ΚΕΦΆΛΑΙΟ 2—Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ
Για τη διεκπεραίωση του έργου Του, ο Χριστός δεν διάλεξε ούτε την πολυμάθεια και τη ρητορική δεινότητα του Ανωτάτου Ιουδαϊκού Συνεδρίου, ούτε τη δύναμη της Ρώμης. Προσπερνώντας τους Ιουδαίους δασκάλους, ο Αρχιεργάτης διάλεξε ταπεινούς, αμαθείς ανθρώπους για να γνωστοποιήσουν τις αλήθειες που έμελλαν να συγκλονίσουν ολόκληρο τον κόσμο. Αυτούς τους ανθρώπους σκόπευε να εκπαιδεύσει και να διδάξει για αρχηγούς της Εκκλησίας Του. Και αυτοί με τη σειρά τους όφειλαν να εκπαιδεύσουν πάλι άλλους και να τους αποστείλουν σε άλλουςμε το άγγελμα του Ευαγγελίου. Προκειμένου να στευθεί το έργο τους με επιτυχία, έπρεπε να λάβουν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Το Ευαγγέλιο δεν επρόκειτο να γνωστοποιηθεί ούτε με ανθρώπινη δύναμη, ούτε με ανθρώπινη σοφία, αλλά με τη δύναμη του Θεού.ΠΑ 8.1
Τριάμισι χρόνια οι μαθητές διδάσκονταν από το μεγαλύτερο Δάσκαλο που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Με την προσωπική επαφή και επικοινωνία, ο Χριστός τους εκπαίδευε για την υπηρεσία Του. Τη μία μέρα μετά την άλλη περπατούσαν και μιλούσαν μαζί Του, ακούγοντας τα χαροποιά Του λόγια προς τους κουρασμένους και τους βαρύτατα φορτισμένους και βλέποντας την εκδήλωση της δύναμής Του προς τους άρρωστους και τους βασανισμένους. Τους δίδασκε άλλοτε καθισμένος ανάμεσά τους στη βουνοπλαγιά, άλλοτε στην ακροθαλασσιά, ή περπατώντας στην άκρη του δρόμου, αποκαλύπτοντας τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού. Οπουδήποτε οι ψυχές ανταποκρίνονταν με προθυμία στο θεϊκό άγγελμα, τους παρουσίαζε τις αλήθειες του τρόπου της σωτηρίας. Δεν πρόσταζε τους αποστόλους να κάνουν ετούτο ή εκείνο, αλλά έλεγε: «Ακολούθει Μοι.» Τους έπαιρνε μαζί Του στις οδοιπορίες Του όταν περνούσε από την εξοχή ή τις πόλεις για να βλέπουν πως δίδασκε το λαό. Ταξίδευαν μαζί Του από μέρος σε μέρος. Μοιράζονταν μαζί Του το λιτό Του φαγητό και ένοιωθαν όπως και Εκείνος κάποτε την πείνα και συχνά την εξάντληση. Στους κοσμοβριθείς δρόμους, στην ακτή της λίμνης, στη μοναξιά της ερημιάς, βρίσκονταν πάντοτε μαζί Του. Τον είχαν παρακολουθήσει σε κάθε φάση της ζωής.ΠΑ 8.2
Η χειροτόνηση των δώδεκα απετέλεσε το πρώτο βήμα για τη διοργάνωση της Εκκλησίας η οποία επρόκειτο να συνεχίσει το επίγειο έργο του Χριστού μετά την αναχώρηση Του. Το περιστατικό της χειροτόνησης αναφέρει η ακόλουθη περικοπή: «Και αναβαίνει εις το όρος, και προσκαλεί όσους Αυτός ήθελε και υπήγαν προς Αυτόν. Και έκλεξε δώδεκα, δια να ήναι μετ’ Αυτού, και δια να αποστέλλη αυτούς να κηρύττωσι». (Μαρκ. 3:13-14)ΠΑ 9.1
