ΚΕΦΆΛΑΙΟ 48—ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟΝΑ

Όταν ο Παύλος κλητεύθηκε να παρουσιασθεί στο Νέρωνα για τη δίκη, ήταν σχεδόν σίγουροςμε την προοπτική του βεβαίου θανάτου του. Η σοβαρή φύση του αδικήματος με το οποίο κατηγορείτο, καθώς και η επικρατούσα εχθρότητα έναντι των Χριστιανών, άφηναν ελάχιστη ελπίδα για μία ευμενή έκβαση της υπόθεσης.ΠΑ 434.1

Αποτελούσε συνήθεια των Ελλήνων και των Ρωμαίων να παρέχουν στον κατηγορούμενο το δικαίωμα να χρησιμοποιεί συνήγορο ο οποίος να τον υπερασπιστεί μπροστά στους εκπροσώπους της δικαιοσύνης. Με τα δυναμικά του επιχειρήματα, με τη συγκλονιστική ρητορική του, με τα παρακάλια, τις ικεσίες και τα δάκρυα ο συνήγορος αυτός πολλές φορές αποσπούσε μία απόφαση ευνοϊκή για τον κατηγορούμενο ή, αν αποτύχαινε σ’ αυτό, κατόρθωνε τουλάχιστο να μετριάσει την αυστηρότητα της ποινής. Όταν όμως ο Παύλος κλητεύθηκε να παρουσιαστεί στο Νέρωνα, κανένας δεν τόλμησε να αναλάβει την υπεράσπισή του ή να του παράσχει συμβουλές. Κανένας φίλος δεν βρέθηκε διαθέσιμος ούτε ακόμη για να καταχωρήσει τα πρακτικά της εναντίον του κατηγορίας, ή τα επιχειρήματα που ο ίδιος χρησιμοποίησε για την υπεράσπισή του. Ούτε ένας από τους Χριστιανούς της Ρώμης δεν βρέθηκε που να τολμήσει να εμφανισθεί και να βρεθεί στο πλευρό του την ώρα εκείνη της δοκιμασίας.ΠΑ 434.2

Η μόνη αξιόπιστη καταχώρηση που έχουμε για την περίπτωση αυτή προέρχεται από τον ίδιο τον Παύλο στη δεύτερη επιστολή του στον Τιμόθεο. «Εν τη πρώτη απολογία μου,» γράφει ο απόστολος, «δεν με παρεστάθη ουδείς, αλλά πάντες με εγκατέλιπον (είθε να μη λογαριασθή εις αυτούς ) αλλ’ ο Κύριος με παρεστάθη και με ενεδυνάμωσε, δια να πληρωθή δι’ εμού το κήρυγμα και να ακούσωσι πάντα τα έθνη και ηλευθερώθην εκ του στόματος του λέοντος.» (Β ', Τιμ. 4:16 - 17.)ΠΑ 434.3

Ο Παύλος μπροστά στο Νέρωνα, τι χτυπητή αντίθεση! Ο υπεροπτικός μονάρχης είχε φτάσει στο απόγειο της κοσμικής δύναμης, εξουσίας και πλούτου, παράλληλα και στα έγκατα βάθη του εγκλήματος και της παρανομίας. Σε δύναμη και μεγαλείο ήταν ασυναγώνιστος. Κανένας δεν αμφισβητούσε την εξουσία του, κανένας δεν αντιτάσσονταν στο θέλημά του. Βασιλείς κατέθεταν τα στέμματα στα πόδια του. Ισχυρά στρατεύματα ξεκινούσαν στο πρόσταγμά του και τα διακριτικά του στόλου του προμήνυαν τη νίκη. Ο ανδριάντας του ορθώνονταν στις δικαστικές αίθουσες και τα θεσπίσματα των βουλευτών και οι αποφάσεις των δικαστών δεν ήταν παρά η ηχώ του θελήματος του. Εκατομμύρια υποκλίνονταν υποτακτικά στις διαταγές του. Το όνομα του Νέρωνα έκανε τον κόσμο να τρέμει. Να προκαλέσει κανείς τη δυσαρέσκειά του σήμαινε να χάσει την περιουσία του, την ελευθερία του και τη ζωή τουκαι αυτό το συνοφρύωμά του προκαλούσε μεγαλύτερο τρόμο από μία θανατηφόρο επιδημία. Κατηγορούμενος όμως μπροστά του έστεκε ο άνθρωπος του Θεού να απολογηθεί για την πίστη του.ΠΑ 435.1

