ΚΕΦΆΛΑΙΟ 13—ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ

(Βασίζεται στις Πράξεις 9:19 - 30.)ΠΑ 106.1

Αφού βαπτίσθηκε, ο Σαύλος διέκοψε τη νηστεία του και «διέτριψε ημέρας τινάς μετά των εν Δαμασκώ μαθητών. Και ευθύς εκήρυττεν εν ταις συναγωγαίς τον Χριστόν ότι ούτος είναι ο Υιός του Θεού.» Διακήρυττε με τόλμη ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος ήταν ο επί τόσα χρόνια αναμενόμενος Μεσσίας ο οποίος «απέθανε δια τας αμαρτίας ημών κατά τας Γραφάς . . . ετάφη και ανέστη την τρίτην ημέραν . . . και εφάνη εις τους δώδεκα . . . και επέκεινα αδελφούς . . . Τελευταίον δε πάντων,» προσθέτει ο Σαύλος, «εφάνη εις εμέ ως εις έκτρωμα.» (Α’ Κορ. 15:3, 4 , 8.) Τα επιχειρήματά του, στηριζόμενα στην προφητεία ήταν τόσο πειστικά και οι προσπάθειές του συνοδεύονταν τόσο έκδηλα από τη δύναμη του Θεού, ώστε συνέχεαν τους Ιουδαίους που δεν μπορούσαν να του απαντήσουν.ΠΑ 106.2

Στους Ιουδαίους η είδηση της μεταστροφής του Σαύλου ήρθε σαν μία μεγάλη έκπληξη. Εκείνος που είχε ταξιδέψει στη Δαμασκό «μετ’ εξουσίας και επιτροπής της παρά των αρχιερέων» (Πράξ. 26:12,) με σκοπό να συλλάβει και να καταδιώξει τους πιστούς, κήρυττε τώρα το ευαγγέλιο του εσταυρωμένου και αναστημένου Σωτήρα. Με αυτό τον τρόποενίσχυε εκείνους που ήταν ήδη μαθητές Του και προσέθετε διαρκώς καινούργιους προσήλυτους στη θρησκεία την οποία τόσο αμείλικτα κατέτρεχε.ΠΑ 106.3

Ο Σαύλος ήταν πρότερα γνωστός σαν ζηλωτής υπερασπιστής της Εβραϊκής θρησκείας και απηνής διώκτης των οπαδών του Ιησού. Τολμηρός, ανεξάρτητος και επίμονος, κατείχε ταλέντα και μόρφωση που μπορούσαν να του εξασφαλίσουν θέση σε οποιοδήποτε τομέα. Ήταν δεινός συζητητής και με τον συντριπτικό του σαρκασμό ήταν ικανός να φέρει οποιονδήποτε αντιφρονούντα σε πολύ δύσκολη θέση. Τώρα όμως οιΙουδαίοι έβλεπαν τον προικισμένο με τόσα χαρίσματα νεαρό, να ενώνεται με εκείνους που άλλοτε κατεδίωκε και να κηρύττει ατρόμητος στο όνομα του Ιησού.ΠΑ 106.4

Όταν ένας στρατηγός σκοτώνεται στη μάχη στερεί το στράτευμα από την υπηρεσία του, αλλά ο θάνατός του δεν προσφέρει καμία πρόσθετη δύναμη στον εχθρό. Όταν όμως ένας άνθρωπος περιωπής ενώνεται με την αντίθετη παράταξη, τότε όχι μόνο χάνονται οι υπηρεσίες του, αλλά και εκείνοι με τους οποίους συμπράττει κερδίζουν αναμφισβήτητα προνόμια. Ενώ οδοιπορούσε προς τη Δαμασκό, ο Σαύλος της Ταρσού μπορούσε κάλλιστα να παταχθεί με θάνατο από τον Κύριο. Μια σημαντική τότε δύναμη θα είχε αποσπασθεί από την καταδιωκτική παράταξη. Μέσα στην αγαθή Του όμως πρόνοια ο Θεός όχι μόνο φύλαξε τον Σαύλο ζωντανό αλλά και τον μετέπεισε, μεταθέτοντας έτσι έναν πρωταθλητή από την παράταξη του εχθρού στην παράταξη του Χριστού. Ρητορικός ομιλητής και αυστηρός επικριτής, ο Σαύλος με τη στερρά αποφασιστικότητα και το απτόητο θάρρος του κατείχε ακριβώς εκείνα τα προσόντα που χρειάζονταν η πρώτη Εκκλησία.ΠΑ 107.1

