ΚΕΦΆΛΑΙΟ 56—ΠΑΤΜΟΣ

Πάνω από μισός αιώνας είχε περάσει από τη διοργάνωση της χριστιανικής Εκκλησίας. Σε όλο αυτό το διάστημα το άγγελμα του Ευαγγελίου συνάντησε ακατάπαυστη αντίδραση. Ποτέ οι εχθροί του δεν χαλάρωσαν τις προσπάθειές τους και τελικά κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν τη δύναμη του Ρωμαίου αυτοκράτορα εναντίον των Χριστιανών.ΠΑ 503.1

Κατά τους τρομερούς διωγμούς που επακολούθησαν, ο απόστολος Ιωάννης συνετέλεσε πολύ στο να στερεώσει και να ενισχύσει την πίστη των Χριστιανών. Τη μαρτυρία που έδωσε δεν μπορούσαν να την αντικρούσουν οι εχθροί του. Αυτή βοήθησε τους αδελφούς του να αντιμετωπίσουν με θάρρος και αφοσίωση τις δοκιμασίες που τους βρήκαν. Όταν η πίστη των Χριστιανών φαίνονταν να κλονίζεται κάτω από τη σκληρή αντίσταση που ήταν υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν, ο γερασμένος, δοκιμασμένος υπηρέτης του Ιησού επαναλάμβανε με δυναμικότητα και ευγλωττία την εξιστόρηση του σταυρω-μένου και αναστημένου Σωτήρα. Με σταθερότητα διατήρησε την πίστη του και από τα χείλη του έβγαινε πάντοτετο ίδιο χαρμόσυνο μήνυμα: «Εκείνο το οποίον ήτο απ’ αρχής, το οποίον ηκούσαμεν, το οποίον είδομεν με τους οφθαλμούς ημών, το οποίον εθεωρήσαμεν και αι χείρες ημών εψηλάφησαν, περί του Λόγου της ζωής . . . εκείνο το οποίον είδομεν και ηκούσαμεν, απαγγέλλομεν πρός εσάς. » (Α ', Ιωάν. 1:1 - 3.)ΠΑ 503.2

Ο Ιωάννης έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Είδε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του μεγαλόπρεπου ναού. Ο τελευταίος επιζήσας μαθητής, αυτός που είχε συνδεθεί στενά με το Σωτήρα, μετέδιδε ένα δυναμικό μήνυμα τονίζοντας το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο Λυτρωτής του κόσμου. Κανείς δεν μπορούσε να αμφιβάλει για την ειλικρίνειά του και με τη διδασκαλία του βοηθούσε πολλούς να στραφούν από την απιστία.ΠΑ 503.3

Οι αρχηγοί των Ιουδαίων ήταν γεμάτοι από πικρόχολο μίσος κατά του Ιωάννη εξαιτίας της ακλόνητης πιστότητάς του για το χριστιανικό σκοπό. Δήλωσαν ότι οι προσπάθειές τους εναντίον των Χριστιανών δεν θα κατέληγαν πουθενά ενόσω η μαρτυρία του Ιωάννη εξακολουθούσε να ηχεί στα αυτιά του λαού. Για να καταστεί δυνατό να λησμονηθούν τα θαύματα και οι διδασκαλίες του Ιησού, η φωνή του τολμηρού αυτού μάρτυρα έπρεπε να σιγήσει.ΠΑ 504.1

Συνεπώς ο Ιωάννης κλητεύθηκε στη Ρώμη για να δικαστεί για την πίστη του. Εκεί, μπροστά στις πολιτικές αρχές, οι διδαχές του αποστόλου διαστρεβλώθηκαν. Ψευδομάρτυρες τον κατηγόρησαν ότι δίδασκε ανατρεπτικές αιρέσεις. Με τις κατηγορίες αυτές οι εχθροί του αποστόλου ήλπιζαν να επιφέρουν το θάνατό του.ΠΑ 504.2