Ρίξτε ένα βλέμμα στη συγκινητική αυτή σκηνή. Παρατηρήστε τη Μεγαλειότητα του Ουρανού να περιβάλλεται από τους δώδεκα που διάλεξε. Τους ξεχωρίζει για το ιδιαίτερο έργο τους. Με τους αδύναμους αυτούς πράκτορες, μέσω του λόγου και του Πνεύματός Του, προτίθεται να καταστήσει τη σωτηρία προσιτή σε όλους.ΠΑ 9.2
Με χαρά και αγαλλίαση ο Θεός και οι άγγελοι παρακολουθούσαν τη σκηνή. Ο Πατέρας ήξερε ότι μέσωαυτών των ανθρώπων έμελλε να λάμψει το φώς του ουρανού ότι τα λόγια τους με τα οποία θα έδιναν τη μαρτυρία τους για τον Υιό Του, θα αντηχούσαν από γενιά σε γενιά μέχρι τη συντέλεια των αιώνων.ΠΑ 9.3
Οι μαθητές θα αποστέλλονταν σαν μάρτυρες του Χριστού, για να εξαγγείλουν στον κόσμο ότι είχαν δει και ακούσει από Αυτόν. Το λειτούργημά τους ήταν το πιο σημαντικό που ανθρώπινα όντα κλήθηκαν ποτέ να αναλάβουν. Ανώτερο έρχονταν μόνο του Χριστού. Επρόκειτο να γίνουν συνεργάτες του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Όπως στην Παλαιά Διαθήκη οι δώδεκα Πατριάρχες αντιπροσωπεύουν το λαό του Ισραήλ, έτσι οι δώδεκα Απόστολοι εκπροσωπεύουν την Εκκλησία του Ευαγγελίου.ΠΑ 9.4
Κατά την επίγεια διακονία Του ο Χριστός άρχισε να κατεδαφίζει το μεσότοιχο φραγμό μεταξύ Ιουδαίων και Εθνικών και να κηρύττει τη σωτηρία που προσφέρεται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αν και Ιουδαίος, συναναστρεφόταν χωρίς ενδοιασμούς με τους Σαμαρείτες, εκτοπίζοντας τις φαρισαϊκές συνήθειες των Ιουδαίων στη συμπεριφορά τους με τον περιφρονημένο αυτό λαό. Κοιμόταν κάτω από τη στέγη τους, έτρωγε στα τραπέζια τους και δίδασκε στους δρόμους τους.ΠΑ 10.1
Ο Σωτήρας πολύ επιθυμούσε να αποκαλύψει στους μαθητές την αλήθεια σχετικά με το γκρέμισμα του «μεσότοιχου του φραγμού» ο οποίος υφίστατο ανάμεσα στο λαό Ισραήλ και στα υπόλοιπα έθνη, την αλήθεια ότι τα έθνη θα γίνονταν «συγκληρονόμα» με τους Ιουδαίους και «συμμέτοχα της επαγγελίας Αυτού εν τω Χριστώ, δια του ευαγγγελίου.» (Εφ. 2:14, 3:6.) Η αλήθεια αυτή αποκαλύφθηκε μερικώς στην περίπτωση που ο Χριστός αντάμειψε την πίστη του εκατόνταρχου της Καπερναούμ και όταν κήρυξε το Ευαγγέλιο στους κατοίκους της Σιχάρ. Φανερώθηκε καλύτερα ακόμη με την ευκαιρία της επίσκεψής Του στη Φοινίκη τότε που θεράπευσε την κόρη της Χαναναίας εκείνης γυναίκας. Οι εμπειρίες αυτές συνετέλεσαν στο να καταλάβουν οι απόστολοι ότι ανάμεσα σ’ εκείνους που πολλοί έκριναν ανάξιους για σωτηρία, υπήρχαν ψυχές που διψούσαν για το φώς της αλήθειας.ΠΑ 10.2