Ενώ ο Σαύλος κήρυττε για το Χριστό στη Δαμασκό, όλοι όσοι τον άκουγαν απορούσαν και έλεγαν: «Δεν είναι ούτος όστις εξωλόθρευσεν εν Ιερουσαλήμ τους επικαλουμένους το όνομα τούτο; και εδώ δια τούτο είχεν ελθεί δια να φέρη αυτούς δεδεμένους πρός τους αρχιερείς;» Ο Σαύλος δήλωνε ότι η αλλαγή της πίστης του δεν οφείλονταν σε καμία παρόρμηση ή σε φανατισμό, αλλά ότι ήταν το αποτέλεσμα μιας συντριπτικής μαρτυρίας. Όταν παρουσίαζε το Ευαγγέλιο, προσπαθούσε να απλοποιήσει τις προφητείες που αναφέρονταν στην πρώτη έλευση του Χριστού. Κατέληγε στο συμπέρασμα ότι οι προφητείες αυτές είχαν κατά γράμμα εκπληρωθεί στη ζωή του Ιησού του Ναζωραίου. Την πίστη του την στήριζε πάνω στο βέβαιο λόγο της προφητείας.ΠΑ 107.2

Καθώς ο Σαύλος εξακολουθούσε να παρακινεί τους έκπληκτους ακροατές του «να μετανοώσι και να επιστρέφωσιν εις τον Θεόν, πράττοντες έργα άξια της μετανοίας,» (Πράξ. 26:20,) «μάλλον ενεδυναμούτο και συνέχεε τους Ιουδαίους τους κατοικούντας εν Δαμασκώ, αποδεικνύων ότι ούτος είναι ο Χριστός.» Πολλοί όμως σκλήραιναν τις καρδιές τους, αρνούμενοι να ανταποκριθούν στο μήνυμά του. Σε λίγο η έκπληξή τους για τη θρησκευτική μεταλλαγή του μεταβλήθηκε σε μεγάλο μίσος, ίδιο με εκείνο που έδειξαν στον Ιησού.ΠΑ 107.3

Η αντίδραση κατάντησε τόσο βίαιη ώστε δεν επετράπηστον Σαύλο να συνεχίσει τις προσπάθειές του στη Δαμασκό. Ένας ουράνιος μηνυτής του ζήτησε να απομακρυνθεί για ένα διάστημα. Τότε, όπως ο ίδιος λέγει, «απήλθον εις Αραβίαν» (Γαλ. 1:17,) όπου βρήκε ασφαλές καταφύγιο.ΠΑ 108.1

Εκεί, στη μοναξιά της ερήμου, ο Σαύλος είχε όλο τον καιρό για αδιατάρακτη μελέτη και περισυλλογή. Με την ησυχία του αναθεώρησε την προγενέστερη εμπειρία του και επιβεβαίωσε το έργο της μετανοίας του. Επιζήτησε το Θεό με όλη του την καρδιά και δεν αναπαύθηκε παρά μόνο όταν βεβαιώθηκε ότι η μετάνοιά του είχε γίνει αποδεκτή και η αμαρτία του είχε συγχωρεθεί. Λαχταρούσε να αισθανθεί τη σιγουριά ότι ο Ιησούς θα ήταν μαζί του στη μελλοντική του υπηρεσία. Άδειασε την καρδιά του από τις προκαταλήψεις και τις παραδόσεις που είχαν μέχρι τότε επηρεάσει τη ζωή του, δεχόμενος τώρα καθοδήγηση από την πηγή της αλήθειας. Ο Ιησούς επικοινωνούσε μαζί του και στέριωσετην πίστη προσφέροντάς του απλόχερα χάρη και σοφία.ΠΑ 108.2

