ΚΕΦΆΛΑΙΟ 36—ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΗ ΓΑΑΑΤΙΑ

(Βασίζεται στην Επιστολή προς τους Γαλάτες.)ΠΑ 337.1

Ενώ εξακολουθούσε να παραμένει στην Κόρινθο, ο Παύλος είχε λόγους να ανησυχεί σοβαρά για την κατάσταση μερικών Εκκλησιών τις οποίες είχε ιδρύσει. Με την επιρροή ψευτοδασκάλων που εμφανίσθηκαν ανάμεσα στους πιστούς των Ιεροσολύμων, η διάσπαση, η αίρεση και η φιληδονία κέρδιζαν έδαφος μεταξύ των Χριστιανών της Γαλατίας. Οι ψευτοδάσκαλοι αυτοί παρουσίαζαν τις ιουδαϊκές παραδόσεις ανάμικτες με τις αρχές του Ευαγγελίου. Περιφρονώντας την απόφαση της γενικής συνόδου των Ιεροσολύμων, επέβαλλαν στους Εθνικούς προσήλυτους την τήρηση του τελετουργικού νόμου.ΠΑ 337.2

Η κατάσταση ήταν κρίσιμη. Το κακό που είχε παρουσιασθεί απειλούσε να καταστρέψει σύντομα τις Γαλατικές εκκλησίες.ΠΑ 337.3

Ο Παύλος πληγώθηκε κατάκαρδα και η ψυχή του είχε αναστατωθεί από την απροκάλυπτη αυτή αποστασία προερχόμενη από εκείνους στους οποίους είχε διδάξει πιστά τις αρχές του Ευαγγελίου. Αμέσως έγραψε στους παραπλανημένους πιστούς, εκθέτοντας τις ψευδείς θεωρίες που είχαν αποδειχθεί και επιπλήττοντας σε σοβαρότατο ύφος αυτούς που είχαν αποστατήσει από την πίστη. Αφού χαιρέτησε τους Γαλάτες με τα λόγια: «Χάρις είη υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,» τους απηύθυνε την ακόλουθη δριμύτατη επίπληξη: «Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από Εκείνου όστις σας εκάλεσε δια της χάριτος του Χριστού εις άλλο ευαγγέλιον, το οποίον δεν είναι άλλο, αλλ’ υπάρχουσι τινές, οι οποίοι σας ταράττουσι και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού. Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα.» Η διδαχή του Παύλου ήταν σύμφωνη με τις Γραφές, και το Άγιο Πνεύμα μαρτυρούσε τους κόπους του. Επομένως προειδοποιούσε τους αδελφούς του να μη δίνουν προσοχή σε τίποτε που αντιτίθονταν στις αρχές που τους είχε διδάξει.ΠΑ 337.4

Ο απόστολος ζητούσε από τους Γαλάτες πιστούς να αναλογιστούν προσεκτικά την αρχική τους πείρα στη χριστιανική τους ζωή. «Ώ, ανόητοι Γαλάται,» αναφωνούσε, «τις σας εβάσκανεν ώστε να μη πείθησθε εις την αλήθειαν σείς, έμπροσθεν εις τους οφθαλμούς των οποίων ο Ιησούς Χριστός διεγράφη εσταυρωμένος μεταξύ σας; Τούτο μόνον θέλω να μάθω από σας Εξ έργων νόμου ελάβατε το Πνεύμα, ή εξ ακοής της πίστεως; Τόσον ανόητοι είσθε; αφού αρχίσατε με το Πνεύμα, τώρα τελειώνετε με την σάρκα; Εις μάτην επάθατε τόσα; Αν μόνον εις μάτην. Εκείνος λοιπόν όστις χορηγεί εις εσάς το Πνεύμα και ενεργεί θαύματα μεταξύ σας, εξ έργων νόμου κάμνει ταύτα ή εξ ακοής πίστεως;»ΠΑ 338.1

Έτσι ο Παύλος καταγγέλλει τους Γαλάτες πιστούς στην ίδια τους τη συνείδηση και προσπαθεί να τους σταματήσει στην πορεία που είχαν πάρει. Στηριζόμενος στη σωτήρια δύναμη του Θεού και αρνούμενος να παραδεχτεί τα διδάγματα των αποστατών δασκάλων, ο απόστολος επεδίωκε να κάνει τους προσήλυτους να δουν ότι είχαν οικτρά απατηθεί.Αν επέστρεφαν όμωςστην προηγούμενη πίστη τους στο Ευαγγέλιο, θα μπορούσαν ακόμη να ανατρέψουν τα σχέδια του Σατανά. Τήρησε σταθερή στάση εμμένοντας στην αλήθεια και στη δικαιοσύνη. Η βαθειά πίστη και η εμπιστοσύνη που περιείχε το μήνυμα που μετέδιδε, βοήθησε πολλούς οι οποίοι είχαν χάσει την πίστη τους να επανακτήσουν την αφοσίωσή τους στο Σωτήρα.ΠΑ 338.2

