ΚΕΦΆΛΑΙΟ 35—ΣΩΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ

(Βασίζεται στην Επιστολή προς Ρωμαίους.)ΠΑ 328.1

Ύστερα από πολλές αναπόφευκτες αναβολές, τελικά ο Παύλος έφθασε στην Κόρινθο, τον τόπο της τόσο σκληρής εργασίας κατά το παρελθόν και για ένα διάστημα αντικείμενο μεγάλης έγνοιας. Διαπίστωσε ότι πολλοί από τους πρώτους πιστούς εξακολουθούσαν να τον περιβάλλουν με στοργή, όπως ταίριαζε σ’ αυτόν που τους πρωτοέφερε το φώς του Ευαγγελίου. Καθώς χαιρετούσε τους μαθητές τού και διέκρινε τα δείγματα της πιστότητας και το ζήλο τους, χαίρονταν ότι οι κόποι του στην Κόρινθο δεν πήγαν χαμένοι.ΠΑ 328.2

Οι Κορίνθιοι πιστοί, που άλλοτε ήταντόσο επιρρεπείς καιλησμονούσαν την υψηλή κλήση τους σαν Χριστιανοί, είχαν αναπτύξει δύναμη χριστιανικού χαρακτήρα. Τα λόγια και οι πράξεις τους φανέρωναν τη μεταβάλλουσα δύναμη της χάρης του Θεού και αποτελούσαν τώρα προπύργιο της αρετής στο κέντρο εκείνο της ειδωλολατρίας και της προκατάληψης. Με την επικοινωνία των αγαπητών συντρόφων του και των πιστών αυτών προσήλυτων, το κουρασμένο και ταραγμένο πνεύμα του αποστόλου αναπαύθηκε.ΠΑ 328.3

Κατά την παραμονή του στην Κόρινθο, ο Παύλος είχε την ευκαιρία να οραματισθεί νέους και ευρύτερους αγρούς υπηρεσίας. Το προγραμματισμένο ταξίδι του στη Ρώμη απασχολούσε ιδιαίτερα τη σκέψη του. Μία από τις πιο ισχυρές προσδοκίες και ένα από τα προσφιλέστερά του σχέδια του Παύλουήταν να δει τη χριστιανική πίστη στερεά εδραιωμένη στο μεγαλύτερο κέντρο του τότε γνωστού κόσμου. Μία Εκκλησία είχε ήδη ιδρυθεί στη Ρώμη και ο απόστολος επιθυμούσε να εξασφαλίσει τη συνεργασία των εκεί πιστών για το έργο που έμελλε να πραγματοποιηθεί στην Ιταλία και σε άλλες χώρες. Πολλοί εν Χριστώαδελφοί του Παύλου ήταν για εκείνον ακόμη εντελώς άγνωστοι. Προκειμένου να προετοιμάσει το έδαφος για τις μελλοντικές προσπάθειές, ο Παύλοςαπέστειλε ένα γράμμα στο οποίο ανήγγειλε την πρόθεσή του να επισκεφτεί τη Ρώμη, καθώς και την ελπίδα του να υψώσει τη σημαία του σταυρού στην Ισπανία.ΠΑ 328.4

Στην επιστολή του στους Ρωμαίους ο Παύλος εκθέτει τις σπουδαίες αρχές του Ευαγγελίου. Καθορίζει τη θέση του σχετικά με τα ζητήματα που διατάρασσαν τις Εκκλησίες των Εβραίων και Εθνικών Χριστιανών και αποδεικνύει ότι οι ελπίδες και οι υποσχέσεις οι οποίες άλλοτε ανήκαν στους Ιουδαίους, τώρα προσφέρονταν επίσης και στους Εθνικούς.ΠΑ 329.1

Με μεγάλη σαφήνεια και δυναμικότητα ο απόστολος εκθέτει τη διδαχή της δικαιοσύνης που αποκτάται με την πίστη στο Χριστό. Υπολόγιζε ότι και άλλες Εκκλησίες θα μπορούσαν να επωφεληθούν από τη διδαχή που έστελνε στους Χριστιανούς της Ρώμης. Πόσο όμως αμυδρά μπορούσε να προβλέψει την εκτεταμένη επιρροή των λόγων του! Στο κύλισμα των κατοπινών αιώνων η μεγάλη αλήθεια της «δια πίστεως δικαιοσύνης» χρησίμευσε σαν ένα μεγάλο φωτεινό δαυλί για να οδηγήσει τους μετανοούντες αμαρτωλούς στο δρόμο της ζωής. Αυτό ακριβώς το φώς σκόρπισε το σκότος που περιέβαλλε τη σκέψη του Λουθήρου και του απεκάλυψε τη δύναμη του αίματος του Χριστού να καθαρίζει από την αμαρτία. Το ίδιο αυτό φώς οδήγησε χιλιάδες επιβαρυμένες από την αμαρτία ψυχές στην πραγματική Πηγή της συγχώρεσης και της ειρήνης. Για την επιστολή προς την Εκκλησία της Ρώμης, κάθε Χριστιανός έχει λόγους να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στο Θεό.ΠΑ 329.2

