ΚΕΦΆΛΑΙΟ 15—ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

(Βασίζεται στις Πράξεις 12:1-23.)ΠΑ 123.1

«Κατ’ εκείνον δε τον καιρόν επεχείρησεν Ηρώδης ο βασιλεύς να κακοποιήσει τινας από της εκκλησίας.»ΠΑ 123.2

Την εποχή εκείνη η διοίκηση της Ιουδαίας βρίσκονταν στα χέρια του Ηρώδη Αγρίππα ο οποίος ήταν επίσης και τετράρχης της Γαλιλαίας. Παρίστανε ότι ήταν προσήλυτος της εβραϊκής θρησκείας και δείχνονταν φαινομενικά εξαιρετικά ζηλωτής της τήρησης των ιεροτελεστιών του ιουδαϊκού νόμου. Επιδιώκοντας την εύνοια των Εβραίων επειδή έλπιζε ότι με αυτό τον τρόπο θα εξασφάλιζε τη δόξα και τη θέση του, ανέλαβε να εκτελεί τις επιθυμίες τους καταδιώκοντας τη χριστιανική Εκκλησία. Έτσι,κατέστρεφε τις κατοικίες και τα αγαθά των πιστών και με το να φυλακίζει τα ηγετικά μέλη της εκκλησίας. Έριξεεπίσης τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Ιωάννη, στη φυλακή και έστειλε το δήμιο να τον εκτελέσει με το σπαθί, όπως ένας άλλος Ηρώδης είχε κάνει αποκεφαλίζοντας τον Ιωάννη το Βαπτιστή. Βλέποντας ότι τα μέτρα αυτά ήταν αρεστά στους Ιουδαίους, φυλάκισε κατόπιν και τον Πέτρο.ΠΑ 123.3

Οι αγριότητες αυτές έγιναν την εποχή του Πάσχα. Ενώ οι Εβραίοι γιόρταζαν το αναμνηστικό της απελευθέρωσής τους από την Αίγυπτο και έκαναν πως έδειχναν μεγάλο ζήλο για το νόμο του Θεού, παραβίαζαν ταυτόχρονα κάθε αρχή του νόμου εκείνου, καταδιώκονται και φονεύοντας τους οπαδούς του Χριστού.ΠΑ 123.4

Ο θάνατος του Ιακώβου προξένησε μεγάλη λύπη και καταθορύβηση μεταξύ των μαθητών. Και όταν φυλακίσθηκε και ο Πέτρος, ολόκληρη η εκκλησία επιδόθηκε στη νηστεία και στην προσευχή.ΠΑ 123.5

Η ενέργεια του Ηρώδη να θανατώσει τον Ιάκωβο επευφημήθηκε από τους Ιουδαίους, αν και μερικοί παραπονέθηκαν για τον απομονωμένο τρόπο της εκτέλεσης, ισχυριζόμενοι ότι μία δημόσια εκτέλεση θα είχε περισσότερο τρομοκρατήσει τους πιστούς και τους συμπαθούντες. Γι’ αυτό ο Ηρώδης έθεσε τον Πέτρο σε επιτήρηση, έχοντας κατά νου να ικανοποιήσει τους Ιουδαίους με το δημόσιο θέαμα του θανάτου του. Του είχε γίνει η σύσταση όμως ότι δεν θα ήταν ασφαλές να βγάλουν έξω τον παλαίμαχο απόστολο για να τον εκτελέσουν μπροστά σε όλο το λαό που βρίσκονταν τότε συγκεντρωμένος στα Ιεροσόλυμα. Υπήρχε ο φόβος ότι όταν θα τον έβλεπαν να οδηγείται στον τόπο της εκτέλεσης, τα πλήθη θα καταλαμβάνονταν από οίκτο γι’ αυτόν.ΠΑ 124.1