Όταν ο νους του ανθρώπου επικοινωνεί με το νου του Θεού και το περιορισμένο έρχεται σε επαφή με το Άπειρο, το αποτέλεσμα στο σώμα, στο νου και στην ψυχή είναι ανυπολόγιστο. Σε μία τέτοια επικοινωνία έγκειται η ανώτερη μόρφωση. «Οικειώθητι λοιπόν μετ’ Αυτού» (Ιώβ 22:21,) είναι το άγγελμά Του στην ανθρωπότητα.ΠΑ 108.3

Η σοβαρή ευθύνη που είχε ανατεθεί στον Σαύλο κατά τη συνέντευξή του με τον Ανανία, πίεζε όλο και περισσότερο την καρδιά του. Όταν ανταποκρινόμενος στα λόγια: «Σαούλ, αδελφέ, ανάβλεψον,» ο Σαύλος αντίκρισε για πρώτη φορά το πρόσωπο του αφοσιωμένου εκείνου ανθρώπου. Τότε, ο Ανανίας, με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, του είπε: «Ο Θεός των Πατέρων ημών σε διώρισε να γνωρίσης το θέλημα Αυτού και να ίδης τον Δίκαιον και να ακούσης φωνήν εκ στόματος Αυτού. Διότι θέλεις είσθαι μάρτυς περί Αυτού πρός πάντας τους ανθρώπους των όσα είδες και ήκουσας. Και τώρα τι βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι και απολούσθητι από των αμαρτιών σου, επικαλεσθείς το όνομα του Κυρίου.» (Πράξ. 22:14 - 16).ΠΑ 108.4

Τα λόγια αυτά συμφωνούσαν με τα λόγια του Ιησού ο οποίος όταν σταμάτησε το Σαούλ στο δρόμο της Δαμασκού. Τότε δήλωσε: «Δια τούτο εφάνην εις σε, δια να σε καταστήσω υπηρέτην και μάρτυρα των όσων είδες και περί όσων θέλω φανερωθή εις σε, εκλέγων σε εκ του λαού και των εθνών εις τα οποία τώρα σε αποστέλλω, δια να ανοίξης τους οφθαλμούς αυτών ώστε να επιστρέψωσιν από του σκότους εις το φώς και από της εξουσίας του Σατανά πρός τον Θεόν, δια να λάβωσιν άφεσιν αμαρτιών και κληρονομιάν μεταξύ των ηγιασμένων, δια της εις Εμέ πίστεως.» (Πράξ. 26:16 - 18.)ΠΑ 109.1

Ενώ στοχάζονταν όλα αυτά τα πράγματα στην καρδιά του ο Σαύλος καταλάβαινε όσο πήγαινε καλύτερα τι σήμαινε να είναι «προσκεκλημένος απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού.» (Α ', Κορ. 1:1.) Η κλήση του προέρχονταν «ουχί από ανθρώπων, ουδέ δι’ ανθρώπου, αλλά δια Ιησού Χριστού και Θεού Πατρός.» (Γαλ. 1:1.) Το μέγεθος του έργου που έμελλε να αναλάβει τον έκανε να δώσει μεγάλη προσοχή στη μελέτη των Αγίων Γραφών,προκειμένου να μπορέσει να κηρύξει το Ευαγγέλιο «ουχί εν σοφία λόγου, δια να μη ματαιωθή ο σταυρός του Χριστού», «αλλά με απόδειξιν Πνεύματος και δυνάμεως,» ώστε η πίστη των ακροατών να είναι «ουχί δια της σοφίας των ανθρώπων, αλλά δια της δυνάμεως του Θεού.» (Α’ Κορ. 1:17, 2:4 - 5.)ΠΑ 109.2

Ερευνώντας τις Γραφές ο Σαύλος έμαθε ότι αυτοί που προσκαλούνται από τα βάθη των αιώνων είναι άνθρωποι «ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς. Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τα ισχυρά και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξέλεγξεν ο Θεός και τα μη όντα, δια να καταργήση τα όντα. Δια να μη καυχηθή ουδεμία σαρξ ενώπιον Αυτού.» (Α’ Κορ. 1:26 - 29.) Εξετάζοντας έτσι τη σοφία του κόσμου κάτω από το φώς του σταυρού, ο Σαύλος κατέληξε: «Απεφάσισα να μη εξεύρω . . . άλλο τι, ειμή Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον.» (Α ', Κορ. 2:2.)ΠΑ 109.3

