ΚΕΦΆΛΑΙΟ 33—ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Παρόλο ότι ο Παύλος πρόσεχε να εκθέτει στους νέους προσήλυτους την απλή Γραφική διδαχή όσοναφορά την κατάλληλη υποστήριξη του έργου του Θεού και παρόλο ότι είχε το δικαίωμα σαν λειτουργός του Ευαγγελίου να μη εργάζεται«δεν έχομεν εξουσίαν να μη εργαζώμεθα;» (Α’ Κορ. 9:6) - σε εξωτερικές εργασίες για τα ατομικά του έξοδα, πολλές φορές κατά τη διάρκεια της διακονίας του στα μεγάλα εκπολιτιστικά κέντρα, καταπιανόταν με χειρονακτική εργασία για την αυτοσυντήρησή του.ΠΑ 304.1

Τους Ιουδαίους η χειρονακτική εργασία ούτε τους παραξένευε ούτε υποτιμητική τη θεωρούσαν. Ο Μωυσής είχε διδάξει τους Εβραίους να μαθαίνουν στα παιδιά τους φιλόπονες ασχολίες και το θεωρούσαν αμαρτία να αφήνουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν αγνοώντας την πρακτική εργασία. Ακόμη και στην περίπτωση ενός παιδιού που προορίζονταν για την ιερατεία, πάλι η απόκτηση της πρακτικής γνώσης της ζωής θεωρείτο απαραίτητη για την εκπαίδευσή του. Κάθε νέος, είτε προέρχονταν από φτωχή, είτε από πλούσια οικογένεια μάθαινε κάποια τέχνη. Οι γονείς που αμελούσαν να δώσουν μία τέτοια αγωγή στα παιδιά τους κρίνονταν από τους άλλους ότι απομακρύνονταν από την καθοδήγηση του Κυρίου. Σύμφωνα με την επικρατούσα αυτή συνήθεια, ο Παύλος έμαθε και αυτός από νωρίς την τέχνη του σκηνοποιού.ΠΑ 304.2

Πριν να γίνει απόστολος του Χριστού, ο Παύλος κατείχε υψηλή θέση στην κοινωνία και δεν στηρίζονταν στη χειρονακτική εργασία για τη συντήρησή του. Αργότερα όμως, αφού διέθεσε όλους του τους πόρους για την πρόοδο του έργου του Χριστού, συχνά κατέφευγε στην τέχνη του για να εξασφαλίσει τα έξοδα της επιβίωσης του. Αυτό συνήθως συνέβαινε όταν εργάζονταν σε μέρη όπου τα κίνητρά του ενδέχετο να παρεξηγηθούν.ΠΑ 304.3

Διαβάζουμε ότι για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη ο Παύλος επιδόθηκε στην τέχνη του για να συντηρηθεί ενώ καταπιανόταν με το κήρυγμα του λόγου. Γράφοντας στην εκκλησία των εκεί πιστών, τους υπενθύμισε ότι «καίτοι δυνάμενοι να δίδωμεν βάρος» «ενθυμείσθε, αδελφοί, τον κόπον ημών και τον μόχθον επειδή νύκτα και ημέρα εργαζόμενοι, δια να μη επιβαρύνωμεν τινα εξ υμών, εκηρύξαμεν εις εσάς το ευαγγέλιον του Θεού.» (Α ', Θεσ. 2:6, 9.) Και πάλι, στη δεύτερη προς αυτούς επιστολή του, ανέφερε γι’ αυτόν τον ίδιο και για το συνεργάτη του ότι «δεν εφάγομεν δωρεάν άρτον παρά τίνος, αλλά μετά κόπου και μόχθου, νύκτα και ημέραν εργαζόμενοι, δια να μη επιβαρύνωμεν μηδένα υμών ουχί διότι δεν έχομεν εξουσίαν, αλλά δια να σας δώσωμεν εαυτούς τύπον εις το να μιμήσθε ημάς,» (ΕΓ Θεσ. 3:8 - 9.)ΠΑ 305.1