Ο Ιωάννης απολογήθηκε με τρόπο σαφή και πειστικό και με τέτοια απλότητα και ειλικρίνεια που τα λόγια του άσκησαν συντριπτική επίδραση. Οι ακροατές του έμειναν έκπληκτοι με τη σοφία και την ευφράδειά του. Όσο όμως πειστικότερη ήταν η μαρτυρία του, τόσο βαθύτερο γίνονταν το μίσος των ανταγωνιστών του. Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός είχε εξοργισθεί υπέρμετρα. Δεν μπορούσε ούτε να καταστείλει τη λογική του πιστού υποστηρικτή του Χριστού, ούτε να συναγωνιστεί τη δύναμη που συνόδευε τα λόγια του της αλήθειας. Παρόλα αυτά πήρε την απόφαση να κατασιγήσει τη φωνή του.ΠΑ 504.3

Ο Ιωάννης ρίχθηκε μέσα σ’ ένα καζάνι με βραστό λάδι. Αλλά ο Θεός διαφύλαξε τη ζωή του πιστού δούλου Του, όπως είχε διαφυλάξει τη ζωή των τριών Εβραιοπαίδων μέσα στο φλεγόμενο καμίνι. Ενώ προφέρονταν τα λόγια: «Έτσι εξολοθρεύονται όλοι όσοι πιστεύουν στον απαταιώνα Ιησού Χριστό το Ναζωραίο» ο Ιωάννης είπε: «Ο Κύριός μου υποτάχθηκε υπομονητικά σε όλα όσα ο Σατανάς και οι άγγελοί του μπόρεσαν να επινοηθούν για να Τον ταπεινώσουν και να Τον βασανίσουν. Εκείνος έδωσε τη ζωή Του για να σώσει τον κόσμο. Εγώ το θεωρώ τιμή μου που μου επιτρέπεται να υποφέρω για χάρη Του. Εγώ είμαι ένας αδύναμος, αμαρτωλός άνθρωπος. Ο Χριστός ήταν άγιος, άκακος, αμίαντος. Ούτε αμαρτία έπραξε καμία, ούτε δόλος βρέθηκε ποτέ στο στόμα Του.»ΠΑ 504.4

Τα λόγια αυτά έφεραν το αποτέλεσμά τους και οι άνθρωποι που έριξαν τον Ιωάννη στο καζάνι τον απέσυραν από αυτό.ΠΑ 505.1

Για άλλη μια φορά το χέρι της καταδίωξης έπεσε βαρύ επάνω στον απόστολο. Με αυτοκρατορικό διάταγμα ο Ιωάννης εξορίστηκε στο νησί της Πάτμου, καταδικασμένος «δια τον λόγον του Θεού και δια την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκ. 1:9.) Εδώ, σκέφθηκαν οι εχθροί του, η επιρροή του δεν μπορούσε πια να γίνει αισθητή και τελικά θα πέθαινε από τις κακουχίες και την απελπισία.ΠΑ 505.2

Η Πάτμος, ένα γυμνό, βραχώδες νησί του Αιγαίου Πελάγους, είχε εκλεγεί από τη ρωμαϊκή κυβέρνηση σαν τόπος εξορίας για τους εγκληματίες. Για το δούλο του Θεού όμως ο ζοφερός αυτός τόπος κατοικίας έγινε η πύλη του ουρανού. Εδώ, απομονωμένος από τις πολυτάραχες σκηνές της ζωής και από τις δραστήριες ενέργειες των προηγουμένων ετών, είχε τη συντροφιά του Θεού, του Χριστού και των ουρανίων αγγέλων και από αυτούς έπαιρνε καθοδήγηση για το μέλλον της Εκκλησίας μέχρι τέλους. Τα γεγονότα που θα μεσολαβούσαν κατά τις τελευταίες σκηνές της ιστορίας του κόσμου παρουσιάστηκαν σκιαγραφημένα μπροστά του και εκεί έγραψε τα οράματα που δέχθηκε από το Θεό. Όταν η φωνή του δεν θα μπορούσε πια να μαρτυρήσει για Εκείνον που αγάπησε και υπηρέτησε, τότε τα μηνύματα που έλαβε στις ερημικές εκείνες ακτές επρόκειτο να διαδοθούν σαν καιόμενο, λυχνάρι εξαγγέλλοντας το βέβαιο σκοπό του Κυρίου σε όλα τα έθνη της Γής.ΠΑ 505.3