Οι ιερείς και οι πρεσβύτεροι φοβόταν ακόμη ότι ο Πέτρος θα μπορούσε να προβεί σε καμία από τις δυναμικές εκείνες εκκλήσεις στο λαό που τόσο συχνά τον είχαν παρακινήσει να μελετήσει τη ζωή και το χαρακτήρα του Ιησού - εκκλήσεις που με όλη τους τηνεπιχειρηματολογίαδεν μπορούσαν να αντικρούσουν. Ο ζήλος του Πέτρου να υπερασπίζεται το έργο του Χριστού είχε κάνει πολλούς να ασπαστούν το Ευαγγέλιο. Οι αρχηγοί φοβούνταν ότι αν του δίνονταν η ευκαιρία να απολογηθεί για την πίστη του παρουσία του όχλου που είχε συγκεντρωθεί στην πόλη για τη γιορτή, τα πλήθη θα απαιτούσαν από το βασιλιά την ελευθέρωση του.ΠΑ 124.2

Ενώ με διάφορα προσχήματα η εκτέλεση του Πέτρου αναβλήθηκε για μετά το Πάσχα, τα μέλη της εκκλησίας είχαν την ευκαιρία να επιδοθούν σε αυστηρό αυτοέλεγχο και ένθερμη προσευχή. Προσεύχονταν ακατάπαυστα για τον Πέτρο, επειδή αισθάνονταν ότι δεν θα γλύτωνε το κακό. Αναγνώριζαν ότι είχαν φθάσει σ’ ένα σημείο όπου χωρίς την ιδιαίτερη μεσολάβηση του Θεού, η χριστιανική εκκλησία θα κατέρρεε.ΠΑ 124.3

Σ’ αυτό το μεταξύ προσκυνητές από κάθε εθνικότητα κατεύθυναν στο ναό ο οποίος ήταν αφιερωμένος στη λατρεία του Θεού. Αστράφτοντας από το χρυσάφι και τα πολύτιμα πετράδια, ήταν ένα χάρμα ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας. Η παρουσία όμως του Κυρίου δεν βρίσκονταν πια μέσα στο πανέμορφο εκείνο παλάτι. Σαν έθνος ο λαός του Ισραήλ είχε διαζευχθεί το Θεό. Όταν, προς το τέλος της επίγειας διακονίας Του, ο Χριστός είχε ρίξει μία τελευταία ματιά στο εσωτερικό του ναού, είπε: «Ιδού, αφήνεται ο οίκος σας έρημος.» (Ματθ. 23:38.) Μέχρι τότε το ναό τον αποκαλούσε οίκο του Πατέρα Του. Αλλά την ώρα που ο Υιός του Θεού απομακρύνθηκε από τους τοίχους εκείνους, η παρουσία του Θεού αποσύρθηκε και εκείνη για πάντα από το ιερό που είχε κτισθεί προς δόξα Του.ΠΑ 124.4

Η ημέρα της εκτέλεσης του Πέτρου έφτασε, αλλά οι προσευχές των πιστών εξακολουθούσαν να απευθύνονται στον Ουρανό. Και ενώ η συμπάθεια και οι προσπάθειεςόλων συγκεντρώνονταν στις διακαείς παρακλήσεις για βοήθεια, άγγελοι του Θεού αγρυπνούσαν πάνω από το φυλακισμένο απόστολο.ΠΑ 125.1

Επειδή θυμόταν την προηγούμενη δραπέτευση των αποστόλων από τη φυλακή, ο Ηρώδης έλαβε στην περίπτωση αυτή διπλά μέτρα. Προκειμένου να αποκλείσει κάθε πιθανότητα διαφυγής, έθεσε τον Πέτρο κάτω από την επιτήρηση δεκαέξι στρατιωτών οι οποίοι άγρυπνοι τον παρακολουθούσαν σε αλληλοδιαδοχικές βάρδιες μέρα - νύχτα. Και μέσα στο κελί, βρίσκονταν ανάμεσα σε δύο στρατιώτες, δεμένος με δύο αλυσίδες, η κάθε αλυσίδα γερά στερεωμένη στον καρπό του χεριού του κάθε φρουρού. Του ήταν αδύνατον να κινηθεί χωρίς εκείνοι να το αισθανθούν. Με τις πύλες της φυλακής ερμητικά κλειστές και με μία ισχυρή φρουρά τοποθετημένη μπροστά τους, κάθε απόπειρα δραπέτευσης ή απελευθέρωσης από ανθρώπινης πλευράς αποκλείονταν τελείως. Όμως η αδυναμία του ανθρώπου είναι η ευκαιρία του Θεού.ΠΑ 125.2