Πόσο διαφορετικός τρόπος ήταν αυτός που ακολούθησε γράφοντας στους Γαλάτες ο Παύλος σε σχέση με εκείνον που έγραφε στην Εκκλησία των Κορινθίων! Τους τελευταίους τους επέπληττε με προσοχή και τρυφερότητα τους πρώτους με λόγια γενναίας μομφής. Οι Κορίνθιοι είχαν καταληφθεί από τον πειρασμό. Έχοντας παρασυρθεί από τις επιδέξιες σοφιστείες δασκάλων οι οποίοι παρουσίαζαν την πλάνη κάτω από το κάλυμμα της αλήθειας, είχαν περιέλθει σε σύγχυση και σε αμηχανία. Προκειμένου να τους διδάξει τη διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια και στην πλάνη, χρειάζονταν προσοχή και υπομονή. Ο απότομος τρόπος ή η αστόχαστη βιασύνη από μέρους του Παύλου, θα κατέστρεφε την επιρροή που ασκούσε επάνω σε πολλούς από αυτούς που ποθούσε να βοηθήσει.ΠΑ 338.3

Στις Εκκλησίες όμως της Γαλατίας, ήταν η ανοικτή, απροκάλυπτη πλάνη που εκτόπιζε το μήνυμα του Ευαγγελίου. Ο Χριστός, το πραγματικό θεμέλιο της πίστης, ουσιαστικά απορρίπτονταν χάρη των ξεπερασμένων ιεροτελεστιών του Ιουδαϊσμού. Ο απόστολος έβλεπε πως για να σωθούν οι Γαλάτες πιστοί από τις επικίνδυνες επιρροές που τους απειλούσαν, έπρεπε να ληφθούν αποφασιστικότερα μέτρα και να δοθούνεντονότερες προειδοποιήσεις.ΠΑ 339.1

Ένα σπουδαίο μάθημα που έχει να μάθει ο κάθε λειτουργός του Χριστού είναιη προσαρμογή των ενεργειών του σύμφωνα με την κατάσταση εκείνων που προσπαθεί να ωφελήσει. Τρυφερότητα, υπομονή, αποφασιστικότητα και σταθερότητα, όλα είναι εξίσου απαραίτητα. Πρέπει όμως να χρησιμοποιούνται με τη δέουσα προσοχή. Το να αντιμετωπίζει κανείς με σύνεση τη διαφορετική νοοτροπία των ανθρώπων, κάτω από διαφορετικές συνθήκες και περιστάσεις, είναι ένα έργο που απαιτεί σύνεση καιευθυκρισία αγιασμένη και φωτισμένη από το Πνεύμα του Θεού.ΠΑ 339.2

Στην επιστολή του προς τους Γαλάτες πιστούς, ο Παύλος με συντομία αναθεωρεί τα σημαντικότερα περιστατικά σχετικά με την προσωπική μεταλλαγή του και την αρχική χριστιανική του εμπειρία. Με αυτό το μέσον προσπάθησε να αποδείξει ότι είχε οδηγηθεί να δει και να αντιληφθεί τις μεγάλες αλήθειες του Ευαγγελίου ύστερα από μία ιδιαίτερη αποκάλυψη της θεϊκής δύναμης. Δεχόμενος την καθοδήγηση από τον ίδιο το Θεό, ο Παύλος αποφάσισε να προειδοποιήσει και να παροτρύνει τους Γαλάτες με ένα τόσο σοβαρό και κατηγορηματικό τρόπο. Έγραφε όχι διστακτικά και αμφίβολα, αλλά με τη βεβαιότητα της ακλόνητης πεποίθησης και της απόλυτης γνώσης. Με σαφήνεια περιέγραψε τη διαφορά μεταξύ ανθρωποδίδακτου και κάποιου που παίρνει τη διδασκαλία κατ’ ευθείαν από το Χριστό.ΠΑ 339.3

Ο απόστολος παρακινεί τους Γαλάτες να εγκαταλείψουν τους πλάνους καθοδηγητές από τους οποίους είχαν εξαπατηθεί και να επιστρέψουν στην πίστη που συνοδεύονταν από αναντίρρητες αποδείξεις της θείας επιδοκιμασίας. Τα άτομα που είχαν προσπαθήσει να τους αποτρέψουν από την πίστη τους στο Ευαγγέλιο ήταν υποκριτές με ανόσια καρδιά και διεφθαρμένη ζωή. Η θρησκεία τους αποτελείτο από μία σειρά ιεροτελεστιών με την τήρηση των οποίων περίμεναν να κερδίσουν την εύνοια του Θεού. Δεν τους άρεσε το Ευαγγέλιο που απαιτούσε υπακοή στα λόγια, «Εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού.» (Ιωάν. 3:3.) Ένοιωθαν ότι μία θρησκεία στηριζόμενη σε μία τέτοια διδαχή, απαιτούσε τρομερά μεγάλη θυσία, γι’ αυτό και προσκυρώθηκαν στις πλάνες τους, εξαπατώντας τον εαυτό τους και τους άλλους.ΠΑ 340.1