Ανάμεσα στους γκρεμούς και στα βράχια της Πάτμου, ο Ιωάννης βρίσκονταν σε επαφή με το Δημιουργό του. Αναθεωρούσε την πρότερη ζωή του και με τη σκέψη των ευλογιών που είχε δεχτεί. Η ειρήνη γέμιζε την καρδιά του. Είχε ζήσει τη ζωή του Χριστιανού και μπορούσε με πίστη να πει: «Ημείς εξεύρομεν ότι μετέβημεν εκ του θανάτου εις την ζωήν.» (Α’ Ιωάν. 3:14.) Δεν συνέβαινε το ίδιο με τον αυτοκράτορα που τον είχε εξορίσει. Το μόνο που θα διέκρινε αυτός από το παρελθόν ήταν τα πεδία του πολέμου και το μακελειό, τα ρημαγμένα σπίτια και ο προερχόμενος από χήρες και ορφανά θρήνος, τα αποτελέσματα της φιλόδοξης επιθυμίας του για την υπεροχή.ΠΑ 505.4

Από το απόμακρο ερμητήριο του ο Ιωάννης μπορούσε να μελετάει προσεκτικότερα από κάθε άλλη φορά τις εκδηλώσεις της θεϊκής δύναμης που βρίσκονται καταχωρημένες στο βιβλίο της φύσης και στις σελίδες της θεοπνευστίας. Του προξενούσε αγαλλίαση να σκέπτεται το έργο της δημιουργίας και να λατρεύει το θεϊκό Αρχιτέκτονα. Στα προηγούμενα χρόνια τα μάτια του χαιρέτιζαν σκηνές από δασωμένους λόφους, πράσινες κοιλάδες και καρπερές πεδιάδες.Μέσα στις ομορφιές της φύσης εύρισκε πάντοτε ευχαρίστηση να εξερευνά τη σοφία και την ικανότητα του Δημιουργού. Τώρα περιβάλλονταν από σκηνές που σε πολλούς θα φαίνονταν ζοφερές και πληκτικές. Ο Ιωάννης όμως έβλεπε διαφορετικά τα πράγματα. Μπορεί το περιβάλλον του να ήταν γυμνό και ερημικό, αλλά ο γαλάζιος ουρανός που του χαμογελούσε από ψηλά ήταν το ίδιο λαμπρός και όμορφος όπως και ο Ουρανός πάνω από την αγαπημένη του Ιερουσαλήμ. Από τα άγρια, απότομα βράχια, από τα μυστήρια των βυθών, από τη δόξα του στερεώματος, διδάσκονταν σπουδαία μαθήματα. Όλα έφερναν το μήνυμα της δύναμης και της δόξας του Θεού.ΠΑ 506.1

Ολόγυρά του ο απόστολος διέκρινε τις ενδείξεις του κατακλυσμού που πλημμύρισε τη Γή επειδή οι κάτοικοί της τόλμησαν να παραβούν το νόμο του Θεού. Τα βράχια που ξεπρόβαλαν από τα έγκατα της θάλασσας και από τα σπλάχνα της Γής με το ορμητικό ξέσπασμα των νερών έφερναν ολοζώντανα στη σκέψη του τα φρικιαστικά γεγονότα του τρομερού ξεχειλίσματος της θεϊκής οργής. Στον ήχο των πολλών υδάτων που ακούγονταν σαν αντίλαλος από τα καταχθόνια, ο προφήτης διέκρινε τη φωνή του Δημιουργού. Η θυμωμένη θάλασσα, μαστιγωμένη από τον ανηλεή άνεμο, του θύμιζε την οργή ενός προσβλημένου Θεού. Τα θεόρατα κύματα καθώς κινούνταν απαίσια μιλούσαν για τον έλεγχο μιας άπειρης Δύναμης, καθώςσυγκρατούνταν μέσα στα όρια όπου τα περιόριζε ένα αόρατο χέρι,. Σε αντιδιαστολή έβλεπε την αδυναμία και τη μωρία των θνητών οι οποίοι αν και είναι τα σκουλήκια της Γής, εκθειάζουν την υποτιθέμενη σοφία και δύναμή τους, ξεσηκώνοντας τις καρδιές τους εναντίον του Κυβερνήτη του σύμπαντος σαν να ήταν ο Θεός ένας από αυτούς. Τα βράχια του θύμιζαν το Χριστό, το Βράχο της δύναμής στου οποίου το καταφύγιο μπορούσε άφοβα να κρυφτεί. Από τον εξόριστο απόστολο στα βράχια της Πάτμου εκδηλώνονταν η εντονότερη λαχτάρα της ψυχής για το Θεό και οι θερμότερες προσευχές.ΠΑ 506.2

