ΚΕΦΆΛΑΙΟ 5—ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Όταν ο Χριστός έδωσε την υπόσχεση του Πνεύματος στους μαθητές Του, η επίγεια διακονία Του πλησίαζε να λήξει. Ο Χριστός έστεκε στη σκιά του σταυρού, έχοντας πλήρη συναίσθηση του βάρους της ενοχής που θα έπεφτε επάνω Του σαν φορτίο των αμαρτιών του κόσμου. Πριν προσφέρει τον Εαυτό Του εξιλαστήριο θύμα, ενημέρωσε τους μαθητές Του για ένα σημαντικότατο, τέλειο δώρο που θα χάριζε στους ακολούθους Του, ένα δώρο το οποίο θα καθιστούσε εφικτές τις αδέσμευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χάρης Του. «Θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα» είπε, «και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, δια να μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αλήθειας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό, ουδέ γνωρίζει αυτό σεις όμως γνωρίζετε αυτό, διότι μένει μεθ’ υμών, και εν υμίν θέλει είσθαι.» (Ιωαν. 14:16-17.) Ο Σωτήρας αναφέρονταν στον καιρό κατά τον οποίο το Άγιο Πνεύμα θα έρχονταν σαν αντιπρόσωπός Του για να επιτελέσει ένα μεγάλο έργο. Το επί αιώνες επισωρευμένο κακό έμελλε να αποκρουσθεί από τη θεϊκή δύναμη του Αγίου Πνεύματος.ΠΑ 35.1

Ποιό ήταν το επακόλουθο της έκχυσης του Πνεύματος την ήμερα της Πεντηκοστής; Η αγαθή αγγελία του αναστημένου Σωτήρα μεταδόθηκε μέχρι τα πιο απόμακρα σημεία της οικουμένης. Καθώς οι μαθητές διακήρυτταν την αγγελία της απολυτρωτικής χάρης, οι καρδιές παραδίδονταν στη δύναμη της αγγελίας αυτής. Η εκκλησία έβλεπε τους προσήλυτους να συρρέουν στη πόληαπό όλα τα μέρη. Πρώην αποστάτες επανέρχονταν στην πίστη. Αμαρτωλοί ενώνονταν με τους πιστούς, αναζητώντας το πολύτιμο μαργαριτάρι. Μερικοί από τους πιο άσπονδους ανταγωνιστές του Ευαγγελίου γίνονταν οι υπερασπιστές του. Και εκπληρωνόταν η προφητεία: «Ο αδύνατος μεταξύ αυτών ...θέλει είσθαι ως ο Δαβίδ και ο οίκος του Δαβίδ ... ως άγγελος Κυρίου.» (Ζαχ. 12:8.) Κάθε Χριστιανός παρατηρούσε στον αδελφό του μία αποκάλυψη θεϊκής αγάπης και καλοκαγαθίας. Ένα κοινό ενδιαφέρον επικρατούσε. Μία κοινή άμιλλα κατασίγαζε όλες της άλλες. Η φιλοδοξία των πιστών ήταν να εξομοιωθούν στο χαρακτήρα με το Χριστό και να εργαστούν για την επέκταση της βασιλείας Του.ΠΑ 35.2

«Μετά δυνάμεως μεγάλης απέδιδον οι απόστολοι την μαρτυρίαν της αναστάσεως του Κυρίου Ιησού και χάρις μεγάλη ήτο επί πάντας αυτούς.» (Πράξ. 4:33.) Με τις προσπάθειές τους προσθέτονταν στην Εκκλησία εκλεκτοί άνδρες οι οποίοι αφού δέχονταν το λόγο της αλήθειας, καθιέρωναν μετά τη ζωή τους στο έργο του.Να μεταδίδουν δηλαδήστους άλλους την ελπίδα που γέμιζε τις καρδιές τους με ειρήνη και χαρά. Οι απειλές ούτε τους εμπόδιζαν, ούτε τους φόβιζαν. Ο Κύριος μιλούσε μέσω αυτών, και καθώς πήγαιναν από μέρος σε μέρος, φτωχοί ευαγγελίζονταν και επιτελούνταν θαύματα θεϊκής χάρης.ΠΑ 36.1