Ο Πέτρος είχε απομονωθεί σ’ ένα κελί λαξευμένο στο βράχο του οποίου η πόρτα ήταν κλειδωμένη και γερά αμπαρωμένη. Οι φρουροί στρατιώτες είχαν καταστεί υπεύθυνοι για την ασφάλεια του κρατουμένου. Αλλά οι σύρτες, οι αμπάρες και οι Ρωμαίοι φρουροί που πραγματικά απέκλειαν κάθε πιθανότητα ανθρώπινης βοήθειας, στην ουσία συνέβαλαν στον τελειότερο ακόμη θρίαμβο του Θεού κατά την απελευθέρωση του Πέτρου. Ο Ηρώδης σήκωνε το χέρι του κατά του Παντοδυνάμου και έμελλε να παταχτεί αμείλικτα. Χρησιμοποιώντας τη δύναμή Του, ο Θεός επρόκειτο να σώσει την πολύτιμη ζωή που οι Ιουδαίοι δολοπλοκούσαν να καταστρέψουν.ΠΑ 125.3

Βρισκόμαστε στην τελευταία νύχτα πριν από την εκτέλεση. Ένας ισχυρός άγγελος στέλλεται από τον ουρανό για να ελευθερώσει τον Πέτρο. Οι πανίσχυρες πύλες που κρατούν δέσμιο τον άγιο του Θεού ανοίγονται χωρίς τη μεσολάβηση ανθρώπινων χεριών. Ο άγγελος του Υψίστου τις προσπερνάει και οι πύλες κλείνονται αθόρυβα πίσω του. Μπαίνει στο κελί και εκεί βλέπει τον Πέτρο να κοιμάται βυθισμένος σ’ έναν ατάραχο ύπνο απόλυτης σιγουριάς.ΠΑ 126.1

Το φώς που περιβάλλει τον άγγελο πλημμυρίζει το κελί, αλλά δεν ξυπνάει τον απόστολο. Μόνο όταν αισθάνεται το άγγιγμα του αγγελικού χεριού και ακούει τη φωνή να του λέγει: «Σηκώθητι ταχέως,» τότε ξυπνάει σε σημείο που διακρίνει το κελί φωτισμένο από το φώς του Ουρανού και τον ένδοξο άγγελο να στέκεται μπροστά του. Μηχανικά υπακούει στα λόγια που άκουσε. Τα χέρια του κινούνται στην προσπάθεια που κάνει να σηκωθεί και αμυδρά συναισθάνεται ότι οι αλυσίδες έχουν πέσει από τα χέρια του.ΠΑ 126.2

Πάλι η φωνή του ουρανίου απεσταλμένου τον προστάζει: «Περιζώσθητι και υπόδησον τα σανδάλια σου» και πάλι ο Πέτρος υπακούει σαν υπνωτισμένος, προσηλώνοντας τα έκπληκτα μάτια του πάνω στον επισκέπτη, νομίζοντας ότι ονειρεύεται ή ότι βλέπει οπτασία. Για άλλη μια φορά ο άγγελος διατάζει: «Φόρεσον το ιμάτιόν σου και ακολούθει μοι.» Κατευθύνεται προς την πύλη, ακολουθούμενος από τον συνήθως ομιλητικό, αλλά τώρα άφωνο από τη έκπληξη Πέτρο. Περνούν μπροστά από το φύλακα και φθάνουν στη σφιχτοαμπαρωμένη πόρτα που ανοίγεται μοναχή της και ξανακλείνει πάλι αμέσως, ενώ οι φύλακες μέσα και έξω από αυτή παραμένουν ακίνητοι στη θέση τους.ΠΑ 126.3