Σε όλη τη μεταγενέστερη διακονία του, ο Σαύλος δεν απομάκρυνε ποτέ το βλέμμα του από την Πηγή της σοφίας και της δύναμής του. Χρόνια ολόκληρα αργότερα ακούστε τον ακόμη να δηλώνει: «Εις εμέ το ζήν είναι ο Χριστός.» (Φιλ. 1:21.) Και πάλι: «Μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία δια το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου δια τον οποίον εζημιώθην τα πάντα . . . δια να κερδίσω τον Χριστόν και να ευρεθώ εν Αυτώ, μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνην την εκ του νόμου, αλλά την δια πίστεως του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού δια της πίστεως δια να γνωρίσω Αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως Αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων Αυτού.» (Φιλ. 3:8 - 10.)ΠΑ 110.1

Ο Σαύλος λέγει ότι από την Αραβία «πάλιν επέστρεψα εις Δαμασκόν, » (Γαλ. 1:17) όπου κήρυξε «μετά παρησίας εν τω ονόματί του Ιησού.» (Πράξ. 9:27.) Μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν τη σοφία των επιχειρημάτων του, «συνεβουλεύθησαν οι Ιουδαίοι να θανατώσωσιν αυτόν.» Παραφύλαγαν στις πύλες της πόλης μέρα-νύχτα για να εμποδίσουν τη φυγή του. Στο κρίσιμο αυτό σημείο, αφού ζήτησαν ένθερμα την καθοδήγηση του Θεού, «λαβόντες αυτόν οι μαθηταί διά νυκτός, κατεβίβασαν διά του τείχους, κρεμάσαντες εντός σπυρίδος.» (Πράξ. 9:25.)ΠΑ 110.2

Μετά τη απόδραση του από τη Δαμασκό, ο Σαύλος πήγε στα Ιεροσόλυμα, τρία περίπου χρόνια ύστερα από τη μετάλλαξη του. Ο κύριος σκοπός της επίσκεψης αυτής, λέει ο ίδιος αργότερα, ήταν «να γνωρίσω προσωπικώς τον Πέτρον.» (Γαλ. 1:18.) Όταν έφθασε στην πόλη όπου ήταν γνωστός ως «Σαύλος ο διώκτης,» «προσεπάθει να προσκοληθή εις τους μαθητάς πλήν πάντες εφοβούντο αυτόν, μη πιστεύοντες ότι είναι μαθητής.» Τους ήταν δύσκολο να πιστέψουν ότι ο τόσο αδιάλλακτος Φαρισαίος που είχε κάνει τόσα πολλά για να εξοντώσει την Εκκλησία, μπορούσε να γίνει πραγματικός οπαδός του Ιησού. Τότε όμως «ο Βαρνάβας παραλαβών αυτόν, έφερε πρός τους αποστόλους και διηγήθη πρός αυτούς πως είδε τον Κύριον εν τη οδώ και ότι ελάλησε πρός αυτόν, και πως εν Δαμασκώ εκήρυξε μετά παρρησίας εν τω ονόματί του Ιησού.»ΠΑ 110.3