Με τέτοια δύναμη μπορεί να εργαστεί ο Θεός όταν οι άνθρωποι παραδίδονται στον έλεγχο του Πνεύματός Του.ΠΑ 36.2

Η υπόσχεση του Αγίου Πνεύματος δεν περιορίζεται ούτε σε καμία ιδιαίτερη εποχή ούτε σε κάποιαιδιαίτερη φυλή. Ο Χριστός δήλωσε ότι η θεϊκή επιρροή του Πνεύματός Του θα συνόδευε τους οπαδούς Του ως το τέλος. Από την ημέρα της Πεντηκοστής μέχρι τις ημέρες μας, ο Παράκλητος έχει σταλεί σε όλους όσοι παραχώρησαν τον εαυτό τους ολοκληρωτικά στον Κύριο και στην υπηρεσία Του. Σε όλους όσοι δέχθηκαν το Χριστό για προσωπικό τους Σωτήρα το Άγιο Πνεύμα ήρθε σαν σύμβουλος, αγιαστής, και μάρτυρας. Όσο πλησιέστερα οι πιστοί βάδισαν με το Θεό, τόσο σαφέστερα και δυναμικότερα έδωσαν τη μαρτυρία τους για την αγάπη και τη σώζουσα χάρη του Λυτρωτή. Οι άνδρες και οι γυναίκες που κατά τους μακρόχρονους διωγμούς και τις δοκιμασίες απόλαυσαν σε μεγάλο βαθμό την παρουσία του Πνεύματος στη ζωή τους, ξεχωρίζουν σαν σημεία και θαύματα στον κόσμο. Μπροστά σε αγγέλους και ανθρώπους αποκάλυψαν τημεταπλαστική δύναμη της απολυτρωτικής αγάπης.Εκείνοι που την ημέρα της Πεντηκοστής δέχθηκαντην εξ ύψους δύναμη, δεν απαλλάχθηκαν από μελλοντικούς πειρασμούς και δοκιμασίες. Δίνοντας τη μαρτυρίαΠΑ 36.3

τους για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, δέχονταν τις επανειλημμένες επιθέσεις του εχθρού της αλήθειαςπου προσπαθούσε να τους στερήσει από τη χριστιανική τους πείρα. Ήταν αναγκασμένοι να αγωνίζονται με όλεςτις χορηγούμενες από το Θεό δυνάμεις τους για ναφθάσουν στο μέτρο της ηλικίας ανδρών και γυναικών εν Ιησού Χριστώ. ΠΑ 37.1

Καθημερινά προσεύχονταν για καινούργιοανεφοδιασμό της χάρης, ώστε να μπορέσουν να φθάσουνόσο γίνονταν πλησιέστερα στην τελειότητα. Με τησύμπραξη του Αγίου Πνεύματος, ακόμη καιοι πιοαδύνατοι, με το να εξασκούν πίστη στο Θεό, μάθαιναν ναβελτιώνουν τις εμπιστευμένες σ’ αυτούς ικανότητες και ναεξαγιάζονται, να εκλεπτύνονται και να εξευγενίζονται.ΠΑ 37.2

Καθώς υποτάσσονταν με ταπεινοφροσύνη στη μεταπλαστική επιρροή του Αγίου Πνεύματος, λάβαιναν από τηνπληρότητα της θεότητας και μετασχηματίζονταν κατά τηθεία ομοιότητα. Το πέρασμα του χρόνου δεν επέφερε καμία μεταβολή στην αποχαιρετιστήρια υπόσχεση του Χριστούότι θα έστελνε το Πνεύμα το Άγιο σαν αντιπρόσωπόΤου. ΠΑ 37.3