Στη Θεσσαλονίκη ο Παύλος συνάντησε ανθρώπους που δεν καταδέχονταν να εργαστούν με τα χέρια τους. Σ’ αυτή την τάξη αναφερόμενος έγραφε αργότερα: «Επειδή ακούομεν τινάς ότι περιπατούσι μεταξύ σας ατάκτως, μη εργαζόμενοι μηδέν, αλλά περιεργαζόμενοιπαραγγέλλομεν δε εις τους τοιούτους και προτρέπομεν δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να τρώγωσι τον άρτον αυτών εργαζόμενοι μετά ησυχίας.» (Β ', Θεσ. 3:11 - 12.) Ενώ εργάζονταν στη Θεσσαλονίκη, ο Παύλος φέρθηκε με μεγάλη προσοχή προκειμένου να δώσει στα άτομα το καλό παράδειγμα. «Και ότε ήμεθα παρ’ υμίν,» τους έγραφε, «τούτο σας παρηγγέλλομεν, ότι εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη.» (εδ. 10.)ΠΑ 305.2

Σε κάθε εποχή ο Σατανάς επεδίωκε να βλάψει τις προσπάθειες των δούλων του Θεού διαιρώνταςτην Εκκλησία με ένα πνεύμα φανατισμού. Αυτό έγινε στις ημέρες του Παύλου και αυτό έγινε αιώνες αργότερα στον καιρό της Μεταρρύθμισης. Ο Ουίκφλιφος, ο Λούθηρος και πολλοί άλλοι που ευεργέτησαν τον κόσμο με την πίστη και την επιρροή που εξάσκησαν, αντιμετώπισαν τα τεχνάσματα με τα οποία ο εχθρός προσπαθεί να οδηγήσει στο φανατισμό ανισόρροπα, ακαθιέρωτα άτομα με υπέρμετρο ζήλο. Πλανημένες ψυχές δίδασκαν ότι ο πραγματικός αγιασμός έλκει το νου επάνω από κάθε επίγεια σκέψη και οδηγεί τον άνθρωπο στο να απέχει εντελώς από κάθε είδους εργασία. Άλλοι, παρερμηνεύοντας ορισμένα Γραφικά κείμενα, έφταναν στα άκρα,διδάσκοντας ότι είναι αμαρτία να εργάζεται κανείς και ότι οι Χριστιανοί δεν έπρεπε να αφιερώνουν τις σκέψεις τους στην αντιμετώπισηβιοτικώναναγκών ούτε για το άτομό τους ούτε για τις οικογένειές τους. Αντ’ αυτού έπρεπε να αφοσιωθούν αποκλειστικά στα πνευματικά. Η διδαχή και το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου αποτελούν επίπληξη κατά των υπερβολικών αυτών απόψεων.ΠΑ 305.3

Για τη συντήρησή του ο Παύλος δεν στηρίζονταν ολοκληρωτικά στη χειρονακτική του εργασία όσο βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη. Αναφερόμενος αργότερα στην εμπειρία του στην πόληαυτή, έγραφε στους Φιλιππησίους πιστούς ευχαριστώντας τους για τα δώρα που είχε λάβει ενώ ήταν εκεί λέγοντας: «Και εν Θεσσαλονίκη και άπαξ και δις μοι επέμψατε εις την χρείαν μου.» (Φιλ. 4:16.) Παρά το γεγονός ότι είχε λάβει αυτή τη βοήθεια, ήταν προσεκτικός προκειμένου να δώσει στους Θεσσαλονικείς το καλό παράδειγμα της εργατικότητας, με σκοπό κανείς να μη μπορεί να τον κατηγορήσει για απληστία.Επίσης ήθελε να μεταχειρισθεί την ενεργεία αυτή ως μια έμπρακτη επίπληξη έναντι των φανατικών οι οποίοι ήταν προκατειλημμένοι κατά της χειρονακτικής εργασίας.ΠΑ 306.1