Η ιστορία του Ιωάννη προσφέρει μία εντυπωσιακή απεικόνιση του τρόπου με τον οποίο ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει τους γηραιούς εργάτες. Όταν ο Ιωάννης εξορίστηκε στο νησί της Πάτμου, πολλοί ήταν εκείνοι που τον θεωρούσαν άχρηστο για υπηρεσία, ένα γερασμένο, σπασμένο καλάμι έτοιμο να σωριασθεί από στιγμή σε στιγμή. Ο Θεός όμως έκρινε καλό να τον χρησιμοποιήσει ακόμη. Αν και εκτοπισμένος τώρα από τα μέρη όπου είχε προηγούμενα εργαστεί, δεν σταμάτησε να δίνει τη μαρτυρία του για την αλήθεια. Ακόμη και στην Πάτμο έκανε φίλους και προσήλυτους. Το άγγελμά του ήταν άγγελμα χαράς που διακήρυττε έναν αναστηθέντα Σωτήρα ο οποίος μεσίτευε στον Ουρανό για το λαό Του μέχρι να επιστρέψει για να τους παραλάβει κοντά Του. Όταν πια γέρασε ο Ιωάννης στην υπηρεσία του Κυρίου του, δέχθηκε περισσότερες επικοινωνίες από τον ουρανό από όσες είχε δεχθεί σε όλη την προηγούμενη ζωή του.ΠΑ 507.1

Το τρυφερότερο ενδιαφέρον πρέπει να δείχνεται πρός αυτούς οι οποίοι αφιέρωσαν το σκοπό της ζωής τους στο έργο του Θεού. Οι ηλικιωμένοι αυτοί εργάτες έμειναν πιστοί ανάμεσα σε θύελλες και σε δοκιμασίες. Μπορεί να έχουν αναπηρίες, αλλά κατέχουν ακόμη ταλέντα που τους καθιστούν ικανούς να κρατήσουν τη θέση τους στο έργο του Θεού. Αν και εξαντλημένοι και ανήμποροι να σηκώσουν τα μεγαλύτερα βάρη που νεώτερα άτομα μπορούν και οφείλουν να σηκώσουν, οι συμβουλές όμως που είναι σε θέση να δώσουν έχουν πολύ μεγάλη αξία.ΠΑ 507.2

Μπορεί να έχουν κάνει λάθη, αλλά από τις αποτυχίες τους έχουν διδαχτεί να αποφεύγουν τα σφάλματα και τους κινδύνους. Δεν είναι λοιπόν γι’ αυτό ικανοί να δίνουν συνετές συμβουλές; Αντιμετώπισαν δοκιμασίες και δεινά και παρόλο που έχασαν εν μέρη τη ζωτικότητά τους, ο Κύριος δεν τους βάζει κατά μέρος. Τους χορηγεί ιδιαίτερη χάρη και σοφία.ΠΑ 508.1

Σε αυτούς που υπηρέτησαν τον Κύριό τους όταν το έργο συναντούσε δυσκολίες, που αντιμετώπισαν φτώχεια και παρέμειναν πιστοί όταν ελάχιστοι μόνο ήταν οι υποστηρικτές της αλήθειας, πρέπει να αποδίδεται σεβασμός και εκτίμηση. Ο Θεός επιθυμεί οι νεώτεροι εργάτες να αποκτούν σύνεση, δύναμη και ωριμότητα συναναστρεφόμενοι με τους πιστούς αυτούς ανθρώπους. Οι νέοι πρέπει να αναγνωρίσουν ότι ωφελούνται αφάνταστα έχοντας ανάμεσά τους τέτοιους εργάτες και να τους προσφέρουν τιμητική θέση στα συμβούλιά τους.ΠΑ 508.2