Πλησιάζουν στη δεύτερη πύλη που και αυτή φρουρείται μέσα και έξω. Ανοίγει και αυτή χωρίς να τρίξουν οι μεντεσέδες ή να ακουστούν οι σιδερένιοι σύρτες. Την περνούν και τότε ασφαλίζεται πάλι αθόρυβα. Με τον ίδιο τρόπο περνούν και την τρίτη πύλη και βρίσκονται στον ανοικτό δρόμο. Δεν ακούγεται μιλιά ούτε θόρυβος βημάτων. Ο άγγελος αιωρείται μπροστά, περιβαλλόμενος από ένα εκτυφλωτικό φώς. Ο Πέτρος σαστισμένος νομίζει ακόμη ότι ονειρεύεται και ακολουθεί τον απελευθερωτή του. Διασχίζουν έτσι το δρόμο και τότε αφού πια ο άγγελος εκπλήρωσε την αποστολή του, ξαφνικά εξαφανίζεται.ΠΑ 127.1

Το ουράνιο φώς έσβησε και ο Πέτρος βρέθηκε τότε μέσα σε πυκνό σκοτάδι. Όταν όμως τα μάτια του συνήθισαν στο σκότος, αυτό φάνηκε βαθμηδόν να υποχωρεί. Ο Πέτρος βρέθηκε ολομόναχος μέσα στον ήσυχο δρόμο με το δροσερό νυχτερινό αέρα να του χαϊδεύει το πρόσωπο. Τότε μόλις κατάλαβε ότι ήταν ελεύθερος σε μία γνώριμη συνοικία της πόλης. Αναγνώρισε το μέρος αυτό από όπου είχε συχνά περάσει και που περίμενε ότι αύριο θα το περνούσε για τελευταία φορά.ΠΑ 127.2

Προσπάθησε να θυμηθεί τα συμβάντα των τελευταίων στιγμών. Θυμόταν ότι έπεσε να κοιμηθεί, δεμένος ανάμεσα στους δύο στρατιώτες, έχοντας βγάλει τα σανδάλια και τα πανωφόρια του. Κοιτάχθηκε και είδε ότι τώρα ήταν ντυμένος και περιζωσμένος. Οι καρποί των χεριών του, πρησμένοι από τα βαριά σίδερα, είχαν απαλλαγεί από τις χειροπέδες. Κατάλαβε ότι η ελευθερία του δεν ήταν αυταπάτη ούτε όνειρο ή όραμα, αλλά ευλογητή πραγματικότητα. Την επομένημέρα επρόκειτο να οδηγηθεί στο θάνατο. Να όμως που ένας άγγελος τον ελευθέρωσε από τη φυλακή και από το θάνατο. «Και ο Πέτρος συνελθών εις εαυτόν είπε, Τώρα γνωρίζω αληθώς ότι ο Κύριος εξαπέστειλε τον άγγελον Αυτού και με ηλευθέρωσεν εκ της χειρός του Ηρώδου και όλης της ελπίδος του λαού των Ιουδαίων.»ΠΑ 127.3

Ο Πέτρος κατευθύνθηκε αμέσως στο σπίτι όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι αδελφοί του και όπου την ώρα εκείνη επιδίδονταν σε ένθερμη προσευχή. «Ότε δε ο Πέτρος έκρουσε την θύραν του προαυλίου, προσήλθε θεράπαινα ονομαζομένη Ρόδη, δια να ακούση. Και γνωρίσασα την φωνήν του Πέτρου, από της χαράς δεν ήνοιξε την πύλην, αλλ’ έτρεξε και απήγγειλεν ότι ο Πέτρος ίσταται έμπροσθεν της πύλης. Οι δε είπον πρός αυτήν, Παραφρονείς. Εκείνη όμως διισχυρίζετο ότι ούτως έχει. Οι δε έλεγον, Ο άγγελος αυτού είναι.»ΠΑ 127.4

«Ο δε Πέτρος επέμενε κρούων. Και ανοίξαντες είδον αυτόν και εξεπλάγησαν. Και σείσας εις αυτούς την χείρα δια να σιωπήσωσι, διηγήθη πρός αυτούς πως ο Κύριος εξήγαγεν αυτόν εκ της φυλακής. Και είπεν, Απαγγείλατε ταύτα πρός τον Ιάκωβον και τους αδελφούς. Και εξελθών υπήγεν εις άλλον τόπον.» Χαρά και δοξολογία γέμισαν τις καρδιές των πιστών, επειδή ο Θεός άκουσε και απάντησε στις προσευχές,απελευθερώνοντας τον Πέτρο από τα χέρια του Ηρώδη.ΠΑ 128.1

