηκε τρομοκρατημένος ότι ο Στέφανος έδωσε τη μαρτυρία του για το σταυρωμένο και αναστημένο Σωτήρα. Παρόλααυτά είχε εκτελεστεί με τη δική του συγκατάθεση και αργότερα με τη δική του μεσολάβηση, πολλοί άλλοι αντάξιοι οπαδοί του Ιησού οδηγήθηκαν στο θάνατο ύστερα από σκληρούς διωγμούς.ΠΑ 99.2

Ο Σωτήρας είχε μιλήσει στο Σαύλο μέσω του Στεφάνου του οποίου τα λογικά επιχειρήματα ήταν αναντίρρητα. Ο πολύξερος Εβραίος είχε δει τη δόξα του Χριστού να αντανακλάται στο πρόσωπο του μάρτυρακαι φάνηκε τότε «ως πρόσωπον αγγέλου.» (Πράξ. 6:15). Είχε προσέξει την ανεκτικότητα του Στεφάνου έναντι των εχθρών του, καθώς και τη συγχωρητική στάση του προς αυτούς. Είχε επίσης παρατηρήσει το ψυχικό σθένος και τη χαρούμενη αυτοεγκατάληψη πολλών τους οποίους είχε εξωθήσει σε βάσανα και σε μαρτύρια. Είχε δει πολλούς να απαρνούνται χαρούμενοι ακόμη τη ζωή τους χάρη της πίστης τους. Όλα αυτά τα περιστατικά υπεδείκνυαν στο Σαύλο και συχνά δημιουργούσαν στη σκέψη του μία σχεδόν ακαταμάχητη πεποίθηση ότι ο Ιησούς ήταν πράγματι ο υποσχόμενος Μεσσίας. Είχε αγωνιστεί νύχτες ολόκληρες πολεμώντας την πεποίθηση αυτή και κάθε φορά κατέληγε στο να παραδεχθεί ότι ο Ιησούς δεν ήταν ο Μεσσίας και ότι οι οπαδοί Του ήταν παραπλανημένοι φανατικοί.ΠΑ 99.3

Τώρα ο Χριστός είχε μιλήσει στο Σαύλο με την ίδια Του φωνή λέγοντας: «Σαούλ, Σαούλ, τι Με διώκεις;» Και στην ερώτηση: «Τις είσαι Κύριε;» η απάντηση είχε δοθεί από την ίδια πάλι φωνή: «Εγώ είμαι Ιησούς τον οποίον συ διώκεις.» Εδώ ο Χριστός ταυτίζει τον Εαυτό Του με το λαό Του. Διώκοντας τους οπαδούς του Ιησού, ο Σαούλ κατάφερε ένα καίριο πλήγμα κατά του Κυρίου του Ουρανού. Κατηγορώντας άδικα και μαρτυρώντας εναντίον αυτών, είχε κατηγορήσει άδικα και μαρτυρήσει εναντίον του Σωτήρα του κόσμου.ΠΑ 100.1

Καμία αμφιβολία δεν χωρούσε στη σκέψη του Σαύλου ότι Εκείνος που του μίλησε ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ο επί τόσα χρόνια αναμενόμενος Μεσσίας, η Παρηγοριά και ο Λυτρωτής του Ισραήλ. «Τρέμων και έκθαμβος γενόμενος, είπε, Κύριε, τι θέλεις να κάμω; Και ο Κύριος είπε προς αυτόν, Σηκώθητι και είσελθε εις την πόλιν, και θέλει σοι λαληθή τι πρέπει να κάμης.»ΠΑ 100.2

Όταν η ουράνια δόξα αποσύρθηκε και ο Σαύλος σηκώθηκε από τη Γη, διαπίστωσε ότι είχε εντελώς χάσει το φώς του. Η λαμπρότητα της δόξας του Χριστού ήταν υπερβολικά έντονη για τα θνητά του μάτια. Και με την απομάκρυνσή της το πυκνό σκοτάδι της νύχτας μαύρισε την όρασή του. Πίστευε ότι η τύφλωσή του ήταν η τιμωρία του Θεού για τους σκληρούς διωγμούς που επέβαλε στους οπαδούς του Ιησού. Ψηλαφώντας μέσα στο τρομερό σκοτάδι, αφέθηκε στη φροντίδα των συντρόφων του οι οποίοι τρομοκρατημένοι και σαστισμένοι, «χειραγωγούντες αυτόν, εισήγαγον εις Δαμασκόν.»ΠΑ 100.3