Όταν ο Παύλος επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Κόρινθο, βρέθηκε ανάμεσα σε ένα λαό που έβλεπε με υποψία τα κίνητρα των ξένων. Οι Έλληνες των παραλίων περιοχών ήταν δεινοί έμποροι. Είχαν τόσο πολύ μυηθεί στην επιτυχία των επαγγελματικών επιχειρήσεων ώστε είχαν φτάσει στο σημείο να έχουν το κέρδος για θρησκεία. Η απόκτηση του χρήματος λογίζονταν αξιέπαινηπράξη, είτε επιτυγχανόταν με θεμιτά είτε με αθέμιτα μέσα. Ο Παύλος ήξερε αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα τους και ήταν διατεθειμένος να μη τους δώσει αφορμή να πουν ότι τους κήρυττε το Ευαγγέλιο αποβλέποντας στο να πλουτίσει. Μπορούσε δικαιολογημένα να ζητήσει να τον συντηρήσουν οι Κορίνθιοι ακροατές του. Αλλά ήταν πρόθυμος να μη μεταχειρισθεί το δικαίωμα αυτό, μη τυχόν η χρησιμότητά του και η επιτυχία του ως ιεροκήρυκα ζημιωθούν από την αβάσιμη υποψία ότι κήρυττε το Ευαγγέλιο αποβλέποντας στο κέρδος. Προσπαθούσε να απομακρύνει κάθε αφορμή για παρεξήγηση, ώστε να μη μειωθεί το κύρος της διδασκαλίας του.ΠΑ 306.2

Λίγο μετά την άφιξή του στην Κόρινθο, ο Παύλος συνάντησε «τινά Ιουδαίον ονόματί Ακύλαν, γεγεννημένον εν Πόντω, νεωστί ελθόντα από της Ιταλίας, και Πρίσκιλλαν την γυναίκα αυτού.» Αυτοί ήταν «ομότεχνοί» του. Εκτοπισμένοι με το διάταγμα του Κλαυδίου, το οποίο διέτασσε όλους τους Ιουδαίους να εγκαταλείψουν τη Ρώμη, ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα είχαν πάει στην Κόρινθο όπου εγκατέστησαν επιχείρησή κατασκευής σκηνών. Ο Παύλος ερεύνησε καιέμαθε γιααυτούς.Όταν πληροφορήθηκε ότι ήταν θεοφοβούμενοι άνθρωποι και ότι προσπαθούσαν να αποφύγουν τις μολυσματικές συνήθειες που τους περιέβαλλαν, «έμενε παρ’ αυτοίς και ειργάζετο . . . Διελέγετο δε εν τη συναγωγή κατά παν Σάββατον και έπειθεν Ιουδαίους και Έλληνας.» (Πράξ. 18:2 - 4.)ΠΑ 307.1

Αργότερα ο Σίλας και ο Τιμόθεος συνάντησαν τον Παύλο στην Κόρινθο. Οι αδελφοί αυτοί έφεραν μαζί τους χρηματικά ποσά προερχόμενα από τις Εκκλησίες της Μακεδονίας, προοριζόμενα για τη συντήρηση του έργου.ΠΑ 307.2

Στη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους πιστούς, την οποία έγραψε αφού είχε ιδρύσει μία ισχυρή Εκκλησία εκεί, ο Παύλος ανασκόπησε τον τρόπο της ζωής του όταν βρίσκονταν ανάμεσά τους. «Έπραξα αμαρτίαν,» ρωτάει, «ταπεινώνων εμαυτόν δια να υψωθήτε σεις, διότι σας εκήρυξα δωρεάν το ευαγγέλιον του Θεού; Άλλας εκκλησίας εγύμνωσα, λαβών τα αναγκαία δια την υπηρεσίαν σας, και ότε ήμην παρών εις εσάς και εστερήθην, δεν κατεβάρυνα ουδένα διότι την στέρησίν μου προσανεπλήρωσαν οι αδελφοί ελθόντες από Μακεδονίας και κατά πάντα εφύλαξα εμαυτόν και θέλω φυλάξει αβαρή πρός εσάς. Είναι αλήθεια του Χριστού εν εμοί, ότι η καύχησις αύτη δεν θέλει αποκλεισθή εις εμέ εν τοις τόποις της Αχαΐας.» (Β ', Κορ. 11:7 - 10).ΠΑ 307.3