Χωρίς χρήματα, χωρίς φίλους, χωρίς σύμβουλο, ο γηραιός κατάδικος στέκονταν μπροστά στο Νέρωνα. Το παρουσιαστικό του αυτοκράτορα πρόδιδε τα χαμερπή πάθη που έβραζαν μέσα του. Στο πρόσωπο του κατηγορουμένου απεικονίζονταν μία καρδιά απόλυτης ειρήνης με το Θεό. Η ζωή του Παύλου υπήρξε ζωή φτώχειας, αυταπάρνησης και βασάνων. Παρ ', όλες τις συνεχείς διαστρεβλώσεις, μομφές και κακομεταχειρίσεις με τις οποίες οι εχθροί του είχαν προσπαθήσει να τον τρομοκρατήσουν, εκείνος είχε άφοβα κρατήσει ψηλά το έμβλημα του σταυρού. Όπως ο Κύριός του, έτσι και αυτός υπήρξε άστεγος περιπλανώμενος και όπως Εκείνος έτσι και αυτός έζησε για να κάνει καλό στην ανθρωπότητα. Πώς μπορούσε ποτέ ο Νέρωνας, ο ιδιότροπος, παράφορος, ακόλαστος τύραννος να καταλάβει, ή να εκτιμήσει το χαρακτήρα και τα κίνητρα αυτού του τέκνου του Θεού;ΠΑ 435.2

Η πελώρια αίθουσα ήταν κατάμεστη από ανήσυχα πλήθη που συνωστίζονταν και σπρώχνονταν πρός τα μπρός για να δουν και να ακούσουν όλα όσα θα διαδραματίζονταν. Εκεί βρίσκονταν οι τιμημένοι και οι ταπεινοί, πλούσιοι και φτωχοί, εγγράμματοι και αμαθείς, υπερήφανοι και ταπεινοί, όλοι τους έχοντας τέλεια άγνοια της αληθινής γνώσης του τρόπου της ζωής και της σωτηρίας.ΠΑ 436.1

Οι Ιουδαίοι πρόφεραν τις παλιές κατά του Παύλου κατηγορίες των ανατρεπτικών και αιρετικών ενεργειών του, ενώ Ιουδαίοι και Ρωμαίοι μαζί τον ενοχοποιούσαν ως υποδαυλιστώ του εμπρησμού της πόλης. Ενώ οι κατηγορίες αυτές φέρονταν εναντίον του, ο Παύλος διατήρησε αδιάπτωτη την ηρεμία του. Ο λαός και οι δικαστές τον κοίταζαν με απορία. Είχαν παραβρεθεί σε πολλές δίκες και είχαν δει πολλούς κακοποιούς. Ποτέ όμως δεν είχαν δει έναν άνθρωπο με ένα τέτοιο άγιο παρουσιαστικό αταραξίας όπως ο υπόδικος που είχαν τώρα μπροστά τους.ΠΑ 436.2

Τα έμπειρα μάτια των δικαστών, συνηθισμένα να διαβάζουν την έκφραση των κατηγορουμένων, άδικα ερευνούσαν το πρόσωπο του Παύλου για κάποια ένδειξη ενοχής. Όταν του δόθηκε η άδεια να απολογηθεί, όλοι άκουγαν με μεγάλο ενδιαφέρον.ΠΑ 436.3