Το πρωί ακόμη της επεισοδιακής εκείνης ημέρας, ο Σαύλος πλησίαζε στη Δαμασκό γεμάτος από αισθήματα ικανοποίησης για την εμπιστοσύνη που του είχαν δείξει οι αρχιερείς. Του είχαν αναθέσει σοβαρότατες ευθύνες. Τον είχαν εξουσιοδοτήσει να προάγει τα συμφέροντα της ιουδαϊκής θρησκείας, αναχαιτίζοντας όσο το δυνατό την εξάπλωση της νέας πίστης στη Δαμασκό. Ήταν αποφασισμένος να δει την αποστολή του να στέφεται με επιτυχία και απέβλεπε με ανυπομονησία στην εξέλιξη των γεγονότων που θα αντιμετώπιζε.ΠΑ 101.1

Πόσο όμως διαφορετική από τις βλέψεις του ήταν η είσοδός του στην πόλη! Τυφλός και ανίκανος, βασανιζόμενος από τύψεις και μη ξέροντας τι τιμωρία του επιφυλάσσονταν ακόμη, ζήτησε να βρει το σπίτι του μαθητή Ιούδα. Εκεί, απομονωμένος, είχε όλο τον καιρό να σκεφθεί και να προσευχηθεί.ΠΑ 101.2

Ο Σαύλος «ήτο τρείς ημέρας χωρίς να βλέπη και δεν έφαγεν, ουδέ έπιεν.» Οι ημέρες αυτές της ψυχικής αγωνίας του φάνηκαν χρόνια. Συνέχεια σκέπτονταν με ταλαιπωρημένη σκέψη το ρόλο που είχε παίξει στο μαρτύριο του Στεφάνου. Αναλογίζονταν με τρόμο την ενοχή του επειδή άφησε να παρασυρθεί από την κακία και την προκατάληψη των ιερέων και προκρίτων του λαού, ακόμη και τη στιγμή που το πρόσωπο του Στέφανου είχε φωτιστεί με τη λαμπρότητα του ουρανού. Λυπημένος και συντριμμένος θυμόταν πόσες φορές είχε κλείσει τα μάτια και τα αυτιά του στις πιο ακαταμάχητες ενδείξεις και αμείλικτος είχε επιβάλει το διωγμό στους πιστούς του Ιησού του Ναζωραίου.ΠΑ 101.3

Οι ημέρες αυτές του αυτοέλεγχου και της ταπείνωσης της ψυχής πέρασαν μέσα σε πλήρη απομόνωση. Οι πιστοί, έχοντας προειδοποιηθεί για το σκοπό της άφιξης του Σαύλου στη Δαμασκό, φοβόντουσαν ότι υποκρινόταν προκειμένου να πετύχει να τους εξαπατήσει ευκολότερα. Για αυτό τον κρατούσαν σε απόσταση, χωρίς να του δείχνουν καμία συμπάθεια. Και εκείνος δεν είχε καμία επιθυμία να αποταθεί στους αμετανόητους Εβραίους με τους οποίους λογάριαζε να συνεργασθεί στην καταδίωξη των πιστών, επειδή ήξερε ότι ούτε καν θα άκουγαν την εξιστόρησή του. Έτσι φαίνονταν ότι είχε αποκοπεί από κάθε ανθρώπινη υποστήριξη. Η μόνη του ελπίδα για βοήθεια ήταν ο πανεύσπλαχνος Θεός, και σ’ Αυτόν στράφηκε τώρα με συντριβή καρδιάς.ΠΑ 101.4

Κατά τις μακρές εκείνες ώρες όταν ο Σαύλος βρίσκονταν μόνος του με το Θεό, θυμήθηκε πολλά γραφικά κείμενα που αναφέρονταν στην πρώτη παρουσία του Χριστού. Εξακρίβωνε προσεκτικά τις προφητείες με μνήμη που είχε τώρα οξυνθεί. Η πεποίθηση κυρίεψε τη σκέψη του. Αναλογιζόμενος την έννοια των προφητειών αυτών, απορούσε με την πρότερή του τύφλωση, καθώς και με τη γενική τύφλω-ση των Ιουδαίων που τους έκανε να απορρίψουν τον Ιησού ως αναμενόμενο Μεσσία. Τώρα που φωτίστηκαν τα μάτια του, όλα του φαίνονταν απλά. Κατάλαβε ότι η προηγούμενη προκατάληψη και η δυσπιστία του είχαν σκιάσει τον πνευματικό του ορίζοντα και τον είχαν εμποδίσει να διακρίνει στον Ιησού της Ναζαρέτ τον προφητικό Μεσσία.ΠΑ 102.1