Το πρωί, μεγάλα πλήθη κόσμου συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν την εκτέλεση του αποστόλου. Ο Ηρώδης έστειλε αξιωματικούς στη φυλακή για τον Πέτρο με σκοπό να τον οδηγήσουν με πομπή και παράταξη στρατού και φυλάκων. Ο σκοπός δεν ήταν μόνο να εξασφαλισθεί κάθε απόπειρα δραπέτευσής του. Ήθελαν να τρομοκρατηθούν όλοι οι ομοϊδεάτες του και να επιδειχθεί επίσης η δύναμη του βασιλιά.ΠΑ 128.2

Όταν οι φρουροί της πύλης αντιλήφθησαν τη δραπέτευση του Πέτρου πανικοβλήθηκαν. Τους είχε εξηγηθεί όσο πιο καθαρά γίνονταν ότι θα πλήρωναν με τη ζωή τους αν αποτύγχαναν στη φύλαξη που τους είχε ανατεθεί. Για αυτό το λόγο έμεναν διαρκώς άγρυπνοι. Όταν κατέφθασαν οι αξιωματικοί ζητώντας τον Πέτρο, οι στρατιώτες βρίσκονταν ακόμη τοποθετημένοι μπροστά στην πύλη της φυλακής, οι σύρτες και οι αμπάρες ήταν στη θέση τους και οι αλυσίδες δεμένες στους καρπούς των δύο στρατιωτών. Ο φυλακισμένος όμως είχε εξαφανιστεί.ΠΑ 128.3

Όταν ο Ηρώδης πληροφορήθηκε τη δραπέτευση του Πέτρου, αναστατώθηκε και εξοργίσθηκε. Ενοχοποίησε τους φρουρούς της φυλακής για προδοσία και διέταξε να τους εκτελέσουν. Ο Ηρώδης ήξερε ότι ο Πέτρος δεν είχε απελευθερωθεί με ανθρώπινη δύναμη. Ωστόσο ήταν αποφασισμένος να μη παραδεχθεί ότι η δύναμη θεϊκή ήταν που ανέτρεψε τα σχέδιά του και βάλθηκε να δείξει πόσο βαθειά περιφρονούσε το Θεό.ΠΑ 128.4

Λίγο μετά την απελευθέρωση του Πέτρου από τη φυλακή, ο Ηρώδης πήγε στην Καισάρεια. Ενώ βρίσκονταν εκεί διοργάνωσε μία μεγάλη γιορτή που σκοπό είχε να προκαλέσει το θαυμασμό του λαού και να αποσπάσει την επευφημία του. Στη γιορτή αυτή είχαν μαζευτεί ηδονοθήρες από παντού και είχαν επιδοθεί σε φαγοπότι και σε μεθύσι. Με πομπές και παρατάξεις εμφανίσθηκε ο Ηρώδης μπροστά στο λαό και τους έβγαλε ένα ρητορικό λόγο. Ντυμένος με ένα μανδύα που αστραφτοκοπούσε από ασήμι και χρυσάφι, συγκέντρωνε τις πλούσιες πτυχές τωνακτινών του Ηλίου θαμπώνοντας τα μάτια των θεατών. Τότε, παρουσίασε ένα καταπληκτικά φαντασμαγορικό θέαμα. Η μεγαλοπρέπεια της εμφάνισής του μαζί με τη ρητορική του δεινότητα αιχμαλώτισαν βαθύτατα το ακροατήριο. Με τις αισθήσεις τους ήδη διαστρεβλωμένες από το γλεντοκόπημα και το μεθύσι, θαμπώθηκαν από το στολισμό του Ηρώδη και μαγεύτηκαν από το φέρσιμό του και από την ευγλωττία του. Έξαλλοι από ενθουσιασμό έπλεκαν το εγκώμιό του, δηλώνοντας ότι δεν μπορούσε ποτέ έναςθνητός να κάνει τέτοια εμφάνιση ούτε να μιλήσει με τέτοια καταπληκτική ευφράδεια. Δήλωσαν επιπλέον ότι ενώ μέχρι τώρα τον είχαν σεβασθεί σαν άρχοντα, έπειτα από αυτό θα τον λάτρευαν σαν θεό.ΠΑ 129.1