Ο Παύλος εξηγεί γιατί ακολούθησε αυτή την τακτική στην Κόρινθο. «Δια να εκκόψω, » λέγει, «την αφορμήν των θελόντων αφορμήν.» (Β ', Κορ. 11:12.) Παράλληλα με τη δουλειά της κατασκευής σκηνών, εργάστηκε πιστά για τη γνωστοποίηση του Ευαγγελίου. Ο ίδιος αναφέρεται στους μόχθους του με τα λόγια: «Τα μεν σημεία του αποστόλου ενεργήθησαν μεταξύ σας εν πάση υπομονή, δια θαυμάτων και τεραστίων και δυνάμεων. » Και προσθέτει: «Διότι κατά τι εμείνατε κατώτεροι των λοιπών εκκλησιών, ειμή ότι αυτός εγώ δεν σας κατεβάρυνα; συγχωρήσατέ μοι την αδικίαν ταύτην. Ιδού τρίτην φοράν είμαι έτοιμος να έλθω πρός εσάς και δεν θέλω σας καταβαρύνειδιότι δεν ζητώ τα υμών, αλλ’ υμάς . . . εγώ δε με άκραν χαράν θέλω δαπανήσει και όλως δαπανηθή υπέρ των ψυχών σας.» (Β ', Κορ. 12:12 - 15.)ΠΑ 308.1

Κατά το μακρύ διάστημα της διακονίας του στην Έφεσο, όπου επί τρία χρόνια επιδόθηκε σε κοπιαστικές ευαγγελιστικές προσπάθειες σε ολόκληρη την περιοχή, ο Παύλος και πάλι καταπιάστηκε με την τέχνη του. Στην Έφεσο όπως και στην Κόρινθο, ο Παύλος χάρηκε με την παρουσία του Ακύλα και της Πρίσκιλλας, οι οποίοι τον είχαν συνοδεύσει στο ταξίδι της επιστροφής από την Ασία στο τέλος της δεύτερης ιεραποστολικής του περιοδείας.ΠΑ 308.2

Ήταν μερικοί που έφερναν αντίρρηση ότι ο Παύλος καταπιάνονταν με χειρονακτική εργασία, ισχυριζόμενοι ότι αυτό ήταν ασυμβίβαστο με το έργο ενός λειτουργού του Ευαγγελίου. Γιατί έπρεπε ο Παύλος, ο πρύτανης των ιεροκηρύκων, να συνδυάζει την τέχνη με το κήρυγμα του λόγου; Δεν ήταν ο εργάτης άξιος του μισθού του; Γιατί έπρεπε να διαθέτει για την κατασκευή σκηνών χρόνο που όπως όλα μαρτυρούσαν, μπορούσε να διατεθεί για σοβαρότερους σκοπούς;ΠΑ 308.3

Ο Παύλος όμως δεν θεωρούσε χαμένο τον καιρό που διέθετε κατ’ αυτό τον τρόπο. Καθώς εργάζονταν μαζί με τον Ακύλα, βρίσκονταν σε επαφή με το μεγάλο Δάσκαλο χωρίς να χάνει καμία ευκαιρία να μιλάει για το Σωτήρα και να βοηθάει αυτούς που χρειάζονταν βοήθεια. Ο νους του πάντοτε αναζητούσε πνευματική γνώση. Μετέδιδε στους συνεργάτες του πνευματική καθοδήγηση και τους έδινε επίσης το παράδειγμα της εργατικότητας και της επιμέλειας. Ήταν ένας σβέλτος, επιδέξιος, δραστήριος εργάτης από αυτούς που είναι «εις την σπουδήν άοκνοι, κατά το πνεύμα ζέοντες, τον Κύριον δουλεύοντες.» (Ρωμ. 12:11.) Ενώ καταγίνονταν με την τέχνη του, ο απόστολος έρχονταν σε επαφή με μία κατηγορία ανθρώπων τους οποίους δεν θα μπορούσε διαφορετικά να πλησιάσει. Έδειχνε στους συντρόφους του ότι η ικανότητα στον τομέα της τέχνης είναι δώρο από το Θεό ο οποίος την προμηθεύει μαζί με τη σοφία για να χρησιμοποιείται όπως πρέπει. Τους δίδασκε ότι και με τον καθημερινό ακόμη κάματο πρέπει να δοξάζεται ο Θεός. Τα σκληραγωγημένα από την εργασία χέρια του δεν μείωναν ούτε στο ελάχιστο τη δυναμικότητα των συγκινητικών εκκλήσεων που απηύθυνε σαν χριστιανός ιεροκήρυκας.ΠΑ 308.4