Αν οι θησαυροί της χάρης Του δεν κατευθύνονται προς τους ανθρώπους καισήμερα στη Γή, αυτό δεν οφείλεταισε κανένα από το επιβαλλόμενο περιορισμό Θεό. Αν ηεκπλήρωση της υπόσχεσης δεν παρουσιάζεται όπως έπρεπε να παρουσιασθεί, αυτό συμβαίνει επειδή η υπόσχεση δεν εκτιμάται όσο έπρεπε να εκτιμηθεί. Αν όλοι τοεπιθυμούσαν, όλοι θα είχαν φωτιστεί με το Πνεύμα.Πλέονελάχιστα αναγνωρίζεται η ανάγκη του Πνεύματος και παρατηρείται πνευματικός μαρασμός, πνευματικόΠΑ 37.4

σκότος, πνευματική παρακμή και θάνατος. Οπότεασήμαντα πράγματα απασχολούν την προσοχή, τότεπαρατηρείται έλλειψη της θεϊκής δύναμης. Εκείνηείναι τόσοαναγκαία για την ανάπτυξη και την ευημερία της Εκκλησίας γιατί σκορπίζει κάθε άλλη ευλογία στο πέρασμά της, παρόλο που προσφέρεται σε αφθονία ανυπολόγιστη.ΠΑ 37.5

Αφού λοιπόν αυτό είναι το μέσον με το οποίο μπορούμε να λάβουμε δύναμη, τότε πως γίνεται να μη πεινούμε και διψούμε για τη δωρεά του Πνεύματος; Γιατί να μη μιλούμε γι’ αυτό, να μη προσευχόμαστε γι’ αυτό, να μη κηρύττουμε γι’ αυτό; Ο Κύριος είναι περισσότερο πρόθυμος να χορηγήσει το Άγιο Πνεύμα Του σ’ αυτούς που Τον υπηρετούν από ότι είναι οι γονείς να δώσουν καλά παραδείγματα στα παιδιά τους. Ο κάθε εργάτης θα έπρεπε να ζητάει από το Θεό το καθημερινό βάπτισμα του Πνεύματος. Οι Χριστιανοί εργάτες θα έπρεπε να συγκεντρώνονται ομαδικά για να ζητήσουν ιδιαίτερη βοήθεια, επουράνια σοφία ώστε να ξέρουν πως να προγραμματίζουν και να εκτελούν το έργο τους με σύνεση. Θα έπρεπε να προσεύχονται ιδιαίτερα για να βαπτίσει ο Θεός με μεγάλη δόση του Πνεύματός Του τους εκλεκτούς απεσταλμένους Του στους διαφόρους ιεραποστολικούς αγρούς. Η συνοδεύουσα τους εργάτες του Θεού παρουσία του Πνεύματος μπορεί να προσδώσει μία τέτοια ώθηση στη διακήρυξη της αλήθειας, που όλες οι δόξες και οι τιμές του κόσμου δεν θα μπορούσαν ποτέ να δώσουν.ΠΑ 38.1

Σε οποιοδήποτε μέρος βρίσκεται ο καθιερωμένος εργάτης του Θεού, το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται μαζί του. Τα λόγια που απευθύνθηκαν στους μαθητές, απευθύνονται επίσης και σε εμάς. Ο Παράκλητος ανήκει τόσο σ’ εμάς όσο και σε αυτούς. Το Πνεύμα ενισχύει τις δοκιμαζόμενες, αγωνιζόμενες ψυχές σε κάθε περίπτωση ανάγκης ώστε να αντιμετωπίσουν το μίσος του κόσμου και να αναγνωρίσουν τις ατομικές τους αποτυχίες και τα λάθη. Σε ώρα θλίψεων και δοκιμασιών, όταν τα πράγματα φαίνονται σκοτεινά και το μέλλον ασταθές, όταν νοιώθουμε μοναξιά και απελπισία, αυτή είναι η ώρα όπου το Άγιο Πνεύμα, σε απάντηση της πιστής προσευχής, φέρνει στην καρδιά την παρηγοριά.ΠΑ 38.2