Στην επιστολή αυτή ο Παύλος απροκάλυπτα αναφέρεται στο βάρος που ένοιωθε για τους Ιουδαίους. Αφότου είχε μεταλλαχθεί λαχταρούσε να βοηθήσει τους Ιουδαίους αδελφούς του να αποκτήσουν σαφή αντίληψη του ευαγγελικού μηνύματος. «Η επιθυμία της καρδίας μου και η δέησις η πρός τον Θεόν υπέρ του Ισραήλ,» έλεγε, «είναι δια την σωτηρίαν αυτών.»ΠΑ 329.3

Δεν ήταν καμία συνηθισμένη επιθυμία αυτή που ένοιωθε ο απόστολος. Ζητούσε διαρκώς από το Θεό να επέμβει χάρη των Ισραηλιτών οι οποίοι απέτυχαν στο να δεχθούν το Ιησού το Ναζωραίο σαν τον υποσχεμένο Μεσσία. «Αλήθειαν λέγω εν Χριστώ,» διαβεβαίωνε τους πιστούς της Ρώμης, «έχων συμμαρτυρούσαν με εμέ την συνείδησίν μου εν Πνεύματι Αγίω, ότι έχω λύπην μεγάλην και αδιάλειπτον οδύνην εν τη καρδία μου. Διότι ηυχόμην αυτός εγώ να ήμαι ανάθεμα από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των κατά σάρκα συγγενών μου, οίτινες είναι Ισραηλίται, των οποίων είναι η υιοθεσία και η δόξα και αι διαθήκαι και η νομοθεσία και η λατρεία και αι επαγγελίαι, των οποίων είναι οι πατέρες, και εκ των οποίων εγεννήθη ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ών επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας.»ΠΑ 330.1

Οι Ιουδαίοι ήταν ο εκλεκτός του Θεού λαός μέσω του οποίου προτίθετο να ευλογήσει ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή. Ανάμεσα σε αυτούς ο Θεός είχε εγείρει πολλούς προφήτες. Αυτοί είχαν προφητεύσει τον ερχομό ενός Λυτρωτή ο οποίος επρόκειτο να απορριφθεί και να φονευθεί από εκείνους που θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα Τον αναγνωρίζαν σαν τον Υποσχεθέντα Μεσσία.ΠΑ 330.2

Ο προφήτης Ησαΐας, βλέποντας μακριά κατά μήκος των αιώνων και παρακολουθώντας την απόρριψη του ενός προφήτη μετά του άλλου και τελικά την απόρριψητου Υιού του Θεού, εμπνεύστηκε να γράψει σχετικά με την αποδοχή του Λυτρωτή από εκείνους οι οποίοι ποτέ προηγουμένως δεν είχαν συγκαταλέγει μεταξύ του λαού του Ισραήλ. Αναφερόμενος στην προφητεία αυτή, ο Παύλος δηλώνει: «Ο Ησαίας αποτολμά και λέγειΕυρέθην παρά των μη ζητούντων. Με Εφανερώθην εις τους μη ερωτώντας περί Εμού. Πρός δε τον Ισραήλ λέγει. Όλην την ημέραν εξέτεινα τας χείρας Μου πρός λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα.»ΠΑ 330.3