Πολλές φορές ο Παύλος εργάζονταν νυχθημερόν όχι μόνο για τη δική του συντήρηση, αλλά για να μπορεί να συνδράμει και τους συνεργάτες του. Μοιράζονταν τα κέρδη του με το Λουκά και βοηθούσε επίσης τον Τιμόθεο. Αρκετές φορές έζησε την πείνα για να μπορέσει να ανακουφίσει τις ανάγκες των άλλων. Η ζωή του ήταν εντελώς αφίλαυτη. Κατά το τέλος της διακονίας του, στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του προς τους πρεσβυτέρους της Εφέσου στη Μίλητο, μπόρεσε να υψώσει μπροστά τους τα ροζιασμένα από τη δουλειά χέρια του και να πει: «Αργύριον ή χρυσίον ή ιμάτιον ουδενός επεθύμησα σεις δε αυτοί εξεύρετε ότι εις τας χρείας μου και εις τους όντας μετ’ εμού αι χείρες αύται υπηρέτησαν. Κατά πάντα υπέδειξα εις εσάς ότι ούτω κοπιάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού ότι Αυτός είπεΜακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξ. 20:33 - 35.)ΠΑ 309.1

Αν οι κήρυκες του Ευαγγελίου έχουν την εντύπωση ότι υφίστανται δυσχέρειες και στερήσεις για το έργο του Χριστού, ας ανατρέξουν με τη φαντασία τους στο εργαστήρι όπου ο Παύλος δούλευε. Ας έχουν κατά νου ότι ενώ ο εκλεκτός αυτός άνθρωπος του Θεού καταπιανόταν με το καραβόπανο, δούλευε για να κερδίσει το ψωμί που είχε ήδη κερδισμένο με τη δικαιολογημένη εργασία του αποστόλου.ΠΑ 309.2

Η εργασία είναι ευλογία, όχι κατάρα. Το πνεύμα της νωθρότητας καταστρέφει τη θεοσέβεια και λυπεί το πνεύμα του Θεού. Τα λιμνάζοντα νερά είναι επιζήμια, αλλά τα τρεχούμενα, γάργαρα νερά σκορπίζουν στο διάβα τους υγεία και χαρά στη Γη. Ο Παύλος ήξερε ότι αυτοί που παραμελούν να εργάζονται σωματικά σύντομαχάνουν τις δυνάμεις τους. Ήθελε να διδάξει τους νεαρούς ιεροκήρυκες ότι με το να εργάζονται με τα χέρια τους, με το να εξασκούν τους μύες και τα νεύρα τους, θα δυνάμωναν ώστε να αντέξουν τους κόπους και τις στερήσεις που τους περίμεναν στον ευαγγελιστικό αγρό. Αναγνώριζε επίσης ότι η δική του διδαχή θα υστερούσε σε δύναμη και ζωτικότητα αν δεν ασκούσε όπως έπρεπε όλα τα μέλη του οργανισμού του.ΠΑ 310.1

Ο αδρανής άνθρωπος χάνει την ανεκτίμητη εμπειρία που αποκτάται με την πιστή εκτέλεση των κοινών καθηκόντων της ζωής. Δεν είναι λίγοι, αντιθέτως ανέρχονται σε χιλιάδες οι άνθρωποι που ζουν μόνο για να καταναλώνουν τα αγαθά τα οποία τους χορηγεί με την ευσπλαχνία Του ο Θεός. Λησμονούν να φέρουν στο Θεό τις προσφορές της ευγνωμοσύνης τους για τα πλούτη που τους εμπιστεύτηκε. Λησμονούν ότι με το να εκμεταλλεύονται συνετά τα ταλέντα που τους έχει δανείσει ο Θεός, πρέπει να γίνουν παραγωγοί και όχι μόνο καταναλωτές. Αν κατανοούσαν την εργασία που ο Κύριός θέλει να Του προσφέρουν σαν βοηθοί Του, δεν θα απέφευγαν τις ευθύνες.ΠΑ 310.2