Δεν πρέπει να θεωρείται αποδεικτικό συμπέρασμα ότι είναι κανείς Χριστιανός επειδή εκδηλώνει πνευματική έκσταση κάτω από ασυνήθιστες συνθήκες. Αγιοσύνη δεν είναι μία έξαλλη χαρά, αλλά είναι η ολοκληρωτική παραχώρηση του θελήματος στο Θεό. Είναι να ζει κανείς με κάθε λόγο εξερχόμενο από το στόμα του Θεού. Είναι να κάνει το θέλημα του ουρανίου Πατέρα μας. Είναι να εμπιστεύεται στο Θεό τις δοκιμασίες, όταν βρίσκεται στο σκότος, το ίδιο όπως και στο φώς. Είναι να βαδίζει κανείς οδηγούμενος από την πίστη και όχι από την όραση. Είναι να στηρίζεται στο Θεό με αναντίρρητη εμπιστοσύνη και να επαναπαύεται στην αγάπη Του.ΠΑ 38.3

Η ικανότητα να προσδιορίσουμε λεπτομερώς την ακριβή υπόσταση του Αγίου Πνεύματος δεν μας είναι απαραίτητη. Ο Χριστός μας λέει ότι το Πνεύμα είναι ο Παράκλητος, «το Πνεύμα της αλήθειας το οποίον εκπορεύεται παρά του Πατρός.» Σχετικά με το έργο του Αγίου Πνεύματος, σαφώς αναφέρεται ότι όταν καθοδηγεί τους ανθρώπους, «δεν θέλει λαλήσει αφ’ Εαυτού.» (Ιωάν. 15:26, 16:13.)ΠΑ 39.1

Η φύση του Αγίου Πνεύματος αποτελεί μυστήριο. Δεν μπορεί να εξηγηθεί από τους ανθρώπους επειδή ο Κύριος δεν τους την αποκάλυψε. Άνθρωποι με φαντασιώδεις απόψεις επιχειρούν να παρουσιάσουν μία σύνθεση Γραφικών περικοπών την οποία περιβάλλουν με ένα ανθρώπινο ιδιοσκεύασμα. Η αποδοχή όμως των απόψεων αυτών δεν πρόκειται να ενισχύσει την εκκλησία. Όταν πρόκειται για μυστήρια τα οποία είναι πολύ βαθειά για την ανθρώπινη κατανόηση, τότε η σιωπή είναι χρυσός.ΠΑ 39.2

Το έργο του Αγίου Πνεύματος καθαρά διευκρινίζεται από τα λόγια του Χριστού. «Ελθών Εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως.» (Ιωάν. 16:8.) Το Άγιο Πνεύμα μας φέρνει σε συναίσθηση της αμαρτίας. Αν ο αμαρτωλός ανταποκριθεί στην αναζωογονητική επιρροή του Πνεύματος, θα έρθει σε μετάνοια και θα παρακινηθεί να καταλάβει τη σημασία της υπακοής στις θεϊκές απαιτήσεις.ΠΑ 39.3

Στο μετανοημένο αμαρτωλό που πεινάει και διψάει για τη δικαιοσύνη, το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει τον Αμνό του Θεού ο οποίος σηκώνει τις αμαρτίες του κόσμου. «Εκ του Εμού θέλει λάβει και αναγγείλει πρός εσάς,» είπε ο Χριστός. «Εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον πρό εσάς.» (Ιωάν. 16:14, 14:26.)ΠΑ 39.4