Καθώς αυτοί που πέρασαν τη ζωή τους στην υπηρεσία του Χριστού πλησιάζουν πρός το τέρμα της επίγειας διακονίας τους, θα εντυπωσιάζονται από το Άγιο Πνεύμα, εξιστορώντας τις πείρες που γεύθηκαν ενσχέση με το έργο του Θεού. Το ιστορικό της εξαίρετης συμπεριφοράς Του με το λαό Του, της μεγάλης Του καλοσύνης στην απελευθέρωση από τις δοκιμασίες πρέπει να επαναλαμβάνεται στους καινούργιους οπαδούς της πίστης. Ο Θεός θέλει τους παλιούς και δοκιμασμένους εργάτες Του να παραμένουν στις θέσεις τους, εκτελώντας το καθήκον τους, σώζοντας άνδρες και γυναίκες από το ισχυρό ρεύμα του κακού και του πειρασμού. Τους θέλει να φέρουν την πανοπλία μέχρι που Αυτός να τους διατάξει να την καταθέσουν.ΠΑ 508.3

Η πείρα του αποστόλου Ιωάννη ανάμεσα στους διωγμούς περικλείει ένα μάθημα θαυμαστής δύναμης και παρηγοριάς για το Χριστιανό. Ο Θεός δεν εμποδίζει τις σκευωρίες των ασεβών ανθρώπων, αλλά μετατρέπει τα επινοήματά τους έτσι ώστε να αποβαίνουν πρός όφελος εκείνων που κατά τις δοκιμασίες και τους αγώνες διατηρούν την πίστη και την αφοσίωσή τους. Συχνά οεργάτης του Ευαγγελίου συνεχίζει το έργο του μέσα σεθύελλες από διωγμούς, από σκληρή αντίσταση και απόάδικες κατηγορίες. Στις περιπτώσεις αυτές ας μη λησμονείότι η πείρα που αποκτάται στο καμίνι της δοκιμασίας και της θλίψης αξίζει όλο τον πόνο που προκαλεί. Με αυτό τον τρόπο ο Θεός φέρνει τα παιδιά Του κοντά Τουγια να μπορέσει να τους δείξει τις δικές τους αδυναμίεςκαι τη δική Του δύναμη. Τους διδάσκει να στηρίζονται σ’Αυτόν. Έτσι τους προετοιμάζει να αντιμετωπίζουνέκτακτες ανάγκες, να καταλάβουν εμπιστευτικέςθέσεις και να πληρούν το μεγάλο σκοπό για τον οποίοτους έχουν χορηγηθεί οι δυνάμεις τους.ΠΑ 508.4

Σε κάθε εποχή οι διορισμένοι μάρτυρες του Θεούεκτέθηκαν στη μομφή και στον κατατρεγμό χάρη της αλήθειας. Ο Ιωσήφ συκοφαντήθηκε και καταδιώχθηκεεπειδή διατήρησε την αρετή και την ακεραιότητά του. ΟΔαβίδ, ο εκλεκτός απεσταλμένος του Θεού, κυνηγήθηκεσαν άγριο θηρίο από τους εχθρούς του. Ο Δανιήλ ρίχθηκεστο λάκκο των λιονταριών επειδή παρέμεινε πιστός στηναφοσίωσή του στο Θεό. Ο Ιώβ στερήθηκε τα επίγειαυπάρχοντά του και υπέστη τέτοιες σωματικές κακώσειςπου τον αποστράφηκαν συγγενείς και φίλοι. Παρόλααυτάόμως διατήρησε την αρτιότητά του. Ο Ιερεμίας δεν μπορούσε νααποτραπεί να διαμηνύσει τα λόγια που ο Θεός τονπρόσταξε να πει. Η μαρτυρία του εξόργισε τόσο πολύτο βασιλιά και τους άρχοντες ώστε να τον πέταξαν μέσαστο βόρβορο. Ο Στέφανος λιθοβολήθηκε επειδή κήρυττε τον εσταυρωμένοΧριστό. Ο Παύλος φυλακίστηκε,μαστιγώθηκε, λιθοβολήθηκε και τελικά θανατώθηκε επειδήυπήρξε ο πιστός απεσταλμένος του Θεού στα έθνη. Και οΙωάννης εξορίσθηκε «δια τον λόγον του Θεού και δια τηνμαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.»ΠΑ 509.1