Η αποδοτικότητα των νέων που πιστεύουν ότι έχουν κληθεί από το Θεό για να κηρύξουν, εξαρτάται κατά πολύ από τον τρόπο με τον οποίο εγκαινιάζουν τις προσπάθειές τους. Αυτοί που έχουν εκλεγεί από το Θεό για το έργο του Ευαγγελίου θα δώσουν δείγματα της υψηλής τους κλήσης και θα προσπαθήσουν με κάθε δυνατό τρόπο να εξελιχθούν σε ικανούς εργάτες. Θα επιδιώξουν να αποκτήσουν πείρα που να τους καταστήσει ικανούς να προγραμματίζουν, να διοργανώνουν και να διεκπεραιώνουν σχέδια. Εκτιμώντας την ιερότητα του λειτουργήματος τους, θα φροντίζουν με αυτοπειθαρχία να μοιάζουν διαρκώς περισσότερο στον Κύριό τους, φανερώνοντας με τη ζωή τους την καλοσύνη, την αγάπη και την αλήθεια Του. Και ενώ αυτοί με προθυμία καλυτερεύουν τα ταλέντα που τους έχουν ανατεθεί, η εκκλησία πρέπεινα τους βοηθήσει με σύνεση.ΠΑ 310.3

Όλοι όσοι πιστεύουν ότι έχουν κληθεί για να κηρύξουν δεν πρέπει να ενθαρρύνονται να ρίξουν απ’ αρχής όλο το βάρος αυτώνκαι των οικογενειών τους στην Εκκλησία για την ανελλιπή οικονομική τους υποστήριξη. Υπάρχει κίνδυνος αυτοί που δεν έχουν αρκετή πείρα να χαλάσουν από τα κολακευτικά λόγια και χάρη στην ασύνετη ενθάρρυνση να περιμένουν πλήρη υποστήριξη χωρίς να καταβάλλουν οι ίδιοι καμία σοβαρή προσπάθεια. Τα μέσα που προορίζονται για την πρόοδο του έργου του Θεού δεν πρέπει να βρίσκονταιυπό τον έλεγχοατόμωνπου θέλουν να κηρύττουν μόνο για να εξασφαλίσουν τον τρόπο της συντήρησής τους, ικανοποιώντας έτσι μία φιλοδοξία για άνετη ζωή.ΠΑ 311.1

Οι νέοι που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν τα χαρίσματά τους στο έργο του κηρύγματος του Ευαγγελίου, θα διδαχθούν ένα χρήσιμο μάθημα από το παράδειγμα του Παύλου στη Θεσσαλονίκη, στην Κόρινθο, στην Έφεσο και σε άλλα μέρη. Αν και δεινός ρήτορας και επιλεγμένος από το Θεό για ένα ιδιαίτερο έργο, δεν έμενε ποτέ χωρίς δουλειά, ούτε απόκαμε ποτέ να υφίσταται θυσίες για το έργο που αγαπούσε. «Έως της παρούσης ώρας, » έγραφε στους Κορινθίους, «και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και ραπιζόμεθα και περιπλανώμεθα και κοπιώμεν, εργαζόμενοι με τας ιδίας ημών χείρας λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι υποφέρομεν.» (Α ', Κορ. 4:11 - 12.)ΠΑ 311.2

Ένας από τους κορυφαίους ανθρώπινους δασκάλους, ο Παύλος εκτελούσε με χαρά τα πιο ταπεινά το ίδιο όπως και τα πιο υψηλά καθήκοντα. Όταν κατά τη διακονία τουγια τον Κύριό οι περιστάσεις το απαιτούσαν, πρόθυμα ασκούσε την τέχνη του. Μολαταύτα ήταν πάντοτε έτοιμος να αφήσει κατά μέρος το προσωρινό του επάγγελμα για να επιληφθεί με την αντίδραση που προξενούσαν οι εχθροί του Ευαγγελίου, ή να εκμεταλλευθεί κάποια ιδιαίτερη ευκαιρία για να φέρει ψυχές στο Χριστό. Ο ζήλος του και η εργατικότητά του μιλούν επικριτικά κατά της αδράνειας και της αναζήτησης της ανέσεων.ΠΑ 311.3