Για άλλη μια φορά ο Παύλος έχει την ευκαιρία να υψώσει τη σημαία του σταυρού μπροστά σ’ ένα έκπληκτο πλήθος. Καθώς παρατηρεί μπροστά του - Εβραίους, Έλληνες, Ρωμαίους, και ξένους από διάφορες χώρες, η καρδιά του καταλαμβάνεται από μία ζωηρή επιθυμία, για τη σωτηρία τους. Ξεχνάει για την ώρα που βρίσκεται, ξεχνάει τους κινδύνους που τον περιζώνουν και την τρομερή μοίρα που τον περιμένει τόσο σύντομα. Το μόνο που βλέπει είναι ο Ιησούς, ο Μεσολαβητής να παρακαλεί το Θεό χάρη των αμαρτωλών. Με υπεράνθρωπη ευφράδεια και δύναμη, ο Παύλος εκθέτει τις αλήθειες του Ευαγγελίου. Στρέφει την προσοχή των ακροατών του στη θυσία που έγινε για την αμαρτωλή ανθρώπινη φυλή. Δηλώνει ότι μία ανυπολόγιστη τιμή καταβλήθηκε για την απολύτρωση του ανθρώπου και ότι έχει ληφθεί πρόνοια για να συμμεριστεί ο άνθρωπος το θρόνο του Θεού. Ο Ουρανός και η Γή επικοινωνούν μέσω αγγελικών απεσταλμένων και όλες οι πράξεις των ανθρώπων, καλές ή κακές, είναι φανερές στο βλέμμα της Άπειρης Δικαιοσύνης.ΠΑ 436.4

Έτσι εκλιπαρεί ο συνήγορος της αλήθειας. Πιστός ανάμεσα σε άπιστους, νομοταγής ανάμεσα σε παράνομους, στέκεται σαν αντιπρόσωπος του Θεού και η φωνή του ακούγεται σαν φωνή του Ουρανού. Δεν υπάρχει ίχνος φόβου, λύπης ή αποθάρρυνσης ούτε στην όψη του, ούτε στα λόγια του. Παίρνοντας δύναμη από τη συναίσθηση της αθωότητάς του, περιβεβλημένος την αθωότητα της αλήθειας, χαίρεται ότι είναι παιδί του Θεού. Τα λόγια του ηχούν σαν ιαχή νίκης πάνω από τον ορυμαγδό της μάχης. Δηλώνει ότι ο σκοπός στον οποίο αφιέρωσε τη ζωή του είναι ο μόνος σκοπός που δεν μπορεί ποτέ να αποτύχει. Αυτός μπορεί να πεθάνει, το Ευαγγέλιο όμως δεν πεθαίνει. Ο Θεός ζει και η αλήθεια Του θα θριαμβεύσει. Πολλοί από αυτούς που τον έβλεπαν την ημέρα εκείνη, «είδον το πρόσωπον αυτού, ως πρόσωπον αγγέλου.» (Πράξ. 6:15.)ΠΑ 437.1

Ποτέ προηγουμένως δεν είχε το πλήθος εκείνο ακούσει λόγια σαν κι αυτά. Ηχούσαν έτσι που άγγιζαν μια πτυχή στις καρδιές ακόμη και των πιο σκληρών. Η αλήθεια, καθαρή και πειστική, ανέτρεπε την πλάνη. Το φώς έλαμψε στη σκέψη πολλών οι οποίοι αργότερα πρόθυμα ακολούθησαν τις ακτίνες του. Οι αλήθειες που ειπώθηκαν την ημέρα εκείνη προορίζονταν να σείσουν έθνη ολόκληρα και να ζήσουν αιωνίως, επηρεάζοντας τις καρδιές των ανθρώπων όταν τα χείλη που τις πρόφεραν θα σιγούσαν στον τάφο του μάρτυρα.ΠΑ 437.2

Ποτέ μέχρι τότε ο Νέρωνας δεν είχε ακούσει την αλήθεια όπως την άκουσε στην περίπτωση αυτή. Ποτέ προηγουμένως η τεράστια ενοχή της δικής του ζωής δεν είχε αποκαλυφτεί με τέτοιο τρόπο. Το φώς του ουρανού διείσδυσε στους μολυσμένους από την αμαρτία θαλάμους της ψυχής του και έτρεμε από φόβο στη σκέψη ότι ο άρχοντας του κόσμου, στο τέλος θα περνούσε από ένα δικαστήριο όπου οι πράξεις του θα λάμβαναν δίκαια τιμωρία. Φοβόταν το Θεό του αποστόλου και δεν τολμούσε να προφέρει την καταδίκη του Παύλου εναντίον του οποίου καμία κατηγορία δεν ευσταθούσε. Ένα αίσθημα δέους κατέλαβε για λίγο την αιμοχαρή ψυχή του.ΠΑ 437.3

