ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το πέμπτο βιβλίο της Καινής Διαθήκης είναι γνωστό από αρχαιότατων χρόνων ως οι «ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ», χωρίς όμως να γίνεται νύξη για τον τίτλο αυτόν μέσα στο βιβλίο. Σε ένα από τα αρχαιότερα χειρόγραφα, στο Σιναϊτικό Κώδικα, ως τίτλος αποδίδεται μόνο η λέξη ΠΡΑΞΕΙΣ και οι λέξεις ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ δεν αναφέρονται. Υπάρχει κάποια εξήγηση γι’ αυτό. Το βιβλίο των Πράξεων είχε έναν απώτερο σκοπό από τη βραχεία εξιστόρηση της διακονίας των δώδεκα αποστόλων, ένα σκοπό ανώτερο από τα κύρια γεγονότα του έργου της ζωής των τεσσάρων ηγετικών προσώπων που αναφέρονται σ’ αυτό: του Πέτρου, του Ιακώβου, του Ιωάννη, και του Παύλου.ΠΑ v.1

Το βιβλίο των Πράξεων έχει γραφεί από τον «αγαπητό ιατρό», το Λουκά, έναν Εθνικό προσήλυτο για ολόκληρη την εκκλησία, τους Ιουδαίους και τους Εθνικούς. Αν και καλύπτει μία τριακονταετή περίπου χρονική περίοδο, βρίθει από σημαντικά μαθήματα για την Εκκλησία της κάθε εποχής. Στο βιβλίο των Πράξεων, ο Θεός φανερά δείχνει ότι οι Χριστιανοί της σημερινής εποχής θα γευτούν την εμπειρία του ίδιου Πνεύματος που κατέβηκε με δύναμη την ημέρα της Πεντηκοστής, αναρριπίζοντας τη φλόγα του ευαγγελικού αγγέλματος. Οι πράξεις του Αγίου Πνεύματος που επιτελέστηκαν μέσω του Πέτρου και του Παύλου, του Ιωάννη και του Ιακώβου και άλλων μπορούν να επαναληφθούν και από τους σύγχρονους μαθητές.ΠΑ v.2

Ο ξαφνικός τρόπος με τον οποίο τελειώνει το βιβλίο των Πράξεων δεν είναι τυχαίος. Απροκάλυπτα υποδηλώνει ότι η συνταρακτική αφήγηση μένει ατελείωτη και ότι οι πράξεις του Θεού μέσω του Πνεύματος πρόκειται να συνεχισθούν καθ’ όλη τη χριστιανική εποχή, με την κάθε αλληλοδιαδοχική γενεά να προσθέτει ένα νέο κεφάλαιο γεμάτο από ομορφιά και δύναμη του προηγούμενου κεφαλαίου. Οι πράξεις που αναφέρονταιΠΑ v.3

στο σημαντικό αυτό βιβλίο είναι με όλη τη σημασία της λέξης οι πράξεις του Πνεύματος, επειδή στην αποστολική περίοδο το Πνεύμα ήταν εκείνο που παρουσιάστηκε σαν σύμβουλος και βοηθός των χριστιανών ηγετών. Την ημέρα της Πεντηκοστής οι προσευχόμενοι μαθητές «ενεπλήσθησαν Πνεύματος Αγίου» και κήρυξαν το ευαγγέλιο με δύναμη. Οι επτά άνδρες που είχαν επιλεγεί ως διάκονοι ήσαν «πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας.» (Πράξ. 6:3.) Το Άγιο Πνεύμα οδήγησε στη χειροτόνηση του Σαύλου. (Κεφ. 9:7.) Επίσης στην αποδοχή των Εθνικών προσήλυτων στην κοινωνία της Εκκλησίας (10:44 - 47), στο διαχωρισμό του Σαύλου και του Βαρνάβα για ιεραποστολικό έργο (13:2 - 4), στη Σύνοδο των Ιεροσολύμων (15:28), καθώς και στα ιεραποστολικά ταξίδια του Παύλου (16:6,7). Σε μία άλλη περίπτωση, όταν η εκκλησία δοκιμά-ζονταν σκληρά από Ρωμαίους και Ιουδαίους διώκτες, πάλι το Πνεύμα ήταν εκείνο που συγκρότησε τους πιστούς και τους φύλαξε από του να πέσουν σε πλάνες.ΠΑ vi.1

Οι ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ είναι ένα από τα τελευταία βιβλία που έγραψε η Ελένη Χουάϊτ. Τυπώθηκε μερικά μόλις χρόνια πριν από το θάνατό της. Είναι ένα από τα πιο διαφωτιστικά συγγράμματα που απέδωσε η παραγωγική της πέννα. Ο κοινός αναγνώστης θα βρει σε αυτό φώς για τη χριστιανική του μαρτυρία. Το μήνυμα του βιβλίου είναι επίκαιρο και η αποκάλυψή του αντανακλάται στην προσπάθεια της συγγραφέως προκειμένου να αποδείξει ότι ο εικοστός αιώνας θα παραστεί μάρτυρας της χορήγησης μιας πνευματικής δύναμης που θα υπερβεί τη δύναμη της Πεντηκοστής. Το έργο του Ευαγγελίου δεν πρόκειται να τελειώσει με κατώτερη επίδειξη δύναμης του Αγίου Πνεύματος από εκείνη που επιδείχθηκε στην αρχή του.ΠΑ vi.2

Όπως ο αναγνώστης συμμετέχει στην αναπαράσταση των ενδόξων σκηνών της αρχέγονης Εκκλησίας και ταυτόχρονα διαφυλάσσεται από τα πονηρά και κίβδηλα τεχνάσματα του εχθρού των ψυχών. Οι παραπάνωενέργειεςαποτελούν την προσευχή και την εγκάρδια ευχή που εκφράζουν οι εκδότες.ΠΑ vi.3

ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.ΠΑ vi.4