Με αυτό τον τρόπο Του ο Χριστός προσπάθησε να διδάξει στους μαθητές την αλήθεια ότι στη βασιλεία του Θεού δεν υπάρχουν εδαφικά οροθέσια, κοινωνικές διακρίσεις, ή αριστοκρατικές τάξεις. Έπρεπε να πάνε σε όλα τα έθνη κομίζοντάς τους το άγγελμα της αγάπης του Σωτήρα. Αλλά μόνο αργότερα μπόρεσαν αυτοί να χωνέψουν την αλήθεια ότι ο Θεός «έκαμεν εξ ενός αίματος πάν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης, και διώρισε τους προδιατεταγμένους καιρούς, και τα οροθέσια της κατοικίας αυτών δια να ζητώσι τον Κύριον, ίσως δυνηθώσι να ψηλαφήσωσιν Αυτόν και να εύρωσιν αν και δεν είναι μακράν από ενός εκάστου ημών.» (Πράξ. 17:26-27.)ΠΑ 10.3
Οι πρώτοι εκείνοι μαθητές παρουσίαζαν πολλές ανομοιότητες. Αυτοί που προορίζονταν να γίνουν οι δάσκαλοι του κόσμου παρουσίαζαν χτυπητές διαφορές του χαρακτήρα. Για να μπορέσουν να διεκπεραιώσουν με επιτυχία το έργο που τους είχε ανατεθεί, οι άνθρωποι αυτοί που τόσο διέφεραν στα φυσικά τους χαρακτηριστικά και στις συνήθειες της ζωής τους, έπρεπε να φθάσουν στην ανταπόκριση των αισθημάτων, των σκέψεων και των πράξεων τους. Αυτή την ανταπόκριση είχε για αντικειμενικό σκοπό να εξασφαλίσει ο Χριστός. Για το σκοπό αυτό προσπάθησε να τους φέρει σε συνένωση με τον Εαυτό Του. Το βάρος του μόχθου που κατέβαλε εκφράζει η προσευχή που απηύθυνε προς τον Πατέρα: «Δια να ήναι πάντες έν καθώς Συ, Πάτερ, είσαι εν Εμοί και Εγώ εν Συ, να ήναι και αυτοί εν Ημίν έν,» «και να γνωρίζη ο κόσμος ότι Συ Με απέστειλας, και ηγάπησας αυτούς καθώς Εμέ ηγάπησας» (Ιωάν. 17:21, 23). Η αδιάκοπη προσευχή Του γι’ αυτούς ήταν να μπορέσουν να αγιαστούν μέσω της αλήθειας. Και προσεύχονταν με βεβαιότητα, γνωρίζοντας ότι ένα πανίσχυρο θέσπισμα είχε εκδοθεί πριν ακόμη δημιουργηθεί ο κόσμος. Ήξερε ότι το Ευαγγέλιο έμελλε να κηρυχθεί σε όλα τα έθνη για μαρτυρία. Ήξερε ότι η αλήθεια, αρματωμένη με την παντοδυναμία του Αγίου Πνεύματος θα έβγαινε νικήτρια στον αγώνα κατά του κακού και ότι το αιματοβαμμένο λάβαρο θα κυμάτιζε μία μέρα θριαμβικά πάνω από τους οπαδούς Του.ΠΑ 11.1
Καθώς η επίγεια διακονία Του πλησίαζε προς το τέλος της, ο Χριστός αναγνώρισεότι σε λίγο θα άφηνε χωρίς την προσωπική Του επιτήρηση τους μαθητές Του στην συνέχιση του έργου του. Έτσι, προσπάθησε να τους ενθαρρύνει και να τους προετοιμάσει για το μέλλον. Δεν τους εξαπάτησε με ψεύτικες ελπίδες. Διάβαζε τα γεγονότα σαν να είχε μπροστά Του ένα ανοικτό βιβλίο. Ήξερε ότι σε λίγο θα αποχωρίζονταν από αυτούς και ότι θα τους άφηνε σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Ήξερε ότι θα υπέφεραν διωγμούς, ότι θα τους απέβαλλαν από τις συναγωγές και ότι θα τους έριχναν στις φυλακές. Ήξερε ότι για τη μαρτυρία που θα έδιναν ότι Εκείνος ήταν ο Μεσσίας, θα ήταν η αιτία να αντιμετωπίσουν το θάνατο. Τους έδωσε μία ιδέα για όλα αυτά. Αναφέρθηκε στο μέλλον τους με απλότητα και σαφήνεια, ώστε κατά τις επερχόμενες δοκιμασίες να μπορούν να θυμηθούν τα λόγια Του και να έχουν εδραιωμένη την πίστη τους σ’ Αυτόν σαν Λυτρωτή.ΠΑ 11.2