Αν ο λαός του Ισραήλ απέρριψε τον Υιό Του, ο Θεός όμως δεν τους απέρριψε. Προσέξτε πως συνεχίζει τον ισχυρισμό του ο Παύλος: «Λέγω λοιπόν, Μήπως απέρριψεν ο Θεός τον λαόν Αυτού; Μη γένοιτοδιότι και εγώ Ισραηλίτης είμαι, εκ σπέρματος Αβραάμ, εκ φυλής Βενιαμίν. Δεν απέρριψεν ο Θεός τον λαόν Αυτού τον οποίον προεγνώρισεν. Ή δεν εξεύρετε τι λέγει η Γραφή περί του Ηλία; Πως ομιλεί πρός τον Θεόν κατά του Ισραήλ λέγων Κύριε, τους προφήτας Σου εθανάτωσαν και τα θυσιαστήριά Σου κατέσκαψαν, και εγώ εναπελήφθην μόνος, και ζητούσι την ψυχήν μου. Αλλά τι αποκρίνεται πρός αυτόν ο Θεός; Αφήκα εις Εμαυτόν επτά χιλιάδας ανδρών, οίτινες δεν έκλιναν γόνυ εις τον Βάαλ. Ούτω λοιπόν και επί του παρόντος καιρού απέμεινε κατάλοιπον τι κατ’ εκλογήν χάριτος.»ΠΑ 330.4

Ο λαός του Ισραήλ είχε σκοντάψει και πέσει, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να ξανασηκωθεί. Απαντώντας στην ερώτηση: «Μήπως έπταισαν δια να πέσωσι; » ο απόστολος απαντά: «Μη γένοιτο αλλά δια της πτώσεως αυτών έγινεν η σωτηρία εις τα έθνη, δια να κινήσει αυτούς εις ζηλοτυπίαν. Και εάν η πτώσις αυτών είναι πλούτος του κόσμου και η ελάττωσις αυτών πλούτος των εθνών, πόσω μάλλον το πλήρωμα αυτών; Διότι πρός εσάς τα έθνη λέγω, εφ’ όσον μεν είμαι εγώ απόστολος των εθνών, την διακονίαν μου δοξάζω, ίσως κινήσω εις ζηλοτυπίαν αυτούς οίτινες είναι σάρξ μου και σώσω τινάς εξ αυτών. Διότι εάν η αποβολή αυτών ήναι φιλίωσις του κόσμου, τι θέλει είσθαι η πρόσληψις αυτών ειμή ζωή εκ νεκρών;»ΠΑ 331.1

Η πρόθεση του Θεού ήταν να αποκαλυφθεί η χάρη Του μεταξύ των εθνών όπως και μεταξύ των Ισραηλιτών. Η πρόθεση αυτή είχε σκιαγραφηθεί με σαφήνεια στις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης. Ο απόστολος μεταχειρίζεται στο επιχείρημά του μερικές από τις προφητείες αυτές. «Δεν έχει εξουσίαν ο κεραμεύς του πηλού,» ερωτά, «από του αυτού μίγματος να κάμη άλλο μεν σκεύος εις τιμήν, άλλο δε εις ατιμίαν; Τι δε, αν ο Θεός θέλων να δείξη την οργήν Αυτού και να κάμη γνωστήν την δύναμιν Αυτού, υπέφερε μετά πολλής μακροθυμίας σκεύη οργής κατασκευασμένα εις απώλειαν, και δια να γνωστοποιήση τον πλούτον της δόξης Αυτού επί σκεύη ελέους, τα οποία προητοίμασεν εις δόξαν, ημάς τους οποίους εκάλεσεν ουχί μόνον εκ των Ιουδαίων αλλά και εκ των εθνών; Καθώς και εν τω Ωσηέ λέγειΘέλω καλέσει λαόν Μου τον ου λαόν Μου, και ηγαπημένην την ουκ ηγαπημένην. Και εν τω τόπω όπου ερρέθη πρός αυτούς, Δεν είσθε λαός Μου, εκεί θέλουσι καλεσθή υιοί Θεού ζώντος.» (Βλέπε Ωσηέ 1:10.)ΠΑ 331.2

Παρά την αποτυχία του Ισραήλ σαν έθνος, έμενε ανάμεσά τους ένα ικανό υπόλοιπο αποτελούμενο από αυτούς που προορίζονταν για να σωθούν. Όταν παρουσιάσθηκε ο Σωτήρας, υπήρχαν άνδρες και γυναίκες οι οποίοι είχαν δεχτεί με χαρά την αγγελία του Ιωάννη του Βαπτιστή και είχαν έτσι οδηγηθεί να μελετήσουν απ’ αρχής τις προφητείες που αναφέρονταν στο Μεσσία. Όταν ιδρύθηκε η πρώτη χριστιανική εκκλησία, αποτελείτο από πιστούς Ιουδαίους οι οποίοι αναγνώριζαν τον Ιησού το Ναζωραίο σαν Εκείνο τον ερχομό περίμεναν με λαχτάρα. Σ’ αυτό το υπόλοιπο αναφέρεται ο Παύλος όταν λέγει: «Εάν η ζύμη ήναι αγία, είναι και το φύραμακαι εάν η ρίζα ήναι αγία, είναι και οι κλάδοι.»ΠΑ 332.1