Στο άκουσμα των λόγων αυτών, οι μαθητές τον δέχτηκαν σαν ένα από τους δικούς τους. Σύντομα απέκτησαν ικανή απόδειξη για τη γνησιότητα της χριστιανικής του πείρας. Ο μελλοντικός απόστολος των Εθνών βρίσκονταν τώρα στην πόλη όπου ζούσαν πολλοί από τους προηγούμενους συντρόφους του. Αδημονούσε να εξηγήσει στους Ιουδαίους αρχηγούς τις αναφερόμενες στο Μεσσία προφητείες οι οποίες είχαν εκπληρωθεί με την έλευση του Σωτήρα. Ο Σαύλος ήταν σίγουρος ότι οι δάσκαλοι αυτοί του Ισραήλ, με τους οποίους σχετίζονταν τόσο στενά στο παρελθόν, ήταν εξίσου ειλικρινείς και έντιμοι όπως αυτός. Υπολόγισε λανθασμέναόμως το πνεύμα των Ιουδαίων αδελφών του και εκεί που ήλπιζε στη σύντομη μετάλλαξη τους, του έμελλε να δοκιμάσει πικρή απογοήτευση. Ενώ κήρυττε «μετά παρρησίας ... εν τω ονόματί του Κυρίου Ιησού και ελάλει και εφιλονίκει μετά των Ελληνιστών,» οι επικεφαλείς της ιουδαϊκής σύναξης αρνούνταν να τον πιστέψουν και «κατεγίνοντο εις το να θανατώσωσιν αυτόν.» Η καρδιά του γέμισε λύπη. Ήταν πρόθυμος να θυσιάσει και τη ζωή του ακόμη, αν μπορούσε για να φέρει μερικούς σε επίγνωση της αλήθειας. Ντροπιασμένος αναλογίζονταν τον ενεργό ρόλο που είχε παίξει στο μαρτυρικό θάνατο του Στεφάνου. Και τώρα, αγωνιώντας να εξαλείψει το στίγμα που τέθηκε επάνω στον αδικοσκοτωμένο εκείνο άνθρωπο, προσπαθούσε να υπερασπισθεί την αλήθεια για την οποία ο Στέφανος είχε προσφέρει τη ζωή του.ΠΑ 111.1

Νοιώθοντας να τον πιέζει το βάρος εκείνων που αρνούνταν να τον πιστέψουν, ο Σαύλος προσεύχονταν μία μέρα στο ιερό όταν ξαφνικά, όπως ο ίδιος πιστοποιεί αργότερα, ήρθε σε έκσταση. Ένας ουράνιος απεσταλμένος παρουσιάσθηκε μπροστά του και του είπε: «Σπεύσον και έξελθε ταχέως εξ Ιερουσαλήμδιότι δεν θέλουσι παραδεχθή την περί Εμού μαρτυρίαν σου.» (Πράξ. 22:18.)ΠΑ 111.2

Ο Σαύλος ήταν διατεθειμένος να παραμείνει στην Ιερουσαλήμ και να αντιμετωπίσει την αντίσταση. Το θεωρούσε άνανδρο να φύγει. Με την παραμονή του θα μπορούσε να πείσει έστω μερικούςισχυρογνώμονες στην αλήθεια του ΕυαγγελίουΙουδαίους, έστω και αν η παραμονή του αυτή θα του στοίχιζε τη ζωή. Γι’ αυτό και απάντησε: «Κύριε, αυτοί εξεύρουσιν ότι εγώ εφυλάκιζον και έδερον εν ταις συναγωγαίς τους πιστεύοντας εις Σέ. Και ότε εχύνετο το αίμα του Στεφάνου του μάρτυρός Σου και εγώ ήμην παρών και συνεφώνουν εις τον φόνον αυτού και εφύλαττον τα ιμάτια των φονευόντων αυτόν.» Δεν ήταν σύμφωνο όμως με την πρόθεση του Θεού να διακινδυνεύσει άσκοπα ο δούλος Του τη ζωή του. Και ο ουράνιος αγγελιοφόρος απήντησε: «Ύπαγε, διότι Εγώ θέλω σε αποστείλει εις έθνη μακράν.» (Πράξ. 22:19 - 21.)ΠΑ 112.1

Όταν έμαθαν για το όραμα αυτό, οι αδελφοί επέσπευσαν τη μυστική φυγή του Σαύλου από τα Ιεροσόλυμα, φοβούμενοι μη δολοφονηθεί. «Κατεβίβασαν αυτόν εις Καισάρειαν, και εκείθεν εξαπέστειλαν αυτόν εις Ταρσόν. » Η φυγή του Σαύλου ανέστειλε για ένα διάστημα το βίαιο ανταγωνισμό των Ιουδαίων και η Εκκλησία γνώρισε μία περίοδο ειρήνης κατά την οποία πολλοί προστέθηκαν στον αριθμό των πιστών.ΠΑ 112.2