Τα παραδείγματα αυτά της ανθρώπινης σταθερότητας μαρτυρούν την πιστότητα των υποσχέσεων του Θεού για την εμμένουσα παρουσία Του και την ενισχύουσα χάρη Του. Μαρτυρούν τη δύναμη της πίστης στην αντιμετώπιση των δυνάμεων του κόσμου. Είναι έργο πίστης να επαναπαύεται κανείς στο Θεό. Στη ζοφερότερη ακόμη ώρα πρέπεινα αισθάνεται ότι όσο επώδυνη και αν είναι η δοκιμασία, όσο αν μαίνεται γύρω του η τρικυμία, ο Πατέρας μας κρατάει το τιμόνι. Μόνο τα μάτια της πίστης μπορούν να διακρίνουν πέρα από τα όρια του χρόνου και να εκτιμήσουν όπως πρέπει την αξία των αιωνίων θησαυρών.ΠΑ 509.2

Ο Ιησούς δεν προσφέρει στους οπαδούς Του την ελπίδα ότι θα αποκτήσουν επίγεια πλούτη και τιμές, ότι θα ζήσουν μία ζωή απαλλαγμένη από δοκιμασίες. Τους καλεί να Τον ακολουθήσουν στο μονοπάτι της αυτοθυσίας και της μομφής. Εκείνος που ήρθε για να λυτρώσει τον κόσμο συνάντησε την αντίσταση των συσπειρωμένων δυνάμεων του κακού. Κακοί άνθρωποι και πονηροί άγγελοι παρατάχθηκαν σε ανηλεή συνασπισμό κατά του Άρχοντα της Ειρήνης. Κάθε λόγος και πράξη Του φανέρωναν τη θεϊκή ευσπλαχνία και η ανομοιότητά Του με τον κόσμο προκαλούσε τη σκληρότερη εχθρότητα.ΠΑ 510.1

Το ίδιο θα συμβεί με όλους όσους θέλουν να ζήσουν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού. Ο διωγμός και η μομφή περιμένουν όλους όσους οδηγούνται από το Πνεύμα του Χριστού. Ο τρόπος του διωγμού αλλάζει κατά καιρούς, αλλά η αρχή - το πνεύμα δηλαδή που τον εμπνέει - είναι η ίδια που εξόντωσε τους εκλεκτούς του Θεού στην εποχή του Άβελ.ΠΑ 510.2

Σε κάθε γενεά ο Σατανάς κατέτρεξε το λαό του Θεού. Τον βασάνιζε και τον θανάτωνε. Πεθαίνοντας όμως εκείνοι γίνονταν νικητές. Φανέρωναν τη δύναμη Ενός που ήταν ισχυρότερος από το Σατανά. Πονηροί άνθρωποι μπορούν να βασανίσουν και να θανατώσουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να αγγίξουν τη ζωή που είναι «κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ.» Μπορούν να φυλακίσουν άνδρες και γυναίκες μέσα σε τοίχους φυλακής, δεν μπορούν όμως να φυλακίσουν το πνεύμα. Με τις δοκιμασίες και τους διωγμούς η δόξα - ο χαρακτήρας δηλαδή - του Θεού φανερώνεται με τη ζωή των εκλεκτών Του. Οι πιστοί του Χριστού, μισούμενοι και καταδιωκόμενοι από τον κόσμο, εκπαιδεύονται και πειθαρχούνται στο σχολείο του Χριστού. Στη Γή βαδίζουν στο στενό μονοπάτι. Καθαρίζονται στο καμίνι της δοκιμασίας. Ακολουθούν το Χριστό μέσα από οδυνηρούς αγώνες. Υπομένουν αυταπάρνηση και γεύονται πικρές απογοητεύσεις. Έτσι όμως γνωρίζουν την ενοχή της αμαρτίας, τη συμφορά που προκαλεί και τη βλέπουν με αποτροπιασμό. Συμμέτοχοι των παθημάτων του Χριστού, μπορούν να ατενίζουν πέρα από το ζόφος και να πουν: «Φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς.» (Ρωμ. 8:18.)ΠΑ 510.3