Ο Παύλος παρομοιάζει το υπόλοιπο του Ισραήλ με ένα εκλεκτό ελαιόδεντρο από το οποίο κόπηκαν μερικά κλαδιά. Παραλληλίζει τους Εθνικούς με κλωνάρια αγριελιάς που κεντρώθηκαν στη ρίζα της ήμερης ελιάς. «Εάν τινές των κλάδων απεκόπησαν», γράφει στους εθνικούς πιστούς, «συ δε αγριελαία ούσα ενεκεντρίσθης μεταξύ αυτών και έγινες συγκοινωνός της ρίζης και της παχύτητος της ελαίας, μη κατακαυχάσαι εναντίον των κλάδωνεάν δε κατακαυχάσαι, συ δεν βαστάζεις την ρίζαν, αλλ’ η ρίζα σε. Θέλεις ειπεί λοιπόν Απεκόπησαν οι κλάδοι δια να εγκεντρισθώ εγώ. Καλώς δια την απιστίαν απεκόπησαν, συ δε δια της πίστεως ίστασαι. Μη υψηλοφρόνει, αλλά φοβούδιότι εάν ο Θεός δεν εφείσθη τους φυσικούς κλάδους, πρόσεχε μήπως δεν φεισθή μηδέ σε. Ιδέ λοιπόν την χρηστότητα και την αυστηρότητα του Θεού, επί μεν τους πεσόντας την αυστηρότητα, επί σε δε την χρηστότητα, εάν επιμείνης εις την χρηστότηταδιότι άλλως και συ θέλεις αποκοπή.»ΠΑ 332.2

Εξαιτίας της απιστίας τους και της από μέρους τους απόρριψης των προθέσεων του Ουρανού γι’ αυτούς, ο λαός του Ισραήλ σαν έθνος έχασε την επικοινωνία του με το Θεό. Τα κλωνάρια όμως που είχαν χωρισθεί από το βασικό κορμό ο Θεός τα ένωσε πάλι με τον πραγματικό λαό του Ισραήλ, το υπόλοιπο που είχε μείνει πιστό στο Θεό των πατέρων τους. «Και εκείνοι,» λέγει ο απόστολος εννοώντας τα κομμένα αυτά κλαδιά, «εάν δεν επιμείνωσιν εις την απιστίαν, θέλουσιν εγκεντρισθή διότι δυνατός είναι ο Θεός πάλιν να εγκεντρίση αυτούς. Επειδή εάν συ,» (εννοώντας τους εθνικούς,) «απεκόπης από της φυσικής αγριελαίας και παρά φύσιν ενεκεντρίσθης εις καλλιελαίαν, πόσω μάλλον ούτοι οι φυσικοί θέλουσιν εγκεντρισθή εις την ιδίαν αυτών ελαίαν; Διότι δεν θέλω να αγνοήτε, αδελφοί, το μυστήριον τούτο, δια να μη υψηλοφρονήτε, ότι τύφλωσις κατά μέρος έγινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών, και ούτω πάς ο Ισραήλ θέλει σωθή, καθώς είναι γεγραμμένον Θέλει ελθεί εκ Σιών ο Λυτρωτής και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας από τον Ιακώβ. Και αύτη είναι η παρ’ Εμού διαθήκη πρός αυτούς, όταν αφαιρέσω τας αμαρτίας αυτών. Κατά μεν το ευαγγέλιον είναι εχθροί δια σας, κατά δε την εκλογήν αγαπητοί δια τους πατέρας. Διότι ανεπίδεκτα μεταμελείας είναι τα χαρίσματα και η πρόσκλησις του Θεού. Διότι καθώς και σείς ηπειθήσατέ ποτε εις τον Θεόν, τώρα όμως ηλεήθητε εν τη απείθεια τούτων, ούτω και ούτοι ηπείθησαν τώρα εν τω υμετέρω ελέει, δια να ελεηθώσι και αυτοί διότι ο Θεός συνέκλεισε τους πάντας εις την απείθειαν, δια να ελεήση τους πάντας. Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως του Θεού! Πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις Αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί Αυτού! Διότι τις εγνώρισε τον νούν του Κυρίου; ή τις έγινε σύμβουλος Αυτού; ή τις έδωκε τι πρώτος εις Αυτόν δια να γίνη εις αυτόν ανταπόδοσις; Επειδή εξ Αυτού και δι’ Αυτού και εις Αυτόν είναι τα πάντα. Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας.»ΠΑ 332.3