Το Πνεύμα χορηγείται σαν ένας αναγεννητικός παράγοντας για να καταστήσει αποτελεσματική τη σωτηρία που εξασφάλισε ο θάνατος του Λυτρωτή μας. Το πνεύμα προσπαθεί διαρκώς να εφιστήσει την προσοχή των ανθρώπων στη μεγάλη προσφορά της θυσίας που πραγματοποιήθηκε επάνω στο σταυρό του Γολγοθά, να αποκαλύψει στον κόσμο την αγάπη του Θεού και να φανερώσει τα πολύτιμα περιεχόμενα των Γραφών στην ένοχη ψυχή.ΠΑ 40.1

Αφού πείσει τον άνθρωπο για την ενοχή της αμαρτίας και παρουσιάσει στη σκέψη του τον κανόνα της δικαιοσύνης, το Άγιο Πνεύμα αποσύρει το ενδιαφέρον του από τα εγκόσμια και του γεμίζει την ψυχή με την επιθυμία της αγιοσύνης. «Θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν,» δήλωσε ο Σωτήρας. (Ιωάν. 16:13.) Όταν οι άνθρωποι επιθυμούν να μεταπλασθούν, το αποτέλεσμα θα είναι ο ολοκληρωτικός αγιασμός του ατόμου. Το Πνεύμα, μεταφέρει τα πράγματα του Θεού και τα χαράζει επάνω στην καρδιά. Η δύναμή Του απλοποιεί σε τέτοιο σημείο τον τρόπο της ζωής ώστε κανείς να μη μπορεί να παραπλανηθεί σ’ αυτή.ΠΑ 40.2

Απ’ αρχής ο Θεός εργάστηκε με το Πνεύμα Του μέσω ανθρωπίνων οργάνων για την εκπλήρωση του σκοπού Του προς το συμφέρον της αμαρτωλής φυλής μας. Αυτό φανέρωνε η ζωή των πατριαρχών. Επίσης στην Εκκλησία της ερήμου, την εποχή του Μωυσή, ο Θεός έδωσε «το αγαθόν Του Πνεύμα δια να συνετίζη αυτούς.» (Νεεμ. 9:20.) Και στις ημέρες των αποστόλων επιτέλεσε θαυμάσια πράγματα για την Εκκλησία Του χρησιμοποιώντας τον παράγοντα του Αγίου Πνεύματος. Η ίδια δύναμη που ενίσχυε τους πατριάρχες, που έδωσε πίστη και θάρρος στο Χάλεβ και στον Ιησού του Ναυή και που κατέστησε αποτελεσματικό το έργο της αποστολικής εκκλησίας, υποστήριξε τα πιστά παιδιά του Θεού όλων των αλληλοδιαδεχομένων γενεών. Η δύναμη του Αγίου Πνεύματος κατά το Μεσαίωνα βοήθησε τους Βαλδενσίους Χριστιανούς να προετοιμάσουν το δρόμο για τη Μεταρρύθμιση. Και ήταν η ίδια δύναμη που έστεψε με επιτυχία τις προσπάθειες των ευγενών ανδρών και γυναικών οι οποίοι πρωτοστάτησαν στην εγκαθίδρυση συγχρόνων ιεραποστολών και στη μετάφραση της Βίβλου στις διάφορες γλώσσες και διαλέκτους όλων των λαών και εθνικοτήτων.ΠΑ 40.3

Και στη σημερινή εποχή ο Θεός εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την Εκκλησία Του, για να γνωστοποιήσει τις προθέσεις Του επί της Γής. Σήμερα οι κήρυκες του Σταυρού πηγαίνουν από πόλη σε πόλη και από χώρα σε χώρα, προετοιμάζοντας το δρόμο για τη δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Το λάβαρο του νόμου του Θεού υψώνεται. Το Πνεύμα του Παντοδυνάμου συγκινεί τις καρδιές των ανθρώπων και όσοι ανταποκρίνονται στην επήρειά του, γίνονται μάρτυρες του Θεού και της αλήθειας Του. Σε πολλά μέρη βρίσκονται καθιερωμένοι άνδρες και γυναίκες να μεταδίδουν στους άλλους το φώς που απλοποίησε γι’ αυτούς, το δρόμο της σωτηρίας μέσο του Χριστού. Και ενώ συνεχίζουν να φέγγουν με το φώς τους, όπως έκαναν εκείνοι που δέχθηκαν το βάπτισμα του Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, δέχονται διαρκώς περισσότερη από τη δύναμη του Πνεύματος. Μ’ αυτό τον τρόπο η Γή θα φωτισθεί από τη δόξα του Θεού.ΠΑ 41.1