Για μια στιγμή άνοιξαν τα Ουράνια για τον ένοχο και σκληρό Νέρων. Τότε του φάνηκε επιθυμητή η ειρήνη και η αγνότητα του Ουρανού. Τη στιγμή εκείνη η πρόσκληση της ευσπλαχνίας επεκτείνονταν ακόμη και σ’ αυτόν. Αλλά μόνο για μια στιγμή έδωσε σημασία στη σκέψη της συγχώρησης. Τότε έδωσε διαταγή να οδηγήσουν τον Παύλο πίσω στο κελί του. Καθώς έκλεινε η πόρτα πίσω από τον απεσταλμένο του Θεού, έκλεισε και η πόρτα της μετάνοιας για πάντα για τονΡωμαίο αυτοκράτορα. Καμία ακτίνα φωτός δεν επρόκειτο να αποσταλεί πια από τον Ουρανό για να διαπεράσει το σκότος που τον περιέβαλλε. Σε λίγο επρόκειτο να υποστεί τις τρομερές κρίσεις του Θεού.ΠΑ 438.1

Λίγο μετά από αυτό, ο Νέρωνας ξεκίνησε με το στόλο του για την επαίσχυντη εκστρατεία του εναντίον της Ελλάδας όπου ντρόπιασε τον εαυτό του και το βασίλειό του με την ποταπή και ανήθικη απερισκεψία του. Επιστρέφοντας στη Ρώμη με καταπληκτική μεγαλοπρέπεια, περιστοιχισμένος από τους αυλικούς του, επιδόθηκε σε σκηνές αηδιαστικής κραιπάλης. Στη μέση της ακολασίας εκείνης, ακούστηκε από τους δρόμους σάλος και οχλοβοή. Ένας μηνυτής που είχε σταλεί να πληροφορηθεί τα συμβάντα, επέστρεψε με τη συγκλονιστική είδηση ότι ο Γάλβας, επικεφαλής ενός στρατεύματος, προχωρούσε ολοταχώς εναντίον της Ρώμης. Η επανάσταση είχε ήδη εκραγεί στην πόλη και οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από ένα εξαγριωμένο πλήθος που απειλώντας να θανατώσει τον αυτοκράτορα και τους υποστηρικτές του, βάδιζε ολοταχώς πρός τα ανάκτορα.ΠΑ 438.2

Στην ώρα αυτή του κινδύνου, ο Νέρωνας δεν είχε όπως ο πιστός Παύλος έναν ισχυρό και ευσπλαχνικό Θεό πάνω στον οποίο να στηριχτεί. Φοβούμενος τα βάσανα και πιθανά μαρτύρια που θα ήταν αναγκασμένος να υποστεί στα χέρια της οχλοκρατίας, ο απαίσιος τύραννος σκέφθηκε να τερματίσει μόνος του τη ζωή του, αλλά την τελευταία στιγμή το θάρρος του τον εγκατέλειψε. Χάνοντας τελείως το ηθικό του, έφυγε εξευτελισμένος από την πόλη και ζήτησε άσυλο σε μία εξοχική έπαυλη μερικά μίλια μακρύτερα. Αλλά άδικος ο κόπος. Το κρησφύγετο του ανακαλύφθηκε σε λίγο και καθώς οι καταδιώκοντες ιππείς πλησίαζαν, ζήτησε από ένα σκλάβο να τον βοηθήσει ενώ ο ίδιος κατάφερνε την εναντίον του δολοφονική μαχαιριά. Έτσι τελείωσε ο τύραννος Νέρων στη νεαρή ηλικία των τριάντα δύο ετών.ΠΑ 438.3