Με τον τρόπο αυτόν αποδεικνύει ο Παύλος ότι ο Θεός είναι παραπάνω από ικανός να αλλάξει τις καρδιές των Ιουδαίων όπως και των Εθνικών και να χαρίσει στον καθένα που πιστεύει στο Χριστό τις υποσχόμενες στον λαό του Ισραήλ ευλογίες. Επαναλαμβάνει τη δήλωση του Ησαΐα τη σχετική με το λαό του Θεού: «Αν και ο αριθμός των υιών Ισραήλ ήναι ως η άμμος της θαλάσσης, το υπόλοιπον αυτών θέλει σωθή διότι θέλει τελειώσει και συντέμει λογαριασμόν μετά δικαιοσύνης, επειδή συντετμημένον λογαριασμόν θέλει κάμει Κύριος επί της γής. Και καθώς προείπεν ο Ησαίας, Εάν ο Κύριος Σαβαώθ δεν ήθελεν αφήσει εις ημάς σπέρμα, ως τα Σόδομα ηθέλομεν γίνει και με τα Γόμορρα ηθέλομεν ομοιωθή.»ΠΑ 333.1

Όταν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε και ο ναός σωριάστηκε σε ερείπια, χιλιάδες Ιουδαίων πουλήθηκαν σκλάβοι σε ειδωλολατρικές χώρες. Σαν ανεμοδαρμένα ναυάγια σκορπίστηκαν σε όλα τα έθνη. Εδώ και χίλια οκτακόσια χρόνια περιπλανώνται από κράτος σε κράτος σε ολόκληρο τον κόσμο και πουθενά δεν είχαν το προνόμιο να επανακτήσουν το παλιό εθνικό τους μεγαλείο. Δυσφημούμενοι, μισούμενοι, καταδιωκόμενοι από γενιά σε γενιά, υφίστανται τα αποτελέσματα ενός τραγικού κληροδοτήματος.ΠΑ 334.1

Παρά τη φοβερή καταστροφή που βρήκε τους Εβραίους σαν έθνος τον καιρό που απέρριψαν τον Ιησού το Ναζωραίο, πάντοτε υπήρξαν πολλοί ευγενείς θεοφοβούμενοι Ιουδαίοι, άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι υπέφεραν σιωπηλά. Ο Θεός παρηγόρησε τις θλιμμένες καρδιές τους και παρακολούθησε με συμπόνια την τρομερή κατάστασή τους. Άκουσε τις εναγώνιες προσευχές εκείνων που Τον αναζήτησαν με όλη τους την καρδιά ζητώντας να αποκτήσουν την ορθή κατανόηση του λόγου Του. Μερικοί κατέληξαν να αναγνωρίσουν στο πρόσωπο του Ναζωραίου, τον οποίο οι προπάτορές τους απέρριψαν και σταύρωσαν, τον πραγματικό Μεσσία του Ισραήλ. Όταν ο νους συνέλαβε τη σημασία των γνωρίμων προφητειών που είχαν συσκοτισθεί από τις παραδόσεις και την παρερμηνεία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε οι καρδιές τους γέμισαν από ευγνωμοσύνη για το Θεό για το δώρο που χορηγεί σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη η οποία προτιμάει να δεχθεί το Χριστό σαν προσωπικό της Σωτήρα.ΠΑ 334.2

Σ’ αυτή την κατηγορία αναφέρεται η προφητεία του Ησαΐα όταν λέγει ότι «το υπόλοιπον αυτών θέλει σωθή.» Από την εποχή του Παύλου μέχρι τις ημέρες μας ο Θεός καλεί με το Πνεύμα του το Άγιο τόσο τους Ιουδαίους όσο και τους Εθνικούς. «Δεν είναι προσωποληψία παρά τω Θεώ,» δηλώνει ο Παύλος. Ο απόστολος θεωρούσε τον εαυτό του ότι ήταν «χρεώστης εις Έλληνας τε και βαρβάρους», καθώς και στους Ιουδαίους, χωρίς όμως ποτέ να αγνοεί τα αναμφισβήτητα προνόμια της υπεροχής των Ιουδαίων, «πρώτον μεν διότι εις τους Ιουδαίους ενεπιστεύτησαν τα λόγια του Θεού.» «Το ευαγγέλιον,» λέγει, «είναι δύναμις Θεού πρός σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα, Ιουδαίον τε πρώτον και Έλληνα. Διότι δι’ αυτού αποκαλύπτεται η δικαιοσύνη του Θεού εκ πίστεως εις πίστην, καθώς είναι γεγραμμένον Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως.» Γι’ αυτό το Ευαγγέλιο του Χριστού,όπως ανέφερε και ο Παύλος στην επιστολή του στους Ρωμαίουςείναι εξίσου αποτελεσματικό για τους Ιουδαίους όσο και για τους Εθνικούς και δεν αισχύνεται.ΠΑ 334.3