Από το άλλη, υπάρχουν μερικοί που αντί να εκμεταλλευθούν με σύνεση τις παρουσιαζόμενες ευκαιρίες, μένουν αργοί περιμένοντας κάποια ιδιαίτερη εποχή πνευματικής αναψυχής κατά την οποία θα αποκτήσουν σημαντική ικανότητα να φωτίσουν τους άλλους. Παραμελούν παρόντα προνόμια και καθήκοντα και αφήνουν το φώς να τους θαμπώνει, περιμένοντας τη μελλοντική ευκαιρία Σε αυτή θα καταστούν δέκτες κάποιας ιδιαίτερης ευλογίας που θα τους μετασχηματίσει και θα τους κάνεικατάλληλους για υπηρεσία χωρίς να κάνουνκαμία προσωπική προσπάθεια,.ΠΑ 41.2

Είναι αλήθεια ότι στις έσχατες ημέρες, όταν το επίγειο έργο του Θεού κοντεύει να τελειώσει, οι έντονες προσπάθειες των πιστών θα συνοδεύονται από ιδιαίτερα σημεία θεϊκής εύνοιαςκαι θα καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της πρώιμης και όψιμης βροχής που συνήθως πέφτει στις χώρες της Ανατολής τον καιρό της σποράς και του θερισμού, οι Εβραίοι προφήτες προλέγουν μία πλουσιότατη δωρεά πνευματικής χάρης που θα δοθεί στην Εκκλησία του Θεού. Η έκχυση του Πνεύματος κατά την αποστολική εποχή ήταν η αρχή της πρότερης ή πρώιμης βροχής και είχε λαμπρά αποτελέσματα. Μέχρι τα τέλη των αιώνων η παρουσία του Πνεύματος θα εξακολουθεί να παραμένει με την πραγματική εκκλησία.ΠΑ 41.3

Προς το τέλος όμως του θερισμού της Γής έχουμε την υπόσχεση μιας ιδιαίτερης απονομής της πνευματικής χάρης που θα προετοιμάσει την Εκκλησία για την έλευση του Υιού του ανθρώπου. Αυτή η έκχυση του Πνεύματος παραβάλλεται με την πτώση της όψιμης βροχής. Ακριβώς γι’ αυτή την πρόσθετη δύναμη οι Χριστιανοί πρέπει να κάνουν έκκληση στον Κύριο του θερισμού «εν τω καιρώ της οψίμου βροχής.» Απαντώντας στην έκκληση, «Ο Κύριος θέλει κάμει αστραπάς και θέλει δώσει εις αυτούς βροχάς όμβρου.» «Θέλει βρέξει . . . βροχήν πρώιμον και όψιμον.» (Ζαχ. 10:1, Ιωήλ 2:23.)ΠΑ 42.1

Τα μέλη της σημερινής Εκκλησίας του Θεού δεν θα βρεθούν έτοιμα στον καιρό του θερισμού, εκτός και αν διατηρούν ζωντανή επαφή με την Πηγή κάθε πνευματικής ανάπτυξης. Αν δεν διατηρούν τα λυχνάρια τους αναμμένα και με τα φυτίλια τους ψαλιδισμένα, δεν θα μπορέσουν να λάβουν πρόσθετη χάρη σε ώρα έκτακτης ανάγκης.ΠΑ 42.2