Τους μίλησε επίσης με λόγια ενθαρρυντικά και ελπιδοφόρα. «Ας μη ταράττηται η καρδία σας,» τους είπε «Πιστεύετε εις τον Θεόν και εις Εμέ πιστεύετε. Εν τη οικία του Πατρός Μου είναι πολλά οικήματα ει δε μη, ήθελον σας ειπείυπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι, και θέλω σας παραλάβει πρός Εμαυτόν, δια να ήσθε και σεις όπου είμαι Εγώ. Και όπου Εγώ υπάγω εξεύρετε και την οδόν εξεύρετε.» (Ιωάν. 14:1-4.) Για σας ήρθα στον κόσμο. Για σας εργάστηκα. Και όταν θα φύγω, πάλι για σας θα συνεχίσω να εργάζομαι σταθερά. Ήρθα στον κόσμο με το σκοπό να σας αποκαλύψω τον Εαυτό Μου και να πιστέ-ψετε. Τώρα πηγαίνω στον Πατέρα Μου και Πατέρα σας για να συνεργασθώ μαζί Του για το καλό σας.ΠΑ 12.1
«Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις Εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω, και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλύτερα τούτων θέλει κάμει διότι Εγώ υπάγω προς τον Πατέρα Μου.» (Ιωάν. 14:12.) Μ’ αυτό ο Χριστός δεν εννοούσε ότι οι μαθητές θα έκαναν θεαματικότερα ακόμη έργα από εκείνα που ο ίδιος είχε κάνει, αλλά ότι το έργο τους θα λάβαινε μεγαλύτερες διαστάσεις. Δεν αναφέρονταν απλώς στην εκτέλεση των θαυμάτων, αλλά σε όλα γενικά όσα θα συνέβαιναν με τη μεσολάβηση του Αγίου Πνεύματος. «Όταν, έλθη ο Παράκλητος,»είπε, «τον οποίον Εγώ θέλω πέμψει πρός εσάς παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αλήθειας, το οποίον εκπορεύεται παρά του Πατρός, Εκείνος θέλει μαρτυρήσει περί Εμού. Αλλά και σεις μαρτυρείτε, διότι απ’ αρχής μετ’ Εμού είσθε.» (Ιωάν. 15:26-27.)ΠΑ 12.2
Τα λόγια αυτά εκπληρώθηκαν κατά ένα θαυμάσιο τρόπο. Μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, οι μαθητές είχαν τόσο εμποτιστεί με αγάπη γι’ Αυτόν καθώς και για εκείνους για τους οποίους είχε πεθάνει’ ώστε οι καρδιές των ακροατών εγγίζονταν στα μύχια τους από τα. λόγια που έλεγαν και από τις προσευχές που πρόσφεραν.Μιλούσαν με τη δύναμη του Πνεύματος και κάτω από την επήρεια αυτής της δύναμης, χιλιάδες ψυχές μεταπείθονταν.ΠΑ 12.3