Παραχωρώντας ο Σαύλος τον εαυτό του στην αποδεικτική δύναμη του Αγίου Πνεύματος, κατάλαβε τα λάθη της ζωής του και αναγνώρισε την πλατιά έκταση των απαιτήσεων του νόμου του Θεού. Ο πρώην περήφανος Φαρισαίος που ήταν σίγουρος ότι είχε αποκτήσει τη δικαίωσή του με τα καλά του έργα, υποκλίνονταν τώρα μπροστά στο Θεό με την ταπείνωση και την απλότητα ενός μικρού παιδιού, εξομολογούμενος την αναξιότητά του και επικαλούμενος το έλεος, ενός σταυρωμένου και αναστημένου Σωτήρα. Ο Σαύλος λαχταρούσε να έρθει σε στενή επαφή και αρμονία με τον Πατέρα και τον Υιό. Και με τη διακαή αυτή επιθυμία για συγχώρηση και για αποδοχή, απηύθυνε θερμές ικεσίες στο θρόνο της χάρης.ΠΑ 102.2

Οι προσευχές του μετανοιωμένου Φαρισαίου δεν πήγαν χαμένες. Τα πιο βαθειά διανοήματα και οι παλμοί της καρδιάς του άλλαξαν με τη βοήθεια της θεϊκής χάρης και τα ευγενέστερα αισθήματά του εναρμονίσθηκαν με τις αιώνιες προθέσεις του Θεού. Για το Σαύλο, ο Χριστός και η δικαιοσύνη Του είχαν αποκτήσει μεγαλύτερη αξία από ότι ολόκληρος ο κόσμοςΠΑ 102.3

Η επιστροφή του Σαύλου αποτελεί μία ολοφάνερη απόδειξη της θαυματουργικής δύναμης του Αγίου Πνεύματος στον έλεγχοτων ανθρώπων από την αμαρτία. Μέχρι τότε ο Σαύλος πίστευε ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος είχε αγνοήσει το νόμο του Θεού και είχε διδάξει τους μαθητές, μη έχοντας κύρος. Μετά τη μετάλλαξη του όμως, ο Σαύλος αναγνώρισε ότι ο Ιησούς είχε έρθει στον κόσμο με ιδιαίτερο προορισμό να υπερασπιστεί το νόμο του Πατέρα Του. Είχε τώρα πεισθεί ότι ο Ιησούς ήταν ο εισηγητής ολόκληρου του ιουδαϊκού τελετουργικού συστήματος. Είδε ότι στο σταυρό ο τύπος συνάντησε τον αντίτυπο και ότι ο Ιησούς είχε εκπληρώσει τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης οι οποίες αφορούσαν το Λυτρωτή του Ισραήλ.ΠΑ 103.1

Η καταχωρημένη αφήγηση της μεταστροφής του Σαύλου παρουσιάζει θαυμάσιες αρχές τις οποίες πρέπει πάντοτε να κρατούμε κατά νου. Ο Σαύλος υπήρξεπολέμιος της παρουσίας του Χριστού. Ωστόσο, ήταν ένας που προορίζονταν για ένα σημαντικότατο έργο, ένας που θα γίνονταν «σκεύος εκλογής» γι’ Αυτόν. Και όμως ο Κύριος δεν του φανέρωσε μονομιάς το έργο για το όποιο τον προόριζε. Τον αναχαίτισε στην αμαρτωλή πορεία του και τον έλεγξε για την αμαρτία του. Αλλά όταν ο Σαύλος ρώτησε: «Τι θέλεις να κάμω; » ο Σωτήρας έφερε τον ερωτώντα Ιουδαίο σε επαφή με την εκκλησία Του και από αυτή θα μάθαινε ποιό ήταν το θέλημα του Θεού γι’ αυτόν.ΠΑ 103.2

Το θαυμάσιο φως που φώτισε το σκοτισμένο νου του Σαύλου ήταν το έργο του Κυρίου. Παράλληλα όμως υπήρχε και κάποιο έργο που έπρεπε οι μαθητές να κάνουν γι’ αυτόν. Ο Χριστός είχε κάνει το έργο της αποκάλυψης και της ευπιστίας. Τώρα ο μεταμελημένος ήταν σε θέση να μαθητεύσει κοντά σ’ εκείνους τους οποίους ο Θεός είχε εξουσιοδοτήσει να διδάξουν την αλήθεια Του.ΠΑ 103.3