Ο Παύλος έδωσε το παράδειγμα για την άποψη που κυριαρχούσε τότε στην Εκκλησία ότι το Ευαγγέλιο μπορούσε να κηρυχθεί με επιτυχία μόνο από αυτούς που ήταν τελείως απαλλαγμένοι από την ανάγκη να ασχολούνται με φυσική εργασία. Έδωσε μία έμπρακτη απόδειξη τι μπορούν να κατορθώσουν τα καθιερωμένα λαϊκά μέλη της Εκκλησίας σε μέρη όπου οι άνθρωποι δεν είχαν γνώση των αληθειών του Ευαγγελίου. Η στάση του ενέπνευσε πολλούς ταπεινούς εργαζομένους με την επιθυμία να κάνουν ότι μπορούσαν για την πρόοδο του έργου του Θεού, ενώ ταυτόχρονα συντηρούσαν τον εαυτό τους με την καθημερινή τους εργασία. Ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα δεν κλήθηκαν να προσφέρουν όλο τον καιρό τους στην υπηρεσία του Ευαγγελίου. Και όμως αυτούς τους ταπεινούς εργάτες χρησιμοποίησε ο Θεός για να αποδείξουν στον Απολλώ ακριβέστερα το δρόμο της αλήθειας. Ο Κύριος μεταχειρίζεται διάφορα μέσα για την εκπλήρωση των προθέσεών Του. Ενώ μερικοί που διαθέτουν ιδιαίτερα ταλέντα εκλέγονται για να αφιερωθούν ολοκληρωτικά στην υπηρεσία της διδασκαλίας και του κηρύγματος του Ευαγγελίου, πολλοί άλλοι που δεν έχουν χειροτονηθεί ποτέ, καλούνται να παίξουν σημαντικό ρόλο στο έργο της σωτηρίας των ψυχών.ΠΑ 312.1

Ένας απέραντος αγρός ανοίγεται μπροστά στον αυτοσυντήρητο εργάτη του Ευαγγελίου. Πολλοί μπορούν να αποκτήσουν πολύτιμες εμπειρίες στη διακονία αυτή ενώ διαθέτουν ένα μέρος του χρόνου τους για κάποιο είδος χειρονακτικής εργασίας. Με τη μέθοδο αυτή δυναμικοί εργάτες μπορούν να εξελιχθούν και να γίνουνικανοίγια σημαντική υπηρεσία σε ενδεείς αγρούς.ΠΑ 312.2

Ο αυτοθυσιαζόμενος εργάτης του Θεού ο οποίος ακούραστα εργάζεται με το λόγο και τη διδαχή σηκώνει μεγάλο βάρος στην καρδιά του. Δεν υπολογίζει την εργασία του με τις ώρες. Οι προσπάθειες του δεν εξαρτώνταιαπό το μισθό του, ούτε εγκαταλείπει το καθήκον του ενόψει δυσμενών συνθηκών. Την εξουσιοδότησή του την έλαβε από τον ουρανό και στον ουρανό αποβλέπει για την αμοιβή όταν τελειώσει το έργο που του έχει ανατεθεί.ΠΑ 313.1

Ο Θεός προτίθεται έτσιώστε οι εργάτες αυτοί να απαλλάσσονται από περιττές ανησυχίες, ώστε να έχουν την ευκαιρία να υπακούουν ολοκληρωτικά στη νουθεσία του Παύλου προς τον Τιμόθεο: «Ταύτα μελέτα, εις ταύτα μένε.» (Α ', Τιμ. 4:15.) Ενώ οφείλουν να εξασκούνται αρκετά για να διατηρούν ακμαία το πνεύμα και την ψυχή, το σχέδιο του Θεού δεν τους αναγκάζει να δαπανούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους σε πρόσκαιρες ενασχολήσεις.ΠΑ 313.2