Η αντικατάσταση της αγιοσύνης της ψυχής και της ζωής με τους εξωτερικούς θρησκευτικούς τύπους εξακολουθεί και σήμερα,στη μη αναγεννημένη φύση του ανθρώπου,να είναι το ίδιο ευχάριστη όπως ήταν στις ημέρες των Ιουδαίων αυτών δασκάλων. Σήμερα, όπως και τότε, υπάρχουν οι πλάνοι πνευματικοί καθοδηγητές στις διδαχές των οποίων πολλοί δίνουν μεγάλη προσοχή. Αποτελεί τη μελετημένη προσπάθεια του Σατανά να αποσπάσει τη σκέψη των ανθρώπων από την ελπίδα της σωτηρίας με τα μέσα της πίστης στο Χριστό και της υπακοής στο νόμο του Θεού. Σε κάθε γενιά ο μεγάλος εχθρός προσαρμόζει τους πειρασμούς του σύμφωνα με τις προκαταλήψεις ή τις διαθέσεις εκείνων που προσπαθεί να εξαπατήσει. Στους αποστολικούς χρόνους παρέσυρε τους Ιουδαίους να εκθειάζουν τον τελετουργικό νόμο και να απορρίπτουν το Χριστό.Στη σημερινή εποχή παρακινεί πολλούς ονομαζομένους Χριστιανούς, με την πρόφαση ότι αποδίδουν τιμή στο Χριστό, να περιφρονούν τον ηθικό νόμο και να διδάσκουν ότι οι εντολές του μπορούν να παραβιασθούν χωρίς συνέπειες. Αποτελεί καθήκον κάθε δούλου του Θεού να αντικρούει με σταθερότητα και αποφασιστικότητα τους διαστρεβλωτές αυτούς της πίστης και να εκθέτει άφοβα τις πλάνες τους από το λόγο της αλήθειας.ΠΑ 340.2

Προσπαθώντας να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των αδελφών της Γαλατίας, ο Παύλος άξια υπερασπίζεται τη θέση του ως αποστόλου του Χριστού. Δηλώνει ότι είναι απόστολος, «ουχί από ανθρώπων, ουδέ δι’ ανθρώπου, αλλά δια Ιησού Χριστού και Θεού Πατρός του αναστήσαντος Αυτόν εκ νεκρών.» Το αποστολικό αξίωμα δεν το είχε λάβει από ανθρώπους αλλά από την Ανωτάτη Εξουσία του Ουρανού. Η θέση του είχε αναγνωρισθεί από μία γενική σύνοδο στα Ιεροσόλυμα, τις αποφάσεις της οποίας ο Παύλος είχε σεβαστεί σε όλες του τις προσπάθειες ενώ εργάζονταν μεταξύ των Εθνικών.ΠΑ 341.1

Όταν ο Παύλος παρουσίαζε στους αρνητές της αποστολικής του εξουσίας την απόδειξη ότι δεν είναι «εις ουδέν κατώτερος των πρωτίστων αποστόλων,» (ΕΓ Κορ. 11:15,) δεν επεδίωκε να εξυψώσει τον εαυτό του, αλλά να μεγαλύνει τη χάρη του Θεού. Αυτοί που προσπαθούσαν να υποτιμήσουν την κλήση και το έργο του ως αποστόλου μάχονταν εναντίον του Χριστού του οποίου η χάρη και η δύναμη φανερώνονταν μέσω του Παύλου. Ο απόστολος βρέθηκε αναγκασμένος εξαιτίας της αντίδρασης των εχθρών του να πάρει αποφασιστική στάση υπερασπιζόμενος τη θέση του και το κύρος του.ΠΑ 341.2

Ο Παύλος εκλιπαρούσε αυτούς που είχαν κάποτε γνωρίσει στη ζωή τους τη δύναμη του Θεού, να επιστρέψουν στην πρότερηαγάπη της ευαγγελικής αλήθειας. Με αναντίρρητα επιχειρήματα τους παρουσίασε το προνόμιο που είχαν να γίνουν ελεύθεροι άνδρες και γυναίκες εν Χριστώ.Με την εξιλαστική χάρη Του, όλοι όσοι παραχωρούνται ολοκληρωτικά σ’ Αυτόν περιβάλλονται με το ένδυμα της δικαιοσύνης Του. Υποστήριζε την άποψη ότι κάθε ψυχή που επιθυμεί να σωθεί πρέπει να έχει μία πραγματική προσωπική πείρα με τα πνευματικά.ΠΑ 341.3

Τα βαρυσήμαντα, ικετευτικά λόγια του αποστόλου δεν έμειναν ατελεσφόρητα. Το Άγιο Πνεύμα ενήργησε με μεγάλη δύναμη. Πολλοί που είχαν παραστρατήσει σε άγνωστα μονοπάτια, επέστρεψαν στην προηγούμενη πίστη τους στο Ευαγγέλιο. Από τότε έμειναν σταθεροί στην ελευθερία με την οποία τους είχε ελευθερώσει ο Χριστός. Στη ζωή τους φανερώνονταν οι καρποί του Πνεύματος, «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότις, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» Το όνομα του Θεού δοξάζονταν και πολλοί προστίθενται στον αριθμό των πιστών σε ολόκληρη εκείνη την περιοχή.ΠΑ 342.1