Ενώ ο Σαύλος, απομονωμένος στο σπίτι του Ιούδα, εξακολουθούσε να προσεύχεται και να ικετεύει, ο Κύριος παρουσιάσθηκε σε όραμα σε κάποιον μαθητή της Δαμασκού που ονομάζονταν Ανανίας και του είπε ότι ο Σαούλ ο Ταρσέας προσεύχονταν και χρειάζονταν βοήθεια. «Σηκωθείς ύπαγε εις την οδόν την ονομαζομένην Ευθείαν,» είπε ο ουράνιος απεσταλμένος «και ζήτησον εν τη οικία του Ιούδα τινά Σαύλον ονομαζόμενον, Ταρσέα διότι ιδού προσεύχεταικαι είδε δι’ οράματος άνθρωπον, Ανανίαν ονομαζόμενον, ότι εισήλθεν και έθεσεν επ’ αυτόν την χείρα, δια να αναβλέψη.»ΠΑ 103.4

Ο Ανανίας δεν τολμούσε να πιστέψει στα λόγια του αγγέλου επειδή τα νέα της τρομερής καταδίωξης των Ιεροσολυμιτών αγίων από το Σαύλο είχαν διαδοθεί παντού. Τόλμησε να εκφέρει αντίρρηση: «Κύριε, ήκουσα από πολλών περί του ανδρός τούτου, όσα κακά έπραξεν εις τους αγίους Σου εν Ιερουσαλήμ και εδώ έχει την εξουσίαν παρά των αρχιερέων να δέση πάντας τους επικαλουμένους το όνομά Σου.» Η εντολή όμως ήταν επιτακτική. «Ύπαγε, διότι ούτος είναι σκεύος εκλογής εις Εμέ, δια να βαστάση το όνομά Μου ενώπιον εθνών και βασιλέων, και των υιών Ισραήλ.»ΠΑ 104.1

Υπακούοντας στις υποδείξεις του αγγέλου, ο Ανανίας ζήτησε και βρήκε τον άνθρωπο που κυνήγησε όλους όσουςπίστευαν στον Ιησού. Τοποθετώντας τα χέρια του στο κεφάλι του μετανοημένου αμαρτωλού, είπε: «Σαούλ, αδελφέ, ο Κύριος με απέστειλεν, ο Ιησούς όστις εφάνη εις σε εν τη οδώ καθ’ ην ήρχου, δια να αναβλέψης και να πλησθής Πνεύματος Αγίου. Και ευθύς έπεσαν από των οφθαλμών αυτού ως λέπη και ανέβλεψεν ευθύς και σηκωθείς εβαπτίσθη.»ΠΑ 104.2

Με αυτό τον τρόπο ο Ιησούς επικύρωσε την εξουσία της οργανωμένης Εκκλησίας Του και έφερε το Σαύλο σε επαφή με τα διορισμένα όργανά Του επί της Γής. Ο Χριστός είχε τώρα την αντιπροσωπευτική εκκλησία Του στη Γή και σ’ αυτή ανήκε το έργο της καθοδήγησης του μετανοούντος αμαρτωλού στο δρόμο της ζωής.ΠΑ 104.3

Πολλοί νομίζουν ότι θεωρούνται υπεύθυνοι μόνο έναντι του Χριστού για το φώς και την εμπειρία τους καθώςεπίσης και ότι είναι ανεξάρτητοι από τους αναγνωρισμένους οπαδούς Του στη Γη. Ο Ιησούς είναι ο φίλος των αμαρτωλών και η καρδιά Του συγκινείται από τις θλίψεις τους. Έχει όλη την εξουσία τόσο στον Ουρανό, όσο και στη Γη. Σέβεται όμως με τα μέσα τα οποία έχει εξουσιοδοτήσει τη διαφώτιση και τη σωτηρία των ανθρώπων. Οδηγεί τους αμαρτωλούς στην Εκκλησία την οποία κατέστησε κανάλι φωτός για τον κόσμο.ΠΑ 104.4

Ενώ πάλευε με το σκότος της πλάνης και της προκατάληψης, ο Σαύλος δέχτηκε την αποκάλυψη του Χριστού τον οποίο καταδίωκε. Ήρθε τότε σε άμεση επικοινωνία με την Εκκλησία που είναι το φώς του κόσμου. Στην περίπτωση αυτή, ο Ανανίας παριστάνει το Χριστό παριστάνει επίσης και τους λειτουργούς Του επάνω στη Γη οι οποίοι έχουν ορισθεί για να εργάζονται στη θέση Του. Στη θέση του Χριστού ο Ανανίας αγγίζει τα μάτια του Σαύλου για να ξαναδούν το φώς. Στη θέση του Χριστού βάζει τα χέρια του πάνω σε αυτόν και καθώς προσεύχεται στο όνομα του Χριστού, ο Σαύλος δέχεται το Άγιο Πνεύμα. Όλα γίνονται στο όνομα και με την εξουσία του Χριστού. Ο Χριστός είναι η πηγή. Η Εκκλησία είναι το κανάλι της επικοινωνίας.ΠΑ 105.1