Όταν το Ευαγγέλιο αυτό παρουσιασθεί ολοκληρωμένο στους Ιουδαίους, πολλοί θα δεχθούν το Χριστό για Μεσσία. Ανάμεσα στους χριστιανούς ιεροκήρυκες, ελάχιστοι μόνο υπάρχουν που αισθάνονται ότι έχουν κληθεί να εργαστούν για τον Ιουδαϊκό λαό. Θα έρθει ο καιρός όμως που η αγγελία της ευσπλαχνίας και της ελπίδας θα φθάσει και σ’ αυτούς που συχνά έχουν αγνοηθεί, όπως και σε όλους τους άλλους.ΠΑ 335.1

Κατά την τελική φάση του κηρύγματος του Ευαγγε-λίου, όταν ένα ιδιαίτερο έργο πρέπει να επιτελεσθεί για ορισμένες παραμελημένες μέχρι τότε τάξεις ανθρώπων, ο Θεός περιμένει από τους απεσταλμένους του να δείξουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Ιουδαϊκό λαό που βρίσκεται σε όλα τα μέρη της Γής. Όταν οι Γραφές της Παλαιάς Διαθήκης παρουσιάζονται σε συνδυασμό με την Καινή για να εξηγήσουν την αιώνια πρόθεση του Θεού, αυτό θα φανεί σε πολλούς Ιουδαίους σαν τη χαραυγή μιας καινούργιας δημιουργίας, σαν την ανάσταση της ψυχής. Όταν διακρίνουν το Χριστό της ευαγγελικής περιόδου να σκιαγραφείται μέσα από τις σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης και αντιληφθούν πόσο καθαρά εξηγεί η Καινή Διαθήκη την Παλαιά, τα κοιμισμένα αισθητήριά τους θα αφυπνισθούν και θα αναγνωρίσουν το Χριστό σαν Σωτήρα του κόσμου. Με πίστη πολλοί θα δεχθούν το Χριστό σαν Λυτρωτή τους και γι’ αυτούς θα εκπληρωθούν τα λόγια: «Όσοι εδέχθησαν Αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γίνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα Αυτού.» (Ιωάν. 1:12).ΠΑ 335.2

Μεταξύ των Ιουδαίων υπάρχουν μερικοί οι οποίοι, όπως ο Σαύλος της Ταρσού, είναι βαθείς γνώστες τωνΓραφών. Αυτοί θα διακηρύξουν με αξιοθαύμαστη δύναμη το αναλλοίωτο του νόμου του Θεού. Το έργο αυτό θα το πραγματοποιήσει ο Θεός του Ισραήλ στις ημέρες μας. Ο βραχίονάς Του δεν μίκραινε για να μη μπορεί πια να σώσει. Καθώς οι δούλοι Του εργάζονται πιστά γι’ αυτούς που τόσον καιρό παραμελήθηκαν και περιφρονήθηκαν, η σωτήρια δύναμή Του θα αποκαλυφθεί.ΠΑ 336.1

«Ο Κύριος ο λυτρώσας τον Αβραάμ ούτω λέγει περί του οίκου Ιακώβο Ιακώβ δεν θέλει πλέον αισχυνθή, και το πρόσωπον αυτού δεν θέλει πλέον ωχριάσει. Αλλ’ όταν ίδη τα τέκνα αυτού, το έργον των χειρών Μου, εν μέσω αυτού, θέλουσιν αγιάσει το όνομά Μου και θέλουσιν αγιάσει τον Άγιον του Ιακώβ και θέλουσι φοβείσθαι τον Θεόν του Ισραήλ. Οι δε πλανώμενοι κατά το πνεύμα θέλουσιν ελθεί εις σύνεσιν, και οι γογγύζοντες θέλουσι μάθει διδασκαλίαν.» (Ησ. 29:22 - 24.)ΠΑ 336.2