Μερικοί που τώρα ύψωναν τις φωνές τους εκθειάζοντας ένα αχρείο ηγεμόνα, λίγα μόνο χρόνια πριν είχαν προφέρει την έξαλλη κατακραυγή:«Σήκωσον τον Ιησούν,σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν!» Οι Ιουδαίοι είχαν αρνηθεί να δεχθούν το Χριστό του οποίου τα χονδροϋφαμένα και συχνά σκονισμένα από τις οδοιπορίες ρούχα έκρυβαν μία καρδιά γεμάτη από θεϊκή αγάπη. Τα μάτια τους δεν μπορούσαν να διακρίνουν κάτω από το απλό παρουσιαστικό τον Κύριο της ζωής και της δόξας, ακόμη και όταν η δύναμη του Χριστού τους αποκαλύπτονταν με έργα που απλός άνθρωπος αποκλείονταν να κάνει. Ήταν όμως πρόθυμοι να λατρεύσουν σαν θεό έναν υπεροπτικό μονάρχη του οποίου τα λαμπρά ρούχα από ασήμι και χρυσάφι σκέπαζαν μία διεφθαρμένη και σκληρή καρδιά.ΠΑ 129.2

Ο Ηρώδης ήξερε πως η δόξα και η τιμή που του πρόσφεραν δεν του άξιζαν καθόλου. Και όμως δέχτηκε την ειδωλολατρία του λαού σαν να του τη χρωστούσαν. Η καρδιά του πάλλονταν από θρίαμβο και η όψη του λαμποκοπούσε από ικανοποιημένη περηφάνια όταν άκουσε να υψώνεται η κραυγή, «Θεού φωνή και ουχί ανθρώπου.»ΠΑ 130.1

Ξαφνικά όμως επήλθε μία τρομερή μετατροπή. Το πρόσωπό του πήρε το ωχρό χρώμα του θανάτου και παραμορφώθηκε από το φρικτό πόνο. Μεγάλες σταγόνες ιδρώτα έβγαιναν από τους πόρους του. Έμεινε για ένα λεπτό σαν απολιθωμένος από τον πόνο και από τον τρόμο. Τότε, στρέφοντας το κατάχλωμο, μολυβένιο του πρόσωπο προς τους τρομοκρατημένους φίλους του, είπε με υπόκωφο, απεγνωσμένο ψίθυρο: «Εκείνος που εξυψώσατε σαν θεό, πατάχθηκε με θάνατο.»ΠΑ 130.2

Κατατρυχόμενος από μαρτυρικό άλγος, τον οδήγησαν μακριά από τη σκηνή της επίδειξης και του ξεφαντώματος. Πριν ένα λεπτό αποτελούσε το περήφανο επίκεντρο της λατρείας και του εκθειασμού του μεγάλου εκείνου πλήθους. Τώρα έβλεπε ότι είχε πέσει στα χέρια ενός Άρχοντα ισχυρότερου από αυτόν. Καταλήφτηκε από τύψεις. Θυμήθηκε την αδυσώπητη καταδίωξη που έκανε στους οπαδούς του Χριστού. Θυμήθηκε την απάνθρωπη εντολή του για το φόνο του αθώου Ιακώβου και το σχέδιό του να θανατώσει τον απόστολο Πέτρο. Θυμήθηκε πως μέσα στην ξέφρενη απογοήτευσή του για την περιπαιγμένη αξιοπρέπειά του, είχε αφήσει την οργή του να ξεσπάσει σε μία παράλογη εκδίκηση κατά των φρουρών της φυλακής. Αναγνώριζε ότι τώρα είχε να κάνει με το Θεό, αυτός ο χωρίς οίκτο διώκτης. Δεν εύρισκε καμία ανακούφιση για το σωματικό του πόνο ή για το ψυχικό του άγχος και ούτε περίμενε καμιά.ΠΑ 130.3