Οι πιστοί εργάτες, αν και πρόθυμοι να προσφέρουν τον εαυτό τους και τα μέσα που διαθέτουν για τοΕυαγγέλιο, δεν είναι απαλλαγμένοι από τον πειρασμό. Όταν στενοχωρούνται και πιέζονται από την αδημονία, σε περίπτωση που η Εκκλησία δεν ανταποκρίνεται στην υποχρέωσή της να τους παράσχει την πρέπουσα οικονομική ενίσχυση, μερικοί υφίστανται άγριες επιθέσεις από τον Σατανά. Βλέποντας πόσο λίγο εκτιμούνται οι προσπάθειες τους, αποκαρδιώνονται. Είναι αλήθεια ότι αποβλέπουν στον καιρό της κρίσης για την δίκαια απόδοση των κόπωντους και αυτό τους συγκρατεί. Στο μεταξύ όμως οι οικογένειές τους πρέπει να τραφούν και να ντυθούν. Αν αισθάνονταν ότι απαλλάσσονται από τη θεϊκή εξουσιοδότησή, ευχαρίστως θα επιδίδονταν σε χειρονακτική εργασία. Αναγνωρίζουν όμως ότι ο καιρός τους ανήκει στο Θεό παρά τη μυωπική στάση εκείνων που θα έπρεπε να τους προμηθεύουν τους απαραίτητους πόρους. Υπερνικούν τον πειρασμό να επιδοθούν σε ασχολίες που σε μικρό χρονικό διάστημα θα τους έβγαζαν από το αδιέξοδο της ένδειας και εξακολουθούν να εργάζονται για την προαγωγή του σκοπού που τους είναι προσφιλέστερος ακόμη και από αυτή τη ζωή. Για να το κατορθώσουν αυτό όμως, είναι πιθανό να αναγκαστούν να μιμηθούν το παράδειγμα του Παύλου και να καταπιαστούν με κάποια χειρονακτική εργασία, ενώ ταυτόχρονα ασχολούνται με το έργο της διακονίας του Ευαγγελίου. Και σ’ αυτό καταλήγουν όχι για να ενισχύσουν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά τα συμφέροντα του έργου του Θεού επάνω στη Γή.ΠΑ 313.3

Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες φαίνεται αδύνατο στον εργάτη του Θεού να εκτελέσει το απαιτούμενο έργο εξαιτίας της έλλειψης των αναγκαίων μέσων για την ομαλή και σταθερή συνέχιση του έργου του. Μερικοί φοβούνται ότι με τα μέσα που διαθέτουν δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν όσα θεωρούν καθήκον τους να εκτελέσουν. Αν προχωρούν όμως με πίστη, η σωτηρία του Θεού θα αποκαλυφθεί και οι προσπάθειές τους θα στεφθούν με επιτυχία. Εκείνος ο οποίος πρόσταξε τους οπαδούς Του να πηγαίνουν σε όλο τον κόσμο θα συντηρήσει κάθε εργάτη, αρκεί να υπακούσει στην εντολή Του, προσπαθεί να διακηρύξει την αγγελία Του.ΠΑ 314.1

Στην εποικοδόμηση του έργου Του, ο Θεός δεν καθιστά πάντοτε τα πάντα απλά για τους δούλους Του. Κάποτε δοκιμάζει την εμπιστοσύνη του λαού Του με το να δημιουργεί γύρω τους περιστάσεις οι οποίες τους αναγκάζουν να προχωρούν με πίστη. Συχνά τους φέρνει σε στενόχωρη και δύσκολη θέση και τους προστάζει να προχωρήσουν ενώ τα πόδια τους φαίνεται να αγγίζουν τα ψυχρά νερά του Ιορδάνη. Στις περιπτώσεις που οι προσευχές των δούλων Του ανεβαίνουν προς Αυτόν με πίστη, ο Θεός ανοίγει το δρόμο μπροστά τους και τους οδηγεί σε τόπους ευρυχωρίας.ΠΑ 314.2

Όταν οι απεσταλμένοι του Θεού αναγνωρίζουν την υπευθυνότητά τους έναντι των ενδεών τμημάτων του αμπελιού του Κυρίου και με το πνεύμα του Αρχιεργάτη εργάζονται ακούραστα για την επιστροφή των ψυχών, οι άγγελοι του Θεού θα προλειάνουν το δρόμο τους και οι απαραίτητοι πόροι για τη συνέχιση του έργου θα βρεθούν. Αυτοί που έχουν φωτιστεί θα προσφέρουν με γενναιοδωρία τη συντήρηση του έργου που γίνεται για το καλό τους. Θα ανταποκριθούν γενναιόψυχα σε κάθε έκκληση για βοήθεια και το Πνεύμα του Θεού θα παρακι-νήσει τις καρδιές τους να συνδράμουν το έργο του Κυρίου όχι μόνο στους οικείους αγρούς, αλλά και στις απόμακρες περιοχές. Έτσι βοήθεια θα φθάσει στις εργαζόμενες δυνάμεις σε πολλά μέρη και το έργο του Κυρίου θα προχωρήσει σύμφωνα με τον καθορισμένο από Αυτόν τρόπο.ΠΑ 314.3