Σαν αντιπρόσωποι του Χριστού οι απόστολοι έπρεπε να κάνουν εξαιρετική εντύπωση στον κόσμο. Το γεγονός ότι ήταν απλοί άνθρωποι δεν επρόκειτο να μειώσει την επιρροή τους, αλλά μάλλον να την αυξήσει. Επειδή η σκέψη των ακροατών τους θα στρέφονταν από αυτούς στο Σωτήρα, ο οποίος, αν και αόρατος, εξακολουθούσε να εργάζεται μέσω αυτών. Η θαυμάσια διδαχή των αποστόλων, τα γεμάτα θάρρος και εμπιστοσύνη λόγια τους θα έπειθαν όλους ότι δεν εργάζονταν με τη δική τους δύναμη, αλλά με τη δύναμη του Χριστού. Ταπεινώνοντας τον εαυτό τους, θα διακήρυτταν ότι Εκείνος τον οποίο σταύρωσαν οι Ιουδαίοι ήταν ο Άρχοντας της ζωής, ο Υιός του ζώντα Θεού, και ότι στο όνομά Του έκαναν τα ίδια έργα που Εκείνος είχε κάνει.ΠΑ 13.1
Στην τελευταία συζήτηση Του με τους μαθητές τη νύχτα πριν από τη σταύρωση, ο Λυτρωτής δεν ανέφερε για τα δεινά που είχε υποστεί και που έμελλε να υποστεί ακόμη. Δεν μίλησε για την ταπείνωση που Τον περίμενε, αλλά προσπάθησε να οδηγήσει τη σκέψη τους σε πράγματα που θα στερέωναν την πίστη τους, κάνοντάς τους να αποβλέπουν στις χαρές που περιμένουν το νικητή. Του προξενούσε χαρά η συναίσθηση ότι ήταν ικανός και διατεθειμένος να κάνει περισσότερα ακόμη για τους οπαδούς Του από ότι είχε υποσχεθεί. Ότι αγάπη και ευσπλαχνία πηγάζει από Αυτόν θα καθαρίσει τον ιερό χώρο της ψυχής και θα εξομοιώσεικατά χαρακτήρα Εκείνον με τους ανθρώπους. Η αλήθεια Του, αρματωμένη με τη δύναμη του Πνεύματος, θα προχωρούσε όπως ένας που εξέρχεται «νικών δια να νικήση.»ΠΑ 13.2
«Ταύτα ελάλησα πρός εσάς,» είπε, «δια να έχητε ειρήνην εν Εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν αλλά θαρσείτε, Εγώ ενίκησα τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:33.) Ο Χριστός ούτε την αποτυχία, ούτε την αποθάρρυνση γνώρισε ποτέ. Και οι απόστολοι όφειλαν να δείξουν μία πίστη ίδιας αντοχής. Όφειλαν να εργασθούν όπως Εκείνος, εργάστηκε εξαρτώντας τη δύναμή τους από Αυτόν. Αν και στο δρόμο τους θα συναντούσαν εμπόδια φαινομενικά ανυπέρβλητα, με τη χάρη Του όμως θα προχωρούσαν, χωρίς να αποθαρρύνονται από τίποτε, αλλά ελπίζοντας τα πάντα.ΠΑ 13.3
Ο Χριστός είχε τελειώσει το έργο που Του είχε ανατεθεί. Είχε συγκεντρώσει εκείνους οι οποίοι θα συνέχιζαν το έργο Του μεταξύ των ανθρώπων. Και είπε: «Εδοξάσθην εν αυτοίς. Και δεν είμαι πλέον εν τω κόσμω, αλλ’ ούτοι είναι εν τω κόσμω, και Εγώ έρχομαι πρός Σε. Πάτερ Άγιε, φύλαξον αυτούς εν τω ονόματί Σου, τους οποίους Μοι έδωκας, δια να ήναι έν καθώς ημείς.» «Και δεν παρακαλώ μόνον περί τούτων, αλλά και περί των πιστευσόντων εις Εμέ δια του λόγου αυτών δια να ήναι πάντες εν. . . Εγώ εν αυτοίς και Συ εν Εμοί δια να ήναι τετελειωμένοι εις έν, και να γνωρίζη ο κόσμος ότι Συ με απέστειλας, και ηγάπησας αυτούς καθώς Εμέ ηγάπησας.» (Ιωάν. 17:10-11, 20-21,23.)ΠΑ 14.1