Μόνο όσοι ανεφοδιάζονται διαρκώς με χάρη θα αποκτήσουν την ανάλογη δύναμη για τις καθημερινές ανάγκεςτους καθώς και την ικανότητα να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη αυτή. Αντί να προσβλέπουν στομέλλον,αυτοί παραχωρούν καθημερινώς τον εαυτό τους στο Θεό για να τους κάνει σκεύη κατάλληλα για τη χρήση Του. Έτσι, με κάποια ιδιαίτερη απονομή πνευματικής δύναμης θα καταστούν κατά τρόπο θαυματουργό κατάλληλοι για το έργο της σωτηρίας των ψυχών. Καθημερινά εκμεταλλεύονται τις παρουσιαζόμενες ευκαιρίες για υπηρεσία. Καθημερινά δίνουν τη μαρτυρία τους για τον Κύριο, είτεβρίσκονται σε κάποιον ταπεινό τομέα οικιακής εργασίας, είτε σε κάποιοπεδίο δημόσιας ωφελιμότητας.ΠΑ 42.3

Είναι θαυμάσια παρηγοριά για τον καθιερωμένο εργάτη να ξέρει ότι ακόμη ο ίδιος ο Χριστός κατά την επίγεια ζωή Του απευθύνονταν καθημερινά στον Πατέρα Του για καινούργιες δόσεις απαιτούμενης χάρης. Και μετά την επικοινωνία με το Θεό, πήγαινε να ενισχύσει και να ευλογήσει τους άλλους. Παρατηρήστε τον Υιό του Θεού γονατιστό να προσεύχεται στον Πατέρα Του! Παρόλο ότι είναι Υιός του Θεού, τονώνει την πίστη Του με την προσευχή επικοινωνώντας με τον ουρανό. Με αυτό τον τρόπο συγκεντρώνει για τον εαυτό Του δύναμη να αντισταθεί στο κακό και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των ανθρώπων. Σαν Πρεσβύτερος Αδελφός της φυλής μας γνωρίζει τις ανάγκες εκείνων που είναι ζωσμένοι από ασθένεια και ζουν μέσα σ’ ένα κόσμο αμαρτίας και πειρασμών και το γεγονός ότι επιθυμούν παρόλα αυτά να Τον υπηρετούν. Γνωρίζει ότι αυτούς που κρίνει κατάλληλους για απεσταλ-μένους Του, είναι άνθρωποι με αδυναμίες και με σφάλματα. Σε όλους όμως όσοι παραχωρούν τον εαυτό τους ολοκληρωτικά στην υπηρεσία Του υπόσχεται τη θεϊκή βοήθεια. Το δικό Του παράδειγμα αποτελεί τη διαβεβαίωση ότι η ένθερμη και έμμονη ικεσία στο Θεό με πίστημια πίστη τέτοια που να οδηγεί στην ολοκληρωτική εξάρτηση από το Θεό και στηνανεπιφύλακτη καθιέρωση του έργο Του - θα συντελέσει στην χορήγησηβοήθειας του Αγίου Πνεύματος στους ανθρώπους που αγωνίζονται κατά της αμαρτίας.ΠΑ 43.1

Ο κάθε εργάτης που μιμείται το παράδειγμα του Χριστού θα βρεθεί προετοιμασμένος για να δεχθεί και να χρησιμοποιήσει τη δύναμη την οποία ο Θεός υποσχέθηκε στην εκκλησία Του για την ωρίμαση του θερισμού της Γής. Κάθε πρωί καθώς οι κήρυκες του Ευαγγελίου γονατίζουν παρουσία του Κυρίου και ανανεώνουν τις υποσχέσεις τουςπρος Αυτόν. Τότε, Εκείνος τους χορηγεί την παρουσία του Πνεύματός Του με την αναγεννητική, αγιαστική Του δύναμη. Καθώς ξεκινούν για τα καθημερινά τους καθήκοντα, έχουν τη βεβαιότητα ότι ο αόρατος Πράκτορας του Αγίου Πνεύματος τους κάνειικανούς να γίνουν «συνεργοί του Θεού.»ΠΑ 43.2