Ο Ηρώδης ήξερε το νόμο του Θεού που λέγει, «Μη έχης άλλους θεούς πλήν Εμού.» (Έξοδ. 20:3.) Και ήξερε ακόμη ότι, δεχόμενος τη λατρεία του λαού, είχε ξεπεράσει τα όρια της παρανομίας του και είχε προκαλέσει τη δικαιολογημένη οργή του Κυρίου εναντίον του.ΠΑ 130.4

Ο ίδιος ο άγγελος που είχε σταλεί από τις ουράνιες αυλές για να ελευθερώσει τον Πέτρο έφερε την αγγελία της οργής και της κρίσης του Θεού στον Ηρώδη. Ο άγγελος κτύπησε τον Πέτρο για να τον σηκώσει από τον ύπνο. Με διαφορετικό όμως κτύπημα πάταξε τον ασεβή μονάρχη, συντρίβοντας την υπερηφάνειά του και φέρνοντας του την τιμωρία του Παντοδυνάμου. Ο Ηρώδης πέθανε σφαδάζοντας από τους πόνους και την αγωνία, υφιστάμενος την ανταποδοτική κρίση του Θεού.ΠΑ 131.1

Η ένδειξη αυτή της θεϊκής δικαιοσύνης είχε μεγάλη επιρροή επάνω στο λαό. Οι ειδήσεις ότι ο απόστολος του Χριστού είχε κατά θαυματουργότρόπο ελευθερωθεί από τη φυλακή και το θάνατο, ενώ ο διώκτης του είχε παταχθεί με την κατάρα του Θεού διαδόθηκε σε όλες τις χώρες και έγιναν αφορμή πολλοί να πιστέψουν στο Χριστό.ΠΑ 131.2

Η εμπειρία του Φιλίππου οδηγήθηκε από τον ουρανοσταλμένο άγγελο εκεί όπου συνάντησε έναν ερευνητή της αλήθειας.Ηεμπειρία του Κορνηλίου ναδεχτεί με μια επίσκεψη του αγγέλου το μήνυμα του Θεού, η πείρα του φυλακισμένου και καταδικασμένου σε θάνατο Πέτρου πουτελικάαπομακρύνθηκε με ασφάλεια από τον άγγελο, δείχνουν τη στενή σχέση που υφίσταται μεταξύ Γής και Ουρανού.ΠΑ 131.3

Οι καταχωρημένες αυτές αγγελικές επισκέψεις πρέπει να φέρουν δύναμη και θάρρος στον κάθε εργάτη του Θεού. Το ίδιο αληθινά σήμερα όπως και στις μέρες των αποστόλων, ουράνιοι απεσταλμένοι διέρχονται το μήκος και το πλάτος της Γής επιζητώντας να παρηγορήσουν τους λυπημένους, να διαφυλάξουν τους αμεταμέλητους, να προσελκύσουν τις ψυχές τους στο Χριστό. Δεν μπορούμε να τους διακρίνομε κατά πρόσωπο. Βρίσκονται όμως κοντά μας οδηγώντας, επιβλέποντας, προστατεύοντας.ΠΑ 131.4

Ο Ουρανός αγγίζει τη Γή με τη μυστηριακή εκείνη σκάλα της οποίας η βάση είναι βαθιά στερεωμένη στη Γή, ενώ η κορυφή της φθάνει μέχρι το θρόνο του Απείρου Θεού. Άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν διαρκώς την αστραφτερή αυτή σκάλα φέροντας τις προσευχές των φτωχών και δυστυχισμένων ψηλά στον Πατέρα. Έτσιπαίρνουν ευλογία, ελπίδα, θάρρος και βοήθεια στους ανθρώπους. Οι άγγελοι του φωτός περιβάλλουν με μία ουράνια ατμόσφαιρα την ψυχή και μας υψώνουν προς το αόρατο και το αιώνιο. Με τα φυσικά μας μάτια δεν μπορούμε να διακρίνομε την όψη τους. Μόνο με τα πνευματικά μάτια μπορούμε να διακρίνουμε τα πράγματα του ουρανού. Μόνο το πνευματικό αυτί μπορεί να συλλάβει την αρμονία των ουρανίων φωνών.ΠΑ 131.5

«Άγγελος Κυρίου στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων Αυτόν και ελευθερώνει αυτούς.» (Ψαλμ. 34:7.) Ο Θεός εξουσιοδοτεί τους αγγέλους Του να γλυτώσουν τους εκλεκτούς Του από τη συμφορά και να τους φυλάξουν «από θανατικού το οποίον περιπατεί εν σκότει,» και «από ολέθρου όστις ερημώνει εν μεσημβρία.» (Ψαλμ. 91:6.) Πολλές φορές έχουν μιλήσει οι άγγελοι με τους ανθρώπους όπως μιλάει ο άνθρωπος μ’ ένα φίλο του και τους έχουν οδηγήσει σε μέρη ασφαλή. Πολλές φορές τα ενθαρρυντικά λόγια των αγγέλων έχουν αναπτερώσει το πεσμένο ηθικό των πιστών, κατευθύνοντας τις σκέψεις τους πάνω από τα εγκόσμια. Με αυτό τον τρόπο τους βοήθησαν να διακρίνουν με τα μάτια της πίστης τις λευκές στολές, τα στεφάνια και τα κλαδιά της νίκης τα οποία θα λάβουν οι νικητές όταν θα συγκεντρωθούν γύρω από το μεγάλο λευκό θρόνο.ΠΑ 132.1

Το έργο των αγγέλων είναι να πλησιάζουν τους δοκιμασμένους, τους πάσχοντες, όσουςδοκιμάζονται απ’ τον πειρασμό. Εργάζονται ακούραστα για το καλό των ανθρώπων, για εκείνους τους οποίους πέθανε ο Χριστός. Όταν αμαρτωλοί οδηγούνται να παραχωρήσουν τον εαυτό τους στο Σωτήρα, άγγελοι μεταφέρουν την είδηση στον Ουρανό. Τότε, τα ουράνια πλήθη καταλαμβάνονται από χαρά μεγάλη. «Θέλει είσθαι χαρά εν τω ουρανώ δια ένα αμαρτωλό μετανοούντα μάλλον παρά δια ενενήκοντα εννέα δικαίους, οίτινες δεν έχουσι χρείαν μετανοίας.» (Λουκ. 15:7.) Η κάθε μας προσπάθεια για να διαλύσουμε το σκότος και να μεταδώσουμε γύρω μας την επίγνωση του Χριστού, αναφέρεται στον Ουρανό. Καθώς γίνεται η αναφορά των πράξεών μας στον Πατέρα, σύσσωμα τα πλήθη του Ουρανού κυριεύονται από χαρά.ΠΑ 132.2

Οι αρχές και οι εξουσίες του Ουρανού παρακολουθούν τον αγώνα τον οποίο διεξάγουν οι δούλοι του Θεού κάτω από φαινομενικά αποθαρρυντικές συνθήκες. Νέες νίκες αποσπούνται, νέες τιμές αποκτούνται κάθε φορά που οι Χριστιανοί συγκροτούνται κάτω από τη σημαία του Λυτρωτή τους και προχωρούν αγωνιζόμενοι τον καλό αγώνα της πίστης. Όλοι οι άγγελοι του ουρανού τίθενται στην υπηρεσία του ταπεινού, πιστού λαού του Θεού. Και όταν το στράτευμα των εργατών του Κυρίου ψάλλει στη Γή τους ύμνους της δοξολογίας, η ουράνια χορωδία ενώνεται και αυτή μαζί τους εγκωμιάζοντας τον Πατέρα και τον Υιό.ΠΑ 133.1

Μας χρειάζεται να κατανοήσουμε καλύτερα από ότι εννοούμε την αποστολή των αγγέλων. Καλά θα κάναμε να θυμούμαστε ότι κάθε πιστό παιδί του Θεού έχει τη συνεργασία των ουρανίων υπάρξεων. Αόρατες στρατιές φωτός και δύναμης βοηθούν τους πράους και ταπεινούς που πιστεύουν και επιζητούν τις υποσχέσεις του Θεού. Χερουβείμ και σεραφείμ και άγγελοι εξέχοντες σε δύναμη στέκουν στα δεξιά του Θεού, «πάντες λειτουργικά πνεύματα, εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα, δια τους μέλλοντας να κληρονομήσωσιν σωτηρίαν.» (Εβρ. 1:14.)ΠΑ 133.2